Και προβληματίστηκα. Παρακολουθώ τακτικά την ΕΡΤ και προσπάθησα, από αυτά που έχω δει μέχρι τώρα να θυμηθώ τι έχω δεί για να μπορέσω να συμφωνήσω με τον κ. Σώκο. Ποιά από τις εκπομπές που έχω δει απέπνεε ή είχε σαν θέμα το πολιτισμό και τη δημοκρατία. Και δεν μπορώ να θυμηθώ. Υποθέτω, επειδή στη χώρα μας ο πολιτισμός και το ποδόσφαιρο υπάγονται στο ίδιο υπουργείο, τα ποδοσφαιρικά παιχνίδια είναι πολιτισμός. Ναι, αυτά τα παιχνίδια που οι οπαδοί πετάνε καπνογόνα, πλαστικά καθίσματα, μπουκάλια νερού και ό,τι άλλο βρεθεί μπροστά τους στον αγωνιστικό χώρο και κατά καιρούς δέρνουν του διαιτητές. Αυτό εννοεί ο κ. Σώκος πολιτισμό, και για το οποίο η ΕΡΤ πρέπει να είναι περήφανη;

       Ή το αντικείμενο της εκπομπής της ΕΡΤ τα βράδια της Κυριακής αποπνέει πολιτισμό; Σε αυτή την ώρα ξεκούρασης θα περίμενε κανείς κάτι πολιτισμικό. Τη συνέντευξη μιας πολιτικής, επιστημονικής ή πνευματικής προσωπικότητας, κλασσική μουσική, κλασσικό χορό, μια παράσταση αρχαίας τραγωδίας, ανάγνωση μοντέρνας ποίησης, μια συνεδρίαση της Ακαδημίας, ακόμα και λαϊκό τραγούδι. Και τι ακούμε συνέχεια κάθε Κυριακή βράδυ από ένα πολυπρόσωπο πάνελ ποδοσφαιρικών, όχι αθλητικών, συντακτών; Να συζητάνε αποκλειστικά για το ποδόσφαιρο. Για τον Ολυμπιακό, το Παναθηναϊκό, τη Ρεάλ, τη Γιουβέντους, τη Μπιλμπάο, ποιος μετεγράφη που, κρίσεις για τους διαιτητές και τους τεχνικούς των ομάδων, για κάποιο Μαρινάκη και κάποιο Μελισσανίδη καθώς και για τον υφυπουργό κ. Κοντονή. Βλέπει κανείς πουθενά σε αυτές τις συζητήσεις πολιτισμό; Και το αποκορύφωμα της σύγχυσης που επικρατεί στην αντίληψη των ιθυνόντυων της ΕΡΤ με τη σχέση πολιτισμός-ποδόσφαιρο, είναι η χρήση πλάνων της φιλαρμονικής της ΕΡΤ για να διαφημίζει το ποδόσφαιρο.

 

       Και επαναλαμβάνω, θα το έλεγα «πολιτισμό» αν στο χρόνο αυτό της Κυριακής είχαν προκηρύξει ένα διαγωνισμό ποίησης και πεζού λόγου στα Γυμνάσια και παρουσίαζαν τους νέους μας στη προσπάθειά για πνευματική αριστεία. Εάν διάβαζαν στις εκπομπές τους σύγχρονους ποιητές ή πεζογράφους μας. Και ας μη μου πουν οι διοικούντες της ΕΡΤ ότι δεν είναι όλα αυτά δική τους δουλειά. Είναι, εφόσον χρηματοδοτούνται από το φορολογούμενο και βγαίνουν στο αέρα και κομπάζουν ότι παράγουν πολιτισμό. Αν όχι η ΕΡΤ, τότε ποιος; Στη χώρα του πνεύματος, στη χώρα από όπου ανάβλυσε ο δυτικός πολιτισμός, ο κρατικός τηλεοπτικός σταθμός ασχολείται κατά κόρον με την επιστήμη της κλωτσιάς της μπάλας. Και θα πρέπει να είναι περήφανοι γι’ αυτό.

 

         Και τώρα ας πάμε στο δεύτερο σκέλος των ωφελημάτων που μας παρέχει η ΕΡΤ. Τη «δημοκρατία». Δημοκρατία σημαίνει κανόνες, σημαίνει πρόγραμμα, σημαίνει σχέδιο δράσης. Με άλλα λόγια δημοκρατία σημαίνει επαγγελματισμό. Κάτι που λείπει από αυτούς που παρουσιάζονται στο γιαλί στο όνομα της ΕΡΤ. Μπορεί να έχουν σπουδάσει δημοσιογραφία και να είναι καλοί σ’ αυτή, αλλά όταν βγαίνουν στο γιαλί και λένε τα νέα ή διεθύνουν μια συζήτηση, τους καταλαμβάνει το αίσθημα της παντοδυναμίας και αρχίζουν τους αυτοσχεδιασμούς που έχουν βασικό σκοπό την ανάδειξή τους σε παντογνώστη, σε εισαγγελέα, σε φιλάνθρωπο, σε ανακριτή, σε ντεντέκτιβ, αλλά όχι σε επαγγελματία της τηλεόρασης. Αγνοούν τον κανόνα της δημοκρατίας που επιτάσσει σε αυτόν που διευθύνει μια συζήτηση να μην λαμβάνει μέρος στη συζήτηση και ούτε να δείχνει ποιο είναι το πολιτικό του πιστεύω.

 

       Από που και ως που, ο διευθύνων τη συζήτηση μπορεί να διακόπτει τον ομιλούντα αν δεν του αρέσει αυτά που λέει; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το τρόπο που εξευτέλισε τον Μπάρμπα-Βασίλη Λεβέντη, σε μια συνέντευξη που έδωσε στην ΕΡΤ, ένα μέλος της δημοσιογραφικής ελίτ της ΕΡΤ; Το ειρωνικό ύφος, το κατάπτυστο και αντιδημοκρατικό τρόπο που τον διέκοπτε για να τον μπερδέψει. Ντροπή. Τι μας δίδαξε σε αυτή τη συνέντευξη η ΕΡΤ; Ήθος, πολιτισμό ή δημοκρατία;

 

     Με τι εκπομπή η ΕΡΤ διδάσκει δημοκρατία; Μήπως η ΕΡΤ διοικείται δημοκρατικά; Μήπως η διοίκηση της ΕΡΤ εκλέγεται από τους υπαλλήλους της; Μήπως κάποιος επίσημος της ΕΡΤ ή καλεσμένος της, μας έχει μιλήσει ποτέ για τη δημοκρατία. Για την ιστορία της, πως άρχισε, πως εξελίχτηκε, ποια η ιδανική μορφή της, ποια τα δικαιώματα και ποιες οι υποχρεώσεις του πολίτη. Θα προήγαγε τη δημοκρατία αν κάποιος συνταγματολόγος εξηγούσε, μέσω της ΕΡΤ, το Ελληνικό Σύνταγμα. Αλήθεια, πόσοι από τους υπαλλήλους της ΕΡΤ έχουν διαβάσει το Σύνταγμα; Όχι να το μελετήσουν, να το διαβάσουν.

       Η αξιοκρατία είναι ένας από τους βασικούς παράγοντας της δημοκρατίας. Είναι η ισότητα στην ευκαιρία. Στην αναζήτηση εργασίας στην δημοκρατία, εφόσον όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο, κανένας δεν πρέπει να αντιμετωπίζει το φόβο ότι μπορεί να απορριφθεί λόγω των πολιτικών του φρονημάτων. Μπορεί όμως κάποιος σήμερα να βεβαιώσει τον Ελληνικό λαό ότι μπορείς να διοριστείς σήμερα στην ΕΡΤ αν δεν είσαι «αριστερός»; Ή δουλεύει σήμερα κάποιος στην ΕΡΤ που δεν είναι «αριστερός»;

         Αυτό με το οποίο δικαιολογούνται οι παρανομούντες πολιτικοί ότι «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», βρίσκει τη πλήρη εφαρμογή του στην ΕΡΤ. Αφού η ΕΡΤ και η λειτουργία της είναι εξασφαλισμένη από το κράτος και το φορολογούμενο, τι χρειάζεται η ΕΡΤ την πρωτοκαθεδρία στη θεαματικότητα; Τηλεθέαση χρειάζονται τα ιδιωτικά κανάλια για την εξασφάλιση διαφημήσεων για να μπορούν να επιβιώσουν. Η ύπαρξη της ΕΡΤ δεν εξαρτάται από τις διαφημήσεις. Πως είναι δυνατόν τα ιδιωτικά κανάλια να φορολογούνται και το κράτος να παίρνει τα λεφτά τους να τους ανταγωνίζεται; (Είναι αστείο, είναι ντροπή, είναι ακατανόητο το κράτος (ΕΡΤ) να απειλεί ιδιωτικό κανάλι με προσφυγή στη δικαιοσύνη, ότι μεταχειρίστηκε τα πλάνα της στην εορτή της Παναγίας στη Τήνο). Αυτό λέγεται «αθέμιτος ανταγωνισμός» και απορώ πως τα ιδιωτικά κανάλια δεν έχουν προσφύγει στα ντόπια και τα διεθνή δικαστήρια για να βρούν το δίκιο τους. Και είμαι σίγουρος ότι θα αποδειχτεί τελεσίδικα ότι δεν είναι νόμιμο, αφού, οπωσδήποτε, δεν είναι ούτε ηθικό.

         Λίγη ντροπή δεν βλάπτει. Αντί τα ξεφτέρια της ΕΡΤ να επαίρονται ότι παράγουν πολιτισμό και προάγουν τη δημοκρατία, ας αναλογιστούν τις ευθύνες, ας σηκώσουν τα μανίκια και ας κάνουν ό,τι απαιτείται ώστε η ΕΡΤ να γίνει πράγματι αυτό που ευαγγελίζονται. Πηγή πολιτισμού, δημοκρατίας και ήθους.

     Μπορούν. Θέλουν;