Μόνο έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα δείχνει η άρνηση της ΝΔ να αποδεχθεί κάθε προσπάθεια για εθνική συνεννόηση και η εμμονή της να πετύχει κυβέρνηση αυτοδυναμίας!!!
Το δεύτερο, βέβαια, μόνο ως πολιτικό ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί, αφού μαθηματικά ούτε το άθροισμα των δύο μεγάλων κομμάτων, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, δεν συγκεντρώνει ποσοστό αυτοδυναμίας.
Συνεπώς το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι σε ποια βάση στηρίζεται η άρνηση της ΝΔ να δεχθεί διάλογο, να δεχθεί να υπάρξει εθνική συνεννόηση για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου, με στόχο, βέβαια, την σύνταξη ενός προγράμματος που θα στηρίξουν ή θα ανεχθούν όλα τα κόμματα που θα μετάσχουν, ώστε να μπορέσει η χώρα να ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Αρνούμενος ο κ. Σαμαράς την ελάχιστη εθνική συνεννόηση δεν κάνει τίποτε λιγότερο από ό,τι έκανε ο κ. Παπανδρέου την άνοιξη του 2009. Και ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ, όπως και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, την εξουσία και μόνο αυτή θέλει. Και δεν τον νοιάζει αν η άρνησή του φέρνει τη Νέα Δημοκρατία, ως κόμμα, σε αντίθεση με όσα πρέσβευε και έλεγε πριν από μόλις δύο χρόνια, και σε οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που δεν είχαν καμία σχέση με την τραγικότητα των συνθηκών που βιώνουμε αυτήν την περίοδο.
Σε τι διαφέρει άραγε το όχι του κ. Σαμαρά από το περίφημο και ιστορικό «Τσοβόλα δώστα όλα», του Ανδρέα Παπανδρέου; Κι εκείνος την εξουσία ήθελε να ξανακερδίσει.
Δυστυχώς όμως για την Ελλάδα και τους Έλληνες με τέτοιες πολιτικές ηγεσίες η πατρίδα μας δεν μπορεί και δεν πρόκειται να βγει από την κρίση.
Αν δεν καταλάβουμε ότι μπροστά στο συμφέρον της πατρίδας πρέπει να θυσιάσουμε το προσωπικό και το κομματικό συμφέρον δεν πρόκειται να υπάρξει ελπίδα. Και η ελπίδα δεν γεννιέται από όμορφες λεκτικές πολιτικές κορώνες. Η ελπίδα γεννιέται μέσα από τις δικές μας συμπεριφορές, αλλά κυρίως από τη συμπεριφορά των πολιτικών μας ταγών και ιδιαίτερα των δύο μεγάλων κομμάτων, οι οποίοι, δυστυχώς, για μια ακόμη φορά εμφανίζονται κατώτεροι των περιστάσεων.
Αυτήν την κρίσιμη ώρα εκείνο που χρειάζεται ο τόπος είναι να πει η πολιτική ηγεσία όλη την αλήθεια στο λαό, για να ξέρουν οι πολίτες σε τι θυσίες και για πόσο χρονικό διάστημα θα υποβληθούν, αλλά και να επιδιώξει την εθνική συνεννόηση για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Μπορεί να φαντασθεί κανείς το μήνυμα που θα εκπέμψει η Ελλάδα στο εξωτερικό, στις αγορές, αλλά και στο εσωτερικό, αν επιτευχθεί εθνική συνεννόηση πάνω στην εφαρμογή ενός προγράμματος που θα εφαρμόσει μια ανάλογη, ευρείας αποδοχής, κυβέρνηση, έως το 2013;
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις έχουν τη δυνατότητα να συμβάλλον σε αυτήν την κατεύθυνση. Αρκεί να καταλάβουν ότι η πρόταση για εθνική συνεννόηση είναι η τελευταία ευκαιρία της πολιτικής και των πολιτικών να σώσουμε την αξιοπιστία μας. Εμείς που ευθυνόμαστε για την δημιουργία της κρίσης, εμείς οφείλουμε, αναγνωρίζοντας τα λάθη μας να προχωρήσουμε και στη λύση του προβλήματος.
Αν δεν προχωρήσουμε σε αυτό που οι συνθήκες επιβάλλουν, στην εθνική συνεννόηση, δικαιολογημένα ο λαός θα ψάχνει για «σωτήρες». Και είναι δεδομένο ότι «σωτήρες» υπάρχουν πολλοί και περιμένουν στη γωνία για να αναλάβουν δράση υποστηρίζοντας τους πάτρωνές τους και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν. Άλλωστε στις δημοκρατίες, τη λύση τη δίνει πάντα ο λαός. Και την επιθυμία του λαού για εθνική συνεννόηση μόνο πολιτικά τυφλοί, καιροσκόποι και εκείνοι που επενδύουν την πολιτική τους ανέλιξη στην καταστροφή της Ελλάδος, δεν την βλέπουν.
