Στην πραγματικότητα αντιστρατεύεται τους εργαζόμενους καθώς αποθαρρύνει την επιχειρηματικότητα και τον ανταγωνισμό. Αντί να δώσει κίνητρα μειώνοντας το ασφαλιστικό κόστος προκειμένου να υπάρχουν εύλογα περιθώρια κέρδους σε συνθήκες ανταγωνισμού, οδηγεί την κατάσταση στα άκρα και στην έξοδο από τη νομιμότητα.

Με την προμετωπίδα δήθεν του δικαιότερου, αφαιρούνται πόροι από την κατανάλωση και τις επενδύσεις χωρίς το ανάλογο ανταποδοτικό τίμημα. Η αντίδραση των επαγγελματιών θα απειλήσει με κατάρρευση τον ΕΦΚΑ, καθώς θα αυξηθεί η φοροδιαφυγή με παράλληλα λιγότερες εισφορές στο σύστημα. Το ασφαλιστικό είναι βαθιά άδικο, ανήθικο και τιμωρητικό, καθώς πλήττει τους έντιμους για να επιδοτεί ρετιρέ και συνταξιούχους πενηντάρηδες και επιπλέον δεν έχει καμία ανταποδοτικότητα.

Είναι ένας αληθοφανής παραλογισμός. Μία απόλυτη απώλεια εμπιστοσύνης στην ανταποδοτικότητα. Απαιτείται μία νέα πολιτική ατζέντα που θα έχει ως στόχο να σταθεροποιήσει τόσο το ασφαλιστικό σε ορθολογικά και βιώσιμα πλαίσια όσο και κύρια την επιχειρηματικότητα που παράγει θέσεις εργασίας και πλούτο και συμβάλλει καθοριστικά στη στήριξη του ασφαλιστικού.

Για το λόγο αυτό το ασφαλιστικό θα πρέπει να έχει διπλή κατεύθυνση, αναδιανεμητική και κύρια ανακεφαλαιοποιητική. Ουσιαστικό ασφαλιστικό σύστημα υψηλής ποιότητας σημαίνει ότι οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα και την ελευθερία να επιλέξουν, πέρα από τη βασική κάλυψη που το κράτος θα παρέχει έναντι ενός εύλογου αντιτίμου, ένα συμπληρωματικό φορέα που θα ανταποκρίνεται στενότερα στις ανάγκες τους και θα παρέχει περισσότερες εξατομικευμένες υπηρεσίες, αυξάνοντας τον ανταγωνισμό και μειώνοντας δραστικά την κρατική δαπάνη η οποία μπορεί να κατευθυνθεί σε δράσεις ανακούφισης ευπαθών ομάδων. Ένα σύστημα που θα καλλιεργεί την ατομική ευθύνη.

Αντί λοιπόν της επιδοματικής πολιτικής θα έπρεπε το κράτος να επιδοτεί ευπαθείς ομάδες ή οικογένειες με χαμηλό εισόδημα στην κάλυψη των ασφαλίστρων, στη δυνατότητα επιλογής υγείας και σύνταξης, με τον ρεαλιστικό επιμερισμό του κόστους στον πληθυσμό. Με ενιαία χαμηλή ασφαλιστική εισφορά σε όλους, για κάλυψη της υγείας και της βασικής σύνταξης από το κράτος και επιπλέον γενναιόδωρη κάλυψη και παροχές για όσους επιθυμούνε, καταβάλλοντας επιπλέον ασφάλιστρα σε εναλλακτικούς παρόχους, αυξάνοντας έτσι τον ανταγωνισμό και τις θέσεις εργασίας. Αυτό είναι αναγκαίο για τους πολίτες, καθώς θα έχουν κίνητρο για καλύτερη ποιότητα περίθαλψης και μεγαλύτερη σύνταξη αλλά και για τους παρόχους καθώς θα αύξαναν τις παροχές και θα αναζητούσαν την εξατομίκευση.

Ένα τέτοιο σχέδιο θα εξασφάλιζε ένα ευρύ πεδίο δράσης καθώς θα μείωνε τις κρατικές δαπάνες για παροχές, θα εξασφάλιζε τη δημοσιονομική σταθερότητα, θα ελάττωνε τη γραφειοκρατία, θα προσέφερε πολύτιμους πόρους για ουσιαστική κρατική πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας που σήμερα είναι ανύπαρκτη και θα εξασφάλιζε καλύτερη ανταποδοτικότητα στη σύνταξη.

Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Νίκου Γκίκα πατήστε εδώ!