Ο κ. Σαμαράς πεισματικά αρνήθηκε το έκτακτο Συνέδριο. Συνδύασε την διοργάνωσή του με την προσωπική του αμφισβήτηση ως αρχηγού της ΝΔ, προκάλεσε όσους ήθελα να θέσουν θέμα ηγεσίας να συγκεντρώσουν υπογραφές και αφού οι υπογραφές δεν συγκεντρώθηκαν (δεν έγινε καν προσπάθεια), έκρινε ότι έληξε και το ζήτημα του εκτάκτου Συνεδρίου.
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα όμως δεν έχει αρμοδιότητα να συγκαλέσει Συνέδριο. Έχει όμως όντως αρμοδιότητα αμφισβήτησης του αρχηγού αν συγκεντρωθεί το 1/3 των υπογραφών. Αλλά επειδή ευθέως θέμα αρχηγού δεν ετέθη, αλλά μόνο θέμα εκτάκτου Συνεδρίου, ο κ. Σαμαράς έκρινε ότι αφού δεν συγκεντρώθηκαν υπογραφές δεν τίθεται και ζήτημα Συνεδρίου. Δηλαδή επεκράτησε η λογική «ράβδος στη γωνία, άρα… βρέχει!!!».
Η σκόπιμη όμως αυτή σύγχυση δεν αρκεί για να ξεπεραστεί το πρόβλημα που υπάρχει στο εσωτερικό της ΝΔ. Ο κ. Σαμαράς πρέπει να καταλάβει ότι όπως οι προκάτοχοί του στην ηγεσία της ΝΔ, τις αποφάσεις για ανανέωση του κόμματος πρέπει να τις λάβει ο ίδιος. Διαφορετικά μοιραία θα επικρατήσουν διχαστικές και διασπαστικές λογικές, εξέλιξη που λογικά θα απεύχεται κι ο ίδιος για το κόμμα που υπηρέτησε τόσα χρόνια και το οποίο τον ανέδειξε στην πρωθυπουργία.
Καλό είναι, λοιπόν, να του θυμίσει κάποιος την περίπτωση του αείμνηστου Μιλτιάδη Έβερτ, ο οποίος μετά την ήττα της 22ας Σεπτεμβρίου 1996, έκρινε ότι στη διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού έπρεπε να μετάσχει κι αυτός αφού ήλεγχε τους βουλευτές που είχαν εκλεγεί. Και φυσικά επανεξελέγη. Αλλά τρεις μήνες μετά αναγκάσθηκε να οδηγήσει το κόμμα σε νέα εκλογή αρχηγού, από το Συνέδριο αυτή τη φορά, γιατί κατάλαβε ότι μπορεί να ήλεγχε τους μηχανισμούς αλλά δεν ήλεγχε την βάση, την κοινωνία στην οποία απευθυνόταν το κόμμα.
Τότε ο Μιλτιάδης Έβερτ, επειδή πονούσε το κόμμα μέσα στο οποίο ανδρώθηκε, κατάλαβε ότι έπρεπε να προχωρήσει σε διαδικασίες που θα ανανέωναν τη ΝΔ και μετά τη νέα ήττα του στο Συνέδριο στάθηκε στο πλευρό της νέας ηγεσίας του Κώστα Καραμανλή τον οποίο στήριξε «με νύχια και με δόντια». Δεν αρνήθηκε το Συνέδριο. Δεν αρνήθηκε την επιθυμία της βάσης. Δεν αρνήθηκε την πραγματικότητα. Γι’ αυτό έχει μείνει ψηλά στη συνείδηση των νεοδημοκρατών.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο κ. Σαμαράς αρνείται να δεχθεί την πραγματικότητα. Το πρόβλημα δεν είναι όμως αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ έχει διαμορφώσει και ζει, σε μια άλλη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα στην οποία πιστεύει ότι η μεγάλη φιλελεύθερη κεντροδεξιά παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρέπει να πάψει να είναι και φιλελεύθερη και κεντροδεξιά. Αρκεί μόνο το… Δεξιά. Αγνοώντας σκοπίμως πώς όποτε η ΝΔ έγινε αυτοδύναμη κυβέρνηση το πέτυχε επειδή κατάφερε και συγκίνησε τον κεντρώο χώρο, ή κατά Κώστα Καραμανλή τον μεσαίο χώρο. Και όπως εξήγησε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος στην Πολιτική Επιτροπή όταν ζήτησε να ξαναγίνει η ΝΔ κεντροδεξιό κόμμα, διαφοροποιούμενως πλήρως από τον κ. Σαμαρά «το Κέντρο δεν είναι κόμμα. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό. Είναι ένας πολιτικός χώρος συνάντησης και διαλόγου των αστικών προοδευτικών και κοινωνικών ρευμάτων της κοινωνίας». Δηλαδή το Κέντρο είναι ένας χώρος μέσα από τον οποίο διαμορφώνονται τάσεις και ως γνωστόν οι τάσεις εξελίσσονται σε κυρίαρχες απόψεις στην κοινωνία που με τη σειρά τους δημιουργούν πλειοψηφικά ρεύματα.
Θα ρωτήσει κάποιος «μα είναι τόσο δύσκολο στον κ. Σαμαρά να κατανοήσει ότι χωρίς τον κεντρώο χώρο δεν θα μπορέσει η ΝΔ να γίνει ξανά κυβέρνηση;». Η απάντηση τίθεται με μια νέα ερώτηση: «Θέλει άραγε να το καταλάβει; Ή αρκείται σε ένα κόμμα μικρό και πλήρως ελεγχόμενο από τον ίδιο, πιο κοντά στις ορθόδοξες Δεξιές αντιλήψεις που ποτέ δεν έκρυψε ότι ασπάζεται;»
Η τακτική που ακολουθεί μέχρι σήμερα η σημερινή ηγετική ομάδα της ΝΔ, δεν φαίνεται ότι στα ενδιαφέροντά της περιλαμβάνει αυτό που ονομάζουμε Κέντρο. Αντίθετα περιλαμβάνει περιοριστικές αντιλήψεις και περιχαρακώσεις που νομοτελειακά οδηγούν στην περαιτέρω συρρίκνωση της παράταξης.
Εν όψει δε της Εθνικής Συνδιάσκεψης, η οποία καταστατικά δεν έχει αρμοδιότητες, θα συγκροτήσει μια επιτροπή η οποία θα προετοιμάσει τα θέματα που θα συζητηθούν. Σύμφωνα με πληροφορίες θα επιχειρηθεί να γίνει σε συστηματικότερη βάση αυτό που έγινε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα από μερίδα βουλευτών, να υπερτονισθεί και να αναδειχθεί πέραν του δέοντος το Δεξιό προφίλ του κόμματος. Στόχος της ομάδος που το προωθεί είναι να επαναδιατυπωθεί η ιδεολογία της ΝΔ, υποτίθεται για να εκφράσει τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας. Με λίγα λόγια επειδή η κοινωνία έχει στραφεί προς τη Χρυσή Αυγή θα πρέπει εμείς να προσαρμόσουμε την ιδεολογία μας επί το δεξιότερο για να συγκινήσουμε μερικούς ψηφοφόρους της, αντί να φροντίσουμε να διορθώσουμε τα λάθη μας που οδήγησαν στα άκρα τους ψηφοφόρους.
Όσοι ονειρεύονται επαναδιατύπωση της ιδεολογίας της ΝΔ θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι ιδεολογικές αρχές του κόμματος, όπως τις προσδιόρισε με την ιδρυτική διακήρυξη της 4ης Οκτωβρίου 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, παραμένουν επίκαιρες και αναλλοίωτες.
Αν ήθελε σήμερα ένας σύγχρονος Ευρωπαίος Έλληνας πολιτικός να συγγράψει ιδεολογικές αρχές και να ιδρύσει ένα κόμμα με τα χαρακτηριστικά της μεγάλης φιλελεύθερης κεντροδεξιάς παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, θα συνέγραφε το ίδιο ακριβώς κείμενο. Τόσο επίκαιρο και τόσο φρέσκο σε ιδέες είναι ακόμα και σήμερα.
Ας κάνουν τον κόπο να το μελετήσουν. Και αν συμφωνούν ας μείνουν και ας αγωνισθούμε μαζί για το καλό της Ελλάδος και της ΝΔ. Αν διαφωνούν, ας φύγουν και ας δημιουργήσουν κάποιο κόμμα που θα τους εκφράζει.
Αλλάξαμε το έμβλημά μας, για να γίνει πιο ντιζαϊνάτο… Ας είναι… το δεχθήκαμε και είπαμε «λίγο το κακό». Δεν πρόκειται όμως να δεχθούμε αλλαγή της ιδεολογίας μας. Ας το καταλάβουν.
Η Νέα Δημοκρατία όπως είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στο Α΄ Συνέδριο του κόμματος το 1979 «είναι το κόμμα του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού». Προσδιορίζοντας δε την έννοια του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού είχε πει ότι «ευρίσκεται μεταξύ του παραδοσιακού φιλελευθερισμού και του δημοκρατικού σοσιαλισμού». Ενώ στο διάγγελμά του κατά την ίδρυση της ΝΔ, δίδοντας τα χαρακτηριστικά που προσδιόριζαν το νέο κόμμα είχε πει: «Η Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξη που ταυτίζει το έθνος με το λαό, την πατρίδα με τους ανθρώπους της, την πολιτεία με τους πολίτες της, την εθνική ανεξαρτησία με τη λαϊκή κυριαρχία, την πρόοδο με το κοινό αγαθό, την πολιτική ελευθερία με την έννομη τάξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.»
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται και πάλι η ΝΔ για να ξαναγίνει η μεγάλη παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η μεγάλη παράταξη του «κοινωνικού κέντρου», όπως τη χαρακτήριζε ο Κώστας Καραμανλής.
Υ.Γ. Στο κλείσιμο της ομιλίας του στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς έκανε μια προσωπική, ανθρώπινη, συγκινητική αναφορά, που αξίζει να επισημάνουμε. Είπε συγκεκριμένα:
«Όποιον έβλεπα τον έπιανα από το μανίκι. «Κάνε κάτι» του έλεγα. Πάλευα 24 ώρες την ημέρα, δεν είχε σημασία ούτε το πρόβλημα στο μάτι μου, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Εδώ ήταν η πατρίδα… Δεν έβγαζα ποτέ δελτίο Τύπου. Δεν υπήρχε για μένα τίποτε άλλο. Είπε κάποιος «δεν ερχόμουν εδώ». Μα, δεν πήγαινα σπίτι μου…», είπε και έκλεισε συγκινημένος το μικρόφωνο.
Πράγματι, κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει από τον κ. Σαμαρά το ότι έδωσε μάχες ατέλειωτες και πέτυχε κάτι που έμοιαζε απίθανο όταν τον Ιούνιο του 2012 αναλάμβανε την εξουσία: Να μηδενίσει τα ελλείμματα, να οδηγήσει τη χώρα σε ανάπτυξη και στα πρόθυρα της εξόδου από το μνημόνιο, διασφαλίζοντας την παραμονή της στην ευρωζώνη. Αυτά και ο πιο κακόπιστος θα ήταν άδικος αν δεν του τα αναγνώριζε. Όμως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή δεν πρέπει να μειωθεί η εθνική προσπάθεια που έκανε πρέπει να πάρει αποφάσεις ο ίδιος για την επόμενη μέρα στη ΝΔ και όχι να κρύβεται πίσω από καταστατικά τερτίπια. Και σήμερα λοιπόν είναι επίκαιρη η προτροπή που είχα κάνει στο άρθρο μου στις 4 Φεβρουαρίου 2015, στο apopseis.gr, υπό τον τίτλο «Η ευθύνη του κ. Σαμαρά»: «Αν λοιπόν ο κ. Σαμαράς πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτύχει, οφείλει να επιταχύνει τις διαδικασίες ανανέωσης της ΝΔ και ο ίδιος να αποτελέσει τον εγγυητή της ενότητας του κόμματος, όπως είχε πράξει παλαιότερα και ο πολιτικός του μέντορας Ευάγγελος Αβέρωφ, τον οποίο συχνά επικαλείται. Τότε δίπλα στην προσωπική επιτυχία του για διάσωση της Ελλάδος από τη χρεοκοπία και την παραμονή της χώρας στο ευρώ, θα μπορεί να παραθέσει και την επιτυχία της διάσωσης και ανανέωσης της παράταξης που τον τίμησε, τον ξανααγκάλιασε και τον έκανε πρωθυπουργό».
Σε διαφορετική περίπτωση, φοβούμαι ότι η ιστορία δεν θα του χαρισθεί, γιατί συνήθως εκείνα που μένουν είναι οι τελευταίες πράξεις. Και όπως λέει κι ο λαός «τα στερνά τιμούν τα πρώτα…»
Video ομιλίας Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Α’ Συνέδριο της ΝΔ. Η ομιλία ξεκινά με τις αναφορές στην ιδεολογία της ΝΔ(πατήστε εδώ)
