Η Ελλάδα έπρεπε εδώ και πάρα πολλά χρόνια να πρωτοπορεί στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων. Κι όμως, η συντριπτική πλειονότητα του πολιτικού συστήματος και του ελληνικού λαού δεν έδιναν… μία μπροστά στην… ανάγκη για προστασία συντεχνιακών ή ατομικών συμφερόντων. Γι αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Αγνοήσαμε το «εμείς» και τώρα η πραγματικότητα μας εκδικείται. Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι μετά από μια τόση μεγάλη περιπέτεια εξακολουθούμε να παραμένουμε αμετανόητοιι αναζητώντας… σωσίβιο σε σενάρια συνωμοσίας και διάφορες πομφόλυγες που κατά καιρούς σερβίρουν πολiτικοί τυχοδιώκτες, λαϊκιστές και δημαγωγοί. Ελαφρυντικό αποτελεί σίγουρα το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων είναι οικονομικά αγράμματοι, κάτι που συμβαίνει επίσης και σε πολύ μεγάλο βαθμό με τους εκπροσώπους τους στο σημερινό ελληνικό κοινοβούλιο…
Ο Έλληνας χωρίς να γνωρίζει καν πώς είναι μία σελίδα προϋπολογισμού της χώρας, χωρίς να έχει ακούσει καν ποιες είναι οι δαπάνες για μισθούς, συντάξεις, επιδόματα κλπ., εκφράζει ελαφρά την καρδία τις γνωστές καφενειακού τύπου απόψεις: «Δεν υπάρχουν Έλληνες», «Όλοι είναι προδότες», «Φταίνε οι ξένοι που μας πίνουν το αίμα», «Μας την είχαν στημένη για να μας πάρουν τα πετρέλαια» κλπ. κλπ. κλπ. Το χειρότερο πράγμα είναι να επιμένεις στην άποψή σου χωρίς να διαθέτεις τη στοιχειώδη γνώση. Εδώ έχουμε πρόβλημα. Γιατί μιλάμε για καταστάσεις απόλυτης ηλιθιοότητας που δεν βοηθούν ώστε αυτή η χώρα να πάει παραπέρα και να πορευτεί σε έναν δρόμο ασφάλειας με ζητούμενο τη βελτίωση του βαθμού ευημερίας έτσι όπως θα άρμοζε σε μια ευρωπαϊκή χώρα του δυτικού κόσμου. Ας μην ξεχνάμε δε ότι το χειρότερο είδος ανθρώπινης έκφρασης είναι ο βλάκας που έχει άποψη και επιμένει…
Πολλοί εκ των σκεπτόμενων που κάνουν χρήση μόνο του.,. αριστερού μέρους του εγκεφάλου τους ρίχνουν το ανάθεμα στον… ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος θέλει να πιει το αίμα του εργάτη κλπ., κλπ., κλπ. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν αντιλαμβάνονται ότι σε μια χώρα που υπερδανείζεται για να έχει 50άρηδες συνταξούχους ή επιδοτούμενα… κομμωτήρια, το τέλος που της επιφυλάσσεται μάλλον είναι τραγικό. Είναι όλοι αυτοί που έχουν στο μυαλό τους χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και ονειρεύονται καταστάσεις που ούτε έχουν ζήσει, ούτε έχουν σκεφτεί. Αρκεί και μόνο να ρωτήσει κάποιος πολίτες χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ για το πώς ήταν η κατάσταση προ του 1990 και θα καταλάβουν. Ο φιλελευθερισμός δεν είναι τίποτα άλλο από το… αυτονόητο. Αυτό που αδυνατούν να συλλάβουν προβληματικοί εγκέφαλοι που πουλάνε αριστεροσύνη. Φιλελευθερισμός σημαίνει να έχεις ένα ευέλικτο και αποτελεσματικό κράτος, το οποίο μέσα στον ελάχιστο δυνατό χρόνο θα εξασφαλίζει συνθήκες άμεσης έναρξης μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας ώστε να δημιουργηθούν εισοδήματα και υπεραξίες. Στη συνέχεια το Κράτος και εφόσον καλείται να συλλέξει φόρους με υγιή τρόπο που θα έχουν άμεσο ανταποδοτικό όφελος στις συντάξεις, στις παροχές υγείας, παιδείας και ασφάλειας. Έτσι διαμορφώνονται οι υγιείς προοπτικές για να ανοίξουν δουλειές και να υπάρχουν εργαζόμενοι. Για να δημιουργηθούν δηλαδή συνθήκες πολιτικής και κοινωνικής σταθερότητας, βιώσιμης ανάπτυξης και βελτίωσης του επιπέδου ευημερίας.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και καλείται να προχωρήσει σε επαναστατικές δομικές αλλαγές. Ευχής έργο να τελειώσουν και οι τελευταίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με τη σφραγίδα μιας αριστεροδεξιολαϊκίστικης κυβέρνησης (!), η οποία στήριξε την άνοδο της στην εξουσία σε ένα… επαναστατικό κρεσέντο λαϊκισμού, τυχοδιωκτισμού και ανοησίας. Μόλις τελειώσουν αυτές οι μεταρρυυθμίσεις (μένει να δούμε εάν θα συμβεί αυτό με την τρίτη αξιολόγηση…), τότε η Ελλάδα θα έχει κάνει ένα βήμα παραπέρα. Θα έχει καταφέρει να ενισχύσει την άποψη για την την επανάσταση του αυτονόητου οδηγώντας οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας την ανοησία της δήθεν επανάστασης έτσι όπως αυτή προσδιορίζεται από το χρεοκοπημένο αριστερό λεξιλόγιο…
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Λουκά Γεωργιάδη πατήστε εδώ!
