γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Στη χώρα που το κράτος αντιμετωπίζει την γυναίκα σαν πολίτη τρίτης κατηγορίας και η ανδροκρατούμενη κοινωνία σαν σκεύος σεξουαλικής ικανοποίησης, υπηρέτρια χωρίς πληρωμή και μηχανή αναπαραγωγής, την Ινδία, ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι αποφάσισε να παραδώσει σε γυναίκες για μια μέρα την διαχείριση των επισήμων Ινδικών διαδικτυακών κοινωνικών μέσων …τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Το κακό δεν είναι ότι ο ίδιος πιστεύει ότι με αυτή την πράξη του τιμά τις γυναίκες αλλά το γεγονός ότι πολλοί σε όλο τον κόσμο συμφωνούν μαζί του αποδεικνύοντας πόσο γεμάτη υποκρισία και ντεμέκ είναι η εποχή που ζούμε.
Τις μέρες γύρω από την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας θα ακούσετε και θα διαβάσετε για τα γυναικεία επιτεύγματα, τα ρεκόρ και τις πρωτιές που καταρρίφθηκαν, για τα αντρικά προπύργια που καταλήφθηκαν και τον Έλληνα πρωθυπουργό να καμαρώνει για την πρώτη Ελληνίδα πρόεδρο της δημοκρατίας. Αν οι Ελληνίδες είναι τυχερές μπορεί ο Κυριακούλης Μητσοτάκης να τους δώσει και για μια μέρα την διαχείριση των επισήμων διαδικτυακών κοινωνικών μέσων. Αλλά κανένας απολύτως δεν θα μιλήσει για την ισότητα των φύλων και για τα πραγματικά δικαιώματα των γυναικών. Θα τα κρύψουν κάτω από το χαλάκι της γυναίκας αστροναύτη, της γυναίκας ταξιτζή και της γυναίκας προέδρου της δημοκρατίας. θα ξεχάσουν την οντότητα γυναίκα και θα θυμηθούν πολύ βολικά την μάνα παραβλέποντας ειρωνικά το ρόλο της υπηρέτριας που συνοδεύσει αυτόν της μάνας.
Ίσως μερικοί αριθμοί να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα πως παίζει αυτή η ισότητα στη σύγχρονη Ελλάδα.
Πέρα των όποιων επαγγελματικών υποχρεώσεων, το 79% των εργαζόμενων γυναικών στην Ελλάδα έχουν την υποχρέωση να μαγειρέψουν και να φροντίζουν το σπίτι σε καθημερινή βάση σε αντίθεση με το 34% των ανδρών.
Στην ηλικιακή ομάδα 15-24 ετών το 64% των ανέργων είναι γυναίκες.
Σύμφωνα με την Eurostat οι γυναίκες αμείβονται κατά 16.3% λιγότερο από τους άνδρες για τις ίδιες ακριβώς επαγγελματικές θέσεις. Και η διαφορά μεγαλώνει δραματικά στους μισθούς διευθυντικών στελεχών όπου οι γυναίκες αμείβονται κατά 23% λιγότερο από τους άνδρες με το λιγότερο του 30% των διευθυντικών θέσεων να ανήκουν σε γυναίκες.
Ας μείνουμε λίγο στην εργαζομένη Ελληνίδα γιατί εκτός της μισθολογικής διαφοράς και της ανεργίας υπάρχουν κι άλλα στοιχεία που συνθέτουν την ζωή και την καθημερινότητα της.
Σε ποσοστό έως 55% οι εργαζόμενες γυναίκες έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση μέσα στο χώρο εργασίας.
Σύμφωνα με το 32 % του συνόλου των θυμάτων, ο δράστης ήταν ιεραρχικά ανώτερος, συνάδελφος ή πελάτης.
Το 75 % των γυναικών σε ανώτατες διευθυντικές θέσεις έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση, όπως και το 61% των γυναικών που απασχολούνται στον τομέα των υπηρεσιών κυρίως υπηρεσιών υγείας.
Παρενθετικά, οι εμπειρίες σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης μέσα στο χώρο εργασίας έχουν άμεσες επιπτώσεις στην εργασιακή επίδοση, την ποιότητα ζωής, αλλά και τη σωματική και ψυχική υγεία.
Τι είπατε; δεν μιλάμε για την γυναικεία κακοποίηση σήμερα; Γιατί; Γιατί δεν βολεύει; Γιατί βολεύει περισσότερο να μιλάμε για την πρώτη γυναίκα ΠτΔ από το να μιλήσουμε για το γεγονός ότι μία στις τρεις γυναίκες έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία κατά την ενήλικη ζωή της;
Για το γεγονός ότι το 20 % των γυναικών έχουν υποστεί παρενόχληση στο διαδίκτυο ή για το ότι η μία στις δέκα γυναίκες έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση ή έχει πέσει θύμα ανεπιθύμητης παρακολούθησης με τη χρήση νέων τεχνολογιών;
Το γεγονός ότι τα ΜΑΤ απαίτησαν από νεαρή φοιτήτρια να κατεβάσει το παντελόνι της στην μέση της Πατησίων για να βεβαιωθούν ότι έχει …περίοδο σε ποια κατηγορία ισότητας και σεβασμού ανήκει; Της αστροναύτη ή της προεδρίνας;
Αλλά αφού το θέλετε τόσο πολύ ας πάμε και στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου, την πρώτη γυναίκα στη θέση ΠτΔ. Η Σακελλαροπούλου διαλέχτηκε (γιατί δεν εκλέχτηκε) για μια θέση χωρίς καμία απολύτως εξουσία σε ένα ρόλο βιτρίνας που έκανε ακόμα και τον …Πάκη να φαίνεται πετυχημένος. Αυτά από έναν πρωθυπουργό που παρ’ όλες τις περί ισότητας παραμύθες σχημάτισε κυβέρνηση με 51 υπουργούς και υφυπουργούς από τους οποίους ΜΟΝΟ 5 είναι γυναίκες. Που να αντέξει τόση ισότητα και η προεδρία της ανισότητας.
Για να μείνουμε Ευρώπη όμως για λίγο ακόμα.
Μόνο το 1/5 των κοινοβουλευτικών εδρών καταλαμβάνονται από γυναίκες.
13.000.000 γυναίκες σε διάστημα 12 μηνών το 2019, είχαν βιώσει κάποιας μορφής ψυχολογική βία από έναν τέως ή νυν σύντροφο, όπως δημόσιο εξευτελισμό ή απαγόρευση εξόδου από το σπίτι.
Κάθε χρόνο πεθαίνουν 3.500 γυναίκες λόγω ενδοοικογενειακής βίας ΜΟΝΟ στις 28 χώρες μέλη της ΕΕ.
Η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που έδωσε δικαίωμα στις γυναίκες ήταν η Φιλανδία το 1906. Στην Τουρκία ο Ατατούρκ έδωσε δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες το 1930. Στην Ελλάδα δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες απέκτησαν το 1952! Τώρα εσείς επιμένετε να καμαρώνετε που το 2020 αποκτήσαμε γυναίκα/βιτρίνα ΠτΔ και να το θεωρείτε κατόρθωμα; Προσωπικά θεωρώ προσβολή προς κάθε γυναίκα την διαλογή Σακελλαροπούλου κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Αλλά ας πάμε και τώρα λίγο παγκόσμια.
Υπολογίζεται πως περίπου εξακόσια πενήντα εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια σε όλο τον κόσμο παντρεύονται πριν καν γίνουν δεκαπέντε χρόνων.
Στην πλειονότητα των χωρών που έχουν να παρουσιάσουν έρευνες και δεδομένα καταγράφεται ότι ποσοστό μικρότερο του 40% είναι οι γυναίκες που κακοποιήθηκαν και ζητούν βοήθεια κάθε είδους. Οι περισσότερες απευθύνονται στα μέλη της οικογένειάς τους και στους φίλους τους, παρά σε δημόσιους φορείς και οργανισμούς, όπως είναι η αστυνομία ή οι υπηρεσίες υγείας. Λιγότερο από το 10% είναι οι γυναίκες που ζητούν βοήθεια απευθυνόμενες στην αστυνομία.
Και κάτι ιδιαίτερο για το τέλος με πολλές προεκτάσεις.
Τουλάχιστον διακόσια εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια, έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από τριάντα χώρες. Τα περισσότερα κορίτσια σε αυτές τις χώρες «κόπηκαν» πριν γίνουν πέντε χρόνων. Με τη μετακίνηση των πληθυσμών, ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων στις γυναίκες γίνεται ολοένα και πιο συνήθης πρακτική και αποκτά παγκόσμιες διαστάσεις, ιδιαίτερα ανάμεσα σε γυναίκες και κορίτσια πρόσφυγες και μετανάστριες.
Η γυναίκα πρόσφυγας και μετανάστης είναι η πεμπτουσία του θύματος. Είναι το πιο ευάλωτο θύμα από όλα τα θύματα και συχνά θήραμα για εμπόρους σκλάβων και εμπόρους σάρκας. Κι όχι σπάνια, κάποιες από αυτές στρέφονται στην πορνεία σαν τη μόνη κι όχι την …εύκολη λύση, το γράφω επειδή το ακούω συχνά κι αυτό. Είναι αδιέξοδα και βια που τις οδηγούν στο πεζοδρόμιο. Και για να μην σας κουράσω στην εξήγηση θυμηθείτε πόσες Ελληνίδες χριστιανές και από “καλές οικογένειες” αδιάφορης ηλικίας και παντρεμένες με παππά και κουμπάρο, έκαναν ουρά στα στούντιο του Σειρηνάκη την περίοδο των μνημονίων. Φωτογραφίες άπειρες στο διαδίκτυο.
Η γυναίκα πρόσφυγας δεν παλεύει για την μισθολογική ή την αξιοκρατική ισότητα της στη δουλειά, την κοινωνία ή την οικογένεια άλλα για την ισότητα της με το ανθρώπινο γένος, κάτι που χάνει την στιγμή που χαρακτηρίζεται πρόσφυγας και μετανάστης. Μια αληθινή ηρωίδα και θύμα απόλυτης καταπίεσης ακόμα κι από αυτούς που έχουν την υποχρέωση να την υπερασπίζονται, τις γυναίκες όπως δυστυχώς απέδειξαν και αποδεικνύουν καθημερινά πολλές Ελληνίδες στα νησιά. Όταν αυτές θα έπρεπε πρώτες να γίνουν προπύργια υπεράσπισής τους δυστυχώς είναι οι πρώτες που τον λίθο …βαλέτω.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι για να γιορτάσει αυτά που κατάφεραν οι γυναίκες μέχρι τώρα στην πορεία τους για την ισότητα αλλά για να υπενθυμίσει όλα αυτά που οι άντρες έχουν αποτύχει δημιουργώντας αυτές τις ανισότητες και ελπίζοντας ότι η ημέρα που θα τιμήσουν την πανανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια τους δεν είναι μακριά.
