ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Η θεία μας η «Απουσία»
Της Απουσίας συγγενείς.
Εξ’ αίματος.
Η μόνη απέθαντη στην οικογένεια.
Άρα ορφανοί δεν θα μέναμε ποτέ.
Πόσο στενάχωρο…
Και σαν να μην έφτανε αυτό,
στο φευγιό κάποιου αγαπημένου,
είναι πάντα η πρώτη παραστάτις,
η πλέον συνεπής.
Να τη …βράσω τέτοια συγγένεια.
