Για λόγους που σχετίζονταν με την πρωτοβουλία των κινήσεων της Λευκωσίας σε σχέση με την ένταξιακή της πορεία (2003), η Άγκυρα οδηγήθηκε στη λήψη ορισμένων αποφάσεων που θα δημιουργούσαν μια νέα κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο. Η Άγκυρα έλαβε την απόφαση για διάνοιξη των σημείων εισόδου/εξόδου και την επέβαλε στο Ρ. Ντενκτάς.
Ο Σ. Ντενκτάς αποκάλυψε στις 24 Απριλίου 2017 ότι τρεις ημέρες πριν τη διάνοιξη (20 Απριλίου 2003) ο Α. Γκιουλ μετέβη στα κατεχόμενα για σύσκεψη με την τ/κ ηγεσία για το σκοπό αυτό-προφανώς μια επίσκεψη για να επιβάλει στον Ρ. Ντενκτάς την ορθότητα της απόφασης της Άγκυρας και να ενημερώσει τους υπόλοιπους τ/κ πολιτικούς ηγέτες.
Σημειώνω την καθολική επιρροή στα πράγματα που είχε η καλά σχεδιασμένη ενταξιακή πορεία της Κύπρου και η προηγηθείσα υπογραφή στο Στοά του Αττάλου της Συνθήκης Προσχώρησης της Κύπρου (και άλλων 9 χωρών) στην ΕΕ στις 16 Απριλίου 2003.
Τι έγινε από τότε; Εκατομμύρια διελεύσεις, επισκέψεις, εκδηλώσεις, επικοινωνία. Σωστά βήματα, αλλά χωρίς αξιόλογο αποτέλεσμα. Αυτή η υπόθεση δεν μπήκε σε κανένα πολιτικό σχεδιασμό και έτσι σήμερα τα θετικά της δεν μετρούν ουσιωδώς στην πολιτική διαπάλη. Ηγεσίες χωρίς στρατηγική, με σκέψη πρόχειρη και ερασιτεχνική, δεν μπόρεσαν να οργανώσουν τα αυτονόητα.
Έτσι, αντί με δημόσιες εκδηλώσεις να μεταφέρουμε στην κατεχόμενη Κύπρο δραστηριότητες που να εκφράζουν την επιθυμία της επίλυσης, προσφέραμε κατά τον πιο ανόητο τρόπο διαβατήρια και ταυτότητες στους τ/κ!
Έτσι, αντι να οργανώσουμε επαφές ανάμεσα στα ε/κ και τ/κ κόμματα και συντεχνίες, δραστηριότητες που να εκφράζουν την επιθυμία της επίλυσης, προσφέραμε κατά τον πιο ανόητο τρόπο δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους τ/κ στα κρατικά νοσοκομεία!
Έτσι αντί να συντονίσουμε, μαζί με την ΕΕ, μια «βόρεια», ευρωπαϊκή πολιτική για την τ/κ κοινότητα, φτάσαμε με τον πιο ανόητο τρόπο να αποδεχθούμε τον «κανονισμό της πράσινης γραμμής», για να αποφύγουμε να δούμε την μεγάλη εικόνα του κυπριακού-η ΕΕ καταλύτης της λύσης!
Έτσι, αντί να εντάξουμε την επιθυμία της πλειοψηφίας των τ/κ για επίλυση, μέσα στο ευρωπαϊκό σχέδιο της συνολικής Κύπρου, προσφέραμε τυφλά δώρα στη στασιμότητα, επιλέξαμε κινήσεις που, αντί να βοηθούν στην επίλυση, την έκαναν ακόμα πιο πολύπλοκη!
Σήμερα που τα στοιχεία στη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού δείχνουν μάλλον αδιέξοδο, είναι σχεδόν φυσιολογικό το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πρωτοβουλίες που να δείχνουν αντοχές, αυτές που θα βοηθούσαν στο ξεπέρασμα της σημερινής πολύ επικίνδυνης στασιμότητας.
Σήμερα, με αφορμή την «επέτειο» διάνοιξης σημείων διέλευσης, η πολιτική της βαρύτητα, αν δεν καταρρέει, φθίνει, αν δεν καταρρέει, δεν έχει ρεαλιστικό εκτόπισμα πλέον.
Αν δεν έχεις πολιτική είναι και αυτό πολιτική με άλλα μέσα- αυτή που ταυτίζεται με την αδράνεια, το φόβο, τον ερασιτεχνισμό, την έλλειψη ηγετικότητας.
Η σημερινή απρόσμενη στασιμότητα στο κυπριακό δείχνει πόσοι λόγοι προηγήθηκαν ώστε σήμερα, μια ολόκληρη κοινωνία να παραδίδεται με τόση ευκολία στην λαμπρή ήττα των προφητών.
