«Στη συνάντηση του με τον Αμερικάνο υπουργό εξωτερικών ο Έλληνας πρωθυπουργός κάνοντας μια αναδρομή σε όλαόσα έχουν γίνει και έχουν αλλάξει το τελευταίο χρόνο επί πρωθυπουργίας του, λαμβάνοντας πάντα υπ όψιν τις διεθνής οικονομικές συνθήκες, είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει τα εθνικά θέματα τονίζοντας ότι η Ελλάδα παραμένει πιστό μέλος του ΝΑΤΟ στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Παράλληλα συζητήθηκαν και ενεργειακά θέματα με τον Έλληνα πρωθυπουργό να διαβεβαιώνει ότι ρωσικός αγωγός δεν θα περάσει ποτέ από ελληνικό έδαφος. Ειδικά τώρα που οι Ρώσοι δώσανε διαβατήριο στις διαρροές.
«Στη συνέχεια ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Αμερικάνο πρόεδρο στον Λευκό Οίκο όπου είχαν τηνευκαιρία να πιουν τσάι του βουνού και να δοκιμάσουν τιςκαινούργιες αλμυρές κρέπες με τζατζίκι της Μισέλ, όλα φτιαγμένα από προσεκτικά επιλεγμένα προϊόντα που η ιδία η πρώτη κυρία φροντίζει στον κήπο της. Ο Μπάρακ Ομπάμα εξέφρασε τη συμπάθεια του προς τον Ελληνικό λαό και υποσχέθηκε κάθε βράδυ να προσεύχεται για τη σωτηρία της ψυχής των ελλήνων.» Κι αυτά γιατί το τι πραγματικά ειπώθηκε μέσα από τις κλειστές πόρτες δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Τα βλέπετε λοιπόν; Έξω πάμε καλά!
Βέβαια εδώ κολλάει άλλη μια Καρμανλική και έντονα σιβυλλική ρήση: «Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται.» Σοφή κουβέντα και κρατήστε την προς το παρόν.
Μετά υπάρχει η δεύτερη κατηγορία. Αλλά αυτή προέρχεται από το τάβλι. Μάλιστα κουλτουριάρηδες μου που ανατριχιάσατε, το τάβλι. Παίζεις που λέτε πλακωτό, του έχεις πιάσει τη παραμάνα και του έχεις κάνει και μια ωραία πόρτα στα εξάρια του, τα δεκάρια, τα εντεκάρια και τα δωδεκάρια του. Και πάνω που σκάφτεσαι, ωραία θα κάνουμε διάλλειμα τώρα να πάω και στη τουαλέτα με τόσο φραπέ που ήπια, τι σου λέει; Το τάβλι παίζεται μέχρι την τελευταία ζαριά. Δεν τοπαρατάς.
Που πας ρε Καραμήτσο, που και τριανταεξάρια να είχαν τα ζάρια το μόνο που θα έσκαγε θα ήταν η κύστη μου.
Έτσι λοιπόν και η Ελλάδα, κάθε φορά που νιώθει στριμωγμένη τρέχει σαν το φτωχό συγγενή ζητώντας βοήθειακαι μάλιστα το κάνει πεισματάρικα. Για την τελευταία ζαριά.Τι βοήθεια θα πάρει, άγνωστο. Αλλά κι εκεί είμαστε λίγο ψιλικατζήδες. Γιατί δεκαετίες τώρα στο τέλος γυρνάμε από τις συναντήσεις, καμαρώνοντας που ο πρόεδρος εξέφρασε τη συμπάθεια του για τα προβλήματα μας και υποσχέθηκε να μας μνημονεύει στη βραδύνου του προσευχή.
Και μιας και είμαστε στις ρήσεις, πάρτε και μια από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. «Είναι γνωστόν ότι εις την συνδρομήν των προστατίδων Δυνάμεων προσέφυγε πάντοτε η Ελλάς και διά το ψύλλου πήδημα.» Κι έχει κι αυτή το νόημα της, γιατί δεκαετίες τώρα ο κάθε πρωθυπουργός τρέχει για την «εθνική μας υπόθεση» ζητώντας λύσεις χωρίς να κάνει προτάσεις. Περιμένοντας τον από μηχανής θεό.
Δεν ξέρω τι έγινε στη συνάντηση με τον αμερικάνο πρόεδρο και φυσικά κανένας δεν θα γνωρίσει πιθανώς ποτέ τι πραγματικά συζητήθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Ότι και να έγινε όμως ο Σίμος θα το κάνει χολιγουντιανό μιούζικαλ με πλαστικές σημαίες ενώ η αντιπολίτευση από την άλλη να δίνει παράσταση Σοφοκλήγια να κρατάει τις παραδόσεις. Αλλά έτσι για μια φορά,θα ήθελα να δω ένα Έλληνα πρωθυπουργό που θα πάει όχι σαν τον φτωχό συγγενή που περιμένει να φάει τσάμπαεκπληρώνοντας όλα τα στερεότυπα που έχουν φτιάξει για μας, αλλά έναν που θα μπορέσει να πει, καλά αυτά που λέτε αλλά εμείς σκεφτόμαστε κι αυτό και ίσως και να το δοκιμάσουμε με ή χωρίς εσάς. Έτσι …για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
Πριν από μερικές εβδομάδες έγραφα στο άρθρο μου για την ιδέα μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα στη ΕΕ. Μιας ένωσης των φτωχών χωρών του νότου για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα τους και να δείξουν τι σημαίνει αλληλεγγύη. Κι αυτό ήταν απλά, μια ιδέα της στιγμής. Αντί λοιπόν να βρισκόμαστε μια ζωή στη ζήτουλα και στην απολογία γιατί για μια φορά να μην δείξουμε και φιλότιμο και αξιοπρέπεια; Ίσως γιατί έχουμε πια ξεχάσει τι είναι και φιλότιμο και αξιοπρέπεια;
Αλλά κι εγώ όπως και οι περισσότεροι θα περιμένουμε τιςεπόμενες μέρες να ακούσουμε όπως είπα και προηγουμένως, τον Σίμο να το κάνει χολιγουντιανό μιούζικαλ και τον Αλέξη να δίνει παράσταση Σοφοκλή θρηνώντας και τραβώντας τα μαλλιά του. Και όλοι τους θα έχουν ξεχάσει ότι την ίδια στιγμή υπάρχει ένας λαός που του κλέβουν την αξιοπρέπεια του. Και θα το κάνουν αυτό για να αποδείξουν για άλλη μια φορά ότι όλα γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και στην πραγματικότητα είναι ακίνδυνοι ραγιάδες που μόνο τσαμπουκάδες στιλ ΕΡΤ ξέρουν να κάνουν. Και αυτό συμπεριλαμβάνει όλες τις πλευρές γιατί κι ο Αλέξης κάνει το τσαμπουκά όταν βλέπει το φάντασμα του Κάστρο αλλά μπροστά στη Μέρκελ ήταν …μαντάμ τι θα πάρετε!
****************************************************************
Αλλά για να αλλάξουμε λίγο θέμα μιας και παραγίναμε σοβαροί και αφού είμαστε στο θέμα αξιοπρέπεια, αλήθειαείδατε τις φωτογραφίες από τη κατασκήνωση των φασιστών της Χρυσής Αυγής; Ειδικά εκείνη τη φωτογραφία με τον ατσούμπαλο μπούλη που τρέχει κραδαίνοντας την κόκκινηκιτσαρία που θα ήθελε να γίνει ασπίδα όταν μεγαλώσει και τοπλαστικό ακόντιο, κόντεψα να πάθω καρδιακό από τα γέλια.
Αμ την άλλη που έχουν τις «ασπίδες» στην άμμο; Εκεί υπήρχε συμβολισμός. Οι ασπίδες για του μπούληδες της Χρυσής Αυγής έχουν διπλό ρόλο, είναι για να παίζουν τους αρχαίους έλληνες αλλά και να σερβίρουν παϊδάκια. Γι αυτό τις αφήνουν στον ήλιο να ξεραθεί το ξύλο και το χρώμα.
Το βράδυ δε είχαν και ομιλίες. Έτσι πρέπει, ο καλός ο μπούλης αφού κατουρήσει την θάλασσα – σε αυτό έχουν και πείρα και πρότυπο τον κατρουλή τους – αφού κάνει και τις αθλοπαιδιές του και ξεσκίσει και μερικά λουκάνικα μετά χρειάζεται και το νανούρισμα του!
Μπράβο γομάρια μπούληδες. Να βάζετε συχνά τέτοιες φωτογραφίες στο διαδίκτυο να γελάμε.
*****************************************************
Αντωνάκη πως ήταν το ταξίδι; Δεν πιστεύω να είχαμε τίποτα jet lag και να μας επηρέασε την ώρα που πίναμε το τσάι μας; Δώρα έφερες από το Αμέρικα;
***********************************************************
Καψή τι γίνεται με το ασπρόμαυρο; Έχει μαυρίσει η ψυχή μας εδώ στη ξενιτειά.
***********************************************************
Εσείς βέβαια ζείτε καλοκαιρινές βραδιές αλλά εμείς μπαίνουμε σιγά σιγά στις φθινοπωρινές μέρες με τις πρώτες βροχές και τα σχολεία να ανοίγουν την άλλη εβδομάδα. Για αυτό και η …βροχερή φωτογραφία!
