της Εύης Χρήστου.
Πολλαπλό δώρο είναι η ίδια η ζωή, ο άνθρωπος και η ύπαρξή του. Είναι αυτοί που αγαπάμε και μας αγαπούν. Κάποιες φορές φοβόμαστε πως μια ασθένεια μπορεί να «εκφυλίσει» τη ζωή μας και τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Η ανατροπή όμως συμβαίνει και τότε ξεκινούν όλα...
Με αυτά τα απλά και συνάμα περιεκτικά λόγια περιγράφει τα συναισθήματά της για το ολοκαίνουριο ντοκιμαντέρ «Δημήτρης Παπαδούλης – Το πολλαπλό δώρο», η σκηνοθέτρια και σεναριογράφος του, Στέλα Αλισάνογλου. Πρόκειται για μια ταινία, όπου κυρίαρχο συναίσθημα είναι ο σαρκασμός για το τυχαίο και η ανατροπή του, αφού, όπως τονίζει και η ίδια, η ζωή δεν είναι αυτό που μας τυχαίνει.
Συνέντευξη στην Εύη Χρήστου
- Κυρία Αλισάνογλου, ποιο ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία του καινούριου σας ντοκιμαντέρ;
Μ' ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που πάνε κόντρα στον ίδιο τους τον εαυτό. Μ' ενδιαφέρουν, επίσης, οι σχέσεις που μπορεί να δημιουργηθούν ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι φιλίες. Ο έρωτας μέσα στις φιλίες. Η γνωριμία μου με τον Δημήτρη Παπαδούλη ήταν μια σκέτη πρόκληση γιατί καί κόντρα στον ίδιο τον εαυτό του πάει καί δημιουργεί δεσμούς με έναν τρόπο πολύ κοντά στη δική μου ιδιοσυγκρασία. Επιπλέον, ένιωσα, ότι αυτό που καταφέρνει αξίζει να βγει προς τα έξω, να το δουν άνθρωποι που πάσχουν από ανίατες ασθένειες και να πάρουν κουράγιο. Οποιοσδήποτε και να το δει, να νιώσει αισιόδοξος κι ευγνώμων για το δώρο της ζωής.
- Στη νέα σας δουλειά πραγματεύεστε ένα θέμα που αφορά σε μια ασθένεια από την οποία πάσχουν ορισμένοι συνάνθρωποί μας, κι όμως εξακολουθεί να είναι άγνωστη σε αρκετούς. Πείτε μας δυο λόγια για το τι είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας και πώς προκαλείται.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση είναι μία χρόνια νευρολογική, αυτοάνοση ασθένεια. Με τον όρο αυτοάνοση ασθένεια εννοούμε την ασθένεια που προκαλείται από την επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος έναντι στον ίδιο τον οργανισμό. Η πολλαπλή σκλήρυνση επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα και μπορεί να επιφέρει σοβαρές βλάβες στην κίνηση, την ομιλία, την μνήμη και την οργανωμένη σκέψη.
- Μέχρι σήμερα έχετε κάνει τέσσερα ντοκιμαντέρ και μια ταινία μικρού μήκους. Προτιμάτε την πραγματική ζωή από τα πλασματικά γεγονότα;
Προτιμώ να απεικονίζω πτυχές της πραγματικής ζωής με καλλιτεχνική ματιά ώστε να προκαλώ συναισθήματα, προβληματισμούς και έμπνευση στον θεατή. Μου αρέσει να ζω κι αν δω κάτι που θεωρώ ότι είναι άξιο να το μοιραστώ θα το κάνω με όποιον τρόπο μπορώ. Δεν είμαι καλή στο να δημιουργώ μύθους κι επιπλέον μου αρέσει ή μου ταιριάζει καλύτερα ο τρόπος κατασκευής μια ταινίας ντοκιμαντέρ από μια ταινία μυθοπλασίας.
- Το ντοκιμαντέρ πρόκειται να προβληθεί στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στην κατηγορία «Σύγχρονοι ήρωες». Τελικά, υπάρχουν πραγματικοί ήρωες στη ζωή και αν ναι, ποιοι είναι;
“Κανείς δεν είναι ήρωας πριν τον θάνατό του, λέει ο Παπαδούλης κι έρχομαι να συμφωνήσω. Νομίζω ότι ήρωες δεν υπάρχουν αλλά ίσως να υπάρχουν μεγάλες πράξεις ή έστω μεγάλες αποφάσεις και επιλογές. Οι ηρωισμοί και οι ήρωες είναι της ματαιοδοξίας που κουβαλάμε στη φύση μας. Δεν ασπάζομαι το “σύγχρονοι ήρωες” αλλά ίσως να είναι ένας ορισμός που να εμπνέει ή έτσι προτιμώ να το βλέπω εγώ.
- Τελικά, αν «η ζωή δεν είναι αυτό που μας τυχαίνει», τότε τι είναι η ζωή;
Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τη βιολογική μας κατάσταση αλλά είμαστε υπεύθυνοι για όσα ζητάμε να δούμε. Για το αν θα αγαπάμε ή θα μισούμε, αν θα βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Αν θα κλαίμε τη μοίρα μας ή αν θα δημιουργούμε με όποιον τρόπο μπορούμε, δεδομένων των συνθηκών. Ο κόσμος δεν αλλάζει από μόνος του, οι άνθρωποι τον αλλάζουμε - άλλοτε προς το καλό άλλοτε προς το κακό - με τη στάση ζωής, με τις πράξεις μας.
Πατήστε εδώ για να δείτε το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ.
