Guest

Οι φοιτητές του Χονγκ-Κόνγκ μας δείχνουν το δρόμο

 

         Και εμείς οι «δημοκράτες» Έλληνες χειροκροτούμε, και μάλιστα με θαυμασμό, τις επιλογές του κάθε αρχηγού και ψηφίζουμε, χωρίς κανένα ενδοιασμό όσους και όποιον μας υποδείχνει. Τα προσόντα του; Απόλυτη υποταγή στον αρχηγό, ή να είναι γνώριμος της πεθεράς του, του ξαδέρφου του ή και του κηπουρού του. Αν δε κάποιος πολιτικάντης τολμήσει να ζητήσει απ’ ευθείας από το λαό τη ψήφο του, αποκαλείται «αντάρτης»και, φυσικά, διαγράφεται από το κόμμα.

       Όπως είναι επόμενο λοιπόν, ο κάθε βουλευτής δεν έχει καμιά υποχρέωση και καμιά ευθύνη για να λύσει τα προβλήματα του λαού που τον ψήφισε. Η εκλογή του οφείλεται αποκλειστικά στην εύνοια του αρχηγού που τον επέλεξε και καμία υποχρέωση στο το λαό που τον ψήφισε. Επμένως, η μόνη έγνοια που τον απασχολεί τώρα είναι να είναι αρεστός στον αρχηγό και να συμμετέχει στις διαδικασίες της Βουλής. Αμ, το άλλο Ελληνικέ δημοκρατικέ λαέ, πως σας αρέσει ο θεσμός του «Βουλευτή Επικρατείας»; Ο αρχηγός, με προσωπικά απολύτως κριτήρια και χωρίς τη γνώμη κανενός, να διορίζει βουλευτές. Έτσι γίνεται στη δημοκρατία (και στη Γερμανία), λένε, ο αρχηγός είναι απόλυτος αφέντης και μπορεί να κάνει ότι θέλει. Προσκυνείστε υπήκοοι και μη τολμείστε να διαφωνήσετε γιατί θα σας διαγράψει.

       Επαναλαμβάνω, χρειαζόμαστε να μάθουμε τι είναι και τι σημαίνει «δημοκρατία». Αν εξετάσετε τη πρόσφατη ιστορία του τόπου μας, θα διαπιστώσετε ότι η ασυδοσία των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων και τα απόλυτα δικαιώματα που τους έχουμε δώσει, αποτελούν τη ρίζα για κάθε κακό που μας συνέβει στο πρόσφατο παρελθόν και που ακόμα μας ταλανίζει. Ας μιμηθούμε λοιπόν τους φοιτητές του Χονγκ-Κονγκ και αν είναι για κάτι που χρειάζεται να ξεσηκωθούμε, είναι να απαιτήσουμε να περιοριστεί η εξουσία του κομματικού αρχηγού στην επιλογή των υποψηφίων βουλευτών και να θεσπιστεί να γίνεται από το λαό με τοπικά κομματικά συνέδρια ή προκριματικές εκλογές. Αλλοιώς, δεν θα αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο στη χώρα μας και θα συνεχίσουμε να είμαστε ραγιάδες. Το πρόβλημα που έχουμε δεν είναι οικονομικό ή πολιτικό, είναι ηθικό. Είναι η ποιότητα των πολιτικών μας.

     Μπορεί να έχω γίνει βαρετός, με την επιμονή μου να καυτηριάζω αυτή την αντιδημοκρατική πρακτική των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών και δεν θα σταματήσω όσο συνεχίζει να υπάρχει αυτή η αδιαφορία του λαού και η απεμπόληση του δικαιώματός του να επιλέγει και να εκλέγει τους κυβερνήτες του .

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Ο Κωνσταντίνος Λυκογιάννης, είναι συνταξιούχος επιχειρηματίας και διαμένει στη Νέα Υόρκη. Γεννήθηκε στο Νομό Ηλείας πριν 90 χρόνια και πριν φύγει για την Αμερική, ήταν υποδιευθυντής του υποκαταστήματος της Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας στη Κηφισιά και ασχολείται με το γράψιμο ερασιτεχνικά.

Οι φοιτητές του Χονγκ-Κόνγκ μας δείχνουν το δρόμο

του Κωνσταντίνου Λυκογιάννη.

       Αλήθεια, ξέρουν οι Έλληνες, που αποκαλούν τον εαυτό τους δημοκρατκούς και μάλιστα προοδευτικούς, γιατί διαμαρτύρονται οι φοιτητές στο Χονγκ-Κονγκ; Ξέρουν γιατί αψηφάνε μια αδίστακτη δογματική δικτατορία, με παρελθόν όπως τη σφαγή της Τιάναμεν Σκουέαρ;

       Διαμαρτύρονται γιατί δεν θέλουν να επιτρέψουν στο κόμμα να υποδείξει τους υποψηφίους άρχοντες της Πόλης. Διαμαρτύρονται γιατί δεν θέλουν να ψηφίσουν τα κομματικά αντρείκελα που προτείνει το κόμμα. Υποστηρίζουν ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα από κάθε κομματικό αφέντη ποιοι είναι οι άνθρωποι που μπορούν να εμπιστευτούν για να τους χρήσουν σαν υποψήφιους αντιπροσώπους τους, για να χειριστούν τα συμφέροντά τους. Αυτοί ξέρουν τους καλούς, τους τίμιους, τους ικανούς, τους ηθικούς. Το απαιτούν γιατί αυτό επιτάσσει η ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο