Ναι, τον χειροκροτούμε όταν ο πρωθυπουργός, δημοκρατικότατα, αποφασίζει ποιος θα γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Βουλή με τη ψήφο της νομιμοποιεί την επιλογή του.Είναι δε τόσο δημοκρατική, που αν κάποιος βουλευτής τολμήσει να διαφωνήσει, τον διαγράφει από το κόμμα. Και ολόκληρος ο δημοκρατικός λαός, τον χειροκροτούμε σαν αρχηγό με πυγμή. Τις παραμονές των εκλογών, περιμένουμε με αγωνία ποιον θα προτιμήσει ο αρχηγός να χρηστεί υποψήφιος και να ψηφιστεί αντιπροσωπός «μας» στη Βουλή. Δηλαδή, μας πετά στα μούτρα τη προσβολή ότι αναγκάζεται να το κάνει αυτός γιατί εμείς, ο λαός, δεν είμαστε ικανοί να διαλέξουμε. Και εμείς ο «σοφός» λαός όχι μόνο το αποδεχόμαστε αλλά και τον χειροκροτούμε. Επίσης, δημοκρατικά παραδεχόμαστε ασυζητιτί ότι οι βουλευτές πρέπει να γίνονται και υπουργοί. Δηλαδή, να νομοθετούν και να εκτελούν. Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει. Αυτά και άλλα πολλά, όπως τα προεδρικά διατάγματα νομοθετικού περιεχομένου, που η Εκτελεστική Εξουσία νομοθετεί. Αυτά δεν γίνονται στη σημερινή δημοκρατία μας; Ποιος πολιτικός, ποιος διανοούμενος, ποιος παντογνώστης δημοσιογράφος, ποιος λαός ξεσηκώθηκε και διαμαρτυρήθηκε για να απαιτήσει το δικαίωμά του να επιλέγει τους αντιπροσώπους του και να προστατεύει τη δημοκρατία; Ούτε τώρα ούτε και τότε, κανείς. Τότε γιατί διαμαρτυρώμαστε, όταν στο παρελθόν ανεχτήκαμε τόσες άλλες πιο σοβαρές αντιδημοκρατικές αττασθαλίες των πολιτικών; Αυτό μας μάρανε, ότι ο Σαμαράς «διαπόμπεψε» τη δημοκρατία επειδή έκλεισε την ΕΡΤ; Μα, είναι δικαιολογημένος γιατί ακολούθησε τη πεπατημένη, γιατί ακολούθησε τα χνάρια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Σημίτη, του Κώστα Καραμανλή, του Γιώργου Παπανδρέου και εφόσον, δημοκρατικώτατα, του έχει ανατεθεί ο ρόλος από μας να αποφασίζει για όλα, όπως όλοι οι άλλοι προκάτοχοί του.
Πως, απότομα, τώρα θέλουμε μια τέλεια δημοκρατία, όταν μέχρι τώρα, λατρέψαμε και εφαρμόσαμε τη δημοκρατία που μας βόλευε; Αυτή τη δημοκρατία δεν θέλαμε; Αυτή έχουμε. Ας σταματήσουμε λοιπόν τις δραματικές εκφράσεις περι «διαπόμπευσης» και κατάρρευσης και ας κοιτάξουμε που θα πάμε από δω και πέρα και πως. Αντί να βρίζουμε και να αναμασάμε τις ίδιες και τις ίδιες νοσηρές διαπιστώσεις για την ανεργία, τις αυτοκτονίες, τα λουκέτα, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τα όσα άλλα κακά και ανάποδα διέρχεται σήμερα ο Ελληνικός λαός, ας πετάξουμε μακριά τις κομματικές μας ταυτότητες και τις κόκκινες γραμμές μας και ας καθήσουμε όλοι σε ένα τραπέζι και, ρεαλιστικά, ας σκεφτούμε πως θα βρούμε τρόπους που θα συμβάλουν στην επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας και, και το σπουδαιότερο, στη βελτίωση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού, που αποτελεί τη ρίζα κάθε κακού που μας κατατρύχει. Μάλιστα, οι πολιτικοί μας έφεραν μέχρι εδώ, αλλά εμείς τους το επιτρέψαμε γιατί εμείς τους αναθέσαμε το ρόλο να μας διαφεντεύουν χωρίς ποτέ να ζητήσουμε, όχι αποδείξεις, αλλά τουλάχιστον ενδείξεις ότι μπορούν. Δηλαδή, είναι καιρός να αποκαταστήσουμε εμείς τώρα τη σωστή λειτουργεία της ανόθευτης δημοκρατίας, που θα μας λύσει πολλά προβλήματα και , το σπουδαιότερο, να αναθεωρήσουμε και να ανατρέψουμε την αλήθεια του φυσικού νόμου που λέει ότι «οι φελοί επιπλέουν». Γιατί αυτό ακριβώς γίνεται τώρα με το τρόπο που επιλέγεται το πολιτικό μας σινάφι.
Και ας συνειδητοποιήσουμε ότι η δημοκρατία, για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να λειτουργεί μέσα σε ένα αυστηρά καταρτισμένο λειτουργικό πλαίσιο, όπου ο πολίτης θα έχει λόγο και ρόλο, που θα έχει δικαιώματα αλλά θα πρέπει να αποδεχτεί το γεγονός ότι έχει και υποχρεώσεις. Στη δημοκρατία δεν παίρνεις μόνο, αλλά και δίνεις. Δεν ακούγεσαι μόνο αλλά και ακούς. Δεν αποδίδεις μόνο ευθύνες, αλλά και αναλαμβάνεις. Αν ο κοινοβουλευτικός σου εκπρόσωπος είναι ανίκανος, είναι ανέντιμος, είναι ανήθικος, πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου γιατί εσύ, μέσω προθυπουργού, τον επέλεξες και εσύ τον εξέλεξες. Για να ζεις μέσα στη δημοκρατία και να απολαμβάνεις τους καρπούς της, πρέπει να αναλάβεις και την υποχρέωση να τηρείς τους νόμους του κράτους. Όλους, ανεξαιρέτως, τους νόμους Ακόμα και όταν ο νόμος μπορεί να σε βλάπτει. Πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη και να το ενστερνηθείς, ότι εσύ, κάθε ένας από μας, είμαστε οι φρουροί της δημοκρατίας. Μόνο εμείς, κάθε ένας από μας, έχει την υποχρέωση να την υπερασπιστεί. Μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη σωστή λειτουργία της. Δεν έχει την ευθύνη ο άλλος, ο γείτονας, ή ο κουμπάρος ή ο φαλακρός που μένει στο επάνω διαμέρισμα, την έχεις εσύ. Εσύ, πολίτη, αν θέλεις να ζεις σε μια δημοκρατία που θα επικρατούν οι συνθήκες,που εσύ θα δημιουργήσεις, μέσα στις οποίες, ελεύθερος, θα επιδιώκεις την ευτυχία σου.
Κωνσταντίνος Λυκογιάννης
