Δεν γνωρίζω το τέλος αυτής της «χαριτωμένης σύναξης» αδελφών – λεσβιών – λαμογιών – ανέραστων θηλυκών – αρσενικών – σπουδαίων οικονοφανών παραγόντων – ανεγκέφαλων καλλιτεχνών κτλ κτλ. Πιθανώς, εικάζω, ότι ο πολυτραφής τραγουδιστής (ονόματι Αντώνης Ρέμος) αντί των «εκλεκτών ασμάτων» να ξεσήκωσε αυτή τη ΛΕΧΡΙΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΜΑΘΕΙΑ, με νέα τραγούδια (της στιγμιαίας έμπνευσης) πάνω στη μουσική κλίμακα: ΣΟΙΜΠΛΕ – ΣΑΚΑΤΗ – ΓΕΡΜΑΝΙΑ.
Ακόμη δεν έχω εμπεδώσει τα αίτια αυτής της κοινωνικής ξεφτίλας και ντροπής. Αυτό που απόλυτα πιστεύω είναι το θλιβερό (και συνάμα) τραγικό γεγονός «ότι σαν Χώρα πιάσαμε πάτο». Σε όλα τα επίπεδα. Είτε είναι πολιτικά, είτε κοινωνικά, είτε οικονομικά, είτε πνευματικά – πολιτιστικά. Δυστυχώς καταντήσαμε ως μια Χώρα (πιο σωστά ως Έθνος) της φάπας και της παγκόσμιας ροχαλιάς. Και φταίμε όλοι. Μπορεί να μην το δημιουργήσαμε αυτό το κοινωνικό – πνευματικό χάλι. Η ευθύνη είναι γιατί το ΑΝΕΧΤΗΚΑΜΕ χωρίς αιδώ και ντροπή. Ποτέ μα ποτέ δεν υπήρχαν τείχη άμυνας και αντίστασης σ΄αυτόν τον απύθμενο απόπατο ντροπής και αίσχους. Τώρα είμαστε στην τραγική περίοδο «να τα λουζόμαστε όλα τα ξεδιάντροπα ρεμάλια». Επιτρέψαμε στον κάθε Ρέμο να είναι τα πάντα και να διατυπώνει θέση και άποψη επί των πάντων. Ακόμα και να χυδαιολογούν για τα πάντα και ΕΜΕΙΣ να χειροκροτάμε και να συντραγουδάμε άσματα ασμάτων που προσβάλλουν την Ελλάδα, τα ήθη – έθιμα, την ομορφιά του έρωτα και της ζωής, τους καθημερινούς ανθρώπους.
Κακά τα ψέματα, «δώσαμε πολύ χώρο για να χτιστεί η κοινωνία των Ελλήνων(ίδων) Λεχριτών». Αυτά τα θαυμάσια και θλιβερά «είδωλα» λουζόμαστε σήμερα. Αν όντως έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΛΕΧΡΙΤΕΣ πρέπει να σταματήσουν στο να διαφεντεύουν το ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, είναι η καίρια στιγμή να στοχεύσουμε στην ΗΘΙΚΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Διαφορετικά το κοινωνικό – μορφωτικό μέλλον θα το καθορίζουν κάποια «εκλεπτυσμένα φρούτα» σε στυλ Αντώνη Ρέμου και των «επώνυμων» Λεχριτών. Άλλωστε μετά το λούσιμο έρχεται η περιποίηση.
Στο χέρι μας είναι η επιλογή του κομμωτή…