Έτσι έμαθα κατόπιν εορτής και με τον Ομπάμα να είναι ήδη στο Βερολίνο, ότι ο Τσίπρας δεν φόρεσε …πάλι γραβάτα, ότι τα αγγλικά του είναι για τα μπάζα, αν και χρησιμοποίησε αμερικανισμούς (αυτό φαντάζομαι το εντόπισαν οι εν Ελλάδι συμμαθητές της Ελισάβετ και του Κάρολου), ότι μίλησε στον Ομπάμα στον …ενικό, (χρησιμοποίησε το you και όχι το You ευγενείας, κι αυτό το εντόπισαν όλοι οι συμμαθητές της Ελισάβετ από τον τονισμό της λέξης), ότι ήταν πολύ μπλαζέ και ότι τέλος πάντων δεν έδειχνε και σε πολύ διάθεση να αντιμετωπίσει ένα τύπο που είχε χάσει τις εκλογές, ξεπερασμένο, έτοιμο για σύνταξη, Αμερικάνο δολοφόνο των λαών.
Αυτά όλα, όπως ήδη έγραψα, τα διάβασα από το φατσοβιβλίο κάποια στιγμή που έριξα μια ματιά και αφού ο Ομπάμα ήδη είχε ξεκινήσει συζητήσεις με την Μέρκελ. Αυτά που έμαθα εγώ …άσχετα! Βλέπετε οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι που συνοδεύαν τον πρόεδρο τους δεν ήταν καλά ενημερωμένοι. Είναι και άσχετοι βρε παιδί μου. Εδώ πάθανε σοκ που βγήκε ο Τραμπ, που να καταλάβουν πόσο άξεστος βλάχος είναι αυτός ο Τσίπρας.
Η ομάδα των δημοσιογράφων που συνόδευε τον Αμερικανό πρόεδρο στη βάση της ήταν αυτή που συνοδεύει τον πρόεδρο στα περισσότερα ταξίδια του στον εξωτερικό και αποτελείται από ανταποκριτές όλων των ΜΜΕ, όλου του Αμερικανικού πολιτικού φάσματος συμπεριλαμβανομένου ακόμα και του κατάπτυστου Fox News. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο πολύ γνωστός στην Αμερική παρουσιαστής talk-show, ο Ντέιβιντ Λέτερμαν, ο οποίος μάλιστα με αυτό το ταξίδι συνοδεύοντας τον πρόεδρο Ομπάμα, αποχαιρετάει την αμερικανική τηλεόραση και 33 χρόνια πολύ πετυχημένης καριέρας. Εδώ δεν μιλάμε για Μικρούτσικο, Πρετεντέρη και Μενεγάκη, μιλάμε για ένα μέγεθος που αυτοί δεν ξέρουν καν πώς να ονειρευτούν.
Όλοι αυτοί που λέτε αναγνωρίζουν ότι η μη εκλογή της Χίλαρι άλλαξε κάποια δεδομένα σε ένα ταξίδι που είχε από καιρό προγραμματιστεί, και μάλιστα είχε προγραμματιστεί μια περίοδο που όλοι βλέπανε με σιγουριά τη Χίλαρι σαν τη νικήτρια των Αμερικανικών εκλογών. Σε αυτή τη περίπτωση η επίσκεψη του Ομπάμα θα ήταν εξ ίσου συμβολική αλλά και ταυτόχρονα μια υπενθύμιση ότι η εξωτερική πολιτική στην Ευρώπη και μάλιστα στο ελληνικό θέμα παραμένει η ίδια θέση που έχει να κάνει με την ανάγκη μείωσης του χρέους, αλλαγής οικονομικής πολιτικής από τους εταίρους και επενδύσεων.
Αυτά με την εκλογή του Τραμπ και όπως είναι μέχρι ένα σημείο φυσιολογικό, μεταβάλλονται, αλλάζουν. Το φυσιολογικό έγκειται στο ότι ακόμα και στην Ελλαδίτσα όταν εκλέγεται ένας πρωθυπουργός από ιδεολογικά αντίθετο κόμμα από αυτόν που πρωθυπουργεύει είναι πολλά αυτά που αλλάζουν. Μάλιστα, για να θυμίσω στους πολλούς, το μόνιμο παράπονο όλων είναι ότι ακόμα και σε σημεία που δεν επιτρέπεται να γίνονται ριζικές αλλαγές και να υπάρχει ανακολουθία, όπως στην παιδεία ή την υγειά, στην Ελλάδα ο καινούργιος αφού «βρει καμένη γη» αλλάζει τα πάντα. Ακόμα κι όταν είναι από το ίδιο κόμμα, όπως μας δίδαξε ο Αντωνάκης. Βέβαια αυτουνού η αλλαγή ήταν να κάψει την καμένη γη που βρήκε αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Για να θυμίσω ακόμα περισσότερο, ότι πολλοί πολιτικοί και ειδικοί στα θέματα εξωτερικής πολιτικής στην Ελλάδα, έχουν εκφράσει ζήλεια προς την Τουρκική διπλωματία που δεν αλλάζει στόχους και ρότα εδώ και εκατό χρόνια, όποιος και να κυβερνά, ένστολος ή μη.
Έτσι λοιπόν θα αλλάξει η προσέγγιση των ΗΠΑ προς την Ευρώπη. Το που και πόσο είναι άγνωστο και η αλήθεια είναι ότι για όλους (συμπεριλαμβανομένων και των Ευρωπαίων πολιτικών ηγεσιών) οι στόχοι και σκοποί του Τραμπ προς το παρόν είναι ομιχλώδεις και το Τουΐτερ δεν είναι το καλύτερο έδαφος για πολιτικές και στρατηγικές αναλύσεις παρόλη την προτίμηση που του έχει ο νεοεκλεγείς Αμερικανός πρόεδρος. Στη τελευταία του όμως συνέντευξη, πριν αναχωρήσει για Ελλάδα ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα, καθησυχάζοντας τους συμπολίτες του, τόνισε ότι οι ΗΠΑ είναι μια μεγάλη χώρα σε μια αλυσίδα υποχρεώσεων λόγω της παγκοσμιοποίησης (που δεν περιορίζεται στις τραπεζιτικές ανταλλαγές, όπως πολλοί νομίζουν) που δεν επιτρέπουν ξαφνικές και ριζικές αλλαγές. Συν, όπως πάλι τόνισε ο Ομπάμα, η αμερικανική δημοκρατία, όπως όλες οι δημοκρατίες έχει τα εργαλεία τόσο να προστατεύσει τους πολίτες της όσο και τον εαυτό της.
Εδώ, επειδή πάλι διάβασα κάποιες κριτικές, είναι αστείο οι Έλληνες των πενήντα χαριστικών εδρών και του τρόπου καταμέτρησης των ακύρων και λευκών να μιλάνε για το στρεβλό αμερικανικό εκλογικό σύστημα. Αν εκεί είναι στρεβλό, στην Ελλάδα είναι απατεωνιά. Που βέβαια η αντιπολίτευση μέχρι να γίνει κυβέρνηση πάντα υπόσχεται να το αλλάξει! Έτσι γιατί όταν είμαστε αντιπολίτευση θέλουμε τη δημοκρατία μας να δουλεύει. Στη συμπολίτευση χάνει το παιδί τη δημοκρατία και η δημοκρατία τον Τσίπρα της.
Για τους Αμερικανούς δημοσιογράφους και ανταποκριτές και όπως μεταδώσανε την επίσκεψη Ομπάμα στην Ελλάδα, αυτή ήταν μια επίσκεψη άκρα συμβολική με πάρα πολλούς παραλήπτες, κυρίως ενδοαμερικανικούς συμπεριλαμβανομένου και του Ντόναλντ Τραμπ. Ο Ομπάμα τόσο πριν από το ταξίδι του στην Ελλάδα όσο και στη διάρκεια και σε πολλές συνομιλίες του με τους δημοσιογράφους εξέφρασε τις «τύψεις» που νιώθει για την Ελλάδα, γιατί ενώ ήθελε, ενώ έπρεπε και το πιθανότερο ενώ μπορούσε, λόγο συγκαιριών και ισορροπιών δεν βοήθησε όσο θα ήθελε. Αλλά αυτό ας το αφήσουμε στην άκρη. Το μήνυμα όμως που πέρασε και ακούστηκε στα αυτιά που έπρεπε – και δεν ήταν ελληνικά γιατί ακόμα θα ψάχναμε τον τονισμό του you – ήταν ότι η Ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή έχουν αλλάξει πολύ, κι έχουν αλλάξει τόσο οι συμμαχίες όσο και οι σύμμαχοι – ο νοών νοείτο – έτσι ώστε να καθιστούν τον ρόλο της Ελλάδας για τα αμερικανικά συμφέροντα – ναι ρε τα αμερικανικά, Αμερικάνος πρόεδρος είναι, τι θέλετε να υποστηρίζει; – πολύ σημαντικό. Και μάλιστα ενώ τόνισε ότι η Ελλάδα υπήρξε συνέχεια – ακόμα και μέσα στη κρίση – συνεπής συνεργάτης και εταίρος, το πλησίασμά της που πρέπει να επανατοποθετηθεί, περνάει μέσα από το οικονομικό πρόβλημα και τη βιώσιμη λύση του. Αυτό όλο το τελευταίο ήταν μήνυμα προς τον Τραμπ γιατί κάλυπτε πολλές πλευρές ακόμα και τον μιλιταριστικό επεκτατισμό του Τραμπ.
Εδώ ας κάνουμε ένα διάλλειμα. Το πιθανότερο είναι ότι όλο αυτό δεν άρεσε στους περισσοτέρους – αν το κατάλαβαν – γιατί έμμεσα ο Ομπάμα είπε αυτό που οι πολλοί λένε άγαρμπα, «μαλάκες Έλληνες ανήκετε στην σφαίρα επιρροής μας και θα σας εκμεταλλευτούμε όσο γουστάρουμε πετώντας σας ένα καρότο». Προσοχή δεν είναι θέμα κυνισμού εκ μέρους μου, είναι θέμα γεωπολιτικής και θα ήταν αστείο να πιστεύουμε ότι μια χώρα σαν τις ΗΠΑ δεν έχει μια σταθερή γεωπολιτική στρατηγική που πιθανώς να καλύπτει και πολέμους τα επόμενα χρόνια. Το πώς θα δεχτείς αυτό το δεδομένο κάτω από τις συνθήκες των τελευταίων 100 ετών νταβατζιλίκι, πόσο θα σκύψεις, ακόμα και το πόσο ουσιαστικά θα κερδίσεις ή θα χάσεις σε αυτό το αλισβερίσι – όπως πολλές φορές δυστυχώς έχει διδάξει η Τουρκία ακόμα και κάτω από τις χειρότερες γι’ αυτήν συνθήκες όπως τώρα – εξαρτάται από εσένα. Από την σε ακολουθία (που λέγαμε προηγουμένως) εθνική στρατηγική πολιτική.
Στην ίδια ακριβώς πρόταση όμως, υπάρχει ακόμα ένα μήνυμα που αυτή τη φορά έχει παραλήπτες όλους τους ευρωπαίους. Ο Ομπάμα τους είπε ότι δεν έχει σημασία το πρόσωπο, αλλά το γεγονός ότι ο θεσμός, η δύναμη του θεσμού και ειδικά οι στρατηγικές που βρίσκονται πίσω από την καρέκλα δεν αλλάζουν. Και αυτό γιατί δεν αλλάζουν τα συμφέροντα της υπερδύναμης. Γι’ αυτό, το καλύτερο που έχουν να κάνουν όλοι τους είναι να βρουν τρόπο να προσαρμοστούν και με τον Τραμπ θέτοντας μόνοι τους τα όρια τους και πόσο μπορούν να αντέξουν.
Τέλος και πάλι με ενδοαμερικάνους τους παραλήπτες, ο Ομπάμα φρόντισε να θυμίσει ότι έχει δυο μήνες ακόμα και η υπογραφή του μετράει. Μετράει τόσο μάλιστα ώστε κάποιοι από αυτούς τους δημοσιογράφους στις ανταποκρίσεις τους να φροντίσουν να υπενθυμίσουν στους πάντες ότι για πέντε χρόνια ο Ομπάμα προσπαθούσε να ξεφύγει από μερικές υπογραφές και διορισμούς που έβαλε και έκανε o Μπους ακριβώς αυτούς τους τελευταίους δυο μήνες και όπως με το Γκουαντάναμο, ακόμα και τώρα, οκτώ χρόνια μετά, δεν τα κατάφερε.
Η επίσκεψη Ομπάμα στην Ελλάδα δεν ήταν ο αποχαιρετισμός ενός πολιτικού που έχασε έμμεσα μια πολιτική μάχη. Κάνουν τρομακτικό λάθος τα ελληνικά ΜΜΕ που την αντιμετωπίζουν έτσι, ουτε το κύκνειο άσμα του ήταν. Ο Ομπάμα δεν θα χαθεί και αυτό θα το δούμε όλοι μας σύντομα. Πολύ περισσότερο, ο άνθρωπος φεύγει από το Λευκό Οίκο μετά από μια πετυχημένη πορεία – για τους Αμερικάνους πάντα – με γιγάντια δημοφιλία, ακόμα και ανάμεσα σε αυτούς που ψήφισαν Τραμπ πριν από μια βδομάδα και έφυγε από την Ελλάδα με πολλά πολύ σοβαρά μηνύματα που καλά θα κάνανε κάποιοι να τα κοιτάξουν και να αναλύσουν – όπως έκαναν οι Αμερικανοί συνάδελφοι τους – πέρα από τη γραβάτα και το You.
Ξέχωρα από αυτό, η τόσο συναισθηματικά φορτισμένη, όπως ο ίδιος την μετέφερε από τα κοινωνικά δίκτυα, επίσκεψη του στην Ακρόπολη έγινε η καλύτερη διαφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό και μάλιστα …δωρεάν. Κι όχι από ένα ξέκωλο τέως ηθοποιό στη Μύκονο αλλά από έναν οικογενειάρχη με παγκόσμια εμβέλεια μιας κι αυτός θα πρέπει να είναι ο στρατηγικός στόχος του ελληνικού τουρισμού.
Τελικά η Ακρόπολη ήταν και είναι ο πιο καλός μας πρέσβης, ο πιο καλός αντιπρόσωπος μας σαν έθνος σε αυτή την επίσκεψη και ο μόνος που μας έβγαλε στη κυριολεξία ασπροπρόσωπους. Γιατί όλοι οι άλλοι όχι μόνο εμφανίστηκαν καραγκιοζάκια αλλά και στη συνέχεια έδειξαν πόσο μικροί και πόση μικρότητα κουβαλάνε. Ευτυχώς αυτά τα είδαν μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ ή τουλάχιστον τα αμερικανικά κάνανε πως δεν τα βλέπανε γιατί …δεν είχαν και καμία ουσιαστική σημασία.
Και μιας και μιλάμε για μικρότητες, ο μόνος πόνος κάποιων εκ των Ελλήνων πολιτικών ήταν γιατί δεν καλέστηκαν στη δεξίωση να βγάλουν μια σέλφι με τον …αποχαιρετούντα και χαμένο (οι ίδιοι τον αποκαλούσαν έτσι) δολοφόνο των λαών. Σε αυτό το τελευταίο θα επανέλθω σύντομα, αλλά πριν πάω εκεί αν συνδυάσουμε το μήνυμα περί συνέχειας του Ομπάμα, τη μικρότητα και την βλακεία, ξέρετε τι θα πάρουμε, έτσι δεν είναι; Τον Κούλη! Ο βλάκας ξεσκίστηκε να τα πει έστω και για πέντε λεπτά στο όρθιο με τον πλανητάρχη. Έτσι για να δείξει ότι έχει κι αυτός τα …μυστικά του με τον άρχοντα των δαχτυλιδιών. Τι είπανε σε πέντε λεπτά; Σας άρεσε η σπανακόπιτα; Κι εμένα μου άρεσε πολύ. Αλλά όταν είσαι και Κούλης και βλάκας τετοιες θεατρινίστικες βλακείες κάνεις. Αυτός θα είναι η συνέχεια της ελληνικής πολιτικής; Το λες και γελάν οι κότες κι οι Ντορίτσες.
Παρενθετικά και όσο αφορά τη γραβάτα, γιατί είναι πραγματικά γελοίο το θέμα, ο ίδιος ο Ομπάμα έχει πολλές φορές υποδεχτεί ξένους ηγέτες χωρίς γραβάτα και μάλιστα μερικές φορές με πόλο μπλουζάκι. Κι ας μην ξεχνάμε τον Μπους που έκανε συναντήσεις με καουμπόικο καπέλο και μπότες. Αλλά από ό,τι φαίνεται κάποιοι είπαν …μα καλά στη Μέρκελ αλλά μπροστά και στον αφέντη;
Πριν από λίγο έγραψα ότι για το θέμα «δολοφόνοι των λαών» θα γράψω. Ίσως στο μέλλον να γράψω πολλά αλλά αυτή τη στιγμή θα παραθέσω μερικές ερωτήσεις ελπίζοντας να λειτουργήσουν όπως λέει ένας φίλος μου ακαδημαϊκός σαν «τροφή για σκέψη». Και όχι, οι ερωτήσεις μου δεν έχουν να κάνουν με τον εκπολιτιστικό ρόλο του Μεγάλου Αλέξανδρου αλλά με κάτι πιο κοντινό μας. Ποιος ήταν ο ρόλος της Ελλάδας στο Γιουγκοσλαβικό; Ξέρετε, αυτό που κατηγορούμε τον Κλίντον, τον φονιά των λαών και θέλαμε να υπενθυμίσουμε στον Ομπάμα. Ποιος ο ρόλος του λόχου των Ελλήνων στην Βοσνία και ειδικά στη Σρεμπρένιτσα; Τι ήξερε το τότε Υπουργείο Άμυνας και Εξωτερικών; Να θυμίσω ότι ο Παπούλιας ήταν υπουργός εξωτερικών, ο Σημίτης εμπορίου και ο Πάγκαλος μεταφορών. Τι γνώση είχαν οι μετέπειτα υπουργοί και δει εξωτερικών και άμυνας και ειδικά ο Βενιζέλος την περίοδο που εμφανίστηκαν στη Χάγη κάποια έγγραφα για τη γενοκτονία και όλως μυστηριωδώς δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ στην Ελλάδα; Τι ρόλο έπαιξε τότε και αργότερα η ΝΔ και ο Αντωνάκης, το ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης; Τι ρόλο έπαιξε η Χρήση Αυγή και ποια η σχέση της στο θέμα με την ελληνική εκκλησία και πιο συγκεκριμένα με την Χρυσοπηγή; Τι ήξερε ο Χρυσόστομος και ο Καλλίνικος; Πριν λοιπόν ρίξουμε το πρώτο λίθο στους φονιάδες των λαών γιατί δεν κοιτάμε λίγο στον καθρέφτη και …ποιος ξέρει τι θα ανακαλύψουμε. Ίσως πέρα από αυτό που θα δούμε να μας πάρει και η βρώμα πτωμάτων που κρύβουμε συνειδητά κυβερνήσεις και πολιτικοί.
Το τι θα συμβεί στη συνέχεια είναι λίγο μυστήριο. Ο Τραμπ αποτελεί μυστήριο για όλους μας και ναι επειδή το δόγμα θέλει όταν βήχει η Αμερική να παθαίνουμε πνευμονία όλοι οι υπόλοιποι, δεν μας βλέπω καθόλου καλά. Το σημαντικό είναι όμως ότι στην Ελλάδα αντί να ασχολούμαστε με τη προφορά και τη σημασία της προφοράς των you του Τσίπρα, θα έπρεπε να κοιτάξουμε πως θα προστατεύσουμε αυτή τη χώρα και τους πολίτες της από ότι είναι να φέρει αυτός ο Τραμπ. Εκεί είμαστε βαρκούλες να αρμενίζουν.
Για ένα πράγμα εγώ πάντως νιώθω σίγουρος, ότι όταν κάποια μέρα ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποφασίσει κάπως να χαρακτηρίσει την εποχή μας για να την κατηγοριοποιήσει, για τους μεν πολίτες θα γράψει ότι ήταν εγωκεντρικοί και για τους ηγέτες μας ότι ήταν του …έτσι χωρίς πρόγραμμα.
Δυστυχώς αυτή τη στιγμή ο κόσμος βυθίζεται σε ένα περίεργο έλος από ηγέτες που δεν ξέρουν ουτε τι θέλουν ουτε πως θα το καταφέρουν και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αποκτήσουν και να διατηρήσουν την εξουσία. Όσο για τους πολίτες έχουν μεταμορφωθεί σε ελεεινά εγωκεντρικά πλάσματα που τους ενδιαφέρει να αγοράσουν το καινούργιο iPad, τον καινούργιο καναπέ, το καινούργιο αυτοκινητάκι και πολλά γαριδάκια για να τρώνε όταν παρακολουθούν το «μεγάλο αδελφό» στην 29άρα τηλεόραση που πήραν με δάνειο από τη τράπεζα. Κι όταν δεν τα καταφέρνουν τους φταίνε οι μετανάστες, οι προσφυγές, οι θρησκείες και τα χρώματα και γι’ αυτό ψηφίζουν οποίον θα τους υποσχεθεί καλύτερα γαριδάκια.
Το δυστύχημα είναι ότι αυτοί ακριβώς οι ηγέτες είναι υπεύθυνοι και για τους πολέμους και για τους πρόσφυγες και για τους μετανάστες και για τη φτώχεια. Στο μέγεθος που του αρμόζει βέβαια ο καθένας και ο Τσίπρας με τον Κούλη στο δικό τους!!!
************************************************
Στις φωτογραφίες πραγματικά παρατήρησα κι εγώ κάτι διαφορετικό στον Τσίπρα και δεν έχει να κάνει ουτε με το πώς καθόταν ή αν και πόσο έχει παχύνει. Έχει να κάνει με το άδειο του ματιού. Και ξέρετε κάτι; Μου θύμισε τον Κωστάκη του 2004 και το μυστήριο που κρύβει τόσο η σιωπή του όσο κι όλα αυτά που έχουν κατά περιόδους ακουστεί συν το PlayStation. Και το αφήνω εδώ γιατί όπως έχω πει πολλές φορές έχω μια έντονη αντιπάθεια για τις θεωρίες συνομωσίας.
************************************************
Ο Καμμένος στην υποδοχή Ομπάμα. Εγκεφαλικό θα πρέπει να έπαθε ο Άδωνις που το έβλεπε. Αλλά και ο Μπούλης …έκλεισε σαν πολιτικός εκείνη τη μέρα.
************************************************
Κούλη πες αλεύρι, ο Αντωνάκης σε γυρεύει!
************************************************
Το Πολυτεχνείο κάθε χρονιά που περνάει γίνεται όλο και πιο επίκαιρο αλλά …σουβλάκια, σκουλαρίκια, καθρεφτάκια, στεφάνι η ΚΝΕ με την ΔΑΠ και οι Χρυσαυγήτες με τους μπάτσους να ξαναρχίζουν το παιχνίδι με τις κουκούλες. Οι δήθεν γνωστοί άγνωστοι αριστεριστές αναρχικοί με τον φοίνικα τατουάζ στο μπράτσο, τη μαλακία και το χαφιεδιλίκι σφραγίδα στο κούτελο.
************************************************
Για άλλη μια Παρασκευή ο Έλληνας του Θάνου Ραφτόπουλου προσπαθεί να καταλάβει!
************************************************
Στη φωτογραφία …η τελευταία πραγματική Ελληνίδα!
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
