γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Η Ηλιάνα πήγε δυο πακέτα τσιγάρα στον Αντώνη και τελικά έμεινε και τα δυο βράδια. Ο Παναγιώτης πήγε να δει τι συμβαίνει, λίγο περιέργεια λίγο αγωνία, και έμεινε. Την Δήμητρα την έστειλε η μητέρα της για να δει τι κάνει ο μικρός της αδελφός και έμεινε. Η Ντίνα με τον Μανώλη ήταν εκεί από την πρώτη μέρα και έμειναν μέχρι το τέλος. Ο Γιάννης ήταν δεκαεπτά χρονών, φοβόταν, αλλά έμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή. Η Θοδώρα είχε πατέρα στρατιωτικό αλλά έμεινε μέχρι το τέλος. Ο Γιώργος παραπονιόταν όλη μέρα ότι δεν αισθανόταν καλά, ότι είχε πυρετό αλλά έμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή.
Ο Άλκης είχε μείνει από τσιγάρα από την δεύτερη μέρα αλλά δεν ήθελε να βγει έξω κι έκανε τράκα από τους πάντες, έμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή. Η Κατερίνα πήγε σάντουιτς με τυρί και ζαμπόν στον γιο της αλλά έμεινε μαζί του. Η Σοφία ήταν δεκαέξι χρονών και πήγε μαζί με τον Γιάννη που τον αγαπούσε σφόδρα, αλλά έμεινε. Ο Τέλης ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Ο Στέλιος ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Ο Γιάννης ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Η Μαίρη ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Ο Πάνος ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Η Λυδία ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Η Τασία ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Ο Δημήτρης ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Ο Γιάννης ήταν εκεί από την πρώτη μέρα.
Αυτά τα ονόματα δεν είναι τυχαία, είναι προσωπικοί μου γνωστοί, καλοί μου φίλοι και κάποιοι οικογένεια. Τα ονόματα τους δεν μπήκαν ποτέ σε κανένα βιβλίο ούτε σε λίστα υποψηφίων, δεν υπουργοποιήθηκαν ποτέ. Δεν θεώρησαν ποτέ τον εαυτό τους ήρωα, δεν πίστεψαν ποτέ ότι κανείς τους «χρωστάει» το παραμικρό και την ιστορία τους την θεωρούν πολύ προσωπική. Αυτοί οι άνθρωποι ΔΕΝ είναι η γενιά του πολυτεχνείου, ΕΙΝΑΙ το πολυτεχνείο του 1973.
Και το Πολυτεχνείο ΖΕΙ.
Το Πολυτεχνείο ζούσε και το ’80 και το ’90, ΖΕΙ και το 2018.
ΖΕΙ γιατί υπάρχουν βουλευτές και τέως υπουργοί που θέλουν τσεκουράτα να κάνουν τις ιδέες παράνομες, ΖΕΙ γιατί υπάρχουν αντιπρόεδροι φασίστες και πρόεδροι διεφθαρμένοι, ΖΕΙ γιατί υπάρχουν ναζιστές στη Βουλή των Ελλήνων και το Πολυτεχνείο θα ΖΕΙ όσο το αίτημα για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι ζωντανό!
Στην Αγγλία η Σάλι έβλεπε τις ειδήσεις και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αυτά γίνονται στην Ευρώπη του 20ου αιώνα. Στην Νορβηγία ο Μάρτιν παρακολουθούσε τις εξελίξεις από το ραδιόφωνο και χρόνια μετά, όταν τον γνώρισα, μου είπε ότι εκείνη την μέρα το μίσος του για τον φασισμό έγινε προσωπικό. Στην Φινλανδία η Λέενα έκλαιγε και τις τρεις μέρες. Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ πέρα από σύνορα και θα ΖΕΙ όσο το αίτημα για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι ζωντανό!
Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ γιατί ανανεώνεται καθημερινά με δεκάδες ανώνυμους που θα υπερασπίζονται το δίκαιο και τη δημοκρατία, που θα παλεύουν τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την ομοφοβία, τον αντισημιτισμό και την βλακεία του κάθε άμπαλου φασίστα είτε είναι στη Χρυσή Αυγή είτε κρύβεται στα Αδώνια τσεκουράτα σαλόνια της Νέας Δημοκρατίας και σ’ αυτά της λοβέρδιας Φωφός.
Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ για να στοιχειώνει τους εφιάλτες σας, φασίστες.
Κάθε γενιά στην Ελλάδα έχει μέσα της από μια γενιά του Πολυτεχνείου και το αποδεικνύει όταν χρειάζεται. Και θα το αποδείξει πάλι αν χρειαστεί. Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι ΕΔΩ και ΤΩΡΑ και ΠΑΝΤΑ.
Και την φοβούνται, γι’ αυτό προσπαθούν υστερικά να της δώσουν ονοματεπώνυμο. Την ονόμασαν Μαρία Δαμανάκη, μετά βρήκαν τον Τζουμάκα, τον Λαλιώτη, τον Παπαχρήστο και μερικούς άλλους και νόμισαν ότι αυτό ήταν, την βρήκαν την γενιά του Πολυτεχνείου. Την βάφτισαν – την τελείωσαν, έτσι νόμισαν. Έχασαν!
Γιατί η γενιά του Πολυτεχνείου δεν ήταν δυο Δαμανάκη, δεν ήταν τρεις Λαλιώτης και Τζουμάκας, ήταν χίλιοι δεκατρείς ανώνυμοι που κάθε μέρα γίνονται περισσότεροι. Γιατί: το Πολυτεχνείο θα ΖΕΙ όσο το αίτημα για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι ζωντανό!
Η σημερινή γενιά του Πολυτεχνείου είναι ΕΔΩ!
————————————————–
ΥΓ1. ΔΑΠιττάκια, τσίγκινα βρακάκια. Έρχεται ο Τατσόπουλος!
ΥΓ2. Απορία ρε ΔΑΠιττάκια, τώρα εσείς νομίζετε ότι ο συνδυασμός Τατσόπουλος Βορίδης, γ@μ@ει και δέρνει;
ΥΓ3. Άκης, Γιάννος τώρα Σημίτης. Αντωνάκη, πότε με το καλό η σειρά σου;
ΥΓ4. Η Νέα Δημοκρατία τίμησε το Πολυτεχνείο με την πρόσληψη Τατσόπουλου!
ΥΓ5. Συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο, ο Κούλης Μαρέβας ανακοίνωσε: «Το πανεπιστημιακό άσυλο θα καταργηθεί τελείως – Μπαχαλάκηδες και έμποροι ναρκωτικών θα πεταχτούν έξω.» Τα βράδια, για να μην έχει εφιάλτες από Πολυτεχνεία, ο Κούλης διαβάζει το «Πιστεύω» του Παπαδοπούλου.
*****************************
Αυτήν την Παρασκευή με συνοδεύει με δημιουργία του ο πολυτάλαντος Γιώργος Καλατζής, ένας ακόμα έφηβος από την γενιά των …ανωνύμων.
Η δημιουργία του είναι αφιερωμένη στην πολυαγαπημένη Ηλιάνα και τον Αντώνη.
