Εκεί και φτάνοντας στη στάση της Αυστρίας και της Ουγγαρίας – να κλείσουν σύνορα – και χωρίς να αναφέρει ονόματα λέει το εξής καταπληκτικό. Με το κλείσιμο των συνόρων και την μονομερή αθέτηση των όρων της συμφωνίας Σέγκεν, αυτές οι χώρες έθεσαν εαυτόν εκτός της συμφωνίας άρα θα πρέπει και να αντιμετωπίζονται ανάλογα από τα υπόλοιπα μέλη που συνεχίζουν να τηρούν τη συμφωνία. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος από αυτές τις χώρες θέλει να ταξιδέψει σε χώρα που τηρεί τη συμφωνία του Σέγκεν θα πρέπει να εξασφαλίσει βίζα, αν θέλει να μείνει χρειάζεται άδεια παραμονής και βίζα πριν ξεκινήσει, αν θέλει να δουλέψει χρειάζεται άδεια εργασίας, βίζα και άδεια παραμονής πριν ξεκινήσει. Τα δε προϊόντα αυτών των χωρών θα υποβάλλονται στις ίδιες διαδικασίες που αντιμετωπίζουν τα προϊόντα όλων των χωρών εκτός Σέγκεν, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τα προϊόντα που έρχονται από το Πακιστάν ή το Σουδάν.

Τη συνέχεια δεν την άκουσα. Είχα λυθεί στα γέλια. Αυτός ο άνθρωπος είπε μέσα στο κέντρο της ευρωπαϊκής ανικανότητας και αναποφασιστικότητας, το πιο απλό – και απόλυτα νόμιμο – πράγμα που για λόγους καθαρά μικροπολιτικούς κανένας δεν τολμούσε, όχι να πει αλλά ούτε να σκεφτεί. Και η πλάκα είναι ότι αυτός είναι ο μόνος από τους ευρωπαίους ηγέτες που θα είχε και το κουράγιο να το εφαρμόσει. Η Ελλάδα ούτε θα το σκεφτόταν για να μη χαλάσει η μανέστρα μερικών ξενοδόχων. Αυτή φαντάζομαι ότι θα ήταν η δικαιολογία, αν και εδώ υπάρχει κι ένας σχετικός μύθος αλλά άλλη φορά αυτό.

Η Ευρώπη προσπαθεί να καταλήξει σε μια συμφωνία με την Τουρκία που να αποσυμφορήσει την κατάσταση στην ήδη πνιγμένη από πολλές πλευρές Ελλάδα, φοβούμενη ότι η κατάσταση μπορεί να λειτουργήσει σαν μπούμερανγκ αν η Ελλάδα χάσει τον έλεγχο, να ικανοποιήσει το εθνο-ξενοφοβικό-φασιστικό μπλοκ Αυστρία κλπ. και ταυτόχρονα να το παίξει και φιλάνθρωπος. Και πως το κάνει αυτό; Κάνοντας το πρόβλημα διμερές μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Όπως ακριβώς έκανε με το Κυπριακό το ΝΑΤΟ, όπως ακριβώς έκαναν στη συνέχεια με το Κυπριακό ΝΑΤΟ και ΕΟΚ (αυτός δεν ήταν ο εθνικός λόγος που μπήκαμε στην ΕΟΚ; Για να εξασφαλίσουμε τη συμμαχική αλληλεγγύη στο πρόβλημα;), όπως κάνει και τώρα ακόμα με το Κυπριακό η ΕΕ (αν και η Κύπρος είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ και η Τουρκία δεν είναι), όπως κάνει η ΕΕ με τις παραβιάσεις των εξωτερικών της συνόρων από την Τουρκία στο Αιγαίο.

Δεν ρωτάω που είναι η περίφημη αλληλεγγύη, όπως είπε ο Στέφαν Λέφβεν ζούμε χαλεπούς καιρούς με την αλληλεγγύη, εγώ ρωτάω που είναι η Ελλάδα σε όλα αυτά. Που στέκεται η Ελλάδα; Ωπ, μια στιγμή. Το βρήκα. Η Μακεδονία είναι ελληνική! Εκεί κάπου στέκεται αμετακίνητη. Ποια Ειδομενή και ποια Λήμνος, το μέγα-Αλέξανδρο τον παππού μας μη μας πειράξετε.

Δεν θέλω να μπω στο συγκεκριμένο θέμα πάλι. Με έχει κουράσει, κι αυτό που με έχει κουράσει πιο πολύ είναι ο στρουθοκαμηλισμός που τον πληρώνουμε με τον χειρότερο τρόπο όλοι μας, τώρα. Αλλά ας επανέλθουμε στα λόγια του Σουηδού πρωθυπουργού. Πέρα από αυτά που είπε, υπάρχουν κι αυτά που δεν είπε. Το θέμα ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι λίγο θεωρητικό και απαιτεί και μια μεγάλη δόσης ηθικής και αντίληψης αυτής της ηθικής. Αυτό το περιμένεις από τον Ούγγρο Ούρμπαν όσο θα το περίμενες και από τον Μιχαλολιάκο, ίδια σκατά είναι. Αλλά για να μεταχειριστώ αυτό ακριβώς που είπε ο «φίλος» της Ελλάδας, ο Σόιμπλε στον Τσίπρα πριν από μερικές βδομάδες, «είναι η εφαρμογή των συμφωνηθέντων, ηλίθιε.» Αυτά τα συμφωνηθέντα και υπογραμμένα και πανηγυρικά προβεβλημένα, παραβιάζονται αυτή τη στιγμή. Από όλους. Εκτός από εμάς, του ηλίθιους του Σόιμπλε. Αλλά αφού μπήκαμε στο χορό των παραβιάσεων ακόμα και από τον χωροφύλακα της Ευρώπης, τη Γερμανία, γιατί δεν παραβιάζουμε κι εμείς για παράδειγμα μερικά; Ας πούμε μερικά μνημόνια, έτσι για να ξεκινάμε; Αλλά τίποτα! Εμείς ό,τι πει η Μέρκελ.

Πολλές φορές στα γραπτά μου έχω γράψει για τις πολλές ομοιότητες της Ελλάδας με τη Φιλανδία. Και μάλιστα όταν το λέω σε Φιλανδούς στη Φιλανδία ή σε Έλληνες στην Ελλάδα, αντιδρούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η Φιλανδία έχει πολλά πράγματα να προσφέρει αλλά ένα πράγμα το έχει ήδη να γράφεται στη παγκόσμια ιστορία κι αυτό παρά τις συνεχείς προσπάθειες των Φιλανδών να το ξεχάσουν ή να το σβήσουν. Την Φιλανδοποίηση και ό,τι και να κάνουν, ένα τηλέφωνο δεν καταφέρνει ποτέ να κρύψει αυτή τη μια λέξη.

Η Φιλανδοποίηση ήταν απόρροια σειράς γεγονότων στη Φιλανδική ιστορία αλλά έβαλε τη σφραγίδα της με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, – με τη Ρωσία ανάμεσα στους νικητές και τη Φιλανδία με τους ηττημένους – όταν η Φιλανδία υποχρεώθηκε να δεχτεί όρους που συμπεριελάμβαναν την διπλωματική δορυφοροποίηση της στη πολιτική της τότε ΕΣΣΔ ή την απώλεια εδαφών μεταξύ άλλων. Τι σήμαινε αυτό στη πράξη; Ότι τίποτα δεν κουνιόταν στη Φιλανδία χωρίς την έγκριση της τότε ΕΣΣΔ. Και αυτό τελείωσε θεωρητικά στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Παρόλα αυτά κι όσο κι αν φαίνεται παράξενο, σε κάποια επίπεδα συνεχίζεται στις σχέσεις της Φιλανδίας με τη σημερινή Ρωσία. Εδώ όλοι μποϊκοτάρουν τη Ρωσία (ακόμα κι Ελλάδα με τις εξαγωγές της) και η Φιλανδία μιλάει για διμερείς συμφωνίες που της επιτρέπουν να κάνει μερικές εξαγωγές, μερικές υποχωρήσεις, τέλος πάντων να μη στεναχωρήσουμε τελείως τον σύντροφο Πούτιν. Ακόμα και σήμερα, φταρνίζεται η Ρωσία και οι Φιλανδοί φτάνουν μέχρι τα βουνά της Νορβηγίας από τη τρομάρα τους.

Τώρα για να μεταφέρετε αυτή τη πρακτική σε όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα από το 2009 που μπήκε σε κατάσταση «υιοθεσίας», μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή ζει την απόλυτη Φιλανδοποίηση. Εδώ να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που μας πρόλαβε η Φιλανδία, αλλιώς θα ξεχνάγαμε τη χώρα-μητέρα της δημοκρατίας και θα γινόταν η Ελλάδα η μητέρα και ο πατέρας της Ελληνοποίησης. Με μια μόνο διαφορά στη σημερινή πραγματικότητα. Εδώ δεν υπάρχει η πυρηνική ΕΣΣΔ με όλα τα όπλα της στραμμένα προς εμάς από τη μια πλευρά και από την άλλη όλη η δύση με τα δικά της πυρηνικά με την Ελλάδα στη μέση. Εδώ υπάρχει μια κατατεμαχισμένη Τουρκία που από κεκτημένη ταχύτητα το παίζει νταβάς από τη μια και μια αδύναμη να πάρει αποφάσεις Ευρώπη από την άλλη. Κι εμείς αντί να αντιδρούμε, να κάνουμε κάτι, να ακουστούμε τέλος πάντων, να μη Φιλανδοποιηθούμε, τρέχουμε με την ουρά στα σκέλια στη μαμά Μέρκελ να βοηθήσει για το παραμικρό. Αλλά ας γυρίσουμε στη Τουρκία.

Η σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ είναι μια μεγάλη συζήτηση που κανένας ευρωπαίος δεν θέλει να κάνει ανοιχτά και απλά αφήνουν την Ελλάδα και την Κύπρο να βγάζουν το φίδι από την τρύπα κάθε φορά. Άλλο ένα στοιχείο που η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ παρά τις φιλότιμες κατά καιρό προσπάθειες διπλωματικών αλλά που έμεναν σε αυτούς και μόνο. Αυτή η συμφωνία που ετοιμάζεται αυτή τη στιγμή θα γίνει το πιο ισχυρό όπλο των οπαδών του Brexit στη Βρετανία και πιθανώς και το πιο κρίσιμο την πιο ακατάλληλη στιγμή. Αν καταλάβουν οι Βρετανοί ότι Τούρκοι δεν θα χρειάζονται βίζα για να μπουν στην Ευρώπη, να δείτε που θα μαζευτούν όλοι μαζί να κάνουν κουπί να απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο το νησί από την Ευρώπη.

Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία και όλο αυτό το πακέτο δεν το συζητάμε καθόλου. Ακούνε Τουρκία και τρέχουν. Και μη ξεχνάμε ότι το δημοψήφισμα για το τη συμφωνία της Λισαβόνας στη Γαλλία κονέψτε να τιναχτεί στον αέρα με την υποψία ότι η Τουρκία έμπαινε από το παράθυρο. Ο Ολάντ και η Μέρκελ ξέρουν ότι αν κάνουν κάτι τέτοιο ο μεν θα δει την Λε Πεν στη προεδρία, η δε θα δει όλα τα κρατίδια να φοράνε αγκυλωτό σταυρό το ένα μετά το άλλο. Και αυτά χωρίς να πιάσουμε κάτι Ολλανδία, Βέλγιο και λοιπά. Ίσως η Σουηδία και η Ιταλία με την Ισπανία να είναι οι πιο ανεκτικές αλλά κι αυτό χωρίς να δίνουν πολύ θάρρος. Ας φαίνεται λοιπόν η Ελλάδα με τη Κύπρο σαν οι Τουρκοφάγοι και αυτοί που αντιδράνε, συμφέρει όλους …πλην Ελλάδος και Κύπρου.

Στην Τουρκία από την άλλη γίνεται κόλαση. Ο Ερντογκάν έχει ανοίξει πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Αυτός ο εμφύλιος με τον Γκιουλέν μόνο εύκολος δεν θα είναι για τον σουλτάνο, γιατί ο Γκιουλέν ήταν αυτός που του έδωσε πρόσβαση στην αστική τάξη της Τουρκίας, στα πανεπιστήμια και στο δικαστικό χώρο στο ξεκίνημα του. Στα μάτια όλων αυτών λοιπόν, ο Ερντογκάν κάνει τον Γκιουλέν μάρτυρα και περιμένουν τη κατάλληλη στιγμή. Ο δε στρατός τον περιμένει στη γωνία να κάνει στραβοπάτημα και θα τον στείλουν στο πιο βαθύ κελί. Αυτοί που του έμειναν πιστοί του Ερντογκάν είναι ο απλός κόσμος που όμως έχει κάνει και μια στροφή προς τον ακραίο ισλαμισμό που θα μπορούσε να γίνει και δίκοπο μαχαίρι. Παράλληλα οι Κούρδοι του έχουν ξεφύγει. Με λίγη βοήθεια στα σκοτεινά από τους Αμερικάνους, οι Κούρδοι της Συρίας ανακηρύξαν την κατά κάποιο τρόπο ανεξαρτησία τους. Ήταν σαν ο χειρότερος εφιάλτης του Ερντογκάν να γίνεται πραγματικότητα. Αυτά την ώρα που μια Κουρδική ομάδα ανέλαβε την ευθύνη για τη βόμβα της Κυριακής που σκότωσε 34 άτομα στην Άγκυρα.

Στο μεταξύ η διαφθορά βρίσκεται σε απόλυτα ύψη με υποψίες που αγγίζουν τον ίδιο τον σουλτάνο και την οικογένεια του και η φτώχεια δεν πάει παρακάτω. Η τουρκική οικονομία στηρίζεται ακριβώς στο γεγονός ότι είναι διαλυμένη και ο καθένας με λεφτά μπορεί να εξαγοράσει και κάνει ό,τι θέλει. Και πάνω σ’ αυτά να κι ένα τσουνάμι με πρόσφυγες που δεν μπορεί να καλύψει. Ο Ερντογκάν λοιπόν χρειάζεται επειγόντως κάτι θετικό, κάτι για να πει στο Τουρκικό λαό, να ορίστε τι κάνω εγώ για σας. Κι έτσι έχει ρίξει όλες του τις ελπίδες για καλά νέα στην Ευρώπη. Γι’ αυτό και οι ωμοί εκβιασμοί. Χρειάζεται αποτελέσματα σύντομα, καίγεται. Η Ευρώπη βέβαια για δικούς της εσωτερικούς το κάθε κράτος λόγους, σφυρίζει αδιάφορα, καθυστερεί και προσπαθεί να το κάνει διμερές με την Ελλάδα και η …Ελλάδα στη λογική της Φιλανδοποίησης φωνάζει …η Μακεδονία είναι Ελληνική.

Είπαμε, δεν είχα σκοπό να μιλήσω για το θέμα, αλλά βρε παιδί μου αυτό το πολιτικό ένστικτο και το timing του Καμμένου είναι το κάτι άλλο. Τελικά αυτός έχει επιβιώσει πολιτικά μέχρι τώρα από καθαρή τύχη και συγκυρία, αν αυτό που έγινε τις τελευταίες ώρες ήταν πολιτική κίνηση με δική του απόφαση. Εδώ έγινε το ανήκουστο. Να βγει το Ποταμάκι και να του πει κάτσε στα αυγά σου όπως είσαι και μη το κουνάς. Και βούλωσε το! Και μην τρελαίνεστε με τις ανακοινώσεις της ΝΔ, πίσω από τις κλειστές πόρτες και στο τηλέφωνο το ίδιο ακριβώς του έλεγαν. Ο μόνος που μπορώ να φανταστώ που θα έλεγε το αντίθετο θα ήταν ο Λεβέντης που θα φανταζόταν ότι με την έξοδο του Καμμένου θα έπαιρνε αυτός τη θέση του και θα έκανε με τον Τσίπρα …οικουμενική δυο κομμάτων.

Εδώ που τα λέμε και ο Πάνος γενικά δεν είναι στη καλύτερη του περίοδο. Από εθνική Ελλάδος κοντεύει να γίνει συνιστώσα του Τσίπρα ενώ τώρα με τον Κυριάκο πρόεδρο θα ήθελε να είναι Άδωνις στη θέση του Άδωνι. Έτσι αποφάσισε να ξεχωρίσει τη θέση του, να υπενθυμίσει τις δεξιές του ρίζες και να ανοίξει μια κάποια επικοινωνία με την άλλη πλευρά σε περίπτωση εκλογών και νίκης του Κούλη. Ήταν τόσο καταστροφική η επιλογή χρόνου που ακόμα και η ΝΔ τον έκραξε. Όχι πόρτα επικοινωνίας δεν άνοιξε, αλλά έκλεισε και τα σύνορα που τον συνδέανε με το φυσιολογικό του πολιτικό χώρο.

Ο Κούλης από την άλλη διέγραψε τον Φαήλο Κρανιδιώτη. Κι αυτουνού το timing χτύπησε κάγκελα. Όλα όσα έχει γράψει/δηλώσει/πει ο Κρανιδιώτης την τελευταία εξαετία τουλάχιστον, είναι αφορμή διαγραφής, μέχρι θέμα έρευνας για την εισαγγελία είναι. Άκρα διχαστικός, σίγουρα ρεβιζιονιστής και αναμφίβολα ρατσιστής. Κι όμως τίποτα δεν έγινε. Και ξαφνικά χτες τον διέγραψε ο Κούλης σε μια κίνηση που ήταν περισσότερο για ορθά πολιτικούς λόγους, παρά επίδειξη ή ένδειξη δύναμης σε ένα άτομο που μόνο προβλήματα δημιουργούσε. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Κρανιδιώτης τον πήρε στη πλάκα.

Αλλά εμείς ψύχραιμοι. Το πρόβλημα μας εκτός από το ότι η Μακεδονία είναι ελληνική, είναι πόσο αδυνάτισε η Αντζελίνα Τζολί. Τώρα που είπα για τη Μακεδονία και τη Τζολί να σας πω μου ήρθε ότι θα έπρεπε να την υποδεχτούμε φωνάζοντας της, «ο Μπραντ Πιτ είναι ελληνικός». Που μας τον πήρε από το κορίτσι μας την Τζένιφερ Άνιστον. Κι αυτή, εγγονή του μεγάλου Αλεξάνδρου.

Τώρα που θα διαβάζετε αυτό το κείμενο φαντάζομαι όλα θα έχουν τελειώσει στις Βρυξέλλες. Η Ελλάδα ολοκλήρωσε την Φιλανδοποίηση της, η Μέρκελ, ο Ολάντ, ο Γιούνκερ και ο Τουσκ χαμογελάνε και ο Νταβούτογλου στρίβει το μουστάκι του ικανοποιημένος γιατί έσωσε τον σουλτάνο του. Στο μεταξύ στα εσωτερικά ο Φιλανδοποιημένος Πανούλης (αυτός μέσα στο συγκεκριμένο πνεύμα) θα το παίξει ήρωας στας Αμέρικας με ό,τι πιο χουντικό έχει ξεμείνει εκεί, ο Κούλης θα επιμείνει ότι θα κερδίσει τις εκλογές στο … απώτερο μέλλον όταν γίνουν-όχι τώρα, η Φώφη έχει χεστεί με τις αγάπες των σοσιαλιστών για τον Τσίπρα και ο Λεβέντης θα απαιτήσει οικουμενική. Τίποτα δεν αλλάζει. Α, ναι και η Μακεδονία είναι ελληνική.

Εμείς; Τα ίδια και χειρότερα. Οι δύστυχοι οι πρόσφυγες; Εκεί δεν υπάρχει χειρότερα. Τα ζουν!

********************************************

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για άλλη μια φορά στον Θάνο Ραφτόπουλο για το σκίτσο του με τα τόσα μηνύματα που μου κρατάει παρέα.

********************************************

Στη φωτογραφία, τα μπιζουδάκια της Ελληνικής Φιλανδοποίησης

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!