Η ελληνική οικονομία – όπως ακριβώς και η ελληνική κοινωνία – έχει πτωχεύσει καιρό τώρα. Απλά δεν της το έχουμε πει. Την συντηρούμε με γενόσημα φάρμακα όπως συντηρείται και ο Αντωνάκης στην εξουσία. Τώρα αυτά τα περί ανάπτυξης και πλεονάσματος, το έχουμε ξαναπεί. Άβρακος έβαλε βρακί και σε κάθε πόρτα το ‘δειχνε. Παροιμία νούμερο δύο. Κι αυτή ταιριάζει στον Αντωνάκη.
Ο Αντωνάκης έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τις παροιμίες. Και είπαμε, σοφός ο λαός και ήξερε τι έλεγε. Υπάρχει μια άλλη που αρέσει πολύ και μάλιστα είναι και επίκαιρη για τον Αντωνάκη. Και αλευρωμένος να είναι ο ποντικός, η γάτα τον αναγνωρίζει. Τώρα γιατί ο συνδυασμός αυτής της παροιμίας και ο Αντωνάκης μου έφερε στο μυαλό την Αγροτική …μυστήριο.
Παρεμπιπτόντως και παρόλο ότι ήξερα – και μάλιστα το έγραψα και στο άρθρο μου – ότι το θέμα της Αγροτικής είναι καζάνι που βράζει, για να πω την αλήθεια δεν περίμενα αυτό που έγινε μετά την έκδοση του άρθρου μου την προηγούμενη Παρασκευή, εδώ στο apopseis.gr. Άνθρωποι που ήξερα και άλλοι που δεν ήξερα, επικοινώνησαν μαζί μου με διαφόρους τρόπους, ζητώντας μου να συνεχίσω να γραφώ γι αυτό το τρομακτικό σκάνδαλο.
Το θέμα Αγροτική δεν κλείνει και μάλιστα πιστεύω, μετά από αυτά που άκουσα, ότι ανοίγει όλο και περισσότερο. Απλά όλοι περιμένουν τον πρώτο που θα παρουσιάσει στοιχεία. Αν θυμάστε το ίδιο έγινε και με τα πάμπερς του Κοσκωτά. Μετά δεν θα πάμε στα γουναράδικα, αλλά σίγουρα κάποιος θα πάει στα γουνάκια.
Τα θυμάστε τα γουνάκια; Ήταν της μόδας κάποια στιγμή στις αρχές του ’90. Ακόμα ο Τσοβόλας έχει εφιάλτες με γουνάκια. Όχι ότι βγήκε και τίποτα σοβαρό, γιατί τη στιγμή που ήταν όλα έτοιμα να βρέξει αποκαλύψεις, έπαθε συγκοπή ο συγχωρεμένος ο Κουτσόγιωργας. Για μια δεκαετία, παρά κάτι ψιλά στην αρχή, μας είχαν τρελάνει στην παραμύθα. Όλα καλά, όλα ανθηρά. Μέχρι που εμφανίστηκε το κωλόσπιτο, που έλεγε κι ο Βαγγέλας ο Γιαννόπουλος. Συγχωρεμένος κι αυτός. Και από το κωλόσπιτο άρχισαν να πέφτουν τούβλα τα πάμπερς.
Το σημερινό κωλόσπιτο χτίσθηκε με δάνεια της Αγροτικής και να μου το θυμάστε, αυτό θα γίνει η νέμεσις του Αντωνάκη. Είναι πολλά τα τραπεζιτικά, – τώρα ακούω κάτι και για City Bank και μάλιστα σε σχέση με την Αγροτική – αλλά το δικό του κωλόσπιτο είναι η Αγροτική. Και αυτός να δείτε παραμύθα. Να σου τα Ζάππεια στην αρχή και να σου η ανάπτυξη και το πλεόνασμα στη συνέχεια. Μέχρι που βγήκαμε και στις αγορές. Τέτοια παραμύθα. Βρες μου ψεύτη, να σου βρω ένα κλέφτη. Παροιμία νούμερο τέσσερα.
Στην παροιμία νούμερο πέντε θα σταματήσω τη μέτρηση, γιατί οι εφαρμογές της σοφίας του λαού μας στη συνεχεία είναι απλά αμέτρητες. Παροιμία νούμερο πέντε και κορυφαία. Τον Αντωνάκη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς. Δίπλα της ακριβώς και με νόημα πολύ, κολλάει άλλη μια παροιμία. Αχάριστο ευλογείς, νεκρό δανείζεις.
Κι από ότι καταλάβατε μιλάμε για την Ελληνίδα ΜΗ επίτροπο στην ΕΕ. Την Ντόρα καλέ, ας βάλουμε ακόμα μια παροιμία γι αυτήν τώρα. Ότι δίνεις παίρνεις. Και η Ντόρα κι έδωσε και πήρε πολύ.
Η Ντόρα είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση για την σύγχρονη Ελληνική πολιτική ιστορία. Κάτι σαν σινερομάντζο. Γεννήθηκε προδομένη.
Υπάρχει ένα πράγμα που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς γι αυτή τη γυναίκα. Φίλος ή εχθρός, αδιάφορο. Έχει μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα και παρουσία που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Και αυτό σίγουρα έχει να κάνει με τα γονίδια της. Η ευχή και η κατάρα αλλά και η προδοσία από γεννησιμιού γι αυτή τη γυναίκα, ήταν που γεννήθηκε Μητσοτάκης. Και σε πολλά πράγματα είναι Μητσοτάκης, και μάλιστα πιο Μητσοτάκης από κάθε αρσενικό της οικογενείας. Αλλά η σκιά του επιτίμου είναι βαριά και οι αμαρτίες του τόσες πολλές που να γίνεται κατάρα. Γι αυτό έγραψα ότι αυτή η γυναίκα γεννήθηκε προδομένη.
Ίσως σε μια άλλη οικογένεια, σε μια άλλη εποχή η πορεία της να ήταν τελείως διαφορετική. Αυτό το λέω χωρίς να θέλω να γίνω προσβλητικός η επιτιμητικός προς την οικογένεια της. Απεναντίας και επειδή είχα τη απεριόριστη χαρά να γνωρίσω τη Μαρίκα, η Ντόρα μεγάλωσε σε ένα σπίτι πολύ ζεστό.
Στη Μαρίκα θα ήθελα να αφιερώσω μερικές γραμμές. Αν δεν την είχες γνωρίσει, δεν ξέρεις γιατί μιλάς. Έτσι απλά. Όλες οι περιγραφές υστερούν. Η γυναίκα ήταν η μάνα που περιγράφουν Παπαδιαμάντης και Καζαντζάκης. Η ελληνίδα μάνα κέρβερος αν πειράξεις την οικογένεια της, που χτίζει τείχη για να την προστατεύει, που την ενδιαφέρει μόνο η πρόοδος της οικογενείας της και όλα τα προβλήματα λύνονται με ένα πιάτο φαγητό. Κι όταν μιλάμε για φαγητό και την Μαρίκα, είναι σαν να μιλάμε για ποίηση.
Μπορεί να διαφωνούσες μαζί της σε χίλια πράγματα, αλλά δεν μπορούσες να μην τη σεβαστείς, και ειδικά δεν μπορούσες να μη σεβαστείς έναν άνθρωπο που άκουγε όπως η Μαρίκα. Κι άκουγε και απαντούσε. Αθυρόστομα. Είχε αυτό το χούι η Μαρίκα, αλλά με μια λεπτομέρεια. Η αθυροστομία περιοριζόταν σε εκείνη, αν τολμούσες να την μιμηθείς, ερχόταν …κόκκινο πιπέρι. Ας είναι ελαφρύ τα χώμα που τη σκεπάζει.
Από την άλλη πλευρά όμως είναι τα γονίδια του Μητσοτάκη. Και είναι ισχυρά τα γονίδια του επιτίμου. Ο επίτιμος έχει ένα μοναδικό ταλέντο, καταστροφικό στην πολιτική. Με τον άλλο η με τον άλλο τρόπο, πάντα κατάφερνε να βρίσκεται στο κέντρο των πιο αμφισβητούμενων γεγονότων της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Αποστάτης, προδότης, πουλημένος, θα είναι οι κηλίδες που θα του αφήσει η ιστορία, κι ας είναι η ελληνική νεότερη ιστορία γεμάτη από πουλημένους, αποστάτες και προδότες Έλληνες πολιτικούς.
Πάντα στους χαμένους ο Μητσοτάκης κι ας του δόθηκαν ευκαιρίες. Και μην σας περάσει από το μυαλό ότι προσπαθώ να τον αθωώσω από τα λάθη του. Είναι πολλά τα λάθη του και οι αμαρτίες του και για κάποια από αυτά θα έπρεπε και να είχε πληρώσει, γιατί συμμετείχε σε εθνικές καταστροφές. Αλλά όταν στο τέλος του ήρθε η ευκαιρία να αλλάξει κάτι, τουλάχιστον για την υστεροφημία του, όταν το όνειρο του πραγματοποιήθηκε και έγινε πρωθυπουργός, του ήρθε το τελευταίο και το χειρότερο χτύπημα. Ο προσωπικός του Εφιάλτης. Αυτόν τον ξέρετε και φαντάζομαι δεν έχετε ξεχάσει τα γεγονότα. Ούτε δεκαπέντε χρόνια δεν έχουν περάσει. Ο Αντωνάκης καλέ. Αυτός ήταν ο Εφιάλτης του Μητσοτάκη. Όσες προδοσίες κι αν έκανε ο Μητσοτάκης αυτός ήταν ο χειρότερος τρόπος να τις πληρώσει. Τον τέλειωσε τον επίτιμο με μια υπογραφή. Και την ίδια ώρα άνοιξε κερκόπορτες τεράστιες, ο Εφιάλτης, που ακόμα τις πληρώνουμε.
Αλλά μετά ήρθε η Ντόρα. Η Ντόρα το πήγε πιο μαλακά. Ήταν και Μπακογιάννη βλέπετε. Αποφάσισε να περάσει πιο χαμηλό προφίλ και να μην προκαλέσει. Αλλά κόρη του Μητσοτάκη και να μην προκαλέσει, αδύνατον. Δεν έχω σκοπό να περάσω από όλες τις εξερευνήσεις (και ήταν πολλές) της Ντόρας, αλλά θα σταθώ στην τελευταία περίοδο. Μετά τη σύγκρουση Αντωνάκη – Ντόρας για τη διαδοχή, και έχοντας φάει μια μικρή δόση προδοσίας από του ανιψιού το στρατόπεδο, η Ντόρα αποφάσισε να σαλπάρει για άλλα λιμάνια.
Ήταν δυο, ήταν τρεις …δεν γίναν ποτέ χίλιοι δεκατρείς όπως θα ήθελε η Ντόρα και η Δημοκρατική Συμμαχία έπαθε ναυτία και έπεσε σε ξέρα το 2012. Μέχρι εδώ καλά και πρώτος διδάξας ο Αντωνάκης. Βλέποντας όμως ότι πέφτει σε ξέρα το καράβι η Ντόρα άρχισε να κτίζει καινούργιο καράβι σε άλλα μέρη σε άλλες θάλασσες, προς Βρυξέλες και Στρασβούργο πλευρά. Άγγλοι, Γάλλοι Σκανδιναβοί και ένας Πορτογάλος (ονόματα δεν λέμε για τους γνωστούς λογούς άλλα το επώνυμο αρχίζει από ΜΠ και τελειώνει σε ΑΡΟΣΣΟ) μπήκαν στην υπηρεσία να βρούμε μια καρεκλίτσα, ένα σκαμνάκι για τη Ντορούλα. Όλοι οι παροικούντες της Βελγικής πρωτεύουσας ήξεραν για τις επαφές της ψηλής ελληνίδας. Στο κόμμα, μιλιά. Εκεί ήταν πιστή, άλλα όταν έκλεινε η πόρτα και ο τελευταίος είχε φύγει και είχε κλείσει την πόρτα, το τηλέφωνο ήταν στον αυτόματο για Βέλγιο και έπαιρνε φωτιά.
Στην αρχή ήταν αυτή η εγγλέζικη καμήλα που της έφαγε τη θέση, άλλα η Ντόρα δεν το έβαλε κάτω, το εξερευνούσε το θέμα. Το μόνο που της έλειπε ήταν μια κουβέντα από τον Αντωνάκη. Κάτι οι συμπτώσεις, κάτι η ανάγκη, κάτι το ότι οι τρεις δεν έγιναν ποτέ χίλιοι δεκατρείς, επέστρεψε η Ντόρα στο μαντρί. Τώρα η επιστροφή της φάνηκε σαν προσπάθεια ενότητας, άλλα στην ουσία η Ντόρα είχε πουλήσει και εκθέσει ανθρώπους και καταστάσεις, αδιαφορώντας για το τι σήμαιναν οι πράξεις της για κάποιους άλλους, άλλα κοιτώντας μόνο να εξασφαλίσει αυτό που δεν κατάφερε ο πατέρας της. Την υστεροφημία της.
Και έβαλε πλώρη για Βρυξέλλες. Μέχρι τα γερμανικά της έβαλε σε υπηρεσία. Μόνο που στο τέλος στις Βρυξέλλες πήγε ο μπρούμελ της Ελληνικής πολιτικής. Ο όμορφος Αβραμόπουλος. Και τέζα η Ντορίτσα. Ο Εφιάλτης έκανε την προδοσία νεποτισμό. Αλλά και η Ντόρα πήρε ότι έδωσε. Με τόκο μάλιστα, γιατί στη δικιά της περίπτωση η προδοσία είχε και κάτι προσωπικό.
Ο Αντωνάκης λοιπόν με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Άδειασε με τη συνηθισμένη μέθοδο του, την προδοσία, την Ντόρα και πέταξε στις Βρυξέλες ένα δελφίνο, που πολύ συζητιέται τώρα τελευταία σε γεύματα και καφέ του Κολωνακίου σαν η εναλλακτική και πάντα σε σύγκριση με τον άλλο δελφίνο, αυτόν με το τσεκούρι.
Τώρα θα μου πείτε τού συμπέρασμα βγαίνει. Το συμπέρασμα είναι ότι η μεν Ντόρα πήρε πιθανώς αυτό που της άξιζε άλλα το πιο σοβαρό είναι ότι αυτός που μας κυβερνάει και μας σώζει, είναι ένα μνησίκακο ανθρωπάκι που έχει κάνει την προδοσία πολιτική στάση. Ένα ανθρωπάκι με ένα κωλόσπιτο φτιαγμένο απ την Αγροτική. Όσο για τη Ντόρα, μπορεί να γεννήθηκε προδομένη αλλά άλλος είναι ο Εφιάλτης.
********************************************************************
Αυτός ο Κυριάκος τι κάνει; Ξέχασε τελείως ότι είναι Μητσοτάκης;
********************************************************************
Για τη δικαστική απόφαση για το θέμα της Μανωλάδας δεν θα πω τίποτα, μόνο ότι κάποιοι στη Χάγη και στη Λωζάννη έχουν γεμίσει αμέτρητες κόλλες αναφοράς (legal pad αγγλιστί για τους γνωρίζοντες και δεν έχουν καμία σχέση με τα iPad) κι όταν είναι έτοιμοι πολλοί στην Ελλάδα θα πονέσουν και θα μιλήσουν για τον …τουρισμό!
********************************************************************
Άδωνι γιατί κοιτάς δεξιά και αριστερά πριν το πεις; Και μετά το λες σιγά και όσο πιο κοντά στο αυτί; Φοβάσαι ότι σε ακούν; Σε ακούν!
********************************************************************
Αντωνάκη τα γουνακια τα ξέρεις; Δεν έχουν να κάνουν με τα γουναράδικα, είναι θέματα αγροτικά.
********************************************************************
Για άλλη μια Παρασκευή, παρέα μου κάνει ο Θάνος Ραφτοπουλος σε πνεύμα διακοπών.
********************************************************************
Στη φωτογραφία … μια προδομένη γυναίκα. Προσέξτε το βλέμμα του Εφιάλτη.
