Έκλεισε τα μάτια και με έκρυψε.

Εκεί που βλεπόμουν …. έπαψα.

Τώρα σε βλέφαρα κλειστά θα πρέπει να φτιάχνομαι.

Να είμαι έτοιμος για την ευκαιρία την επόμενη

Όταν πάλι φως … καθώς θ’ ανοίγουν τα ρολά τους.

 

…………………………………………………………………

 

Γρήγορα φεύγουν οι εικόνες.

Τα μάτια δεν προλαβαίνουν.

Κοιτούν όσες σηκώνουνε τα μπράτσα τους.

Όσες μπορούν περισσότερες.

Μάτια τριγυρνούν μέσα κι έξω των σωμάτων και χάνονται.

Αγαπούν να βλέπουν, διηγητικά να λένε στην παρέα τους.

 

Κοιτώ και με βλέπω.

Στην ίδια αφήγηση αφήνομαι και χάνομαι.

 

Για περισσότερα ποιήματα και διηγήματα του Μάνου Μαυρομουστακάκη στο apopseis πατήστε εδώ και για να παραγγείλετε ένα από τα βιβλία του πατήστε εδώ!