γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν την προηγούμενη Κυριακή κέρδισε στον δεύτερο γύρο την Μαρίν Λεπέν και εξασφάλισε ακόμη μία πενταετή θητεία, κάτι που είχε να συμβεί είκοσι χρόνια. Ο τελευταίος Γάλλος πρόεδρος που έκανε δύο συνεχόμενες θητείες ήταν ο Ζακ Σιράκ.
Οι προκλήσεις για τη νέα θητεία του Μακρόν είναι πολλές. Ξεκινάνε από το εσωτερικό, που έχει να αντιμετωπίσει και να ενώσει μία Γαλλία ταξικά διαιρεμένη, την κλιματική αλλαγή και το συνταξιοδοτικό, που ο Μακρόν επιμένει στην σύνταξη στα 65. Ο Μακρόν θα πρέπει ίσως στα κοινωνικά θέματα να βάλει και τον ρόλο της διαπραγμάτευσης κάτι που δεν έκανε στην πρώτη θητεία του, θα πρέπει να έλθει πιο κοντά στα λαϊκά στρώματα.
Στο εξωτερικό θα έχει να αντιμετωπίσει τον πόλεμο της Ουκρανίας και τις συνέπειές του. Στην σύνοδο του Μαΐου θα πρέπει να βρεθεί μία φόρμουλα από την ΕΕ για την ενέργεια στην Ένωση. Ο Μακρόν είναι ο διαπρύσιος κήρυκας μίας ανεξάρτητης και αυτόνομης Ευρώπης. Το όραμά του είναι μία ΕΕ στρατηγικά αυτόνομη και με κοινό προϋπολογισμό.
Η Γερμανία θα συμφωνήσει σε αυτές τις αλλαγές; Γιατί η Μέρκελ το 2017 είχε πει «Nein», αλλά ήταν ο ίδιος που την έπεισε για το Ταμείο Ανάκαμψης. Η νέα ηγεσία της Γερμανίας έχει κάνει κάποιες στροφές στην πολιτική της λόγω πολέμου. Έχει αφήσει τον Μερκαντιλισμό που την διέκρινε, αλλά για να πρωταγωνιστήσει για μία ισχυρή ΕΕ πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες.
Ο Γαλλογερμανικός άξονας πρέπει να ενισχυθεί, να δημιουργηθεί μία νέα πνοή, γιατί χωρίς τον Γαλλογερμανικό άξονα η ΕΕ αδυνατεί να βρει έναν βηματισμό και να προχωρήσει παρακάτω.
Τα δύσκολα για τον Μακρόν, την ΕΕ και την Γαλλία είναι μπροστά και απαιτούν θαρραλέες λύσεις και αποφάσεις.
Η ΕΕ πρέπει να αλλάξει για να μπορεί να συνυπάρξει με τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής την Αμερική και την Κίνα και να μην συνθλιβεί ανάμεσα σε ένα διπολικό σύστημα.
Όλες αυτές οι προκλήσεις δεν θα είναι εύκολες για τον Γάλλο πρόεδρο. Θα μπορέσει να ανταπεξέλθει και να συμβάλει στη δημιουργία μίας καλύτερης Ευρώπης;
