Είναι αλήθεια ότι κάθε πρωθυπουργός που τα έχει κάνει «θάλασσα», ελπίζει ότι στην πορεία του χρόνου θα του δοθεί η δυνατότητα να αναστρέψει το κλίμα αναλαμβάνοντας τις πρωτοβουλίες που σχεδιάζει.
Είναι αυτός ο στόχος του κ. Τσίπρα;
Όχι. Ο σημερινός πρωθυπουργός βαδίζει βάσει προγράμματος το οποίο έχει καταστρώσει από την επομένη της ημέρας- μάλλον ορθότερα της νύχτας- που αποφάσισε να κάνει στροφή 180ο και να ερμηνεύσει, ευτυχώς, από την ανάποδη, το αποτέλεσμα του περίφημου δημοψηφίσματος του Ιουλίου 2015.
Γνώριζε ότι θα ακολουθήσει ο Γολγοθάς ενός 3ου μνημονίου και για το λόγο αυτό ήθελε να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα με τις υποχρεώσεις προς τους δανειστές. Γι΄αυτό υπέγραφε τα πάντα, γι’ αυτό δεν διαπραγματεύθηκε κανένα μέτρο, γι’ αυτό αποδέχθηκε ακόμα και το Υπερταμείο με τη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, που κανείς προηγούμενος πρωθυπουργός δεν είχε τολμήσει καν να συζητήσει. Αποτέλεσμα οι διθυραμβικές δηλώσεις των δανειστών για τον… πιο καλό μαθητή, που γύρισε την Ελλάδα πίσω «από το χείλος του γκρεμού» (κατά τον ΓΓ του ΟΟΣΑ Ανχέλ Γκουρία)
Τώρα που τα μνημόνια τελειώνουν, έχοντας στα χέρια του ένα υπερπλεόνασμα, μεγάλο μέρος του οποίου θα διαθέσει κατά το δοκούν, με την ανοχή των κακών δανειστών, σίγουρα δεν πρόκειται να ανταποκριθεί στην πρόκληση του κ. Μητσοτάκη για εκλογές «εδώ και τώρα», για να αποφανθεί ο λαός για το ποιος θέλει να κρατήσει το τιμόνι της Ελλάδος στη μεταμνημονιακή εποχή. Μια μεταμνημονιακή εποχή, στην οποία θα κυριαρχούν τα μνημονιακά μέτρα του άτυπου τετάρτου μνημονίου του Μαΐου 2017, τα οποία όμως δεν συνοδεύονται από χρήματα από την πλευρά των δανειστών. Τα χρήματα που συλλέγονται στα κρατικά ταμεία, είναι χρήματα τα οποία προέρχονται από την «αιματοβαμμένη λιτότητα της κυβέρνησης», όπως έλεγε σε άλλες εποχές ο κ. Τσίπρας.
Ο νυν πρωθυπουργός εφαρμόζοντας ένα πλάνο που περιγράψαμε σε δύο προηγούμενα σημειώματα (προσλήψεις, χορήγηση ιθαγένειας, ρύθμιση δανείων- ξεκίνησε με τους αγρότες-, επιδοματικές πολιτικές, κοινωνικές συντάξεις από το μέρισμα σε εκείνους που οι κακοί δανειστές έκοψαν τις συντάξεις, επηρεασμός των χιλιάδων νέων ψηφοφόρων που θα ψηφίζουν από τα 16 κυρίως με την «καραμέλα» της κατάργησης των πανελλαδικών εξετάσεων). Και όλα αυτά παράλληλα με την προσπάθεια ελέγχου των ΜΜΕ και της Δικαιοσύνης, που όλοι μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει και πώς μπορεί να διαμορφώσουν τις εξελίξεις.
Ο κ. Τσίπρας έχει ως στόχο να φτάσει πάση θυσία στο φθινόπωρο του 2019. Μέχρι τότε ελπίζει ότι θα έχει εφαρμόσει – υπό τους πανηγυρισμούς της τυπικής εξόδου από το μνημόνιο- όλα τα προηγούμενα που προβλέπονται στο σχέδιό του.
Η θητεία της κυβέρνησής του λήγει στις 17 Σεπτεμβρίου 2019. Οι εκλογές, τυπικά, μπορούν να προκηρυχθούν και να γίνουν μέσα στις επόμενες 30 ημέρες. Οι εκλογές για την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, έχουν ήδη προκηρυχθεί για τις 13 Οκτωβρίου 2019. Επιθυμία του Αλέξη Τσίπρα είναι εκείνη την ημέρα να στηθεί και 3η κάλπη για τις εθνικές εκλογές.
Γιατί όμως;
Ένας χώρος στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δύναμη είναι ο χώρος της Αυτοδιοίκησης. Τα στελέχη που διαθέτει είναι ελάχιστα και στις περιοχές που έχει επικρατήσει, το έπραξε είτε λόγω του «αέρα» που έπνεε στα πανιά του (περιφέρεια Αττικής), είτε με στελέχη εκ μεταγραφής από το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Είναι ένας χώρος που δεν τον ενδιαφέρει γιατί είναι κατειλημμένος από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που έχουν ιστορία στο χώρο. Ο βασικός κορμός και των δύο κομμάτων ασχολείται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Της ΝΔ μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό ενώ του παλαιού ΠΑΣΟΚ, νυν ΚΙΝΑΛ, μέρος των στελεχών ασχολείται και με τον συνδικαλισμό. Πραγματοποιώντας τις εκλογές για Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση την ίδια ημέρα με τις εθνικές εκλογές, στόχο έχει να αποστερήσει από τη ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής πολλά από τα βασικά τους στελέχη. Αν ένας υποψήφιος δημοτικός ή περιφερειακός σύμβουλος, ένας δήμαρχος ή περιφερειάρχης, τρέχει για να μαζέψει ψήφους για τον εαυτό του, σίγουρα δεν θα τρέξει- ή θα τρέξει λιγότερο- για το κόμμα του.
Επί πλέον ελπίζει στην πλήρη διάλυση του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος μέχρι σήμερα δεν έχει δείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο βάρος. Μη ξεχνάμε ότι ποτέ μέχρι σήμερα από τη μεταπολίτευση κι έπειτα δεν έχουν γίνει ταυτόχρονα τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Κι ελπίζει στη διάλυση γιατί στην προκειμένη περίπτωση βρίσκει εφαρμογή η λαϊκή ρήση «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται».
Με αυτόν τον τρόπο – σε συνδυασμό με τις παροχές και την αλλαγή του εκλογικού σώματος- ο κ. Τσίπρας ελπίζει ότι θα καλύψει τη διαφορά που έχει σήμερα με τη ΝΔ και θα μείνει «ζωντανός» στη πολιτική σκακιέρα, αποτρέποντας τον Κ. Μητσοτάκη από το να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και, κυρίως, από το να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας αρχές Ιανουαρίου του 2020. Ελπίζει λοιπόν σε δεύτερες εκλογές με υπηρεσιακή ή οικουμενική κυβέρνηση, που θα γίνουν με απλή αναλογική, ώστε να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.
Σε όλο αυτό το σχέδιο, θα πει κάποιος, υπάρχουν δύο σημαντικά αρνητικά στοιχεία: τα περιοριστικά μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν από 1/1/2019 και οι ευρωεκλογές τον Μάιο του 2019.
Όσον αφορά στο πρώτο εμπόδιο σε ένα βαθμό ελπίζει ότι θα το παρακάμψει με επιδοματική πολιτική και με «συντάξεις» σε κοινωνικά αδύναμους, «πουλώντας» μάλιστα το παραμύθι ότι «τα παίρνει από τους πλουσίους για να τα δώσει σε εκείνους που έχουν πραγματικά ανάγκη». Θα ξεγελάσει τους Έλληνες; Κανείς δεν ξέρει. Στόχος του πάντως θα είναι ένα εκλογικό κοινό που σήμερα ψηφίζει ΝΔ. Οι συνταξιούχοι. Αν σε κάποιους συνταξιούχους που οι νέες μειώσεις έχουν στερήσει 500 ευρώ, αυτός τους δώσει μέσω επιδομάτων 600 ευρώ, τότε κάποιοι ίσως νιώσουν και… κερδισμένοι.
Όσον αφορά στις ευρωεκλογές, θα επιχειρήσει με κάθε τρόπο να υποβαθμίσει τη σημασία τους. Η συζήτηση για «χαλαρή ψήφο» θα αρχίσει να γίνεται όλο και πιο έντονη για να δικαιολογήσει την επερχόμενη ήττα. Θα δημιουργήσει- πιθανόν και θα χρηματοδοτήσει- τη δημιουργία κόμματος στα δεξιά της ΝΔ (πρόθυμοι «ηλίθιοι» υπάρχουν πολλοί), με στόχο όχι να αυξήσει το δικό του ποσοστό, αλλά να μειώσει το ποσοστό της ΝΔ, για να μην έχει το δικαίωμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμα ως στοιχείο που δείχνει δυσαρμονία λαού και κυβέρνησης και να απαιτεί την παραίτηση του κ. Τσίπρα.
Με λίγα λόγια θέλει να μετατρέψει τις ευρωεκλογές από ψήφο διαμαρτυρίας εναντίον του σε εσωτερικό πρόβλημα της ΝΔ.
Η ΝΔ πρέπει να αντιδράσει άμεσα.
Πρέπει από τώρα να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε οι ευρωεκλογές να εξελιχθούν «εθνικές εκλογές», υπό την έννοια ότι η ψήφος δεν πρέπει να είναι χαλαρή. Είναι οι πρώτες εκλογές μετά την επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη του 2015. Είναι οι πρώτες εκλογές μετά την αποκάλυψη του πραγματικού προσώπου του κ. Τσίπρα και της ομάδας του που επιχειρεί να ελέγξει κάθε μορφή εξουσίας στη χώρα. Γιατί οι πολίτες, που έχουν υποφέρει, που έχουν «ματώσει» από την πολιτική που εφάρμοσε και από τα ψέματά του πρέπει να του χαριστούν; Γιατί δεν πρέπει να του στείλουν το μήνυμα που αξίζει σε έναν πολιτικό που εξαπάτησε τον λαό;
Βέβαια αυτό είναι το σχέδιο του κ. Τσίπρα. Αλλά υπάρχει ένα ερώτημα: Θα αντέξει για να το εφαρμόσει; Ή μάλλον για να το θέσουμε καλύτερα: Θα του επιτρέψει η δημοκρατική αντιπολίτευση να αντέξει για να το εφαρμόσει;
