Ζούμε σε μια περίοδο που η χώρα βυθίζεται όλο και πιο πολύ στο τέλμα με αποτέλεσμα η έξοδος από την κρίση αντί να γίνεται πιο εφικτή, δυστυχώς απομακρύνεται ή τουλάχιστον γίνεται δυσκολότερη.
Ο συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, καθηγητής Παναγιώτης Λιαργκόβας, ένα πρόσωπο μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και πολιτικά παιχνίδια, εκφράζοντας την ανησυχία του για την πορεία της χώρας, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και επισημαίνει ότι αν καθυστερήσουμε κι άλλο το κλείσιμο της αξιολόγησης είναι πιθανή η παράταση του 3ου μνημονίου, οπότε ουσιαστικά ή θα μιλάμε για 4ο μνημόνιο ή για 3ο plus
Αλλά ακόμα και ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Χουλιαράκης εκφράζοντας κι αυτός την προσωπική του αγωνία επισημαίνει ότι καλύτερα τώρα μια κακή συμφωνία παρά μια καλύτερη αύριο.
Κάθε λογικός άνθρωπος σε αυτόν τον τόπο ακούγοντας ή διαβάζοντας όλες αυτές τις δηλώσεις κι επισημάνσεις θα προβληματιζόταν.
Αντ’ αυτού στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο αντικρίσαμε έναν πρωθυπουργό ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ δεχόταν συγχαρητήρια για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Κι αυτό όταν οκτώ λεπτά μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας του, η ΕΛΣΤΑΤ έδωσε στη δημοσιότητα τα δημοσιονομικά στοιχεία της περσινής χρονιάς, αποδεικνύοντας ότι όχι μόνο επιστρέψαμε σε ύφεση αλλά χάσαμε και το 1,1% του ΑΕΠ.
Και θα αναρωτηθεί κανείς: Μα ποιος του έγραψε την ομιλία; Επιτέλους, κανένας δεν σκέφθηκε να προστατεύσει τον πρωθυπουργό; Γιατί τον αφήνουν κι εκτίθεται με αυτόν τον τρόπο; Δεν καταλαβαίνουν;
Δυστυχώς, δεν καταλαβαίνουν. Δυστυχώς, ούτε ο ίδιος καταλαβαίνει. Γνωρίζει, αλλά δεν θέλει να καταλάβει. Θεωρεί ότι τα πάντα είναι ζήτημα επικοινωνιακής πολιτικής. Αλλά δεν είναι έτσι. Υπάρχουν και οι δημοσιονομικοί δείκτες, αλλά, κυρίως υπάρχει και η πραγματική οικονομία.
Ο κ. Τσίπρας ανέβηκε στην εξουσία στηριζόμενος στα ψέματα. Στη διάρκεια των δύο ετών που κυβερνά, η τακτική του οδήγησε τη χώρα σε οπισθοδρομήσεις. Είμαστε χειρότερα από εκεί που ξεκίνησε τη διακυβέρνησή του. Παρά τις τεράστιες θυσίες, αντί να προχωράμε μπροστά, πάμε πίσω. Στοχεύουμε να φθάσουμε στους δείκτες του 2015!!!
Δυστυχώς, όμως, ακόμα και τώρα εξακολουθεί να πιστεύει ότι όσο πιο μεγάλο ψέμα πει τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να γίνει πιστευτός. Όταν είσαι πρωθυπουργός και οι διακηρύξεις σου διαψεύδονται μέσα σε οκτώ λεπτά, κι εσύ εξακολουθείς να πανηγυρίζεις, τότε σίγουρα αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα. Και το πρόβλημα ίσως δεν είναι μόνο πολιτικό. Η φύση του θα πρέπει να εξετασθεί πέραν της πολιτικής επιστήμης…
Το ερώτημα όμως είναι: Αξίζει αυτή η τύχη για την Ελλάδα;
Φυσικά όχι. Φυσικά οι Έλληνες αξίζουμε μια καλύτερη τύχη. Αλλά αυτό δεν είναι μια ρήση η οποία διατυπώνεται απλά και μόνο για να διατυπωθεί. Αυτή είναι μια αναγκαιότητα για την οποία πρέπει να αγωνισθούμε. Ποτέ κανείς δεν έσπασε τα δεσμά του μένοντας απαθής. Χρειάζεται αγώνας.
Για να επιτύχουμε μια καλύτερη τύχη πρέπει να αγωνιστούμε γι’ αυτή. Και ο αγώνας, μετά τα όσα έχουμε περάσει, πρέπει να στηρίζεται σε μια λέξη: Στην αλήθεια.
Επιτέλους σε αυτόν τον τόπο κάποια στιγμή πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα και στις επιλογές μας να επικρατήσει η κοινή λογική και η σοβαρότητα.
Επανάσταση της κοινής λογικής χρειάζεται. Εφαρμογή του αυτονόητου.
Πόση λογική, αλήθεια, χρειάζεται για να αποδεχθεί μια κυβέρνηση την παρέμβαση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προς απεργούς των μέσων μεταφοράς, να σταματήσουν την απεργία τους γιατί βλάπτουν την οικονομία και ταλαιπωρούν τον λαό; Και όμως η κυβέρνηση επετέθη στον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη θετική αυτή στάση του, επιβεβαιώνοντας ότι σε αυτήν την κυβέρνηση έχουν τσακωθεί με τη λογική!
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η επισήμανση του νομπελίστα οικονομολόγου Χριστόφορου Πισσαρίδη ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί ελπίδα λογικής για την Ελλάδα αποτελεί μια παρηγοριά.
Αρκεί όμως η παρηγοριά αυτή για να μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση;
Όχι, αν είναι μοναχική ή αν δεν μπορεί να επικρατήσει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τα όσα είπε στους τομεάρχες, ουσιαστικά κατέστησε σαφές ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή σήμερα για τη ΝΔ από την αλήθεια, καθώς είναι η μόνη που μπορεί να βοηθήσει το έθνος μας να συνεχίσει την προσπάθεια ώστε η χώρα μας να βγει επιτέλους από την κρίση.
Την αδήριτη αυτή πραγματικότητα οφείλουν να την κατανοήσουν όλοι εντός της ΝΔ. Εδώ που φθάσαμε την Ελλάδα, η αλήθεια είναι το ελάχιστο που μπορούμε να δώσουμε στο λαό ώστε να τον έχουμε σύμμαχό μας. Άλλωστε ο λαός τους πολιτικούς δεν τους χρειάζεται μόνο για τα εύκολα. Στα δύσκολα τους χρειάζεται. Και όταν υπάρχουν δυσκολίες η έννοια της θυσίας πρέπει να κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με αυτό της πολιτικής.
Πολιτικούς που λένε την αλήθεια και είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για το λαό και την πατρίδα χρειάζεται ο τόπος. Πολιτικούς που να μιλούν τη γλώσσα της κοινής λογικής. Κι ευτυχώς η ελπίδα της κοινής λογικής, όπως παρατηρεί ο κ. Πισσαρίδης, υπάρχει ζωντανή. Επιλογή δική μας, του λαού, είναι να την αξιοποιήσουμε και να αγωνιστούμε για την επικράτησή της.
