Στο Γυμνάσιο αυτό που γίνετε με τα διαγωνίσματα και τα test είναι θαρρείς και είσαι κάπου που μετράει μόνο ο βαθμός τα παιδιά και οι γονείς ενδιαφέρονται πως θα πάρουν έναν βαθμό για να πουν στον φίλο ή στην φίλη τους να εγώ εκεί έχω τόσο εσύ πόσο; Ένας ατέρμονος κύκλος βαθμοθηρίας που δεν καταλήγει πουθενά.

Το άλλο μεγάλο θέμα είναι η αριτσεία στην Ελλάδα και ειδικά στα σχολεία. Αφού την έχουμε ορίσει και τι σημάινει «αριστεία» στην Ελλάδα «παναθεμά την.» Αυτοί που πετυχαίνουν το «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων» που αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου ως συμβουλή του Ιππόλοχου της Λυκίας προς τον γιο του Γλαύκο, όταν εκκίνησε για τον Τρωικό Πόλεμο, αλλά, ως γνωστόν, οι βαθμοί δεν τρώγονται.

Έχει ξεσπάσει και μία αντιπαράθεση όλων αυτών που αντιδρούν στο ότι τα παιδιά του Γυμνασίου δεν θα εξετάζονται στο τέλος στα μαθήματα των Αρχαίων , της Χημείας , της Βιολογίας. Αλλά θα εξετάζονται στα Μαθηματικά, στην Φυσική. Φαίνεται πως οι συνδικαλιστές αυτών μαθημάτων έκαναν καλά την δουλειά τους.

Ωστόσο οι φιλόλογοι να μην διαμαρτύρονται γιατί   έχουν χάσει και αυτοί την αίγλη που είχαν παλιά. Πια υπάρχουν τόσο βοηθητικά και έτοιμα εγχειρίδια τα μαθαίνουν όλα απ’ έξω και πάνε και τα διδάσκουν. Είτε αυτό είναι Λογοτεχνία, είτε Αρχαία.

Τον καθηγητή , τον δάσκαλο ο μαθητής τον έβλεπε σαν έναν άνθρωπο σαν κριτή ότι μόνο αυτός ξέρει. Έτσι δημιουργούνταν φόβος στο παιδί αλλά τον έβλεπε και σαν μπαμπούλα. Ο κάθε δάσκαλος, καθηγητής δεν είναι μπαμπούλας είναι ένας φορέας αξιών που πρέπει να τις πρεσβεύει αλλά και να τις μεταφέρει στα παιδιά. Προσέξετε όμως, χωρίς τις απειλές «έγραψες τόσο θα έχεις τόσο» και άλλες παρόμοιες απειλές. Για να μείνω και στο πνεύμα του κειμένου, οι βαθμοί είναι μια αποτύπωση σε άσπρο χαρτί και τίποτε παραπάνω.

Εύχομαι καλή σχολική χρονιά σε όλους χωρίς ευτράπελα!