Α, επ’ ευκαιρία όταν κάποιος μπορέσει ας ρωτήσει αυτή την υπουργό Τουρισμού, όταν 20 καθαρίστριες διαδηλώνουν κάνει κακό στον τουρισμό, όταν σφαίρες τραυματίσουν τουρίστες αυτό κάνει καλό; Αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτό θα καταγραφεί σαν επιτυχία κατά της τρομοκρατίας και θα γλύψει τους αμερικανούς που κρυφακούνε πρωθυπουργούς και υπουργούς.
Αλλά μιας και πιάσαμε τον τουρισμό και γλείψιμο (άντε φλερτάρισμα) σε αμερικάνους, καλοκαιράκι είναι, ας δούμε και λίγο την κυρία υπουργό. Την άλλη Όλγα, όχι την Τρέμη αλλά την Κεφαλογιάννη. Τώρα εσείς πείτε ότι θέλετε αλλά από αυτό το υπουργείο έχει περάσει όλη η ελαφριά ταξιαρχία της ελληνικής πολιτικής. Να πιάσουμε ονόματα; Τζανής Τζανετάκης, – ο πρώτος ζεν πρεμιέ υπουργός – Νίκος Σηφουνάκης – η σοσιαλιστική ζεν πρεμιέ απάντηση, Δημήτρης Αβραμόπουλος, – ο απλά ωραίος υπουργός – Άρης Σπηλιωτόπουλος – άσε μη πω κάτι και πάμε για μηνύσεις – Παύλος Γερουλιάνος – ο εδώ γελάμε ζεν πρεμιε.
Τελευταία ανάρτηση της ελαφριάς ταξιαρχίας του υπουργείου τουρισμού, η Όλγα Κεφαλογιάννη. Τώρα για να δούμε τι έκανε αυτή η κυρία για τον ελληνικό τουρισμό. Περιμένετε. Περιμένετε. Βρε γιατί βιάζεστε, το ψάχνω. Περιμένετε. Α, το βρήκα, φλερτάρισε τον Ομπάμα στα πέντε δευτερόλεπτα που αντάλλαξαν χειραψία. Περιμένετε, περιμένετε. Κάτι θα έκανε, δεν μπορεί. Α, να καινούργιο μοντελάκι με το μπούστο πιο έξω. Για να δω.
Α βρήκα και κάτι βίντεο που έκανε για τον ελληνικό τουρισμό στο Λονδίνο. Πολύ χιπ και χοπ. Μάλλον προς το χοπ μου φέρνουν αλλά τι ξέρω εγώ από σύγχρονη τέχνη και τουρισμό; Για να δούμε τι άλλο έκανε η κυρία Κεφαλογιάννη για τον ελληνικό τουρισμό; Α, πήγε στο πάρτι του Νίνο με μαύρο …αέρινο φόρεμα. Αυτόν τον Νίνο εγώ δεν το ξέρω αλλά φαντάζομαι θα είναι σημαντικός για τον ελληνικό τουρισμό. Μετά πήγε στο Κολωνάκι για καφέ και έβαλε τον σκύλο της να πει ευχαριστώ σε όσους της ευχήθηκαν για τη γιορτή της.
Ειδική μνεία για την πρόσφορα στον ελληνικό τουρισμό πρέπει να γίνει στο αποκαλυπτικό, μαύρο σατέν, εφαρμοστό μπουστάκι που φόραγε η Όλγα κατά την επίσκεψη της στη Κωνσταντινούπολη – έκανε τον Ερντογκάν να δει τον Μωάμεθ με χανουμάκια – και ξαναφόρεσε όταν ήρθαν οι Κινέζοι στην Αθήνα. Εκεί πια οι Κινέζοι ξέχασαν τον Μάο, την χήρα του κι όλα τα μπασταρδάκια.
Σε επίσκεψη της στη Σάμο η κυρία υπουργός τουρισμού φόρεσε δαντελένιο φόρεμα με φονικό ντεκολτέ και μεταξωτή μαντήλα στη Σαουδική Αραβία. Η κυρία υπουργός επίσης φωτογραφήθηκε σε ποδήλατο με Γερμανό υπάλληλο της Τρόικας, τον Φούχτελ – αυτός καθόταν στη σέλα, αυτή που καθόταν; Στο χουφτελ; – και με νάζι σε selfie με χοντρουλό κύριο που έλεγε ότι είναι τέως πρωθυπουργός και τον άλλο της ελαφριάς ταξιαρχίας, τον Πάνο Παναγιωτόπουλο.
Αλλά παρά το βαρύ της πρόγραμμα, – ξέρετε ποσό κουραστικό είναι το, μπαίνω ντουλάπα βάζω το αέρινο φόρεμα βγαίνω ντουλάπα φοραώ το εφαρμοστό μπουστάκι; – η Ελληνίδα υπουργός τουρισμού, είχε την ευκαιρία να συμβάλει και στο μέλλον των νέων ελλήνων. Υπόγραψε ειδική συμφωνία με τις αυστραλιανές αρχές, για τη παροχή βίζας σε χιλιάδες ανέργους έλληνες 18 μέχρι 30 χρονών, για να βρουν δουλειά για ένα χρόνο στα σκλαβοπάζαρα της Ασίας. Πως το λένε αυτό; Συνέβαλε στις εξαγωγές ελληνικού φρέσκου κρέατος. Α, ναι δήλωσε και Καραμανλικιά ενώ φιλούσε τον Καρατζαφέρη και αγκάλιαζε τον Άδωνι. Όλα για τον ελληνικό τουρισμό. Μια ζωή θυσίες η κυρία Όλγα Κεφαλογιάννη.
Στα ενδιάμεσα και όποτε μπορούσε η Όλγα, ξεπουλούσε και κάτι. Τώρα αυτό ήταν ακρογιαλιά, ήταν κολπίσκος, ήταν η Ιθάκη για να παίζουν γκολφ οι Αυστραλοί ή κάποιο άλλο νησί για να παίζουν με τα χανουμάκια τους τίποτα Άραβες, δεν είναι το θέμα μας. Προσωπικά δεδομένα που λένε.
Αλλά αρκετά με την πλάκα, ας πιάσουμε και τα πιο σοβαρά. Η κυρία υπουργός τουρισμού, η κυρία Όλγα Κεφαλογιάννη είναι μια φιγούρα γραφική, ημιμαθής και άσχετη σε καλό περιτύλιγμα, που συμπεριλαμβάνει κι ένα αποκαλυπτικό, μαύρο σατέν, εφαρμοστό μπουστάκι. Ένα ακόμα δείγμα της καρκινοπάθειας της ελληνικής πολιτικής ζωής, της οικογενειοκρατίας και αυτό υπό την προστασία του αντάξιου της Αντώνη Σαμαρά. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, η Όλγα Κεφαλογιάννη δεν θα υπήρχε πουθενά στην ελληνική πολιτική και πολύ περισσότερο στην κυβερνούσα ζωή.
Αλλά το πιο σοβαρό εδώ είναι ο τουρισμός και για τον ελληνικό τουρισμό θα μου επιτρέψετε να έχω πολλά να πω μιας και τον έχω ζήσει από διάφορες πλευρές και αυτή του Έλληνα που ταξιδεύει αλλά και αυτή αυτού που επισκέπτεται την Ελλάδα από το εξωτερικό.
Εδώ θα μου επιτρέψετε μια από τις συνηθισμένες μου παρενθέσεις. Ζω πολλά χρόνια στο εξωτερικό αλλά ακόμα κι όταν ζούσα στην Ελλάδα, παρόλο που έχω ταξιδέψει πολύ, πάντα φρόντιζα ένα σημαντικό μέρος να το περνώ στο εξωτερικό. Να γνωρίζω καινούργιους τόπους, καινούργιες εμπειρίες και να αποκτώ καινούργιες εικόνες. Το ίδιο έκανα και ζώντας στο εξωτερικό, ένα μεγάλο μέρος των διακοπών μου το πέρναγα γνωρίζοντας νέους τόπους, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι δεν ερχόμουν στην Ελλάδα. Παράλληλα ήμουν και αρκετά τυχερός η δουλειά μου όλα αυτά τα χρόνια να μου προσφέρει ταξίδια που πιθανώς κάτω από νορμάλ συνθήκες να μην είχα καν την οικονομική δυνατότητα να κάνω.
Πολλές φορές αυτό θεωρήθηκε από γνωστούς και φίλους σαν κάτι προκλητικά απαράδεκτο μιας και υπάρχει η αρχή, γιατί να πάω στο εξωτερικό και να μην περάσω τρις διακοπές μου στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου στην Ελλάδα που έτσι κι αλλιώς έρχονται όλοι οι άλλοι να δουν. Νομίζω ότι το νόημα αυτού του μύθου τον κατάλαβα καλύτερα όταν μετακόμισα στη Φιλανδία.
Οι Φιλανδοί αδιάφορα με το που θα περάσουν ένα μέρος των καλοκαιρινών διακοπών τους – που αυτό σημαίνει προγραμματισμό και προσεκτική επιλογή που ξεκινάει από το τέλος του χειμώνα – ακόμα κι αν αυτό σημαίνει στο πιο ονειρεμένο μέρος της γης, σε ένα επίγειο παράδεισο, στο τέλος πάντα κρατάνε τουλάχιστον μια εβδομάδα για να την περάσουν στο εξοχικό τους. Όπου εξοχικό για τους Φιλανδούς σημαίνει, μια συνήθως απομονωμένη ξυλόκτιστη καλύβα, δίπλα σε λίμνη και μέσα στο δάσος χωρίς ηλεκτρικό και υδραυλικά. Σαν να κάνεις κάμπινγκ σε μια καλύβα. Κι εντάξει αν είσαι 20, αλλά στα πενήντα αρχίζεις να τραβάς ζόρι.
Και βέβαια ακόμα και σήμερα υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό Φιλανδών που δεν μπορεί καν να καταλάβει τους συμπατριώτες τους που θυσιάζουν μέρες για να πάνε στην Ελλάδα, στην Ισπανία ή στην Καραϊβική και δεν περνάνε τις διακοπές τους στη λίμνη. Την πρώτη φορά μαγεύτηκα, την δεύτερη όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής το πανηγύρισα, την τρίτη έφαγα τα νύχια μου μετά από τέσσερις μέρες, την τέταρτη άρχισα να αποκτώ τικ και να έχω παραισθήσεις.
Η τότε σύντροφος μου στην Οία, κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα μου είπε, καλό είναι αλλά στη λίμνη τώρα έχει τόση ησυχία και είναι τόση ομορφιά. Στη λίμνη τέτοια ώρα με είχαν καταφάει τα κουνούπια και δεν είχε ηλιοβασίλεμα γιατί ο ήλιος δεν δύει τον Ιούλιο. Το ίδιο ισχύει και για τον Εγγλέζο τον Γερμανό και τον Αλβανό. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη αλλά αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι είναι η πιο όμορφη χώρα στον κόσμο ούτε ότι εμείς οι έλληνες δεν πρέπει να βγαίνουμε από την Ελλάδα και να δούμε κι άλλες χώρες κι άλλες ομορφιές.
Όσο για το οικονομικό κομμάτι που πάντα ερχόταν σαν ανταπάντηση, όπως και στην Ελλάδα έτσι παντού μπορείς να περάσεις ανάλογα τα οικονομικά σου. Και ναι η γλώσσα, τουλάχιστον τα αγγλικά βοηθάνε, αλλά λίγη θέληση να υπάρχει και ακόμα και η νοηματική μπορεί να δουλέψει. Αλλά ας γυρίσουμε στο οικονομικό. Τις χρυσές εποχές του ’80 και του ’90 πολλοί φίλοι μου με κράζαμε που αντί να περάσω ένα μήνα σε ένα νησάκι εγώ πήγαινα για δέκα μέρες σε «ξενέρωτα» μέρη για να φάω άγευστα φαγητά.
Και ναι όταν οι φίλοι μου χαλούσαν τρακόσες και τετρακόσιες χιλιάδες για διακοπές στη Σαντορίνη εγώ πήγαινα σε Ασία και Αφρική, κι όταν αναρωτιόντουσαν αν θα περάσουν είκοσι λη τριάντα μέρες στη Κρήτη εγώ πήγαινα από Αλάσκα μέχρι Χιλή. Και ναι όταν οι φίλοι μου έτρωγαν αστακούς του βουνού, εγώ έτρωγα από τηγανιτά μυρμήγκια, σούπα με αράχνες μέχρι φώκια καπνιστή και φίδια σουβλιστά. Δεν θα αντάλλασα τίποτα. Γιατί δεν ήταν απλά η γεύση, ήταν η εμπειρία. Και τώρα στα πενήντα μου, ενώ εκείνοι ψάχνουν τους κύκλους που δεν έκαναν η τα όνειρα που δεν εκπλήρωσαν, εγώ απολαμβάνω τις εικόνες που μάζεψα. Και το πιο τρομακτικό; Τίποτα δεν στοίχισε ποτέ ακριβότερα από όσο στοίχιζαν στους άλλους τότε, είκοσι μέρες στη Σαντορίνη. Απεναντίας εγώ γύριζα πλούσιος σε αναμνήσεις και εμπειρίες και πάντα με λιγότερα έξοδα.
Αυτά μπας και καταλάβετε ότι ο ξένος δεν έρχεται στην Ελλάδα γιατί στην πατρίδα τους δεν έχει φανταστά μέρη που δεν τα βρίσκεις άλλου. Έρχεται για να πάρει γεύση και εικόνες από Ελλάδα που έχει ακούσει τόσα πράγματα. Με την ίδια λογική θα πάει και Ταϊλανδή και Κίνα και Αίγυπτο.
Αλλά ας κλείσουμε την μεγάλη τελικά παρένθεση και ας ξαναγυρίσουμε στον τουρισμό. Ο τουρισμός δεν είναι βιομηχανία και μάλιστα δεν είναι βαριά βιομηχανία. Δεν ξέρω ποιος εφεύρε αυτό το ευφυολογία, αλλά στην ουσία έκανε περισσότερο κακό παρά καλό στον ελληνικό τουρισμό. Ο τουρισμός είναι υπηρεσία και εκεί κάπου είναι και το πρώτο ίσως και το θεμελιακό λάθος που κάναμε για δεκαετίες στην Ελλάδα. Αν δεν αρχίσουμε να τον αντιμετωπίζουμε σαν παροχή υπηρεσίας ποτέ δεν θα καταφέρουμε να τον αναστήσουμε και να τον κάνουμε πραγματικά αποδοτικό. Απλά θα του κάνουμε κατά περιόδους μερικά μπαι μπας που θα διαρκούν εποχιακά και μετά πάλι από την αρχή. Θα ψάχνουμε τι φταίει και τι κάνουν οι Ισπανοί που δεν κάνουμε εμείς.
Παροχή υπηρεσιών σημαίνει ότι δεν φτάνει το δωμάτιο με θέα στο Αιγαίο, όπως διαφημίζουν πολλά ξενοδοχεία, χωρίς ότι να σου πουν ότι αυτή η θέα είναι πέντε χιλιόμετρα μακριά και απλά τη βλέπεις πίσω από κάτι δέντρα αν είσαι τυχερός να πάρεις το δωμάτιο που έχουν φωτογραφίσει. Το είδα προχθές ψάχνοντας για διακοπές φίλου και ξέροντας ακριβώς που είναι το συγκεκριμένο ξενοδοχείο. Σημαίνει ότι το δωμάτιο είναι καθαρό και ο κλιματισμός λειτουργεί και πάνω από όλα σημαίνει ότι οι άνθρωποι που στελεχώνουν το ξενοδοχείο είναι εκεί για να σε εξυπηρετήσουν. Αυτό δεν σημαίνει δουλικότητα. Ένα καλός και επαγγελματίας προς τον πελάτη του ξενοδοχειακός υπάλληλος δεν είναι υπηρέτης, είναι όπως είναι κάθε καλός προς τον πελάτη του επαγγελματίας σε οποιαδήποτε επιχείρηση.
Δεν μπορείς να έχεις άλλο μενού για τον γνωστό σου άντε και τον συνέλληνα κι άλλο για τον τουρίστα με τη σάπια ντομάτα να πάει στο τουρίστα. Μη μου πείτε τίποτα, όλα έρχονται από προσωπικές εμπειρίες σε επισκέψεις μου στην Ελλάδα με ξένους φίλους. Η συμπεριφορά είναι μεγάλο κομμάτι των υπηρεσιών. Με ένα χαμόγελο και καλή συμπεριφορά ξεχνιούνται όλα τα προβλήματα και πολλές φορές αυτά τα προβλήματα στο τέλος γίνονται ατυχείς λεπτομέρειες.
Πριν από μερικά χρόνια τις διακοπές μου στην Πορτογαλία τις χάλασε ένας σερβιτόρος που παρόλο ότι κανένας στη παρέα δεν μιλούσε πορτογαλικά όλοι καταλάβαμε από την συμπεριφορά του ότι κάθε φορά που ερχόταν σε μας, έβριζε και ότι το χαμόγελο του ήταν αυτό αυτού που είχε φτύσει στα ποτήρια μας πριν μας σερβίρει. Κανένας μας δεν θέλει να ξαναπάει στη Πορτογαλία κι όλα αυτά χάρις σε ένα άξεστο σερβιτόρο.
Στη Μάλαγα της Ισπανίας άντεξα τέσσερις μέρες, την πέμπτη έφυγα. Μια πόλη με fish & chips σε κάθε γωνιά, με εγγλέζικο πρωινό και παμπ με υπάλληλους που ήταν όλοι εγγλέζοι. Μα τότε γιατί δεν έμεινα στο Γιορκ που ζούσα τότε; Εκεί άλλωστε είχα και ένα ισπανικό εστιατόριο κοντά στο σπίτι μου. Δυστυχώς κάτι παρόμοιο είδα μετά από μερικά χρόνια στη Κέρκυρα και με έπιασε κατάθλιψη.
Το χειρότερο ελληνικό ταβερνείο προσφέρει καλύτερο φαγητό από τα περισσότερα ελληνικά εστιατόρια στο εξωτερικό και τα τουριστικά στην Ελλάδα. Ο ξένος έρχεται στην Ελλάδα για να φάει ελληνικό φαγητό κι όχι αυτό που νομίζουν οι έλληνες ότι θα τους αρέσει. Κι αν αυτό είναι μια σκέτη σαλάτα – που γι αυτόν είναι μεγάλη πολυτέλεια και καταπληκτικός μεζές γιατί μόνο αν δείτε τις υποψίες ντομάτας και το ξυλάγγουρο που κυκλοφορεί εδώ θα το καταλάβετε – δεν χρειάζεται να γίνει θέμα στο facebook και να τον προσβάλει ο σερβιτόρος. Δεν ήθελε αστακό και πρέπει να σεβαστούμε το κέφι του. Αυτό λέγεται σωστές υπηρεσίες.
Ο τουρίστας δεν θέλει μόνο τον ήλιο, την ηλιοθεραπεία και τον μουσακά. Θέλει για λίγες μέρες να νιώσει Ελλάδα σε ότι σημαίνει αυτό, από τον ήλιο μέχρι την Greek salad. Και αυτό μόνο με σωστές υπηρεσίες μπορούμε να το προσφέρουμε.
Σωστές υπηρεσίες όμως είναι άγνωστη λέξη για τα ελληνικά μέσα μεταφοράς και δη τα ταξί. Έχω εκατοντάδες ιστορίες να σας πω για την κίτρινη φυλή. Αυτό το καρκίνωμα λες και με έχει βάλει στο μάτι. Δεν έχω έρθει ποτέ – μα ποτέ – στην Ελλάδα που ταξιτζής να μην προσπάθησε να με κλέψει ή τέλος πάντων να κάνει την απατεωνιά του. Και αυτό ξεκινάει πάντα από το αεροδρόμιο. Με το που θα προσγειωθώ Ελλάδα. Τώρα πια υποχρεώνομαι σε φίλους γιατί ξέρω και δεν θέλω η επίσκεψη μου στην Ελλάδα να αρχίσει με μένα έξαλλο. Την τελευταία φορά που ήρθα με την οκτάχρονη κόρη μου, έζησα ασύλληπτες συμπεριφορές που έφτασαν μέχρι στήσιμο σε πιάτσα με δεκάδες ελεύθερα ταξί για μίση ώρα, επειδή πηγαίναμε κάποια χιλιόμετρα μόνο απόσταση και δεν τους …συνέφερε. Γνωστός από την Αυστρία πλήρωσε Βουλιαγμένης, Στήλες Ολυμπίου Διός εβδομήντα πέντε ευρώ πριν από τρεις μήνες.
Πριν το αεροπλάνο της SAS προσγειωθεί Ελλάδα μια ευγενικότατη αεροσυνοδός σε πληροφορεί να προσέχεις τους ταξιτζήδες γιατί κλέβουν. Μη πείτε λέξη. Δεν είναι στερεότυπα. Σε πολλές περιπτώσεις στην Ελλάδα τα στερεότυπα τα φτιάξαμε μόνοι μας. Ταξιτζής πριν από δυο χρόνια για την απόσταση Νέο Παγκράτι, Ηλιούπολη μου ζήτησε 35 ευρώ ενώ ο μετρητής του από θαύμα είχε πάθει βλάβη.
Αλλά πάμε πάλι. Άλλος γνωστός μου, Γάλλος αυτή τη φορά, πλήρωσε για δυο μερίδες γύρο, πατάτες, χωριάτικη και δυο μπίρες, ενενήντα ευρώ. Μα τι διάολο ήταν αυτές οι μπίρες; Συλλεκτικά κομμάτια από την εποχή του Φιξ; Σκανδιναβός φίλος στη Λέσβο ανακάλυψε ότι ενώ είχε συμφωνήσει στη τιμή όταν έκλεισε το δωμάτιο τέσσερεις μήνες νωρίτερα, ο λογαριασμός και η χρέωση στη κάρτα του ήταν διπλάσια γιατί το δωμάτιο είχε …θέα στη θάλασσα. Έτσι είπε η πανέξυπνη ξενοδόχα και ευτυχώς που το έλεγξε ο φίλος μου. Όταν πήρε τηλέφωνο στη πρεσβεία του και της έδωσε το τηλέφωνο να εξηγήσει εκεί τι του είπε, η τιμή κατέβηκε στα αρχικά.
Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες με παραδείγματα και μάλιστα όλα πρόσφατα, αλλά σημασία έχει να καταλάβετε ότι σε αυτό που πάσχει ο ελληνικός τουρισμός είναι στη παροχή σωστών υπηρεσιών. Και πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι ένας δυσαρεστημένος πελάτης βγάζει βρωμά που την ακούνε χιλιάδες – ειδικά σήμερα με το κοινωνικά δίκτυα και το ιντερνέτ – που δεν το σώζουν ούτε διαφανή σατέν μπουστάκια ούτε χιπ χοπ διαφημίσεις φτιαγμένες στο Λονδίνο.
Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται εκπαίδευση και παρακολούθηση κι όχι μπαίνω στη ντουλάπα κι αλλάζω το μπουστάκι με το αέρινο βραδινό. Γιατί αυτό είναι υποχρέωση του υπουργείου τουρισμού κι όχι το να βγάζει βορά στα σκλαβοπάζαρα της βόρειας Ευρώπης και της Αυστραλίας νέους έλληνες.
Είχε χτες χωραφάκι και επειδή το να μαζεύεις τις ελιές είναι δουλειά πολύ και η θάλασσα κοντά, έχτισε πέντε παράγκες από τσιμέντο και το βάφτισε apartments for rent with sea view. Αυτό δεν είναι τουριστικές υποδομές, αλλά και ποιος εκπαίδευσε ποιον και ποιος έλεγξε ποιον. Πήγε μια μέρα η πυροσβεστική, είδε ότι υπάρχει έξοδος κίνδυνου και τρεις πυροσβεστήρες και την επομένη ο κύριος έγινε κάτοχος apartments for rent.
Και η εκπαίδευση και η παρακολούθηση δεν ισχύει μόνο για τους ξενοδόχους και για τους ξενοδοχειακούς, ισχύει για εστιατόρια και ταβέρνες, σουβλατζίδικα και καφέ, για ταξί και λεωφορεία, για καταστήματα ρούχων μέχρι μπακάλικα και περιπτερά. Στον ελληνικό τουρισμό έχει δοθεί αυτή τη στιγμή λίγο από συγκυρία και λίγο από λύπηση (μάλιστα λύπηση) μια δεύτερη ευκαιρία, ας φροντίσουν να μη τα σκατώσουν πάλι.
Αλλά μεγάλο κομμάτι της ευθύνης πέφτει στη κυρία υπουργό τουρισμού. Αλλά κι αυτή η δύσμοιρη που να βρει χρόνο μεταξύ selfie με τον Ομπάμα και αλλάζω ρούχα για να φανεί το μπούστο, να τα κάνει όλα; Άλλωστε ας μην ξεχνάμε αν δεν ήταν τα ανεξόφλητα γραμμάτια του Αντωνάκη προς την οικογένεια Κεφαλογιάννη για όσα έκανε στο Μητσοτακαιϊκο στη Κρήτη, η Όλγα ούτε υπάλληλος σε ταξιδιωτικό γραφείο δεν θα ήταν.
*******************************************************************
Αντωνάκη, Σεπτέμβρης Οκτώβρης δεν είναι μακριά, τι από τα δυο θα κάνεις; Θυμήσου και τα δυο στο ίδιο πράγμα καταλήγουν.
*******************************************************************
Θυμηθείτε κάτι που λέω πολλές φορές, όταν η διαφθορά θα πέψη να είναι κοινωνικά αποδεκτή, τότε θα αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα.
*******************************************************************
Πριν από οκτώ χρόνια η Λαπωνία γνώρισε την απόλυτη ακμή επισκεπτών. Σε ένα από τα κέντρα με άγιο Βασίλη έτυχε ο Άγιος να είναι …μεθυσμένος και να πει και να κάνει πράγματα ανεπίτρεπτα. Ένας επισκέπτης από την Αγγλία έβγαλε με το τηλέφωνο του βίντεο και το πέρασε σε ένα από τα κοινωνικά δίκτυα. Από τότε η Λαπωνία …ψάχνει να βρει τι έγινε λάθος αφού …τιμώρησαν τον μεθυσμένο άγιο. Σκεφτείτε λιγάκι τι έγραψα και τι δύναμη έχει το διαδίκτυο και ποσό εύκολο είναι να ξαναβγούν βρώμες και στερεότυπα.
*******************************************************************
Και μιας και είμαστε στις βρώμες, πριν από ένα χρόνο ήρθε στην Ελλάδα φίλος Γερμανός που τυχαίνει να είναι μαύρος. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα, αλλά μάλλον σήμαινε πολλά για τους συνεπιβάτες του στο τρόλεϊ από Κάνιγγος στο Καλλιμάρμαρο που τον έβριζαν συνέχεια χωρίς να καταλαβαίνει τι συμβαίνει, με εξαίρεση μιας κοπέλας που μάλιστα βγήκε μαζί του όταν τον υποχρέωσαν να αποβιβαστεί από το τρόλεϊ και του έκανε παρέα μέχρι το Καλλιμάρμαρο. Άμεσα διάκοψε τις διακοπές του και επέστρεψε Γερμανία, ευτυχώς τιμώντας το Μουσείο της Ακρόπολης για αποχαιρετισμό για ένα πολιτισμό που έχει «πεθάνει» όπως είπε. Τι καταλάβατε; Παρεμπιπτόντως εκτός του ότι ενημέρωσε όλους του διαδικτυακούς φίλους του και επειδή τυχαίνει να είναι καθηγητής γνωστού πανεπιστημίου στη Γερμανία έχει σκοπό να ενημερώσει φοιτητές και συν-καθηγητές. Τι είπατε;
*******************************************************************
Άδωνι, λες πολλά! Σε ακούνε!
*******************************************************************
Εσύ με το τσεκούρι, τα βιάγκρα δεν είναι καραμέλες.
*******************************************************************
Για άλλη μια Παρασκευή και όχι τουριστικά, παρέα μου κρατάει με σκίτσο του, ο Θάνος Ραφτόπουλος.
*******************************************************************
Στη φωτογραφία το αποκαλυπτικό, μαύρο σατέν, εφαρμοστό μπουστάκι, που κρατάει στητό τον ελληνικό τουρισμό!
