γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Ο Ερντογάν στις τοπικές εκλογές υπέστη το πρώτο ισχυρό πολιτικό ράπισμα. Έχασε την Κωνσταντινούπολη που υπήρξε η αφετηρία για την πολιτική του καριέρα και, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος, «όποιος έχει την Κωνσταντινούπολη, ελέγχει την Τουρκία».
Δεν έχασε μόνο στην Κωνσταντινούπολη, με τα χρώματα της αντιπολίτευσης βάφτηκαν και άλλοι δήμοι, αυτοί της Άγκυρας, του Εσκισεχίρ, τα Δαρδανέλια (Τσανάκαλε), η Αδριανούπολη. Αυτές τις περιοχές ο Ερντογάν δεν τις είχε ποτέ ως δικές του.
Ο Ερντογάν έχασε και τώρα θα πρέπει να περιμένουμε τις κινήσεις του. Η Τουρκία μετά τον Ιούλιο του 2016 και τα κατακλυσμιαία γεγονότα που συνέβησαν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος έχει αλλάξει εντελώς. Ο Ερντογάν έχει πάρει κεφάλια από την ηγεσία του στρατού, έχει φυλακίσει δημοσιογράφους, έχει στήσει ένα ανελέητο πογκρόμ γενικά σε όσους είναι εναντίον του.
Έχει κάνει δημοψήφισμα για να πιστοποιήσει ότι θα γινόταν Σουλτάνος με την βούλα, τα κατάφερε έστω και με κάποιες αμφιβολίες που είχε η αντιπολίτευση. Έτσι ο Ερντογάν εμβολίασε τον «νέο-οθωμανισμό». Η Τουρκία που ήταν παράδειγμα για τον Μουσουλμανικό κόσμο και πως πέρασε την κρίση μετά από τα γεγονότα στο Πάρκο Γκεζί, αλλά και τις υποθέσεις Ένεργκον και Βαριοπούλα, τώρα ο Ερντογάν από κοσμικός ηγέτης το γύρισε και έγινε ένας ισλαμιστής.
Τα επόμενα βήματα της Τουρκίας και του Σουλτάνου δεν θα είναι εύκολα. Ήδη ο Υπουργός Εσωτερικών Τσαβούσογλου την περασμένη εβδομάδα είδε από πρώτο χέρι τις διαθέσεις του ΝΑΤΟ και της Αμερικής, αλλά ο ίδιος επέμεινε στην γραμμή που έχει χαράξει η Τουρκία ότι θα πάρει τους S-400 από την Ρωσία και τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αυτό η Αμερική δεν θα το αφήσει να περάσει χωρίς αντίποινα, είδαμε ότι είναι θέμα λίγων ημερών ή και ωρών να λυγίσει η Τουρκική οικονομία. Μία οικονομία που πλήττεται από την ανεργία που είναι στο 13,5%, τον πληθωρισμό που είναι στο δυσθεώρητο 20%, την λίρα που έχει χάσει κατά πολύ την αξία της. Λίγο θέλει για να πάρει φωτιά η οικονομία της Τουρκίας και να λυγίσει ο Ρετζέπ όπως συνέβη το καλοκαίρι με τον Αμερικανό πάστορα Μπράνσον.
Στην Μόσχα όμως ο Ερντογάν προσφώνησε «αγαπητό φίλο» τον Πούτιν, είπε ότι είναι τετελεσμένο γεγονός η αγορά των S-400 από την Ρωσία, αλλά και η βοήθεια που θα δώσει η Ρωσία για την κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακουγιού.
Ο Ερντογάν απομακρύνεται από την Δύση με δική του ευθύνη και όχι της Αμερικής. Η πρώτη επιλογή της Αμερικής ήταν πάντα η Τουρκία, αλλά ο Ερντογάν έχει άλλη άποψη. Ας περιμένουμε όμως, γιατί ο Σουλτάνος μπορεί να αλλάξει πρώτος τη δική του άποψη.
Εάν όμως αλλάξει άποψη, αυτό δεν θα είναι καθόλου καλή εξέλιξη για την Ελλάδα και την Κύπρο. Τώρα η Αμερική έχει την πολιτική «όποιος είναι μαζί μας, είναι φίλος μας» και η χάραξη της πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο οφείλεται στον Γουές Μίτσελ που υποστήριζε ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι ένα κράτος «Frontier Sate». Και η τριμερής με Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ με την παρακολούθηση της Αμερικής παραμένει σε ισχύ.
Η Ελλάδα καλό θα είναι να βρίσκεται σε εγρήγορση και για την Κύπρο, η Αμερική δείχνει ιδιαίτερη σημασία ίσως βρεθούμε σε μία συζήτηση για ένταξη της στο ΝΑΤΟ και ήδη στο Κογκρέσο πήγε το αίτημα για άρση του εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο.
Ο Ερντογάν θα τα βλέπει αυτά και θα γίνεται ακόμη πιο ευέξαπτος.
