γράφει ο Όμηρος Ταχμαζίδης.
Η υποψηφιότητα Βούγια καταρρέει. Τα ψέματα σώθηκαν. Οι προσπάθειες του επιτελείου του 67χρονου κομματικού υποψηφίου (ΚΙΝΑΛ-«Το Ποτάμι») να δημιουργήσουν αέρα νίκης απέτυχαν. Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης, γυναίκες και άνδρες, δεν είναι απλώς επιφυλακτικοί, αλλά είναι ανοικτά εχθρικοί προς τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα.
Προέβλεψα από καιρό αυτή την εξέλιξη για να προλάβω καταστάσεις, δυστυχώς δεν εισακούστηκα, ακόμη και από γνωστούς και φίλους, οι οποίοι στρατεύτηκαν στο ψηφοδέλτιο του κ. Βούγια. Από την άλλη δεν μπορώ παρά να σημειώσω ότι το ναυάγιο της υποψηφιότητας Βούγια είναι ένα γεγονός, το οποίο ανοίγει το δρόμο για την απελευθέρωση δυνάμεων και, κυρίως, για τη δημιουργία μιας δυναμικής των προοδευτικών δυνάμεων, η οποία θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το «ακροδεξιό και δεξιό μπλοκ» που μονοπωλεί τους τελευταίους μήνες την προεκλογική περίοδο. Δυστυχώς ο κ. Βούγιας και οι συν αυτώ είναι τώρα υποχρεωμένοι να πιουν ολόκληρο το πικρό ποτήρι της συντριβής και να έλθουν αντιμέτωποι με μια σκληρή πραγματικότητα: στην πολιτική η ήττα είναι ανυπόφορη, ο εξευτελισμός είναι εξοντωτικός! Μια ηλικιωμένη κυρία από αυτές που πιέζονται για να συμμετέχουν σε ψηφοδέλτιο της ομάδας του κ. Βούγια σε δημοτική κοινότητα, διατύπωσε προχτές στους διαδρόμους του δημοτικού συμβουλίου τους βάσιμους φόβους της σε συνομιλήτριά της για τους κινδύνους πολιτικού εξευτελισμού («να κατέβεις μόνο για δέκα ψήφους;»). Είχε προηγηθεί το εντατικό δημόσιο «μαζάζ» υποψηφίου δημοτικού συμβούλου της ομάδας του κ. Βούγια, ο οποίος πίεζε αφόρητα την κακόμοιρη γυναίκα να συμμετέχει σε κοινοτικό ψηφοδέλτιο.
Δε θα μείνω ωστόσο σε αυτό το ανεκδοτολογικού τύπου περιστατικό που τυχαίως διαδραματίστηκε μπροστά μου. Οι ενδείξεις για την κατάρρευση του συνδυασμού του κ. Βούγια είναι φανερές: άλλες γίνονται στο παρασκήνιο (διαρκείς επαφές στελεχών του ΚΙΝΑΛ με υποψηφίους άλλων σχηματισμών για να βρεθεί κοινή πορεία και άλλος, όχι ο κ. Βούγιας, κοινός υποψήφιος), και άλλες δημοσίως (όπως η πρόσφατη έκκληση του πρώην πρόεδρου του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου Θεσσαλονίκης Π. Αβραμόπουλο, ο οποίος προτείνει ο κοινός υποψήφιος να είναι ένας από τους ήδη υφιστάμενους, ουσιαστικά δηλαδή κάποιος από τους κ.κ. Ζαρωτιάδη ή Λεκάκη, διότι η αναφορά στην κ. Νοντοπούλου και στον κ. Τρεμόπουλο γίνεται, μάλλον, για προσχηματικούς λόγους).
Επειδή εμπλέκομαι στην όλη διαδικασία των συζητήσεων και των «ζυμώσεων» της τελευταίας στιγμής, αρκούμαι στην εκτίμηση ότι η πλευρά του κ. Βούγια δεν έχει την πολυτέλεια να υποχωρήσει. Ούτε ο ίδιος έχει την πολιτική κομψότητα και εκείνη την αντίληψη πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης για να «κάνει στο πλάι», αλλά ούτε και οι κομματικοί πάτρωνές του μπορούν να αποσύρουν τώρα την υποψηφιότητά του. Ο πολιτικός εξευτελισμός είναι προ των θυρών. Και θα ενταθεί αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό: μετά τους πολίτες θα αρχίσουν να εγκαταλείπουν το σκάφος και οι άμεσοι υποστηρικτές της υποψηφιότητας και, ενδεχομένως, κάποιοι υποψήφιοι. Οι υπόλοιποι θα βυθιστούν στα θολά νερά του Θερμαϊκού μαζί με το γέρικο σκαρί που ακούει στο όνομα «Σπύρος Βούγιας».
Για κάποιους από αυτούς δεν μπορώ να μην πω ότι χαίρομαι και, μάλιστα, χαίρομαι ιδιαίτερα, διότι απεχθάνομαι τους καιροσκόπους και τους διεφθαρμένους, για κάποιους άλλους που εκτιμώ απεριόριστα λυπάμαι και λυπάμαι ειλικρινά διότι δεν αξίζουν αυτό που έρχεται με φόρα καταπάνω τους. Για να βλέπουμε και τα θετικά των εξελίξεων να σημειώσω ότι η πολιτική αποκοτιά και αφέλεια του κ. Βούγια και η γενικότερη προεκλογική κατάσταση δημιουργεί τις συνθήκες να απαλλαγεί η δημοκρατική προοδευτική Θεσσαλονίκη από αρκετά πολιτικά και ηθικά «βαρίδια». Για να το πω πιο λαϊκά: από αρκετά «λαμόγια».
Το κείμενο γράφτηκε νωρίς το πρωί της Μεγάλης Τρίτης, μετά από μια Μεγάλη Δευτέρα, η οποία ήταν «κόλαση» από επαφές για την προώθηση μιας υποψηφιότητας με πρόσημο νίκης για τις λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις στο δήμο Θεσσαλονίκης. (Τα γεγονότα δε με άφησαν να χαρώ όπως θα ήθελα και την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ). Η θέση μου για την πιο κατάλληλη υποψηφιότητα είναι σαφής και έχει διατυπωθεί από καιρό. Δε χρειάζεται να την επαναλάβω. (Βλ. σχετικά τα άρθρα μου στο διαδίκτυο, Όμηρος Ταχμαζίδης, Κοινός υποψήφιος υπάρχει, το πρόγραμμα «τσουρουφλίζει», Όμηρος Ταχμαζίδης, Ο «υψίπολις» Γρηγόρης Ζαρωτιάδης και ο «μονοψήφιος» Σπύρος Βούγιας, Όμηρος Ταχμαζίδης, Το τελεφερίκ και η χαμένη αξιοπιστία του Σπύρου Βούγια, Όμηρος Ταχμαζίδης, Ο κ. Βούγιας προαναγγέλλει το θάνατο του εμποράκου στην οδό Μητροπόλεως) Και σε αυτήν θα επιμείνω έως τέλους… Διαλεκτικά σκεπτόμενος θα μπορούσα να δώσω κουράγιο σε όσους πιστεύουν ότι έχει «χαθεί» ο δήμος Θεσσαλονίκης και πως βρισκόμαστε σε μια μεγαλοπρεπή παλινόρθωση της «συντηρητικής παράταξης», ότι μετά από κάθε σταύρωση ακολουθεί και μια ανάσταση… αλλά κάποιοι πρέπει να… κουνήσουν λιγάκι το μυαλό τους.
Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη ΔΚΘ «Υψίπολις» και υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης το Γρηγόρη Ζαρωτιάδη
