Ποιος είναι όμως ο Ντόναλτ Τράμπ ;
Ο Ντόναλτ Τζ. Τράμπ γεννήθηκε το 1946 στην Νέα Υόρκη. Γιος του κτηματομεσίτη Φρέντ Τράμπ και της σκωτικής καταγωγής Mαίρη Άνν ΜακΛέοντ. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και το 1968 εντάχθηκε επίσημα στην εταιρία του πατέρα του, την οποίαν διευθύνει από το 1971. Ως Πρόεδρος του ¨Τhe Trump Organization¨ ασχολήθηκε με την κατασκευή υπερκτιρίων. Η επιχειρηματική του επιτυχία αμφισβητείται έντονα από τους πολιτικούς του αντιπάλους του καθώς έχει αναφερθεί ότι έφτασε στην χρεοκοπία τέσσερεις φορές, με τον ίδιο να παραδέχεται ότι ναι, τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε εύκολα για αυτόν αλλά κατόρθωσε να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να οδηγήσει την εταιρία του σε ραγδαία άνοδο. Παρά ταυτα, το όνομα Τράμπ έχει ταυτιστεί στις Η.Π.Α με το συνώνυμο της επιτυχίας. Σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά η παρουσίαση του δημοφιλούς ριάλιτυ σόου, του τηλεοπτικού δίκτυου NBC, ¨The Apprentice¨ (Ο Υποψήφιος) και η συγγραφή βιβλίων με συβουλές για απόκτηση πλούτου. Γενικά η επιχειρηματική του δραστηριοποίηση υπήρξε πολυσχιδής χωρίς να περιοριστεί μόνον στην κατασκευή κτιρίων και στην κτηματομεσία αλλά έκανε ανοίγματα και σε άλλους χώρους, με αλυσίδες ξενοδοχείων, καζίνο, ακόμη και στην δημιουργία Πανεπιστημίου. Η περιουσία του εκτιμάται στα 4,5 δισεκατομμύρια δολλάρια.
Δεν ανήκε πάντα στην συντηρητική παράταξη. Μέχρι το 1987, τοποθετούνταν στον χώρο των Δημοκρατικών. Οι αντίπαλοι του με πρωτοστάττη τον ανθυποψήφιο του Τέντ Κρούζ, συχνά προσπαθούν να αξιοποιήσουν το πολιτικό του παρελθόν και το γεγονός πως ως επιχειρηματίας χρηματοδότησε Δημοκρατικούς Υποψηφίους, με αποκορύφωμα την καμπάνια της Χίλαρι Κλίντον το 2008. Ο ίδιος απαντάει σε αυτές τις κατηγορίες με το επιχείρημα ότι οφείλει να χρηματοδοτεί πολιτικούς από ολές τις πλευρές του φάσματος αν αυτό εξυπηρετεί τα προσωπικά του συμφέροντα και την εταιρία του. Άλλωστε, αυτό στην συνείδηση των αμερικανών πολιτών δεν είναι κάτι μεμπτό, όλοι γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται την ανάγκη της χρηματοδότησης των πολιτικών από τους επιχειρηματικούς κύκλους, επειδή είναι στον πυρήνα του πολιτικού τους συστήματος. Ίσως και εμείς στην Ελλάδα κάτι έχουμε να διδαχθούμε από τον τρόπο χρηματοδότησης των κομμάτων και των υποψηφίων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η υποψηφιότητα του για το χρίσμα έχει αποκτήσει ιδιαίτερη δυναμική. Στις δημοσκοπήσεις για την πολιτεία της Καλιφόρνια, προηγείται με 38%, ενώ ακολουθεί ο Τεντ Κρούζ με 27 % και τρίτος έρχεται ο Τζον Κέισιχ με 14%. Ο Τράμπ έχοντας κερδίσει στις περισσότερες πολιτείες στις οποίες διεξήχθησαν οι εκλογές, αρχίζει και στρέφει τα βέλη του κατά της Χίλαρι Κλίντον. Το στοίχημα για εκείνον δεν είναι πλέον να πάρει απλώς το χρίσμα αλλά τις γενικές εκλογές. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δίνουν στην Κλίντον άνετη νίκη έναντι του Τράμπ με μ.ο 11% διαφορά. Αυτά τα στοιχεία τροφοδοτούν την αντιπάθεια των μηχανισμών του ρεπουμπλικανικού κόμματος για τον Τράμπ και δημιουργούν σενάρια για συντονισμένη προσπάθεια τερματισμού της υποψηφιότητας του, μέσω του εθνικού συνεδρίου των Ρεπουμπλικανών.
Είναι προφανές ότι την πορεία του Ντόναλντ Τράμπ για το Οβάλ Γραφείο, δεν είναι εύκολο να την σταματήσει κανείς. Στην αρχή της διαδικασίας υπήρχαν 17 υποψήφιοι. Το παιχνίδι εξελίσσεται σε μάχη σώμα με σώμα ανάμεσα στον Τράμπ και τον Κρούζ. Ο Τζον Κέισιχ διαδραματίζει έναν περίεργο έως και ύποπτο ρόλο. Μπορεί να αποτελέσει το κλειδί στις επόμενες αναμετρήσεις. Στις Πολιτείες όπου ο Τραμπ δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία, μια πιθανή συμμαχία Κρουζ- Κέισιχ ενδεχομένως, να τον πλήξει ανεπανόρθωτα. Ωστόσο, εκτός από τις συμμαχίες που στήνονται, τον λόγο τον έχει πάντα ο λαός. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πολύ επικοινωνιακός και έρχεται σε άμεση επαφή με το κοινό και τον κόσμο, κάτι που δεν θα λέγαμε για τον υπερσυντηρητικό Τέντ Κρούζ, μια κουρασμένη φιγούρα που συμβολίζει τον παλαιοκομματισμό. Τα υψηλά στελέχη του κόμματος και της Εθνικής Επιτροπής στο πρόσωπο του Τράμπ βλέπουν έναν σφετεριστή που δεν ανήκει στο κόμμα, ούτε είναι πραγματικά συντηρητικός, παρά μόνον οπορτουνιστής. Για αυτό και στηρίζουν τόσο απροκάλυπτα τον Τέντ Κρούζ.
Όπως και να το δει κανείς, έχει τεράστιο ενδιαφέρον η πορεία των Ρεπουμπλικανών υποψηφίων, γιατί ο νικητής της εσωκομματικής μάχης είναι δυνάμει Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, δυνάμει ηγέτης του ελεύθερου κόσμου. Ενας συντηρητικός Πρόεδρος μπορεί να δώσει λύσεις σε φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα. Θέματα που αφορούν και την Ελλάδα. Μένει να δούμε ποιος θα είναι αυτός…
