Προσωπικά αμέσως μετά την εκλογική ήττα του Ιανουαρίου είχα αρθρογραφήσει και επιχειρηματολογήσει υπέρ του ανοίγματος του εσωκομματικού διαλόγου. Με οποιαδήποτε μορφή. Συνέδριο; Εκλογές για την ανάδειξη προέδρου; Ας επέλεγαν…
Η «ακινησία» όμως ήταν και αποδείχθηκε μία κάκιστη επιλογή. Παρ’ ότι πολλοί και τότε έλεγαν ότι η ΝΔ για να ξαναγίνει η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη που θα αναγκάσει την κοινωνία να τείνει ευήκοα ώτα προς αυτή, χρειαζόταν ένα δημιουργικό σοκ. Το συνυπογράφω και για χθες και για σήμερα. Πόσο μάλλον για αύριο…
Πάμε παρακάτω. Τώρα η ΝΔ έχει μία λαμπρή ευκαιρία.
-Να ανοιχτεί και να έρθει ξανά κοντά στον κόσμο. Κίνδυνος διάσπασης αν δεν συντελεστούν «υπερμεγέθη» λάθη, δεν υπάρχει. Ο χώρος της κεντροδεξιάς έχει αποδείξει ιστορικά ότι δεν ευνοεί διασπάσεις (Λαϊκό Κόμμα, Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ, ΝΔ ήταν πάντα πυλώνες του πολιτικού μας συστήματος), και οι όποιες διασπάσεις είχαν νομοτελειακά ημερομηνία λήξης. Ποιος θα τολμήσει σήμερα να διασπάσει ένα κόμμα του 25% με καθοδικές τάσεις; Με ποιο στόχο και για ποιο λόγο; Ας προσπεράσουμε λοιπόν τις «ανοησίες» εστιάζοντας στα μείζονα.
-Να παραθέσει επιχειρήματα, ιδέες, προτάσεις, σχέδιο.
-Να αντιπαραβάλει το δικό της «περιεχόμενο» στην «κούφια» υποσχεσιολογία του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν αρκετή για να τον ανταμείψει με άλλη μία εκλογική επιτυχία τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά όχι μόνο θα την βρει μπροστά του, αλλά με σχεδιασμό και ορθές κινήσεις μπορεί να τον καταστήσει ότι… αποκρουστικότερο πολιτικά. Κατά το «λαμπρό» παράδειγμα του ΓΑΠ. Ήδη οι περιοδείες των υποψηφίων προέδρων της ΝΔ σε όλη τη χώρα την βοηθούν σε αυτό που περιγράψαμε παραπάνω. Διότι έχουμε πολλά χρόνια να δούμε αρχηγό ή στέλεχος του συγκεκριμένου χώρου να περιοδεύει σε όλα τα σημεία της χώρας. Μνημόνια, εκλογές fast track δρούσαν βλέπετε αποτρεπτικά για όλα αυτά.
Όμως και αυτό δεν αρκεί. Έχει καταστεί αναγκαιότητα για τη ΝΔ για να ξαναγίνει ελκτική σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας να κάνει σκληρή αυτοκριτική.
Να αναγνωρίσει τα λάθη της και να δείξει ότι προχωράει μπροστά κινούμενη σε ένα νέο πλαίσιο. Σεβασμός στην ιστορία και την παράδοση του χώρου ναι, αλλά «Τοτέμ» σήμερα δεν υπάρχουν. Αν δεν επέλθουν αλλαγές από την «κορυφή έως τα νύχια» δεν πρόκειται να πειστεί κανένας.
Αν δεν αλλάξει στο λόγο της, στην πρακτική της, στα πρόσωπά της, σε όλα της… και περιμένει απλά την πτώση του «ώριμου φρούτου» θα περιμένει πολύ. Μα πάρα πολύ.
Η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή έχει διεισδύσει βαθιά στο «θυμικό» του κόσμου. Όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας απεχθάνονται να ακούν και να βλέπουν ότι και όποιον τους οδήγησε σε αυτή την κατάσταση. Χωρίς να λέω ότι αυτό είναι το δίκαιο ή ότι όλα όσα έγιναν τα προηγούμενα χρόνια ήταν λάθος. Σημασία όμως δεν έχει τι πιστεύω εγώ, αλλά τι πιστεύουν οι πλειοψηφίες.
Αυτό επιτάσσει βαθιές και ριζικές αλλαγές.
–Νέα πρόσωπα, χωρίς αυτό να το οριοθετώ μόνο ηλικιακά, συνεπικουρούμενα φυσικά από τα στελέχη εκείνα που διασώθηκαν από το «ναυάγιο», γιατί υπάρχουν και τέτοια, που παρά την κρίση διατύπωναν έναν συνεπή και πραγματιστικό λόγο. Αυτά τα στελέχη, όχι μόνο θα παραμείνουν στην πρώτη γραμμή, αλλά θα είναι και αυτά που θα βοηθούν τα νέα πρόσωπα να αποφεύγουν τις κακοτοπιές…
–Νέες πολιτικές. Με συνέπεια λόγων και έργων. Με άτομα που γνωρίζουν τα προβλήματα του δικού τους τομέα δράσης και έχουν βιώματα και εμπειρίες από την δύσκολη καθημερινότητα. Διότι ας μην ξεχνούν κάποιοι ότι ανθρώπους που εμφορούνται από τις ιδέες και τα ιδανικά αυτής της παράταξης, θα βρεις από την ουρά του ΟΑΕΔ έως την μεγαλύτερη και πιο κερδοφόρα επιχείρηση της χώρας. Επομένως χρειάζεσαι «εκπροσώπους» από το σύνολο της κοινωνίας.
Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό ότι η επόμενη ημέρα της ΝΔ είναι μία δύσκολη εξίσωση με αρκετούς αγνώστους χ, που πρέπει όμως να απαντηθεί. Με πραγματικά διλήμματα και όχι υπεραπλουστεύσεις του τύπου κοινοβουλευτικός/εξωκοινοβουλευτικός (το παράδειγμα Ματέο Ρέντσι απαντά στεγνά… σε τέτοια επιφανειακά ερωτήματα).
Με ανθρώπους που θα τολμήσουν να προχωρήσουν μπροστά, αλλάζοντας πολλά χωρίς να διστάσουν ακόμη και να κοντραριστούν με κατεστημένα, αν αυτά επιχειρήσουν να υψώσουν… εμπόδια. Είναι ευκαιρία. Είναι προϋπόθεση για την ορθή λειτουργία της δημοκρατίας. Είναι απαίτηση της κοινωνίας. Είναι μονόδρομος.
