Guest, slideshow-2

Οι κανόνες μιας οργανωμένης κοινωνίας επιβάλλουν τον εμβολιασμό

vaccine-emvolio-corona-covid-ygeia-enesi

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

«Ως προς τους εμβολιασμούς, την πειθώ την οποία μέχρι στιγμής έχει χρησιμοποιήσει η πολιτεία, θα την διαδεχθεί η επίσημη θέση της για το ζήτημα του υποχρεωτικού εμβολιασμού υγειονομικών & εργαζόμενων σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων. Σύντομα θα γνωμοδοτήσει η επιτροπή βιοηθικής».

Τάδε έφη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο twitter. Με τη δήλωσή του ο κ. Μητσοτάκης ανοίγει ουσιαστικά ένα τεράστιο ζήτημα σχετικά με την υποχρεωτικότητα του εμβολίου.

Τελικά το εμβόλιο για τον κορωνοϊό πρέπει ή δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικό; Ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να αποφασίσει μόνος του αν θέλει ή όχι να κάνει το εμβόλιο; Έχει σχέση η απόφασή του με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης; Και κατά πόσον το οποιοδήποτε δικαίωμα να κάνω εγώ ό,τι θέλω στον εαυτό μου είναι νόμιμο και αποδεκτό σε μια ευνομούμενη πολιτεία όταν η απόφασή μου αυτή επηρεάζει τις ζωές του κοινωνικού συνόλου;

Πρόκειται για ερωτήματα που σίγουρα απασχολούν πολλούς ειδικότερους εμού, οι οποίοι, σύμφωνα με όσα αντιλαμβάνεται κανείς αναγιγνώσκοντας το tweet του πρωθυπουργού, καλούνται να δώσουν απαντήσεις όχι μόνο στη βάση της επιστήμης, αλλά και στη βάση της ηθικής.

Και στα δύο όμως αυτά στοιχεία πρέπει να υπάρχει και η λογική. Και με βάση τη λογική επιτρέψτε μου να διατυπώσω κάποιες απορίες:

1.   Όταν έφερα στον κόσμο τα παιδιά μου τα ρώτησα αν θέλουν να κάνουν τα εμβόλια κατά των γνωστών παιδικών ασθενειών; Όχι φυσικά. Έκανα αυτό που ήταν επιβεβλημένο σύμφωνα με την ιατρική επιστήμη και πρακτική. Τους έκανα τα εμβόλια, πολύ περισσότερο αφού τα παιδιά πήγαιναν σε παιδικούς σταθμούς και σε σχολεία όπου οι ασθένειες, λόγω των συναθροίσεων, διαδίδονται πιο εύκολα.

2.   Έχω τη δυνατότητα σήμερα να αρνηθώ τον εμβολιασμό; Φυσικά. Αλλά θα πρέπει να γνωρίζω ότι αρνούμενος σε εμβολιασμό προσωπικά είμαι εκτεθειμένος, εγώ και οι γύρω μου, περισσότερο στον ιό.

3.   Η άρνησή μου να εμβολιασθώ αποτελεί δικαίωμα ενός ελεύθερου ανθρώπου; Εννοείται ότι κάθε ελεύθερος άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πράττει ό,τι κρίνει και να διαχειρίζεται όπως θέλει τον εαυτό του, υπό την προϋπόθεση ότι δεν βλάπτει τον συνάνθρωπό του. Προϋπόθεση που, εκτός από θρησκευτικό και ηθικό κανόνα, στις σύγχρονες κοινωνίες αποτελεί και νομική επιταγή.

4.   Οι αρνητές του εμβολίου επηρεάζουν το κοινωνικό σύνολο; Φυσικά και επηρεάζουν το κοινωνικό σύνολο. Ο κάθε αρνητής του εμβολίου ισοδυναμεί με μια μικρή υγειονομική βόμβα, που μπορεί να επηρεάσει τους συνανθρώπους του. Είναι διαφορετικό να είναι κανείς αρνητής του εμβολίου και να ζει αποκομμένος στα όρη και στα άγρια βουνά και διαφορετικά να αποτελεί μέρος ή στέλεχος μιας κοινωνίας, να μετακινείται με τις δημόσιες συγκοινωνίες, να μπαίνει σε μια τάξη με παιδιά αν είναι δάσκαλος ή να έρχεται σε άμεση επαφή με ευάλωτα άτομα αν είναι ιατρός ή νοσηλευτικό προσωπικό.

Πρέπει να καταλάβουμε το εξής: Ζώντας σε οργανωμένες κοινωνίες υπάρχουν κανόνες και νόμοι που, για να ζήσουμε ομαλά και να λειτουγήσουν οι κοινωνίες αυτές, πρέπει απαρέγκλιτα να τηρούμε. Αν με ενοχλεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο η δραστηριότητα του γείτονά μου θα ζητήσω από την αστυνομία ή από τα δικαστήρια να λύσουν τις διαφορές που έχω μαζί του. Δεν θα πάρω την κυνηγετική καραμπίνα να τον σκοτώσω. Για να μπορώ να βρω το δίκιο μου και να παραμείνω μέλος της οργανωμένης κοινωνίας, θα πρέπει να τηρώ τους κανόνες της, έστω και αν παραχωρώ μέρος των ατομικών μου δικαιωμάτων. Οι κανόνες, είναι το τίμημα της κοινωνικότητας και της ασφάλειας που μας δίνει η διαβίωση σε οργανωμένες κοινωνίες. Πριν από μερικά χρόνια η αστυνομία αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες ορισμένων ιερόδουλων που αν και γνώριζαν ότι έπασχαν από aids εξακολουθούσαν να ασκούν το επάγγελμά τους. Η αστυνομία το έπραξε αυτό αν και γνώριζε ότι παραβιάζει δικαιώματά τους, γιατί με τη δημοσιότητα ήθελε να προειδοποιήσει τους πελάτες που είχαν έλθει σε επαφή μαζί τους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το ατομικό δικαίωμα υπετάχθη στο δικαίωμα του κοινωνικού συνόλου, από τη στιγμή που κινδύνευαν ζωές.

Και σήμερα κινδυνεύουν ζωές από την αλόγιστη συμπεριφορά αρνητών του εμβολίου.

Ο παραλογισμός, βέβαια, δεν σταματάει εδώ, στην περίπτωση των αρνητών.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΔΥ, το 90% των νοσούντων είναι πρόσωπα που για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν έχουν κάνει εμβόλιο.

Δηλαδή, για να καταλάβουμε τι βιώνουμε ως Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά και ως οικονομία, πρέπει να υπολογίσουμε ότι το 90% των συμπολιτών μας που γεμίζουν τα νοσοκομεία, απασχολούν υγειονομικό και νοσηλευτικό προσωπικό και «ματώνουν» οικονομικά μια χώρα δημοσιονομικά λαβωμένη, είναι άτομα που δεν έχουν κάνει εμβόλιο, είτε γιατί το αρνούνται, είτε –ελάχιστοι πλέον- δεν έχει έλθει η σειρά της ηλικιακής τους ομάδας.

Στη συλλογιστική μας πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι τα εμβόλια το κράτος τα παρέχει στους πολίτες δωρεάν. Οι πολίτες δεν πληρώνουμε τίποτα.

Οι αρνητές, λοιπόν, όχι μόνο θέτουν σε κίνδυνο τους εαυτούς τους και  τους συμπολίτες τους, αρνούμενοι να κάνουν χρήση της δωρεάν παροχής εμβολίων, αλλά υποχρεώνουν και το κράτος να ξοδέψει χιλιάδες ευρώ για να τους νοσηλεύσει όταν θα ασθενήσουν, όπως φυσικά, έχει ηθική υποχρέωση να πράξει η πολιτεία μέσω του ΕΣΥ.

Γιατί μια σωστή πολιτεία θα κάνει αυτό που κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Χωρίς εξαιρέσεις περιθάλπει τους πολίτες και δεν υποκύπτει σε ιδέες του στυλ, «αφού τα εμβόλια είναι δωρεάν οι αρνητές τους θα έπρεπε να πληρώνουν για να νοσηλευθούν». Μια λογική η οποία στηρίζεται στην πρακτική ασφαλιστικών εταιρειών,  ακόμα και του ΕΛΓΑ, που δεν πληρώνει ζημιές για καλλιέργειες όταν έχει επιδοτήσει την αγορά συστημάτων για την προστασία αυτών των ζημιών. Θυμίζουμε ότι στις περιπτώσεις που ο ΕΛΓΑ χρηματοδοτεί την αγορά αντιχαλαζικής προστασίας ή συστημάτων προστασίας από τον παγετό και ο ασφαλισμένος δεν κάνει  χρήση των συστημάτων αυτών, τότε ο Οργανισμός δεν αποζημιώνει για τις συγκεκριμένες ζημιές.

Η κυβέρνηση απορρίπτει αυτό το σκεπτικό προφανώς γιατί νιώθει υπεύθυνη για τον κάθε πολίτη είτε είναι λογικός, είτε έχει πάρει διαζύγιο με τη λογική ή παρασύρεται από τα διάφορα fake news*.  Ωστόσο, η κυβέρνηση, τη μεγαλοψυχία της οποίας εκμεταλλεύονται στο έπακρο οι αρνητές, θα πρέπει να εξετάσει τρόπους να πείσει εκείνους που σήμερα δεν θέλουν να εμβολιαστούν. Είτε προβάλλοντας τα επιχειρήματα της επιστήμης υπέρ των εμβολίων, είτε δίνοντας κοινωνικά προνόμια σε όσους έχουν εμβολιαστεί, είτε γελοιοποιώντας το αντιεμβολιαστικό κίνημα, πρέπει να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Γιατί κι εκείνοι που έχουν εμβολιαστεί έχουν ένα κάποιο δίκιο όταν υποστηρίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν την ανοησία και την έλλειψη κοινωνικής ευθύνης όσων πεισματικά αρνούνται τα εμβόλια, με το επιχείρημα ότι έχουν τσιπάκια** ή ότι θα βγάλουν… ουρά!!!***

 

 

*Σε κάποιο λογαριασμό στο facebook  κάποιος πλακατζής πολίτης που είχε κάνει εμβόλιο έκανε ένα τρικ και προσπαθούσε να ξεγελάσει τους ακολούθους του ότι ξαφνικά απέκτησε μαγνητισμό! Δυστυχώς υπήρχαν πολίτες που δεν κατάλαβαν την πλάκα και έγραφαν σοβαρά ότι η εκπομπή μαγνητικών κυμάτων είναι μια από τις παρενέργειες των εμβολίων…

** Ένας λογικός πολίτης μπορεί να καταλάβει ότι από τη στιγμή που ο οποιοσδήποτε έχει στα χέρια του κινητό τηλέφωνο, μια εταιρεία ειδικευμένη σε συστήματα παρακολούθησης μπορεί να «δει» και να «ακούσει» τα πάντα στον περίγυρό του.

*** Ναι, ένα από τα… σοβαρά επιχειρήματα των αρνητών, είναι ότι όσοι εμβολιαστήκαμε, υπάρχει κίνδυνος να βγάλουμε και ουρά!!!

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Πρώην Βουλευτής Ηλείας, πρώην Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας

Γεννήθηκε στο Βαρθολομιό Ηλείας το 1962. Έγγαμος με τη Σοφία Χίντζιου και πατέρας δύο αγοριών.

Επάγγελμα:
Δημοσιογράφος.


Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες

Εξελέγη βουλευτής του Νομού Ηλείας με τη Ν.Δ. για πρώτη φορά το Μάρτιο του 2004 και επανεξελέγη το 2007, το 2009 και το 2012. Από τον Ιανουάριο έως το Οκτώβριο του 2009 διετέλεσε Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Από το 2004 έως το 2007 μετείχε ως Γραμματέας στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και ως Μέλος στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος και στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Περιφερειών. Τον Οκτώβριο του 2007 εξελέγη Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας. Από το  2007 έως και τον Ιανουάριο του 2008 μετείχε ως Μέλος στην Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και στην  Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος και Ειδική Επιτροπή Περιφερειών. Το 2009 και μετά μετέχει στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων.


Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες

Διετέλεσε πολιτικός συντάκτης στην ΕΡΤ και στις εφημερίδες Απογευματινή, Ελεύθερος (1998-1993) και Εστία (1984). Αρχισυντάκτης στην Απογευματινή της Κυριακής (1999-2002). Αρθρογράφος στις εφημερίδες του Πύργου Πατρίς και Πρώτη (2002). Συνεργάτης στην εφημερίδα Εξπρές, μηνιαία περιοδικά και σε επαρχιακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην εκδιδόμενη από το κόμμα της Ν.Δ. εβδομαδιαία εφημερίδα Νέα Πορεία (1980-1981). Από το 1980 συνεργάτης του Γραφείου Τύπου της Ν.Δ. και εκ των επιτελικών στελεχών του από το Μάρτιο του 1997.

Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ΗΣΑΠ (1989).

Εκ των συγγραφέων της σειράς βιβλίων «Ελλήνων Χρόνος» και «Ελληνισμός και Ορθοδοξία». Έχει γράψει επίσης το βιβλίο «Η Ηλεία στην Ελλάδα της Ευρώπης και της Aνάπτυξης».

Μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), της Ένωσης Κωνσταντινοπολιτών Ηλιούπολης και του Ομίλου «Πολιτεία Ήλιδας Ολυμπίας».

Ενεργό στέλεχος της ΟΝΝΕΔ από το 1976 και στέλεχος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του Οικονομικού της Νομικής (1983-1988).

Οι κανόνες μιας οργανωμένης κοινωνίας επιβάλλουν τον εμβολιασμό

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης. «Ως προς τους εμβολιασμούς, την πειθώ την οποία μέχρι στιγμής έχει χρησιμοποιήσει η πολιτεία, θα την

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο