ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Η θεία μας η «Απουσία»
Της Απουσίας συγγενείς.
Εξ’ αίματος.
Η μόνη απέθαντη στην οικογένεια.
Άρα ορφανοί δεν θα μέναμε ποτέ.
Πόσο στενάχωρο…
Και σαν να μην έφτανε αυτό,
στο φευγιό κάποιου αγαπημένου,
είναι πάντα η πρώτη παραστάτις,
η πλέον συνεπής.
Να τη …βράσω τέτοια συγγένεια.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.
Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.
