Η προεκλογική περίοδος κύλησε ομαλά όσον αφορά την Ελλάδα αφού δεν είχαμε κάποιο σημαντικό επεισόδιο στο Αιγαίο, ούτε στην ΑΟΖ. Στο μόνο που ανέβηκαν οι τόνοι ήταν η απόφαση για το άσυλο στους οκτώ Τούρκους φυγάδες που ήρθαν στην Ελλάδα, για τους οποίους είπαν ότι θα έρθουμε να τους «πακετάρουμε». Κάτι που μοιάζει δύσκολο, δεν έχει πολλές πιθανότητες, αλλά μάλλον δοκιμάζει τα αντανακλαστικά της ελληνικής πολιτείας. Εάν φύγουν από την Ελλάδα, η χώρα μας θα απαλλαχτεί από το μεγάλο βάρος που έχει στους ώμους της.
Στην υπόθεση των δύο δικών μας δεν άλλαξε ακόμη τίποτα και όλοι περιμένουμε μετά τις τουρκικές εκλογές και την έκβασή τους.
Ο Ερντογάν δεν ασχολήθηκε με την Ελλάδα στην δίμηνη προεκλογική περίοδο, πιο πολύ ασχολήθηκε με την Αμερική, το Ισραήλ και το εσωτερικό μέτωπο. Το εσωτερικό μέτωπο είναι αυτό που καίει τον Ερντογάν, γιατί ξέρει ότι εάν οι Κούρδοι πάρουν ένα ποσοστό 10% θα μπουν στην Βουλή και εάν ο Ερντογάν κερδίσει, θα έχει υποστεί μία ήττα, γιατί δεν θα έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Για αυτό προσπαθεί να διεισδύσει στους Κούρδους για να τους αποσπάσει όσες ψήφους μπορεί. Εδώ να πούμε ότι ο Ερντογάν δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με τους Κούρδους, αλλά κάποιοι από αυτούς είναι ψηφοφόροι του AKP.
Ο αντίπαλος του Ερντογάν είναι ο Μουχαρέμ Ιντζέ, ένας κεμαλικός καθηγητής Φυσικής. Φιλοδοξεί να αναδείξει ότι είναι πιο ευπρόσδεκτος από τον Ερντογάν έξω από την χώρα του, δηλαδή την Δύση. Έχει πει ότι πει εάν κερδίσει, θα κάνει το Ακ Σαράι Πανεπιστήμιο. Φιλοδοξεί να περάσει στον δεύτερο γύρο και εκεί να τα δώσει όλα.
Η Ακσενέρ είναι η Χρυσή Αυγή της Τουρκίας. Θέλει δεκαοκτώ νησιά πίσω και μάλλον μας αφήνει μόνο τον Ιόνιο.
Η αντιπολίτευση θα έχει τύχη να ανατρέψει τον Ερντογάν μόνο σε δεύτερο γύρο και εάν συνασπιστούν όλοι μαζί σε έναν υποψήφιο. Τότε μπορεί ο Ερντογάν να ανησυχεί. Από την στιγμή που ο Γκιούλ δεν δέχτηκε να κατέβει, δυσκόλεψαν τα πράγματα για την αντιπολίτευση.
Το οθωμανικό χαστούκι ακόμη δεν το δέχτηκε κανείς, η στρόφιγγα με τους πρόσφυγες δεν άνοιξε και ούτε θα ανοίξει.
Οι σχέσεις του Ερντογάν με τους δυτικούς δεν είναι και οι καλύτερες, με την Αμερική είναι σε πολικές θερμοκρασίες, με την Ευρώπη όχι και τόσο, γιατί η Μέρκελ τον χρειάζεται για το προσφυγικό όσο και εάν κάποιοι Ευρωπαίοι θέλουν να παγώσουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις και το διάλογο με την Τουρκία.
Η Τουρκία έγινε ξανά ένα αίνιγμα. Ο Ερντογάν θέλει να ανατρέψει τον Κεμαλισμό και να γίνει η Τουρκία και ο ίδιος κυρίαρχη δύναμη στην ευρύτερη περιοχή. Φιλοδοξίες πολλές για την γείτονα, αλλά δεν ξέρουμε εάν θα τις υλοποιήσει. Δεν γίνεται να είσαι στα εξοπλιστικά με την Ρωσία, επειδή δεν σου κάνει τα χατίρια η Αμερική και στο Συριακό να διαπραγματεύεσαι με την Αμερική για το ζήτημα των Κούρδων που βρίσκονται στην πόλη Μανμπίτζ.
Η Τουρκία άνοιξε πολλά μέτωπα και όλα αυτά μετά από τα γεγονότα στο πάρκο Γκεζί. Τώρα εάν θα καταφέρει να διαμορφώσει ισορροπίες σε όλα είναι το μεγάλο ζήτημα. Από αυτό θα κριθεί κατά πολύ η τύχη της Τουρκίας ως χώρα.
Για εμάς πάντως, όποιος και να κερδίσει δεν θα είναι και καλύτερα τα πράγματα…
