γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Εάν οι πολιτικοί και η ενημέρωσή μας είναι καθρέφτης του είναι και των θέλω μας, τότε η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα τι λέει για τους συγχρόνους Έλληνες;
Αυτή η σκέψη με βασάνισε τις προηγούμενες μέρες και όχι μόνο σε σχέση με την Ελλάδα αλλά και σε σχέση με τη Σουηδία και την Φιλανδία. Πως είναι δυνατόν, χώρες που για δεκαετίες έγιναν προπύργια υπεράσπισης της ισότητας και της ελευθερίας να χάνονται σε μια δίνη λαϊκισμού με κύματα ρατσισμού και φασισμού;
Και μέσα σε αυτό τον πανικό πως μπορεί να επιβιώσει ο μέσος πολίτης που οι απαιτήσεις του περιορίζονται στο να υπάρχει ψωμί στο τραπέζι του, στέγη πάνω από το κεφάλι του, να μπορεί το παιδί του να σπουδάσει για να καλυτερέψει τη ζωή του και την ελευθέρια να νιώθει ανεξάρτητος κι όχι σκλάβος. Πως μπορεί, όταν ο κυρίαρχος λόγος από πολιτικούς και ΜΜΕ είναι η υπερβολή, ο φόβος και η καταστροφή; Το ασύστολο ψέμα και η χωρίς κανένα έλεγχο και όριο συνεχή διαστρέβλωση της αλήθειας;
Τις μέρες αυτές – και αδιάφορα με το τι λέει ή τι θέλει η κυβέρνηση και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας – μπήκαμε για άλλη μια φορά στην νεότερη ιστορία μας, σε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Μας έχει γίνει βίτσιο και σπορ από την εποχή Ράλλη. Μια προεκλογική περίοδο που η εξέλιξη της θα εξαρτηθεί από δημοσκοπήσεις του συρμού, κομματικές στατιστικές, προβλέψεις του φραπέ και τα ΜΜΕ σε ρόλο λύκου που φωνάζει «πρόβατο».
Με την αμφισβήτηση να καιροφυλακτεί στό πίσω μέρος τους μυαλού μου, κοίταξα κι εγώ την τελευταία δημοσκόπηση που θέλει την ψαλίδα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να μικραίνει δραματικά από τα διψήφια νούμερα που ακούγαμε μέχρι πριν την Θεσσαλονίκη. Και όχι, η μονοψήφια διάφορα δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση γιατί καιρό τώρα φωνάζω ότι ενώ οι αριθμοί δείχνουν μια συσπειρωμένη Νέα Δημοκρατία, τους αριστερούς ή και τους αντί-Μητσοτακικούς ψηφοφόρους τους κατατάσσουν στο «δεν ξέρω» και αναποφασίστους. Η ομιλία του Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη όμως ήταν η αρχή της συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ και φάνηκε αμέσως ακόμα και στις «ανεξάρτητες» δημοσκοπήσεις.
Αυτό όμως που έκανε σε εμένα εντύπωση και που σε μια σύντομη γύρα που έκανα σε ΜΜΕ και μπλογκς παρατήρησα, είναι ό,τι οι πολλοί αποφεύγουν ή περνάνε στα «ψιλά» – χωρίς να είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες – το γεγονός ότι ο βαθμός δημοτικότητας ή «καταλληλότερου» του Κυριάκου ΔΕΝ συμβαδίζει με αυτόν της Νέας Δημοκρατίας. Εν ολίγοις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι λιγότερο δημοφιλής από το κόμμα του στο ίδιο το κοινό του και η διαφορά είναι …διψήφια. Αυτό υπό το δόγμα που θέλει τις δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα επί παραγγελία, κομματικά αλοιθωρίζουσες και την συγκεκριμένη ελαφρά αντιτσιπραϊκή.
Ανάμεσα σε αυτήν την κεντροδεξιά, το χαλαρό κέντρο και τους συνειδητά κεντρώους Καραμανλικούς είναι πολλοί αυτοί που θα ήθελαν να ψηφίσουν δαγκωτό ΝΔ αλλά τους τρομάζει ένα κόμμα (και μια μελλοντική κυβέρνηση) με πρόεδρο έναν Κούλη, αντιπρόεδρο τον Άδωνη και κολαούζους την Σπυράκη και τον Βορίδη. Ακόμα πιο πολλοί είναι αυτοί που θεωρώντας τον Κυριάκο πρόσκαιρη λύση στο πρόβλημα ηγεσίας που αντιμετώπισε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον βλέπουν τώρα να εξελίσσεται σε Αντωνάκη στη θέση του Σαμαρά στήνοντας εσωκομματικούς μηχανισμούς παράγκας υπό τις οδηγίες και τη βοήθεια του γνωστού παραγκοκατασκευαστή, Μαρινάκη.
Η ομιλία Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη ήταν οριακή γιατί από τη μια συσπείρωσε Συριζαίους, κεντροαριστερούς και δη τους Τσιπραϊκούς, από την άλλη όμως ταρακούνησε αυτούς που στο ίδιο του το κόμμα τον θεωρούν αρχηγό υπό αίρεση. Πέρα από την συνήθη φαυλότητα η παρουσία του Κυριάκου στη Θεσσαλονίκη ήταν αυτοκρατορική και απευθυνόμενη αποκλειστικά στους ψηφοφόρους του, ανοίγοντας αγκαλιές στην ακροδεξιά. Ο Μητσοτάκης, σε αντίθεση με τον Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη, δεν μίλησε στους Έλληνες ψηφοφόρους αλλά στον νεοδημοκράτη ψηφοφόρο που θα τον ψηφίσει. Και αυτό ήταν κάτι που πρώτοι το παρατήρησαν οι ίδιοι οι νεοδημοκράτες.
Η συνέχεια της πορείας του Κυριάκου – που την οριοθέτησε με την γενικότερη παρουσία του στην Θεσσαλονίκη – θα είναι εξ ίσου οριακή γιατί αν δεν γίνει πρωθυπουργός θα είναι το πρώτο θύμα της εσωτερικής σφαγής που θα ξεκινήσει την επομένη με θύμα όχι μόνο τον ίδιο αλλά κάθε συγγενή του μέχρι θυρωρού. Ο Κυριάκος τα αναγνωρίζει αυτά και γι αυτό ακριβώς στήνει την παράγκα που ανέφερα προηγουμένως.
Η δεξιά που στήνει ο Κυριάκος στις πλάτες της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την δεξιά πολιτική η κοινωνική επιλογή των Καραμανλή, Ράλλη, Αβέρωφ ή Καραμανλή νεωτέρου. Δεν είναι καν η δεξιά που πρόβαλε ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει στην προεδρία της ΝΔ για έναν και μόνο λόγο, γιατί ήταν ο γιος του Μητσοτάκη άρα ΔΕΝ θα ακολουθούσε τις μη δημοφιλείς, χαριστικές προς φίλους νταβατζήδες και συχνά καταστροφικά ακροδεξιές πολιτικές του Σαμαρά και θα επανέφερε την παράταξη στον φιλελεύθερο μεταπολιτευτικό της ρόλο. Κανένας όμως δεν είχε υπολογίσει το υποβόσκοντα οιδιπόδειο του Κούλη. Η Νέα Δημοκρατία που εποικοδομεί ο Κυριάκος είναι στα όρια του τσαρλατανικού ακροδεξιού λαϊκισμού, κάπου ανάμεσα στον Αντωνάκη, τον Καρατζαφέρη και τον …Καμμένο.
Σωστά διαβάσατε, η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου είναι πιο κοντά στον άλλο τσαρλατάνο της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, τον Καμμένο από ότι είναι στον Καραμανλή. Γι αυτό κι έχουν πάθει σοκ οι παραδοσιακοί Καραμανλικοί. Οι πολλές πολιτικές ακροβασίες, οι τσαρλατανικές επιλογές προσώπων και οι φαύλες διακηρύξεις, στα όρια του «λεφτά υπάρχουν» του Κυριάκου τους φέρνουν ναυτία.
Από την άλλη η πολιτική φάρσα που εξελίσσεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μόνο γέλια και ικανοποίηση μπορεί να φέρνει στην κυβέρνηση και στον Τσίπρα. Ο Αλέξης έχει συνειδητοποιήσει ότι η νίκη περνάει και κάπου μεταξύ φασιστοπαραληρημάτων του Βορίδη, ναρκισσισμών στο τουΐτερ του Άδωνη, μαξιλαροαφηγημάτων της Σπυράκη και πορδολογίας του κάθε Πορτοσάλτε. Αλλά δεν φτάνει η τύχη που φέρνει η …Αθηνά, πρέπει και ο ίδιος ο Τσίπρας να βάλλει χέρι.
Και εάν ο Κυριάκος σαν αντιπολίτευση έχει το δικαιολογητικό του ‘θα’ και του τσαρλατανισμού, ο Τσίπρας δεν έχει καμιά δικαιολογία, πρέπει και μάλιστα σύντομα, να παρουσιάσει ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα για την επομένη τετραετία με την αλήθεια σαν βασικό της στοιχείο κι όχι άλλες εικονικές πραγματικότητες και φρούδες υποσχέσεις που θα χαλάσουν …προγραμματισμένα οι «κακοί» εταίροι της ΕΕ και το ΔΝΤ.
Μοιραία κατάληξη; Πάμε για άλλη μια φορά σε μια προεκλογική περίοδο στολισμένη με γραφικότητες και που στο τέλος θα κριθεί στα …σημεία φαυλότητας και όχι στην αντιπαράθεση ιδεών, προγραμμάτων και πράξεων.
ΥΓ1. «Ο πρόεδρος της ΝΔ είναι κατά των συλλογικών διαπραγματεύσεων.» Δήλωση του φασιστο-Τζαβάρα. Το τέως δουλικό του Αντωνάκη και νυν γλύφτης Μητσοτάκηδων γενικώς, Κώστας Τζαβάρας σε εμετική δήλωση που συνοψίζεται στο: ο εργάτης κι ο φτωχός ιδιοκτησία των νταβατζήδων που με φροντίζουν.
ΥΓ2. Ανησύχησε ο Άδωνις για τους αρχαιολογικούς χώρους. Βρε μην ανησυχείτε, σας άφησαν Σούνιο, Ακρόπολη και Ολυμπία να πουλήσετε ή να κάνετε δώρο σε τίποτα νταβατζήδες κολλητούς σας.
ΥΓ3. Αυτοί που προετοίμασαν τον Κούλη για τη φαρσοκωμωδία της Θεσσαλονίκης πρέπει να είναι για τα πανέρια. Ούτε για μαξιλαροπόλεμο δεν έκανε.
ΥΓ4. Και μιας και μιλήσαμε για μαξιλάρια, άλλη μια νομοθεσία στο Στρασβούργο έφυγε με την «αντιπρόσωπό» μας φαρισαϊκά και μαξιλαροαδικαιολόγητα απών.
ΥΓ5. Για πόσο ακόμα οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής θα κυκλοφορούν ελεύθεροι; Τι περιμένουν; Τον επόμενο Φύσσα;
********************
Στα παράθυρα αυτή τη Παρασκευή με σκίτσο του ο Θάνος Ραφτόπουλος.
********************
Στη φωτογραφία, τα πολλά πρόσωπα ενός στα υπ’ όψιν πρωθυπουργού!
