Πρόκειται για το θρίαμβο της κοινής λογικής και του ορθολογισμού, των φιλελεύθερων αξιών και του ανθρωπισμού. Η ξενοφοβία, ο ευρωσκεπτικισμός και η νοσταλγία της πόλης – κράτους αποκαλύφθηκε πως δεν έχουν χώρο στην Γαλλία του 21ου αιώνα. Σάμπως την ίδια διαπίστωση δεν κάναμε και για την ήττα του ακροδεξιού Γκέερτ Βίλτερς τον Μάρτιο, από το δεξιό – φιλελεύθερο κόμμα VVD του Μαρκ Ρούτε στην Ολλανδία;
Αμφότερα τα παραδείγματα φανερώνουν ότι, μολονότι ο λαϊκισμός λόγω της «πρωτόγονης» απλότητας των ρητορικών επιχειρημάτων του βρίσκει ευήκοα ώτα στον μέσο πολίτη, μολαταύτα τα δημοκρατικά αισθητήρια των ευρωπαίων παραμένουν ενεργά, έστω και σε επίπεδο πολιτικού ασυνειδήτου. Ενδεχομένως η στροφή μερίδας πολιτών (μεταξύ αυτών και Ελλήνων) στην ακροδεξιά, να είναι μοναχά ένα προειδοποιητικό καμπανάκι στο πολιτικό σύστημα από μέρους τους.
Σαφώς η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι αψεγάδιαστη, αφού η ηγεσία της, φέρει βαριά την ευθύνη για λάθη, παραλείψεις και την υπόθαλψη των ηγεμονικών τάσεων που αναπτύσσονται στους κόλπους της. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι Ευρωπαίοι πολίτες, με τρανό παράδειγμα την Γαλλία, πιστεύουν ακόμα στο ευρωπαϊκό όραμα, γιατί παρά τα κακώς κείμενα, έχουν δει και έχουν βιώσει τα ευεργετικά για αυτούς πλεονεκτήματα της «ομπρέλας» που προσφέρει η Ένωση.
Ας είναι η εμπειρία των γαλλικών εκλογών – και το καρδιοχτύπι που ζήσαμε από την ενδεχόμενη επικράτηση της Μαρίν Λε Πεν και της ακροδεξιάς ιδεολογίας – οδηγός για την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε στο μέλλον να μην δοθεί ξανά πάτημα, στα άκρα κάθε κατεύθυνσης, να χειραγωγήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να διακινδυνεύσουν όχι απλά την οικονομία των κρατών – μελλών, αλλά και την ίδια την Δημοκρατία.
Για περισσότερα άρθρα του Βασίλη Βρανά πατήστε εδώ!
