Το έχω ξαναγράψει ότι στη χώρα μας στερούμαστε δημοκρατικής παιδείας. Ο «πολίτης» δεν έχει ακόμα ωριμάσει και δεν έχει αναπτυχτεί στη συνείδησή μας. Λυπάμαι που εκφράζομαι αυστηρά, αλλά φαίνεται πως 400 χρόνια σκλαβιάς μας έχουν αφήσει βιολογικά κατάλοιπα. Πιστεύουμε ότι είναι της μοίρας μας να γινόμαστε πιόνια στη σκακιέρα του κάθε εξυπνάκια φιλόδοξου πολιτικού, που για να επιβιώσει πολιτικά, το παίζει «αρχηγός» κόμματος. Ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την αξία της ψήφου μας ούτε τη δύναμή της και ως εκ τούτου δεν τη χρησιμοποιούμε με τρόπο που να αποβαίνει χρήσιμη για μας και τη πατρίδα. Είναι φανερόν λοιπόν ότι δεν έχουμε μπορέσει να συλλάβουμε το νόημα των εκλογών. Δεν έχουμε ακόμα καταλάβει γιατί γίνονται εκλογές. Η κατάχρηση του δικαιώματος που δίνει το Σύνταγμα σε κάθε πρωθυπουργό να προκηρύσσει εκλογές, όποτε ελπίζει ότι θα ευνοηθεί, έχει γίνει κατά το παρελθόν και εξακολουθεί να γίνεται τόσο συχνά, που παρουσιάζεται σαν φυσικό φαινόμενο. Η δε Αναλογική που εφαρμόζεται στη χώρα μας, ενθαρρύνει τους διάφορους αρχηγίσκους να χαράζουν κόκκινες γραμμές και να μη επιζητούν συναινέσεις, ελπίζοντας ότι με τις νέες εκλογές θα μπορούσε να αλλάξει η μοίρα τους και να πάρουν περισσότερους ψήφους.
Η έλλειψη δημοκρατίας στη διοίκηση των κομμάτων στη χώρα μας και η παντοδυναμία του αρχηγού, έχει γίνει αποδεχτή από το λαό μας σαν θέσφατο, ώστε να μη φαντάζεται ότι μέσα σε ένα κόμμα μπορεί κάποιος να έχει, όχι αντίθετη, αλλά τουλάχιστον, και διαφορετική γνώμη από αυτή του αρχηγού. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι μπορεί να αναπτυχτούν και να υπάρχουν μέσα σε ένα κόμμα διαφορετικές ιδεολογικές τάσεις, που μπορεί να εκφράζονται ελεύθερα χωρίς συνέπειες. Βρίσκουν αδιανόητον ότι μέσα στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα της Αμερικής μπορεί να συνυπάρχουν οι ιδέες του Λίνκολν και του Τράμπ ή στο Εργατικό κόμμα της Αγγλίας, να συνυπάρχουν οι αντιλήψεις του Μπλαίρ και του Γκόρμπυν.
Για να επανέλθουμε στο θέμα των εκλογών και επειδή, όπως φαίνεται δεν έχουμε συνειδοτηποιήσει γιατί γίνονται, επιτρέψτε μου να σας το υπενθυμίσω. Οι εκλογές γίνονται για να προέλθει μια ισχυρή και επομένως σταθερή κυβέρνηση και όχι για να μάθουμε πόσοι ασπάζονται τις αντιλήψεις του κ. Δελαγραμμάτικα. Μια κυβέρνηση που δεν θα διακατέχεται από το φόβο της πτώσης από την αλλαγή πολιτικής ενός μικρού κόμματος που την απαρτίζει. Η κυβερνητική σταθερότητα είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας γιατί επάνω της δημιουργούνται οι συνθήκες για την ανάπτυξη και την ομαλή λειτουργία της. Η κυβερνητική σταθερότητα αποπνέει εμπιστοσύνη για τους ντόπιους επενδυτές να επενδύσουν και τους ξένους να μας εμπιστευτούν για να μας φέρουν τα κεφάλαιά τους. Χωρίς κυβερνητική σταθερότητα η αγορά βρίσκεται πάντα μέσα σε αβεβαιότητα, αναμένοντας τη λύση των προβλημάτων για να πάρει τις αποφάσεις της για να δραστηριοποιηθεί.
Τούτων δοθέντων, κάθε ψήφος σε μικρά κόμματα, που δεν έχουν πιθανότητα να κυβερνήσουν, είναι σπατάλη χρόνου, σπατάλη χρήματος, σπατάλη καλής θέλησης (good will), σπατάλη καλών προθέσεων και, το κυριότερο, σπατάλη της ψήφου μας που πάει στράφι γιατί δεν θα συμβάλει στη σταθερότητα της χώρας μας. Υπερβάλλεις, μπορεί κάποιος να μου πει. Ένα μικρό κόμμα μπορεί να εξασφαλίσει σε μια μειοψηφική κυβέρνηση τη σταθερότητα. Ασφαλώς, αλλά γιατί η ψήφος μας σε ένα μικρό κόμμα να εξασφαλίσει σταθερότητα στη κυβέρνηση δια της τεθλασμένης και όχι κατ’ ευθείαν; Αφού το ποθούμενο είναι η κυβερνητική σταθερότητα γιατί δεν την εξασφαλίζουμε με τη σωστή χρήση της ψήφου μας ψηφίζοντας το κόμμα που έχει πιθανότητες να κυβερνήσει; Γιατί θα πρέπει να έχουμε περισσότερους αρχηγούς και να πληρώνουμε για περισότερα γραφεία, για περισσότερους γραμματείς, για μεγαλύτερα επιδόματα;
Δεν προπαγανδαδίζω για οποιοδήποτε συγκεκριμένο κόμμα ούτε συγκεκριμένη ιδεολογία. Το μόνο που προσπαθώ να σας πείσω να ενστερνιθείτε είναι ότι θα πρέπει, μη απαρνούμενοι των ιδεών σας, να είστε συγχρόνως και πρακτικοί. Στη ζωή μας, πολύ λίγες φορές κάνουμε αυτό που θέλουμε ή αυτό που μας αρέσει. Τις περισσότερες φορές κάνουμε αυτό που πρέπει. Ας το κάνουμε λοιπόν και με τη ψήφο μας. Ας αναλογισθούμε τη δύναμή της και ας τη χρησιμοποιήσουμε με σοφία ώστε να αποβεί χρήσιμη και όχι τροφή της μισαλλοδοξίας μερικών που φαντάζονται τον εαυτό τους μεσία. Δεν είναι μεσίες. Τον εαυτό τους σκέπτονται και φροντίζουν, όχι εσένα αγαπητέ «πολίτη».
Η ψήφος μας είναι το δημοκρατικό όπλο του πολίτη και όταν έρθει η ώρα να το χρησιμοποιήσουμε, δεν θα πρέπει να ρίχνουμε ντουφεκιές στο γάμο του Καραγκιόζη, αλλά στο στόχο που θά έπρεπε να έχουμε επιμελώς επιλέξει.
Για να διαβάσετε άλλα άρθρα του Κωνσταντίνου Λυκογιάννη πατήστε εδώ!
