ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Φ ω τ ι ά
Κοντά στο λίγο το λιγότερο.
Πράξη φθοράς η αφαίρεση.
Φωτιά
Στα ξύλα που εξύλευες.
Έζησες στην ράχη τους.
Ησυχάζεις τώρα…
Σώμα πύρρειας νίκης
Νικούσες και φώτιζες την ήττα σου
Φτιαγμένη να πεινάς, δεν έπαυες…
Θύμωνες και μόχλευες τη φωνή σου,
που σύριζε
τον θρίαμβο και τον θάνατο,
την ιαχή και τον επιθανάτιο ρόγχο.
Φωτιά που κανιβαλίζεις,
που τσακίζεις χαμόκλαδα
Φωτιά που χτίζεις ομοιόμορφα θάνατο
Άνοιξαν οι γκρίζες πύλες σου.
Εισόδια τώρα
Στο βασίλειο της στάχτης.
