Πριν όμως ξεκινήσω θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι για να μη παρεξηγούμαστε. Μη προσπαθήσετε να μου βάλετε ταμπέλες, ούτε να προσπαθήσετε να με ερμηνεύσετε. Πάντα – μα πάντα – ό,τι γράφω είναι πεντακάθαρο. Ούτε έχω σκοπό να δώσω συγχωροχάρτι σε κανέναν, ούτε να θάψω τον άλλο, ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι τα του καίσαρος τα τω καίσαρι. Αλλά πολύ περισσότερο έχω κάποιες ηθικές αξίες που κάνουν τη δημοκρατία όχι απλά μια λέξη που αντιπροσωπεύει ένα πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης αλλά τρόπο ζωής και τους ανθρώπους πολύ πιο σημαντικούς από τους αριθμούς.
Όσοι λοιπόν έχετε ήδη ξεκινήσει βάζοντας ταμπέλες ή να με ερμηνεύετε, μη συνεχίζετε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κουραστείτε, για εσάς ξέρετε τι θα γράψω. Για τους υπολοίπους, απλά κάνετε λίγο υπομονή μαζί μου, πιθανώς σε κάποια σημεία να γίνω και επί προσωπικού, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτό το δημοψήφισμα.
Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή, με τους λόγους που οργανώθηκε αυτό το δημοψήφισμα. Αν οι λόγοι είναι αυτό που αναγράφεται στα ψηφοδέλτια τότε αυτοί οι λόγοι ποτέ δεν υφίσταντο. Αφού είχαν απορριφθεί οι προτάσεις της τρόικας – γιατί το «θεσμοί», παρένθεση ήταν και πέρασε – από τον εκλεγμένο και με εντολή να διαπραγματευτεί πρωθυπουργό και με δεδομένο την άρνηση της τρόικας σε όποια άλλη πρόταση τότε το επόμενο λογικό βήμα ήταν η ρήξη ή να ξεκινήσουν ξανά από κάποια άλλη αρχή.
Αλλά ο Τσίπρας δεν είχε τέτοια εντολή. Μάλλον κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς εντολή είχε ο Τσίπρας. Γιατί ούτε αυτός δεν ξεκαθάρισε ποτέ ποιες ήταν αυτές οι κόκκινες γραμμές και πού ήταν διατιθέμενος να πάει αν παραβιαζόντουσαν, ούτε εμείς πότε ξεκαθαρίσαμε που είναι οι δικές μας κόκκινες γραμμές. Από τη μια του φωνάζαμε, Αλέξη μην αφήσεις τίποτα όρθιο κι από την άλλη ευρώ πάση θυσία. Σχιζοφρενικές καταστάσεις.
Αυτό όμως είναι λάθος του Τσίπρα και κανενός άλλου. Όπως και πολλοί από εσάς ερμηνεύετε αυθαίρετα τι θέλει να πει ο άλλος, ο Τσίπρας προσπάθησε εξ’ ίσου αυθαίρετα να ερμηνεύσει αυτό που έλεγε με την ψήφο του ο λαός. Κι εμείς βέβαια δεχθήκαμε την ερμηνεία του, θέτοντας σχιζοφρενικά ερωτηματικά. Να όμως που αυτή η αυθαιρεσία γύρισε μπούμερανγκ. Φτάσαμε στο σημείο των διαπραγματεύσεων που δεν ξέραμε που είναι οι κόκκινες γραμμές. Έπρεπε λοιπόν ο Τσίπρας να ξαναγυρίσει σε μας και να μας ρωτήσει ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές μας.
Ήρθε λοιπόν η σειρά μου να κρίνω. Βλέπετε δεν ερμηνεύω αλλά κρίνω. Δεν είναι το ίδιο. Τι υπέροχος που ήταν αυτός ο Αριστοτέλης και τι κρίμα που οι νεοέλληνες τον έχασαν στο ζάπινγκ, αλλά τι σας λέω τώρα! Η δική μου κρίση λοιπόν είναι ότι ο Τσίπρας έφτασε στις δικές του κόκκινες γραμμές και προσπαθεί να καταλάβει τώρα αν οι δικές του κόκκινες γραμμές συμφωνούν με τις δικές μας. Όλα τα υπόλοιπα, περί μέρος των διαπραγματεύσεων, περί πίεσης πρός τους εταίρους μέσα από τη λαϊκή βούληση είναι λίγο θεωρητική γαρνιτούρα για να μην πούμε αυτό που θα έπρεπε να πούμε. Βλέπετε ο Τσίπρας συνεχίζει να κάνει το ίδιο λάθος και διακινδυνεύει να του γυρίσει πάλι μπούμερανγκ.
Και μέχρι εδώ καλά και είχαμε και καμιά ελπίδα μέσα από μια πολιτισμένη συζήτηση από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή να καταλάβουμε τι πραγματικά συνέβαινε αλλά ήρθε ο Σαμαράς και οι Ευρωπαίοι σύντροφοι του και τα κάνανε – θα μου συγχωρέσετε την λέξη αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ πιο κατάλληλη – στη κυριολεξία μπουρδέλο. Επικίνδυνο μπουρδέλο, διαστάσεων Βοργία μπουρδέλο.
Ο Σαμαράς λοιπόν πήρε το δημοψήφισμα και είπε, δεν είναι για τις κόκκινες γραμμές αλλά είναι για την παραμονή μας ή όχι στην ευρωζώνη. Και επειδή δεν του έφτανε άρχισε να προσθέτει την παραμονή μας ή όχι στην ΕΕ και στο τέλος σαν κερασάκι έβαλε και τη φωτογραφία του σαν μοναδική λύση για να μη φύγουμε από την Ευρώπη. Για να μείνουμε Ευρώπη.
Τώρα εγώ δεν διαφωνώ ότι μερικοί Έλληνες έχουν μνήμη χρυσόψαρου, άλλωστε ο Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος που το είπε, αλλά οι αριθμοί θυμούνται. Για να δούμε λοιπόν τι λένε οι αριθμοί – που για όσους αμφιβάλουν και θέλουν να το ψάξουν έρχονται από τον ΟΗΕ, την UNESCO, Eurostat, WWF, παρατηρητήριο Ελσίνκι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Green Peace, Ευρωπαϊκή λίγκα για τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ.
1,500,000 άνεργοι
20.000 άστεγοι μόνο στην Αθήνα
25% πτώση του ΑΕΠ
3.000.000 σε κατάσταση φτώχειας
300.000 σε συσσίτια
30% από τις επιχειρήσεις έκλεισαν
37% αύξηση εξωτερικού χρέους
38% μείωση μισθών
45% μείωση συντάξεων
42,8% αύξηση παιδικής θνησιμότητας
65% ανεργία για τους κάτω των 25
84,3% μείωση κατανάλωσης
85% μείωση κατασκευών
98,2% αύξηση της φτώχειας
190,5% αύξηση ανεργίας
275% αύξηση κρουσμάτων αυτοκτονικής κατάθλιψης
10.000 περίπου αυτοκτονίες
Σε αυτά προσθέστε, από το ξεπούλημα της Αγροτικής με κίνδυνο να χαθεί από έναν νταβατζή – ομοτράπεζο του Σαμαρά – ελληνική γη στο μέλλον, μέχρι το Ελληνικό, κάτι αεροδρόμια και για διακόσμηση βάλτε κάτι από Πειραιώς, διόδια και σκανδαλώδη δάνεια σε πολύ συγκεκριμένα μεgάλα ΜΜΕ.
Ο Σαμαράς λοιπόν πήρε το δημοψήφισμα αλληγορία για τις κόκκινες γραμμές και το έκανε ψήφο εμπιστοσύνης. Έτσι τη Δευτέρα αντί για να αναλύουμε το τι λένε αυτές οι καινούργιες προτάσεις, έμμεσα μπήκαμε στο πανηγύρι Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ ή πολύ καλύτερα, Σαμαράς ή Τσίπρας. Και εντάξει ο Τσίπρας έκανε λάθη αλλά ο Σαμαράς με τι προίκα πάει; Με αυτά τα νούμερα; Με αίμα Ελλήνων στα χέρια του;
Αλλά πριν από αυτό ας επαναλάβουμε κάτι που ακόμα και ο αγαπημένος ευρωπαίος, Σόιμπλε, λέει. Η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει, να υποχρεωθεί, να υποτιμηθεί να να να οτιδήποτε από την ευρωζώνη αν δεν το κάνει εθελοντικά. Όλες οι υπόλοιπες συνωμοσιολογίες είναι απλά ανόητες και καταστροφολογικά ψέματα. Όλα τα αν, ίσως και όπως, είναι παραμύθι και μη τα επαναλαμβάνετε σε όποιον έχει έστω και μια μικρή ιδέα περί ΕΕ και ευρωζώνης. Αυτά όλα τα ήξερε και ο Σαμαράς αλλά κάνουν ωραία γαρνιτούρα και λέγε-λέγε – όπως έχει ήδη αποδειχθεί – όλο και κάποιοι θα τρομάξουν. Και δεν ξέρεις τι γίνεται φασούλι το φασούλι.
Άλλο που δεν ήθελαν οι ευρωπαίοι σύντροφοι του Σαμαρά που ναι μεν αυτή τη στιγμή κρατάνε εκλεγμένοι την εξουσία, αλλά ονειρεύονται στη δημιουργία μια μονοκομματικής Ευρώπης με σήμα τον φιλελευθερισμό. Φιλελευθερισμός, άλλη μια λέξη που έχει χάσει το νόημα της στην Ελλάδα, αλλά ευτυχώς την πήρανε οι ξένοι και την διατηρούν. Εκεί καταντήσαμε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία από τότε που ο Γιωργάκης κατάστρεφε την παιδεία. Αλλά μην χανόμαστε. Έτσι που λέτε, γυρίσαν οι ευρωπαίοι σύντροφοι και ξαφνικά λαλήσαν τρις, ποιο δημοψήφισμα; Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε αλλά μόνο αν φύγει ο Τσίπρας.
Και η μπάλα ξαναγύρισε σε μας. Τώρα, ξημερώματα Παρασκευής, τα πράγματα έχουν γίνει σοβαρά. Τώρα τίθεται θέμα επέμβασης. Θέμα πολιτικής συνομωσίας, θέμα παραπλάνησης του κόσμου για εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων. Τώρα πια τίθεται θέμα δημοκρατίας.
Α για να μη το ξεχάσω, στο μεταξύ κλείνουν και οι τράπεζες. Καινούργιο κύμα τρομολαγνείας αλλά κανένας δεν λέει ότι αυτή ήταν απόφαση της Κεντρικής ευρωπαϊκής τράπεζας και του Ντράγκι σε συνεννόηση με τον Στουρνάρα και όχι της κυβέρνησης. Και πάμε σε άλλα τσουνάμια τρόμου. Από Δευτέρα δεν θε έχετε ευρώ, πάνε οι οικονομίες σας αν δεν ψηφίσετε όχι στον Τσίπρα. Είπαμε, εκεί έχουμε καταλήξει με τη βοήθεια του Σαμαρά και των εταίρων. Άλλο ένα πράγμα που ξεχνάνε να πούνε πολύ έξυπνα είναι ότι αν πέσει ο Τσίπρας και έρθει ο Σαμαράς και πει ναι σε όλα, οι τράπεζες θα ανοίξουν πανηγυρικά τη Δευτέρα αλλά ποιος ξέρει πόσα σπίτια θα κλείσουν με τα καινούργια μέτρα; Πόσα σπίτια θα χαθούν σε ένα βράδυ και πόσες οικογένειες θα μείνουν άστεγες. Λεπτομέρειες, θα μου πείτε.
Εδώ επ’ ευκαιρία θα το γυρίσω επί προσωπικού, που λέγαμε και στην αρχή. Από την προηγουμένη Παρασκευή που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα έχει ξεκινήσει μια συνεχόμενα κλιμακούμενη σύγκρουση μεταξύ της πλευράς: στηρίζουμε ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τελικής πτώσης και της άλλης: Σαμαρά να σε ξαναδούμε πρωθυπουργό. Κατάντια ε; δεν μπορώ να πω ότι ξεκίνησε πολιτισμένα αλλά πολύ γρήγορα έγινε μη πολιτισμένη …για να το πω προσεκτικά. Συμμετείχα σε αρκετές συζητήσεις. Δεν ανήκω σε αυτούς που τρομάζουν εύκολα και γενικά είμαι καλός στην επιστροφή ατάκας. Υπήρξαν όμως κάποιες στιγμές που μου δημιουργήσαν απεριόριστη λύπη και με σοκάρισαν.
Σε μια συζήτηση και έχοντας φτάσει σε ένα αδιέξοδο που ο ένας δεν μπορούσε να πείσει για τα επιχειρήματα του τον άλλο ήρθε η ατάκα, «εγώ έχω σπίτι, δουλειά και δυο παιδιά και δεν θέλω να χάσω τίποτα τη Δευτέρα.» Εντάξει, λογικό και σεβαστό. Κανείς δεν θέλει να χάσει κάτι, αλλά του απαντάω ότι «το ίδιο δεν ήθελαν να χάσουν και το 1,5 εκατομμύριο ανέργων, και πολύ πιο σημαντικό οι 20,000 άστεγοι.» και τότε ήρθε το μόνο που δεν περίμενα, «δεν υπήρχε περίπτωση να μην έχουμε ύφεση και να μην αυξηθεί η ανεργία όταν κόβεις έλλειμμα 15% και το κάνεις πλεόνασμα». Δηλαδή τα 3 εκατομμύρια πεινασμένοι, το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, οι 20,000 άστεγοι και οι πάνω από 10,000 αυτοκτονίες ήταν παράπλευρες απώλειες; Ας έχω εγώ τη δουλίτσα μου και το σπιτάκι μου κι ας γεμίζουν οι δρόμοι πτώματα; Τότε όποιος επικαλέστηκε τη Ζιμπάμπουε είχε δίκιο, έχουμε ήδη γίνει Ζιμπάμπουε και δεν θέλω να προσβάλω αυτή τη φανταστική σε ομορφιά χώρα που την έχω δει, αλλά είχα δει και πως ζούσαν και συμπεριφερόντουσαν οι άνθρωποι αν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη λέξη ζούσαν και συμπεριφορά.
Το δεύτερο θέμα που πραγματικά με έχει ενοχλήσει σε σημείο να με πονέσει είναι αυτό το «εσύ δεν ζεις εδώ, άρα δεν δικαιούσαι να μιλάς η να έχεις άποψη» που το ακούω συνέχεια ακόμα και από αυτούς που αγαπώ. Για να το πάρουμε από την αρχή. Γιατί έφυγα; Γιατί προτιμώ το χιόνι και το σκοτάδι από τις μαγευτικές παραλίες και τον ήλιο; Γιατί τρελάθηκα να τρώω βραστές πατάτες και όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στο εξωτερικό να είμαι δεύτερης κατηγορίας πολίτης με όλο και κάποιον να μου υπενθυμίζει ότι όλοι οι Έλληνες είναι απατεώνες, κλεφτάκοι και ζιγκολό; Και να μου το λέει κατάμουτρα; Έφυγα γιατί όταν γύρισα την πρώτη φορά, αν δεν έγλειφες κανένα πρασινοφρουρό, δουλειά ανάλογη με τα προσόντα σου δεν έβρισκες. Και έφυγα τη δεύτερη αηδιασμένος γιατί τίποτα απολύτως δεν είχε αλλάξει εκτός από το χρώμα στους φρουρούς.
Στα όσα χρόνια είμαι έξω πάντα υπήρχε το κάλεσμα και η υποχρέωση να κάνω κάτι για την Ελλάδα, ναι την Ελλάδα που εμένα τουλάχιστον με είχε προδώσει. Ακόμα και σήμερα όταν πρωτοσυναντώ κάποιον μου λέει ότι είναι υποχρέωση μου να γράφω συνέχεια ότι η Μακεδονία είναι ελληνική. Γιατί είμαι Έλληνας και πρέπει να είμαι κοντά στην Ελλάδα και στους πόνους των Ελλήνων. Γιατί είμαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ. Κανείς ποτέ δε με έχει ρωτήσει αν το έχω κάνει η τι σκέφτομαι, όλοι μιλάνε για τις υποχρεώσεις μου σαν Έλληνας.
Το 2004 δέχτηκα τις μεγαλύτερες πιέσεις που έχω δεχτεί ποτέ. Φθάσανε στο σημείο άνθρωποι πολύ στενοί δικοί μου να με πιέζουν. Μας προσβάλλουν, μας λένε τεμπέληδες γράψε. Και έγραψα. Τέσσερεις σελίδες σε φιλανδικό έντυπο πολύ μεγάλης αναγνωσιμότητας. Δεν έγραψα τίποτα για τις ρεμούλες δυο κυβερνήσεων, δεν έγραψα τίποτα για το γεγονός ότι διαισθανόμουν ότι αυτό ήταν η αρχή του τέλους για την ελληνική οικονομία, το έβλεπα αλλά δεν το έγραψα. Προτίμησα να το γράψω σε ένα προσωπικό blog που είχα τότε. Φάγανε όλοι, φάγανε μέχρι που ξεσκίστηκαν. Από τα θέματα ασφάλειας μέχρι την εκμετάλλευση των εθελοντών φάγανε φάγανε φάγανε. Τότε δόθηκε η χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία. Αλλά εγώ σαν Έλληνας είχα την υποχρέωση να γράψω ότι όλα καλά όλα ανθηρά, και πως τολμάτε βάρβαροι Φιλανδοί να μιλάτε έτσι για την Ελλάδα που όταν κάναμε φιλοσοφία εσείς τρώγατε παγάκια.
Πριν από μερικά χρόνια και μάλιστα τότε που τα εισιτήρια ήταν ακριβά, μου πληρώνατε όλοι ανεξαιρέτως, τα εισιτήρια ακόμα και τα έξοδα παραμονής (ξέρω ότι υπήρχαν και περιπτώσεις ακόμα και με χαρτζιλίκι) να έρθω στην Ελλάδα να ψηφίσω, να σας ψηφίσω. Και επαναλαμβάνω, όλα τα κόμματα και μάλιστα ερχόντουσαν εδώ Σαμαράδες και Γιωργάκηδες, Ντορούλες και Σημίτηδες ακόμα και Κουτρουμπαίοι ή Συριζαίοι για να μας πουν γιατί έπρεπε να έρθουμε Ελλάδα, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μας λένε, και βέβαια μας έλεγαν και ακριβώς τι και ποιον πρέπει να ψηφίσουμε. Αυτό γίνεται ακόμα και τώρα, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Θεωρητικά από τις επόμενες εκλογές με συμφωνία όλων των κομμάτων θα δικαιούμαστε μάλιστα να ψηφίζουμε στις τοπικές πρεσβείες. Εδώ φθάσαμε στο σημείο ακόμα και ο Σαμαράς να υποσχεθεί νούμερο βουλευτών μόνο από στους αποδήμους, δυο νομίζω.
Δεν το έκανα ΠΟΤΕ λόγω ηθικής (ο Αριστοτέλης που λέγαμε προηγουμένως, αλλά πού να το νιώσετε) αλλά …για σταθείτε ρε πατριώτες, π’ως την καταλαβαίνετε εσείς τη δημοκρατία; Αλά καρτ; Όποτε με χρειάζεστε είμαι Έλληνας και πρέπει να τρέχω και όποτε δεν σας αρέσει αυτό που λέω δεν έχω δικαίωμα ούτε στην άποψη. Και όλως τυχαία συμπίπτει με το δικαίωμα μου να έχω άποψη; Ξαφνικά έχει δικαίωμα στην άποψη ο Σούλτς και ο κάθε τυχάρπαστος γραφειοκράτης των Βρυξελών και δεν έχω εγώ;
Γαργαλιέστε όταν γράφω για τον Φιλανδό φασίστα που καταστρέφει μια χώρα που αγαπώ, αλλά σας ενοχλεί όταν γράφω για τον Έλληνα φασίστα που έχει βάψει τα χέρια του με αίμα αθώων. Αν έτσι καταλαβαίνετε τη δημοκρατία τότε είσαστε άξιοι και για αυτούς που σας κυβερνούν και για αυτά που σας συμβαίνουν και ο τόνος (όσο και η οργή) είναι μιας και με εξορίζετε από τα όσα συμβαίνουν στη πατρίδα ΜΟΥ που δεν είναι αλά καρτ μόνο δικιά σας. Γιατί από ό,τι φαίνεται για σας, εμείς οι απόδημοι τελικά είμαστε ξένοι, δεύτερης κατηγορίας ακόμα και στην πατρίδα μας.
Ας επιστέψουμε τώρα στο δημοψήφισμα και ας πάμε λίγο μπροστά, στη Δευτέρα. Ας δούμε λοιπόν πιθανότητες.
Κερδίζει άνετα το όχι. Ο Τσίπρας που πάει; Πάει σε μια ΕΕ με πολλούς Σαμαράδες. Μακάρι να έχει σχέδιο, γιατί έτσι που άνοιξε την Κερκόπορτα ο Σαμαράς και όσα έχουν ειπωθεί και γίνει κι από τις δυο πλευρές (εννοώ ΕΕ και Τσίπρας) τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και ο κλεφτοπόλεμος για να τον ρίξουν θα ενταθεί με θύματα όλους τους Έλληνες που θα είναι στη μέση. Αυτή θα είναι μια μάχη και όποιος αντέξει. Μέχρι στιγμής το δημοψήφισμα και το πείσμα των εταίρων τους έχει στοιχήσει πάνω από 90 δισεκατομμύρια ευρώ. Θα μπορούσαν να τα έχουν βάλλει για να σώσουν την Ελλάδα αλλά εγκληματικά κι αυτοί το παίζουν Σαμαράς. Αυτά δεν σας τα λένε τα μεgάλα κανάλια, αλλά τι να πω τώρα. Άρα και οι δυο πλευρές τζογάρουν με τους λαούς τους στη μέση. Στη Γερμανία έχουν αρχίσει να παίρνουν μυρωδιά τι συμβαίνει αλλά θα πάρει καιρό μέχρι να συνταχτούν και να αντιδράσουν. Στο μεταξύ; Λυπάμαι δεν είμαι στο μυαλό του Τσίπρα ούτε υπάρχει κάποιο ιστορικό, παρελθόν που να βοηθήσει σε προβλέψεις. Όσο η κατάσταση τόσο και ο ίδιος ο Τσίπρας είναι αχαρτογράφητα ύδατα.
Το σίγουρο ποιο είναι, ότι πρώτο οι Αμερικάνοι δεν θα αφήσουν εύκολα την Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη. Όχι γιατί ξαφνικά μας αγάπησαν αλλά γιατί έχουν γεωπολιτικά συμφέροντα. Δείτε πως κόπηκαν αμέσως οι συζητήσεις για μείωση των στρατιωτικών δαπανών. Καρφί και τα σκυλιά δεμένα. Το ίδιο έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται και οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί. Προσέξτε το ρόλο που θα παίξουν οι Βρετανοί μελλοντικά, αυτό είναι το γήπεδο τους. Αν όμως αποδειχτεί ότι o Τσίπρας δεν έχει σχέδιο, τότε θα έχουν οι άλλοι σχέδιο και δεν θα του αρέσει καθόλου.
Τώρα άνετη επικράτηση του όχι άρα του Τσίπρα τι θα σημαίνει για την απέναντι πλευρά. Η ήττα θα θεωρηθεί βαριά αφού έτσι κι αλλιώς ο ίδιος ο Σαμαράς το έκανε ψήφο εμπιστοσύνης και ο Αντωνάκης θα πάει μόνιμα για ψάρεμα στο Γουασκόνσιν. Αλλά για να επιστέψουμε στον Τσίπρα όλα εξαρτώνται από αυτόν και μόνο αυτόν. Αν είχε σχέδιο μέχρι τώρα τις περισσότερες φορές ήταν καθυστερημένο σε σχέση με τα γεγονότα. Έχανε σε αυτό που λένε, το timing. Τώρα δεν έχει αυτό το περιθώριο. Μέσα σε βδομάδες θα πρέπει να αποδείξει ότι η ιστορία θα τον τοποθετήσει δίπλα στον ΓΑΠ ή δίπλα στον Κολοκοτρώνη. Αυτά αν το όχι κερδίσει άνετα.
Αν το όχι κερδίσει με μικρή διαφορά – κάτω και γύρω από το 4% διαφορά – ο Τσίπρας έχει πρόβλημα. Και το πρόβλημα του θα είναι ότι ποτέ – ακόμα και αυτή τη στιγμή – δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές του και τι σημαίνει παραβίαση τον κόκκινων γραμμών του. Από την απέναντι πλευρά …ο θεός μαζί μας. Ήδη κάποιοι έχουν εκτροχιαστεί τελείως και ζουν στον εμφύλιο, κομμουνιστοφάγοι. Ό,τι έφτιαξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα διαλυθεί σε δευτερόλεπτα και κάθε λεπτό που συνεχίζει ο Σαμαράς στη προεδρία της ΝΔ τόσο θα πλησιάζει η παράταξη του Καραμανλή τη Χρυσή Αυγή σε μεθόδους και ιδεολογία. Το ότι τα στελέχη της παραδοσιακής ΝΔ απέτυχαν να τον πετάξουν έξω, θα το πληρώσουμε όλοι μας, όπως δυστυχώς γράφω συχνά τους τελευταίους μήνες. Το καρκίνωμα Σαμαράς τότε δε θα είναι πρόβλημα της ΝΔ αλλά εθνικό και η ευθύνη θα είναι αποκλειστικά στα στελέχη της ΝΔ. Ο θεός βοηθός πως θα αντιδράσει ο Σαμαράς και οι κομμουνιστοφάγοι που έχουν μαζευτεί γύρω του. Ουσιαστικά ο χρόνος του Τσίπρα θα μετράει ανάποδα αν δεν καταφέρει κάτι σε μέρες για να μη πω ώρες.
Και τέλος φτάσαμε στη περίπτωση που κερδίζει το ναι. Εκεί θα κατεβάσετε ομαδικά τα σώβρακα και θα τραγουδάτε χορωδία, «πονάνε μωρέ τα παλληκάρια;». Θα φέρει ανάπτυξη, ναι σε καμιά δεκαριά χρόνια πιθανώς. Στο μεταξύ όμως όλοι αυτοί οι αριθμοί που είδατε παραπάνω θα διπλασιαστούν τουλάχιστον. Θα περιμένετε να πετάξουν κανένα αποφάγι οι Ευρωπαίοι εταίροι και όταν έρχεται ο Τόμσεν στην Ελλάδα ο Άδωνις θα σας βάζει όλους να στέκεστε προσοχή μπροστά στα χαρτόκουτα που θα τα λέτε σπίτια σας. Στο μεταξύ η Αθήνα θα καίγεται Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή από τους γνωστούς άγνωστους και στις ενδιάμεσες μέρες θα ορμάνε οι κομμουνιστοφάγοι και τα παλληκάρια της Χρυσής Αυγής και θα καθαρίζουν τους δρόμους από Συριζαίους και μετανάστες. Τι τραγικό! Ήδη κάποιοι διαβάζοντας αυτό χαμογελάσατε.
Α ναι θα βγει και η Ελλάδα στις αγορές μετά από μια τριετία τετραετία (θα μπορούσαν γρηγορότερα αλλά για όλα θα φταίει ο Τσίπρας), ελπίζω να ζείτε όλοι για να το δείτε. Πώς το είπαμε; Παράπλευρες απώλειες για να μείνει στους ζωντανούς σπίτι κι αυτοκίνητο. Άσε που θα μειωθεί και η ανεργία. Με τόσες αυτοκτονίες ανέργων, που θα της πάει, θα πέσει. Θα ανοίξουν και τίποτα νησάκια για την αναμόρφωση των κομμουνιστών, ξέρει ο Σαμαράς, και να σου πως χάνεται η ανεργία.
Στο μεταξύ όλοι θα μας φωνάζετε για την υποχρέωση μας σαν απόδημοι Έλληνες – χωρίς άποψη και λόγο πάντα – να βοηθήσουμε. Όπως κάνετε τα τελευταία τέσσερα χρόνια ανελλιπώς. Μας τα είπε ο Σαμαράς μας τα είπε και ο Τσίπρας, η Ντορίτσα ακόμα και ο Ποταμάκης μας τα είπε. Εχουμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να κάνουμε επενδύσεις, να φέρουμε τα λεφτά μας στην Ελλάδα, έτσι λέγανε αλλά οι ίδιοι τα πήγαιναν στην Ελβετία. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, σημασία έχει εμείς τα Αμερικανάκια να καταλάβουμε ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας και να βγάλουμε το σκασμό.
Τέλος θα ήθελα να βάλω κάτι που είπε στη χθεσινή του ομιλία ο Γερμανός αντικαγκελάριος Γκάμπριελ, που σε πολλές φάσεις τον τελευταίο καιρό δεν έχει κρύψει την εχθρικότητα του προς τον Τσίπρα και τις πολιτικές του και τα ελληνικά ΜΜΕ ανάφεραν μόνο το μισό για τους γνωστούς μεgάλους λόγους. Το κομμάτι που «ξεχάσαν» λέει: «για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν φταίνε ούτε η Έλληνες ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα αλλά η διαφθορά των πολιτικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που έφεραν την Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση. Το δικό μας λάθος είναι ότι εμπιστευθήκαμε την σωτηρία των Ελλήνων στους ίδιους ακριβώς πολιτικούς». Τι να προσθέσω εγώ εδώ; Ότι επιτέλους καταλαβαίνουν ακόμα και οι Γερμανοί το πραγματικό δίλημμα αυτού του δημοψηφίσματος και γιατί αν κερδίζει το όχι ποιο θα είναι το πραγματικό μήνυμα;
Τώρα όλες οι περιπτώσεις έχουν ένα κοινό θύμα, τον Έλληνα. Δεν ξέρω αν σε αυτή τη περίπτωση το μη χείρον βέλτιστον ισχύει αλλά ξέρω ότι ο Κολοκοτρώνης δεν περίμενε τον Μέτερνιχ και τον Αλή Πασά να του πουν τι θα κάνει …για το καλό του. Άλλωστε αν τους είχε ακούσει θα φορούσαμε φέσι και το όνομα Κολοκοτρώνης δεν θα το ήξερε κανένας.
Και το σαράντα μετά το όχι που είπε ο λαός (και όχι ο Μεταξάς, πολλά όχι μαζεμένα εδώ) ακολουθήσαν πέντε χρόνια πείνας και δυστυχίας με πτώματα στους δρόμους. Αλλά σήμερα είμαστε περήφανοι γι’ αυτό το όχι, το γιορτάζουμε αυτό το όχι, είναι κομμάτι της εθνικής και ιστορικής ταυτότητας μας και το θέτουμε παράδειγμα στα παιδιά μας για το τι σημαίνει Έλληνας. Θα μπορούσαμε να το έχουμε κάνει σαν τους Βουλγάρους, άλλωστε Μεταξάς και Βασιλιάς έτοιμοι ήταν να κατεβάσουν τα σώβρακα στους Ναζί. Αλλά είπαμε όχι αν και ξέραμε τι ερχόταν.
Παραδέχομαι ότι το σκέφτηκα πολύ σοβαρά να έρθω να ψηφίσω και έψαξα και πτήσεις και συνδύασα και μια ακόμα δουλειά που είχα, αλλά στο τέλος βλέπετε εγώ – σε αντίθεση με σας από ό,τι φαίνεται – και δημοκρατικός είμαι και ηθικός (κατά τον Αριστοτέλη πάλι), έτσι αποφάσισα να μη το κάνω γιατί …εσείς θα ζήσετε με την απόφαση σας. Εμένα μόνο με καταδικάζετε στην εξορία μέχρι να πεθάνω.
Ίσως τη πιο καλή συμβουλή θα μπορέσει να σας τη δώσει ένας άλλος απόδημος Έλληνας. Ο Ανδρέας Κάλβος. Αν του επιτρέπετε φυσικά.
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας, ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.
**************************************************************************
Πριν πάτε να ψηφίσετε αν δεν ξέρετε, ρωτήστε και αισθανθείτε τι σημαίνει αυτή η υπέροχη και τόσο ελληνική ευχή, «καλό βόλι».
**************************************************************************
Φαντάζεστε τον Άδωνι και τον Βορίδη αν κερδίσει το ναι; Θα τσακωθούν ποιος θα χρησιμοποιήσει πρώτος το τσεκούρι.
**************************************************************************
Παρεμπιπτόντως μέσα στο χαμό εγώ τουλάχιστον έμαθα κάτι που δεν το ήξερα. Το περίφημο γιούρογκρουπ που προεδρεύει ο αγελαδάρης ο Ντάισελμπλουμ έχει αποκλειστικά συμβουλευτικό χαρακτήρα χωρίς καμία εξουσία και σημασία του τι λέει. Με λίγα λόγια, βάστα γερά Γιόρεν τα …α….δια μας!
**************************************************************************
Σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή παρέα με ερωτηματικά για τη Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα μου κρατάει για άλλη μια Παρασκευή ο Θάνος Ραφτόπουλος.
**************************************************************************
Στη πρώτη φωτογραφία οι στιγμές που θέλει να ξαναζήσει ο Σαμαράς με μικρές αλλαγές, βγάλε Παπαδήμου βάλε Στουρνάρα, βγάλε Καρατζαφέρη βάλε Ποταμάκη το ίδιο είναι κλπ. Στη δεύτερη φωτογραφία η αφίσα που μπήκε στις στάσεις των λεωφορείων στο Λονδίνο το φθινόπωρο του 2014.
