Με την ιστορία, όμως, έχει δοσοληψίες ένα ακόμη αστέρι που έλαμψε κατά την περίοδο της «πρώτης φορά αριστερά». Μιλάμε για την πρώην αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, άλλη μια από τις… εύστοχες επιλογές του κ. Τσίπρα που στοίχισαν πανάκριβα στη χώρα. Η κα «ανοιχτά σύνορα» στην πρόσφατη θυελλώδη συνεδρίαση της ΚΕΔΕ, όπου κατάφερε να βγάλει από τα ρούχα τους τούς δημάρχους των περιοχών που βουλιάζουν από τα κύματα των μεταναστών, είπε κατά λέξη: «Αυτό που έχω κάνει θα το γράψει η ιστορία, είτε αρνητικά είτε θετικά. Για εσάς δε νομίζω να γράψει τίποτα!». Τα λόγια της κας Χριστοδουλοπούλου προκαλούν ρίγος στον εχέφρονα πολίτη, καθώς ακούει έναν άνθρωπο που διαχειρίζεται τις τύχες του να έχει ως στόχο να γραφτεί στην ιστορία, ανεξάρτητα από το πρόσημο που θα έχει το έργο του. Προφανώς μη έχοντας υπόψη τον αρχαίο Ηρόστρατο που πυρπόλησε τον Ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο μόνον και μόνον για να μείνει στην ιστορία.
Το «έργο» δυστυχώς της πρώην υπουργού υπήρξε ολέθριο. Φανατική υπέρμαχος της κατάργησης κάθε ελέγχου στα σύνορα της χώρας, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να εμπεδώσει την αίσθηση ότι η Ελλάδα άνοιξε και περιμένει! Κανείς δεν αντιλέγει ότι το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών έχει επιδεινωθεί από τις πολεμικές συγκρούσεις που τροφοδοτούν και τα προσφυγικά κύματα. Και οπωσδήποτε δεν στεκόμαστε ως Έλληνες, με βαθιά ριζωμένες μέσα μας από την αρχαιότητα τις αρχές της φιλοξενίας, αδιάφοροι στο δράμα των συνανθρώπων μας. Αυτό είναι όμως άλλο και άλλο η εικόνα ενός ανοχύρωτου κράτους.
Η κα Χριστοδουλοπούλου, ξεκίνησε με το άνοιγμα της Αμυγδαλέζας δίνοντας το σύνθημα ότι πλέον όλα και όλοι επιτρέπονται χωρίς συνέπειες. Το ίδιο έγινε και στα νησιά που βρίσκονται απέναντι από τις ακτές της Μικράς Ασίας. Το σύνθημα αυτό περίμεναν οι δουλέμποροι, αλλά και το τουρκικό κράτος για τους δικούς του λόγους, για να προωθήσουν με το αζημίωτο όχι μόνον τους πρόσφυγες της συριακής τραγωδίας αλλά και τους οικονομικούς μετανάστες από τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την ινδική υποήπειρο. Ταυτόχρονα, βιάστηκε να φέρει προς ψήφιση το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια που δίνει μαζικά και με ελάχιστες προϋποθέσεις την ελληνική υπηκοότητα.
Το αποτέλεσμα ήταν η Λέσβος, η Κως, η Χίος, η Λέρος, το Αγαθονήσι, η Κάλυμνος, η Σάμος να μετατραπούν σε υπαίθριους καταυλισμούς ανθρώπων, με όλα τα προβλήματα υγιεινής και εύρυθμης λειτουργίας που επέφερε αυτή η κατάσταση. Γρήγορα το πρόβλημα μεταφέρθηκε στα βόρεια σύνορα με δεκάδες χιλιάδες στα χωράφια της Μακεδονίας, όπου έγινε το πρωτοφανές: Σκόπια και Βουλγαρία να κατεβάσουν στρατό για να ελέγχουν τα σύνορά τους με την Ελλάδα.
Βέβαια, η κα Χριστοδουλοπούλου για καιρό δεν έβλεπε κανένα πρόβλημα, καθώς θεωρούσε ότι οι μετανάστες «λιάζονταν στην Ομόνοια». Μόνον όταν το πράγμα στο Πεδίο του Άρεως έφθασε στο αμήν, δημιουργήθηκε ένα κέντρο στον Ελαιώνα, που στοίχισε ένα κάρο λεφτά και στεγάζει 200 ανθρώπους, όταν ημερησίως μπαίνουν στην Ελλάδα 2 με 5 χιλιάδες… Και αφού απειλήθηκε η κοινωνική ειρήνη στα νησιά ναυλώθηκε πλοίο για να κάνει μεταφορές μεταναστών στην ηπειρωτική Ελλάδα. Η ανεπάρκεια της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση του προβλήματος κτύπησε κόκκινο, αναγκάζοντας τον αρμόδιο Επίτροπο, τον κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο, να τηλεφωνήσει στον κ. Τσίπρα για να του ζητήσει να κινηθούν επιτέλους οι διαδικασίες και να πάρει η Ελλάδα τα κονδύλια που δικαιούται για τη διαχείριση του μεταναστευτικού.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα μας άφησε πλέον χρόνους, αλλά δυστυχώς, πίσω της έχει αφήσει ερείπια και έναν όγκο προβλημάτων που καλείται η επόμενη κυβέρνηση να διαχειριστεί και να επιλύσει. Ελπίζουμε, λοιπόν, τούτη τη φορά μπροστά στην κάλπη να είναι μόνον το κριτήριο της ευθύνης και της λογικής αυτό που θα επικρατήσει. Γιατί τα πολιτικά πειράματα απεδείχθη ότι ενίοτε στοιχίζουν πολύ ακριβά…
