γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Η περίπτωση της Εύας Καϊλή αποτελεί ένα πλήγμα για το κύρος της Ευρώπης αλλά και της πολιτικής. Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι πρόκειται για ένα νέο άνθρωπο, ο οποίος είχε μεγάλες προοπτικές εξέλιξης, αλλά ταυτόχρονα έδειξε μειωμένες αντιστάσεις στον πλουτισμό και στην επίδειξή του.
Όποιος βγάζει χρήματα με τίμιο τρόπο δικαιούται να έχει όσα περιουσιακά στοιχεία θέλει. Το να είναι κάποιος νοικοκύρης και να αξιοποιεί τις νόμιμες πηγές εισοδήματος του είναι προτέρημα, ενώ αν είναι… ψευτονοικοκύρης της αρπαχτής είναι μέγιστο μειονέκτημα.
Η διαφθορά δεν έχει χρώμα και κόμμα. Διαπερνά οριζοντίως και καθέτως την εξουσία αλλά και την κοινωνία. Ωστόσο, δεν μπορεί στο όνομα κάποιων… λαδιάρηδων να ισοπεδώνονται όλα. Δεν μπορεί για την… Εύα, να ισοπεδωθεί ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Όσο για τους μηχανισμούς αποτροπής, εκεί θα χρειαστεί πολλή δουλειά από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να κλείσουν όλα τα παράθυρα που δημιουργούν προνομιακές σχέσεις με lobbies. Όλα αυτά είναι… βούτυρο στο ψωμί των αντι-ευρωπαϊστών και των πάσης φύσεως πολιτικών «λομπίστων» που υπονομεύουν το ευρωπαϊκό μέλλον, προς όφελος των σαμποτέρ της ευρωπαϊκής ιδέας. Πουτινάκια, Ερντογανάκια, και γενικώς… μαγκάκια, δεν μπορούν να έχουν θέση στην Ευρώπη και αυτό είναι ένα θέμα που αφορά πρωτίστως τους λαούς, οι οποίοι ψηφίζουν και πιστεύουν ότι κάνουν αντίσταση με την αντισυστημική ψήφο, ενώ επί της ουσίας, βάζουν τον… διάολο μέσα στο σπίτι τους!
Τα κόμματα πολλές φορές παρασύρονται από τη λάμψη κάποιων προσώπων και σπεύδουν να τα εντάξουν στο δυναμικό τους. Το ίδιο συμβαίνει και σε τοπικό επίπεδο. Για να δούμε την πραγματική διαδρομή της διαφθοράς πρέπει να ξεκινήσουμε από τα απλά και μικρά. Ας δούμε γύρω μας πολλούς από αυτούς που κατεβαίνουν ως υποψήφιοι για το προεδρείο μιας κοινότητας. Ας παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά γύρω μας ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να μας… λύσουν τα προβλήματα εκεί που κατοικούμε και υπόσχονται να φτιάξουν τον Δήμο, αλλά για πολλούς ο υπέρτατος στόχος είναι να φτιαχτούν οι ίδιοι.
Πολλοί από αυτούς που κουνούν το δάκτυλο για την κεντρική πολιτική σκηνή, είναι οι ίδιοι που πρόθυμα θα δεχθούν να του στρώσουν ένα δρόμο ή την αυλή του σπιτιού οι τοπικοί παράγοντες. Διαφθορά είναι και αυτό. Όταν για ίδιον όφελος πουλάς την ψήφο σου σε αυτούς που λειτουργούν ως λαμόγια, τότε είσαι συνένοχος και εσύ. Αφού λύσουμε το πρόβλημα με τους εαυτούς μας σε ότι αφορά το τοπικό επίπεδο, ας πάμε και παραπέρα. Τα κόμματα πρέπει να περιλαμβάνουν τους πιο άρτιους, καταρτισμένους, επαρκείς και ηθικούς. Δεν αρκεί μόνο να είσαι ηθικός, γιατί αν δεν ξέρεις να διοικήσεις, τότε θα πουλάς ηθική, αλλά το έργο θα είναι μηδενικό. Τα κόμματα οφείλουν να περνάνε από κανονικό… σκανάρισμα τους υποψηφίους τους. Αρκεί αυτοί που τους κρίνουν να έχουν τα εχέγγυα αλλά και την έξωθεν καλή μαρτυρία για την ακεραιότητα τους. Γιατί και οι κρίνοντες κρίνονται…
Η περίπτωση Καϊλή είναι ένα κομμάτι της μεγάλης εικόνας της διαφθοράς. Στην καθημερινότητα υπάρχουν πολλά μικρά που συνιστούν διαφθορά, η οποία αθροιζόμενη δημιουργεί καθολικό πρόβλημα στην κοινωνία. Η μικρομεσαία διαφθορά με τον επηρεασμό, τον χρηματισμό ή τη διευκόλυνση στα όρια της νομιμότητας και της ηθικής, αποτελεί τεράστιο πρόβλημα. Ο ένας που τρώει μερικά εκατομμύρια είναι υπόλογος και δακτυλοδεικτούμενος. Οι χιλιάδες που κρύβουν λίγα, αλλά αθροιζόμενα είναι πολλαπλάσια των εκατομμυρίων που έφαγε ο ένας, προκαλούν μεγαλύτερο πρόβλημα στην κοινωνία.
Στο τέλος της ημέρας, ο χαρακτήρας του καθενός και οι αντιστάσεις του στους… πειρασμούς, αποτελούν μια άσκηση που δεν έχει κόμμα, χρώμα, εθνικότητα, θρήσκευμα, αθλητική ομάδα ή οτιδήποτε άλλο. Η περίπτωση της Καϊλή πρέπει να αποτελέσει την απαρχή μιας γενναίας πολιτικής αυστηρών κανόνων στην Ευρώπη, με ξεκάθαρες και αυστηρές ποινές για όσους τους παραβούν. Ταυτόχρονα, αυτοί που εκλέγονται πρέπει να έχουν περάσει από το μικροσκόπιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να προβλέψουμε ότι ένας που μπαίνει στην πολιτική καθαρός, θα συνεχίσει ντε και καλά, να είναι ακέραιος μέχρι να βγει. Το πρόβλημα είναι σε αυτούς που κυβερνούν ή σε αυτούς που εκλέγουν;
Αν δεν αλλάξει νοοτροπία ο λαός η διαφθορά δεν αντιμετωπίζεται. Είναι ένα χαρακτηρισμό γνώρισμα από την αρχαιότητα και υπάρχει μια διαβολικά αμφίδρομη σχέση. Ο λαός λέει ότι αφού τρώει ο… μεγάλος, γιατί να μη φάω και εγώ. Και ο… μεγάλος λέει ότι αφού μπορώ να βολέψω τον μικρό, γιατί να μην κάνω και γιατί αυτός να φωνάζει. Δηλαδή, έκανε το αυγό την κότα, ή η κότα το αυγό;
Σήμερα, υπάρχουν μηχανισμοί αποτροπής και ελέγχου. Με την πλήρη ψηφιοποίηση των πάντων και με τις παρακολουθήσεις, αποκαλύφθηκε η υπόθεση της Καϊλή. Κανείς δεν μπορεί να είναι υπεράνω. Κυρίως οι πολιτικοί, οι οποίοι πρέπει να αισθάνονται ότι βρίσκονται σε μια γυάλινη σφαίρα, με παρατηρητές όλους εμάς. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να εκμεταλλεύονται την πολιτική εξουσία και να βολεύονται, αλλά ταυτόχρονα, να μην τίθενται υπό έλεγχο με κάθε πρόσφορο μέσο (π.χ. παρακολουθήσεις), τότε είναι βαθιά γελασμένοι. Θα πρέπει οι ίδιοι να επιζητούν τον έλεγχο για να μας αποδεικνύουν κάθε φορά ότι είναι καθαροί με τις πράξεις τους. Επιπλέον, δεν μπορούν να χρεώνουν τους ανθρώπους που είναι δίπλα τους και πιάνονται με τη «γίδα στην πλάτη», σε άλλα κόμματα. Γιατί τέτοιες πρακτικές, αν δεν εμπεριέχουν τα στοιχεία της αμέλειας και της ανικανότητας, είναι πάρα πολύ πιθανό να παραπέμπουν σε συνενοχή…
