Φαντάζομαι ότι όλοι έχετε διαβάσει ότι η Βρετανία ζει μια πολιτική αναταραχή αυτή τη στιγμή, με την, στη κυριολεξία οδυνηρή, πολιτική ήττα της Μέι στο Βρετανικό Ανώτατο Δικαστήριο – το Βρετανικό Συμβούλιο της Επικρατείας. Παρενθετικά και γιατί οι αναλύσεις που διαβάζω από τα περισσότερα ελληνικά ενημερωτικά και μη, σάιτ και μπλογκ, με κάνουν να ανατριχιάζω, αυτή η απόφαση έχει πολιτικές επιπτώσεις για τη Μέι και ΔΕΝ αλλάζει την απόφαση του Βρετανικού δημοψηφίσματος για το Brexit.
Οι Βρετανοί νομοθέτες και πολιτικοί δεν πρόκειται να αλλάξουν την απόφαση του δημοψηφίσματος (όταν λεμέ ΟΧΙ εννοούμε ΟΧΙ …Αλέξη), αλλά θα υποχρεώσουν την Μέι, την κυβέρνηση της και όλους τους πολιτικούς υποστηρικτές της αποχώρησης να παρουσιάσουν ένα πραγματικό, ρεαλιστικό και άμεσα εφαρμόσιμο σχέδιο για την έξοδο. Κάτι που δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα. Απεναντίας έχουν αποδειχτεί ανίκανοι και απροετοίμαστοι για κάτι τέτοιο, χωρίς καν να έχουν κάποιες σκέψεις για το πώς θα γίνει και περιμένοντας να γίνει κάποιο θαύμα από τη πλευρά των Ευρωπαίων.
Κανένας Βρετανός πολιτικός δεν πρόκειται να αμφισβητήσει την απόφαση του σχεδόν 52% του πληθυσμού (που να ήταν 62% …Αλέξη) ακόμα κι αν υπάρχουν ενδείξεις ότι ένα ποσοστό από αυτούς έχει μετανιώσει για το τι ψήφισε. Η μόνη περίπτωση αλλαγής είναι η διοργάνωση ενός νέου δημοψηφίσματος αλλά αυτό θα είναι αφενός πολύ οδυνηρό για όλο το Βρετανικό πολιτικό φάσμα, αφετέρου διχαστικό για ένα ήδη άσχημα πολωμένο λαό, και δεν πρόκειται να συμβεί άμεσα. Αυτό που ουσιαστικά κάνει αυτή η απόφαση είναι κάτι που πολλοί είχαμε προβλέψει από την πρώτη μέρα που παραιτήθηκε ο Κάμερον και ανέλαβε η Μέι, να σπρώχνει τη κατάσταση προς εθνικές εκλογές. Αυτή είναι η λύση μονόδρομος που οδηγείται αυτή τη στιγμή η Θερέσα Μέι, οτιδήποτε άλλο και με τη κατάσταση όπως είναι, θα οδηγήσει σε πιο πολλές συγκρούσεις και αντιδράσεις.
Εξ’ ίσου φαντάζομαι ότι οι πολλοί τουλάχιστον, παρακολουθείτε τι συμβαίνει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού με τις Αμερικάνικες προεδρικές εκλογές να έχουν φτάσει στη τελική τους στροφή και η στήλη μου την επόμενη βδομάδα να έχει το όνομα του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Κι εδώ παρενθετικά, αδιάφορα με το ποιός θα νικήσει, τίποτα όσο αφορά τις ΗΠΑ και την γενικότερη θέση της στη διεθνή πραγματικότητα δεν θα είναι ίδια. Οι πιθανότητες αυτός ο νικητής να είναι ο Τραμπ είναι πολύ μικρές αλλά ο πολυεκατομμυριούχος Ντόναλντ μέσα σε μερικούς μήνες άλλαξε την Αμερική τόσο δραματικά που οι αλλαγές έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται και να έχουν παγκόσμιο αντίκτυπο.
Οι ΗΠΑ, η χώρα που χτίστηκε (με βίαιο τρόπο και εις βάρος των αυτοχθόνων) από μετανάστες και πρόσφυγες, από διωγμένους και κυνηγημένους από όλες τις χώρες του κόσμου, όλες τις θρησκείες του κόσμου κι όλες τις φυλές, αυτή τη στιγμή έχει γίνει μια εσωστρεφής, ξενοφοβική, ρατσιστική και παρανοϊκή κοινωνία που φοβάται ακόμα και τη σκιά της. Και είναι τέτοια η παράνοια, η πόλωση και ο φόβος, που κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις, τι θα φέρει η 9η Νοεμβρίου. Αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ είναι βαθιά διχασμένες σε όλα της τα επίπεδα, από το νομοθετικό, το εκτελεστικό και το πολιτικό μέχρι το απλά κοινωνικό.
Το έχω γράψει πολλές φορές σε άρθρα μου σε διαφορετικές γλώσσες και διαφορετικά κοινά, ποτέ δεν με τρόμαξε ο Σόινι στη Φινλανδία ή οι μικροτσούτσουνοι θρασύδειλοι Μιχαλολιάκος, Παππάς, Κασιδιάρης και λοιπά παράσιτα στην Ελλάδα, όλοι αυτοί παρασιτούν της κοινωνίας και επιβιώνουν με κορώνες που εξαφανίζονται κάθε φορά που κάποιος τους κουνήσει το δάχτυλο. Αυτοί που πάντα με ανησυχούσαν και με φόβιζαν ήταν οι «ακόλουθοι», οι στρατιώτες, οι ορδές των φανατικών που θέλουν να γίνουν βασιλικότεροι του Βασιλέως. Και δυστυχώς η δολοφονία του Φύσσα απόδειξε αυτό ακριβώς. Το υψωμένο χέρι σε ναζιστικό χαιρετισμό του Μιχαλολιάκου δεν θα βαφτεί με πραγματικό αίμα, αφήνει ανεγκέφαλους δουλικούς να κάνουν τη δουλειά. Αυτό με φοβίζει κι αυτή τη στιγμή γιατί οι ΗΠΑ έχουν γεμίσει με ανεγκέφαλους δουλικούς.
Ο διχαστικός, σεξιστικός, ρατσιστικός, ξενοφοβικός, λαϊκισμός του Τραμπ – και με την μη αντίδραση της νομικής και εκτελεστικής εξουσίας – έχει γίνει η επικρατούσα συμπεριφορά και τάση για ένα μεγάλο μέρος του Αμερικανικού πληθυσμού και δυστυχώς αυτές οι συμπεριφορές γίνονται μεταδοτικός ιός και άλλοθι που περνάνε από χώρα σε χώρα. Τα είδαμε και τα ζούμε και σε μικρότερη κλίμακα τα αποτελέσματα από το λόγο και τη συμπεριφορά του Έλληνα Τραμπ, του Αντωνάκη Σαμαρά. Αυτό το μίασμα φασισμού έσπειρε τόσο διχασμό και άνοιξε τους ασκούς του φασιστικού Αιόλου σε τέτοιο σημείο ώστε να δούμε τον Βορίδη υπουργό, τον Μιχαλολιάκο βουλευτή και τον Φύσσα δολοφονημένο. Ουτε αυτός έχει πραγματικό αίμα στα χέρια του. Τουλάχιστον έτσι θέλει να πιστεύει.
Αδιάφορο λοιπόν με το αν χάσει και πόσο θα χάσει ο Τραμπ στις εκλογές για την ανάδειξη του προέδρου στην Αμερική, ο φασισμός, ο σεξισμός, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία έχουν νικήσει, το θέμα είναι να δούμε πόσο θα επηρεάσουν και όλους τους υπολοίπους εμάς που πολύ φοβάμαι θα είναι …πολύ.
Αλλά ας επιστρέψουμε και στο δικό μας μικρόκοσμο που μας επηρεάζει άμεσα. Αυτή τη στιγμή γίνονται δυο διαφορετικές συζητήσεις σε κλειστά γραφεία πολίτικων και μη, μια στην Ευρώπη και μία στην Ελλάδα. Οι συζητήσεις είναι σχετικά άσχετες αλλά δεμένες σφιχτά μεταξύ τους. Στη Βόρειο Ευρώπη – κυρίως – και δει στα οικονομικά κέντρα, Βερολίνο, Παρίσι, Βρυξέλες, Χάγη και Λονδίνο, η συζήτηση είναι τι γίνεται με το Ελληνικό χρέος χωρίς το ΔΝΤ (που επιμένει – και σωστά – ότι χωρίς μείωση δεν υπάρχει λύση κι όλα μοιάζουν σαν ασπιρίνη προς κάποιον που είναι σε κώμα), και το ορατό γεγονός ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί κι άλλα λεφτά σύντομα άρα κι άλλο μνημόνιο.
Στην Ελλάδα δυστυχώς ακούτε για τους καινούργιους φόρους, για τις καινούργιες περικοπές αλλά και για επικείμενη επιστροφή στις αγορές, για επικείμενη άνοδο, για επενδυτές, πωλήσεις κλπ. αλλά γι’ αυτό που δεν ακούτε ποτέ είναι για την πραγματικότητα του χρέους. Αυτή τη στιγμή, τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις, το ελληνικό χρέος είναι στα 330 δισεκατομμύρια ευρώ και αυξάνεται κατά 588 ευρώ το δευτερόλεπτο. Αν θέλετε να το παρακολουθήσετε για να πάρετε κι εσείς μια δόση σοκ, ΕΔΩ!
Τίποτα από όσα λένε, όσα κάνουν κι όσα υπόσχονται δεν αλλάζει αυτή τη πραγματικότητα. Απλά την βάζει κάτω από το χαλάκι για να μη το βλέπουμε. Η αλήθεια όμως παραμένει, κάθε καινούργιο δάνειο, έστω κι ένα ευρώ, επιβαρύνει μια καταστροφική κατάσταση. Κάθε μέρα επιβαρύνει την κατάσταση. Κάνουμε δεν κάνουμε κάτι. Δεν θέλω να σας μαυρίσω τη ψυχή Παρασκευϊάτικα αλλά είναι σαν να λες σε κάποιον που έχει χρεωθεί μέχρι τα μπούνια και είναι άνεργος, να πάρει δάνειο από τη τράπεζα για να πληρώσει τα δανεικά και να πάρει καινούργιο αυτοκίνητο και μάλιστα του λες να το κάνει από τοκογλύφο. Η Ελλάδα αδυνατούσε να πληρώσει 170 δισεκατομμύρια το 2009 και γι’ αυτό μπήκαμε σε αυτή τη περιπέτεια, αυτή τη στιγμή πως θα πληρώσει 330 δισεκατομμύρια ευρώ; Αυτοδουλευόμαστε;
Και η Γερμανία, η Γαλλία και γενικά η ΕΕ καλά κάνουν και μας συντηρούν με ασπιρίνες γιατί αυτοί το κάνουν για τους δικούς τους οικονομικούς (ειρωνικά, πολλές φορές και καθαρά λογιστικούς) και πολιτικούς λόγους, αλλά εμείς γιατί εθελοτυφλούμε; Λυπάμαι, δεν έχω καμία λογική εξήγηση στο θέμα.
Το σοβαρό είναι όμως ότι ακόμα και αυτοί οι οικονομικοί, λογιστικοί ή και πολιτικοί λόγοι για τους Βορειοευρωπαίους συνέταιρους μας, έχουν αρχίσει να εκλείπουν μπροστά στη πίεση άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Και ξέρετε κάτι που δεν θέλουμε να καταλάβουμε μερικές φορές; Μπροστά στο δικό τους οικονομικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή οι Φινλανδοί, στους κοχόνες τους η Ελλάδα κι ας πάει να πνιγεί. Γιατί, μήπως η Ελλάδα νοιάστηκε για την οικονομικά κατεστραμμένη Βουλγαρία και Ρουμανία του ’90; Μήπως έκανε κάτι για τους άμεσους γείτονές της τότε; Γιατί να κάνουν κάτι για την Ελλάδα οι Φινλανδοί από την άλλη πλευρά της ηπείρου τώρα;
Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για το θέμα τώρα, αλλά η ουσία είναι ότι η Ελλάδα αδυνατεί κάτω από όποιες συνθήκες να αποπληρώσει το χρέος της, έχασε την ευκαιρία για μια διαπραγμάτευση σημασίας πριν από ενάμιση χρόνο και ειδικά μετά το δημοψήφισμα – και γι’ αυτό είναι μοναδικός υπεύθυνος ο Αλέξης Τσίπρας – και τέλος οι ευρωπαίοι εταίροι ΔΕΝ είναι διατεθειμένοι να συνεχίζουν να δίνουν σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο, κι αυτό όχι από ελλείψη κατανόησης αλλά γιατί τα δικά τους προβλήματα έχουν αρχίσει να τους βαραίνουν. Αυτά θα πρέπει να καθορίσουν τις όποιες πολιτικές αποφάσεις για το μέλλον της Ελλάδας.
Αλλά οι πολιτικές αποφάσεις στην Ελλάδα παίρνονται πάντα με μικροπολιτικό γνώμονα. Κι έτσι φτάσαμε στις συζητήσεις που γίνονται εντός Ελλάδας και κεκλεισμένων των θυρών. Πάμε για εκλογές; Μα φυσικά πάμε για εκλογές. Και ξέρετε, δεν πάμε για εκλογές γιατί απέτυχε η πολιτική της κυβέρνησης, γιατί φαίνεται ένα ακόμα μνημόνιο στον ορίζοντα, γιατί η Ελλάδα αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, γιατί ο Παππάς τα έκανε σκατά, γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας τους διάλυσε, γιατί ο Ιερώνυμος έχει ξεφύγει, γιατί ο Άδωνις είναι αλλού ή γιατί ο Ολυμπιακός ξαναστήνει το πρωτάθλημα, πάμε για εκλογές γιατί με τον εκλογικό νομό που έχουν φτιάξει, μέχρι το Μάρτιο οι εκλογές μπορούν να γίνουν με λίστα και αυτό βολεύει τους πάντες για καθαρά μικροπολιτικούς λόγους. Ανατριχιαστικό ε;
Όλα τα ελληνικά κόμματα είναι διαλυμένα και μπλεγμένα σε ένα εσωτερικό κανιβαλισμό με θεμιτό την εξουσία. Όλα ανεξαιρέτως. Και μάλιστα όσο πιο μικρά τόσο μεγαλύτερος είναι αυτός ο κανιβαλισμός. Πάρτε για παράδειγμα το Ποταμάκι του κυρ-Σταύρου. Αν δεν φτιάξει τις λίστες ο Ποταμάκης μόνος του, όχι Βουλή δεν θα ξαναδούν αλλά θα υποχρεωθεί και ο ίδιος να μπει στη ΝΔ αν δεν το έχει ήδη κάνει. Ο Λεβέντης είναι βαρκούλες με άνοια να αρμενίζουν και ο Καμμένος μάλλον έχει καεί. Ειρωνικά οι μόνοι που φαίνονται να στέκονται στα ποδιά τους είναι αυτοί του ΠΑΣΟΚ, παρόλη την συνολική αποτυχία της Φώφης. Και αυτό το καταφέρνουν γιατί με την ακροδεξιά στροφή της ΝΔ έμεινε το κεντροδεξιό κομμάτι της χωρίς κόμμα και έχουν αρχίσει και φλερτάρουν το ΠΑΣΟΚ. Για το ΚΚΕ τι να πεις, όσο περνάνε τα χρόνια και πεθαίνουν οι παλιοί τόσο μειώνεται το ποσοστό του και για τη Χρυσή Αυγή είναι μόνιμη ευχή αυτοί οι μικροτσούτσουνοι να μην ξαναμπούν στην Βουλή.
Στον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζουν κάθε μέρα και πιο πολύ την τελευταία Παπανδρεϊκή εποχή που απλά περιμέναμε πότε θα ξεσπάσει το σκάνδαλο που έρχεται και θα τους πάρει όλους η μπόχα. Ο Τσίπρας δεν έχει τη πολυτέλεια εκλογών χωρίς λίστα και ειδικά επειδή γνωρίζει αυτά που συζητούνται πίσω από κλειστές πόρτες στην Ευρώπη. Ένα τέταρτο μνημόνιο θα τον έστελνε στα αζήτητα μαζί με τον Πάγκαλο και τον Βενιζέλο. Παράλληλα δεν έχει και την πολυτέλεια να μην κάνει εκλογές. Εδώ πια δεν είναι ότι τον αμφισβητούν στο ίδιο του το κόμμα, τον αμφισβητεί ακόμα και η κοινωνία του καναπέ που του πρόσφερε την εξουσία τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Για το κόμμα του Κούλη τώρα. Κόμμα του Κούλη γιατί Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχει πια, τη διέλυσε ο Αντωνάκης και μετά Αντωνάκη εποχή δεν υπάρχει στη ΝΔ. Υπάρχει …Κούλης. Για τον Κούλη η λίστα είναι μονόδρομος όπως ήταν και για τον Τσίπρα η λίστα πριν από ένα χρόνο. Πρέπει να κάνει εκκαθαρίσεις γιατί η καρεκλά του τρίζει. Και οι εκκαθαρίσεις πρέπει να είναι προς όλες τις πλευρές, κυρίως …ενδοοικογενειακές. Η Ντόρα έχει γίνει το κακό σπυρί για τον Κούλη και πρέπει η ομαδούλα που έχει μαζέψει και δουλεύει υπόγεια, να φύγει. Κάτι ανέκδοτα όπως το δουλικό και ρουφιανάκι της Ντόρας, ο Τζαβάρας, πρέπει να βλέπουν τη ΝΔ με τα κιάλια, αν θέλει να επιβιώσει ο Κούλης.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Ο Κούλης προβλέπει/προσβλέπει σε νίκη σε επερχόμενες εκλογές. Εδώ παρενθετικά, ο Έλληνας τιμωρείται με όσα του συμβαίνουν γιατί όπως πολύ σωστά έχει πει ένας άλλος Μητσοτάκης, – ο πρεσβύτερος – ο Έλληνας έχει βραχεία μνήμη και η περίπτωση Κούλη είναι η καλύτερη απόδειξη του πόσο βραχεία είναι αυτή η μνήμη, ανταγωνίζεται και το χρυσόψαρο! Ο Κούλης λοιπόν μπορεί να εκμεταλλεύεται την μηδενική μνήμη των Ελλήνων και να γίνει πρωθυπουργός αλλά έχει ο ίδιος μνήμη από τα παθήματα τόσο του Αντωνάκη όσο και του Τσιπράκι.
Ο Κούλης ξέρει όπως και ο Τσίπρας, ότι έρχεται τέταρτο μνημόνιο, και θα έρθει αλλιώς δεν θα αποπληρωθεί η τρίτη χρηματοδότηση που συνοδεύτηκε από το τρίτο μνημόνιο. Αυτό το τέταρτο θα είναι και λίγο τιμωρητικό γιατί τόλμησε ο Έλληνας να σηκώσει κεφάλι με δημοψηφίσματα και τέτοιες αηδίες κι ας του προέκυψε του Έλληνα Τσίπρας και «πρώτη» τσιπραϊκή φορά αριστερά, που χειρότερη τιμωρία δεν πρέπει να υπάρχει. Δικαιολογία για το τέταρτο μνημόνιο θα είναι …η μη συμμετοχή του ΔΝΤ. Ενώ αν μπει και άλλο ένα μνημόνιο θα …υποχωρήσει το ΔΝΤ. Την ευθύνη όπως είναι φυσικό, ο Κούλης θα τη ρίξει στη καμένη γη που άφησε μετά από ενάμιση χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι στα 40 χρόνια ΝΔ/ΠΑΣΟΚ συν Αντωνάκη. Το σκηνικό έχει ήδη αρχίζει να στήνεται και γίνεται και με τη βοήθεια όχι μόνο των πεζοδρομίων της τέως Συγγρού, ουπς συγγνώμη, τα φίλα ΜΜΕ εννοούσα, αλλά κι από τους ποταμίσιους και λεβέντικους και λίγο από Φώφη, σίγουρα Χρυσαυγήτικους, μηχανισμούς. Αυτό που μένει όμως είναι η επόμενη μέρα. Πως θα περάσει τα καινούργια μέτρα στη Βουλή ο Κούλης.
Έχοντας λοιπόν το προηγούμενο Αντωνάκη και Τσίπρα, ξέρει ότι χρειάζεται μια συμπαγή συμπολίτευση, με ένα λεβέντη ή ποταμάκι – οποίος από τους δυο τα καταφέρει να βγει – δουλικά, ένα ΠΑΣΟΚ υποταγμένο κι ένα Καμμένο εκτός. Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ του είναι και λίγο αδιάφορα για να κρατάμε και τη μάσκα του δημοκρατικού. Σε αυτό το σκηνικό πάλι η λίστα τον βολεύει και μάλιστα τον βολεύει η λίστα και του Ποταμάκι και του εν άνοια Λεβέντη και της Φωφός. Ο Κούλης θέλει τη λίστα πολύ πιο πολύ από τον Τσίπρα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι για τον Τσίπρα δεν είναι απαραίτητη και σημαντική.
Στο μεταξύ κι όσο έγραφα αυτά τα πράγματα το δάνειο ανέβηκε ακόμα 3,175,250 ευρώ! Είπαμε, 588 ευρώ το δευτερόλεπτο αυξάνεται το χρέος. Περισσότερο από μια μέση σύνταξη χάνεται κάθε δευτερόλεπτο. Αλλά μη στεναχωριέστε, ο Τσίπρας ψάχνει τις λύσεις και ο Κούλης έχει σχέδιο.
Όσο για μας. Σιωπή. Οδυνηρή σιωπή που λέει τόσα πολλά και ταυτόχρονα δεν λέει και τίποτα γιατί είναι σιωπή φόβου.
**********************************************
Ήθελα να γράψω μερικά ακόμα για τον Κούλη, τις επερχόμενες εκλογές και τη χρυσή αυγή αλλά …έχουμε λίγο καιρό ακόμα.
**********************************************
Αντωνάκη οι συνομωσίες θα σε φάνε στο τέλος γιατί κάνεις που κάνεις συνωμοσίες είσαι και ψιλικατζής και μοναχοφάης, όπως πάντα.
**********************************************
Γι’ άλλη μια Παρασκευή ο Θάνος Ραφτόπουλος μου κρατάει συντροφιά με το σωστό …σήμα!
**********************************************
Στη φωτογραφία …μέλλον πρωθυπουργός ή τα λάθη που επαναλαμβάνονται ή οι Έλληνες έχουν μνήμη χρυσόψαρου.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
