Και πάλι πολύ σωστά και κατ’ εμένα με υπερβολική ευγένεια ο αντιπρόεδρος της Βουλής της έφερε το σύνταγμα και τις υπόδειξε που θα βρει τις συγκεκριμένες παραγράφους και άρθρα. Το υπερβολική ευγένεια έγκειται στο ότι κάθε Έλληνας βουλευτής είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τι λέει το σύνταγμα κι όχι να περιμένει να του το διαβάσουν ειδικά όταν ψάχνει δικαιολογίες για την ύπαρξη του μέσα σε αυτό το σύνταγμα. Έτσι λοιπόν ο κύριος Δραγασάκης της διάβασε τα ανάλογα άρθρα ελπίζοντας ότι το θέμα θα λήξει εκεί.
Αμ δε! Το λόγο πήρε εκ μέρους της Χρυσής Αυγής ο Ηλίας Παναγιώταρος, – ο μπέμπης του λόχου να σώσει την μάννα του λόχου – ο οποίος ανέφερε ότι «πρέπει να αλλάξουν κάποιοι κανονισμοί. Ο νομοθέτης δεν είχε υπόψη του ότι στην πατρίδα μας θα υπάρχουν 3 εκατ. αλλόφυλοι, παράνομοι που έχουν διαλύσει τα πάντα». Θεέ μου τι είπε ο άνθρωπος, και εδώ δεν επικαλούμαι το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω. Τρόμαξα διαβάζοντας το.
Και σύμφωνα με τον Παναγιώταρο τι άλλο θα έπρεπε να αφαιρέσουμε ή να προσθέσουμε στο σύνταγμα; Τι άλλο δεν είχε υπόψη ο νομοθέτης; Τους ομόφυλους, τους συνδικαλιστές, τους κουμουνιστές, τους σοσιαλιστές, τους παπάδες, τους ζωγράφους και τους ποιητές; Τους Εβραίους, του μουσουλμάνους, τους καθολικούς και τους διαμαρτυρόμενους; Μην ξεχάσουμε και τους Βουδιστές, αυτός ο πασιφισμός τους ύποπτος είναι.
Ξέρετε από τη δικτατορία έχω πολλές αναμνήσεις. Θυμάμαι τα ανέκδοτα για τον Παττακο και το μυστρί του και θυμάμαι την υποχρεωτική εγγραφή στους ναυτοπροσκόπους. Ήθελε και ο Παπαδόπουλος τη νεολαία του και μας μάζευαν υποχρεωτικά. Θυμηθείτε τώρα και το έχω ξαναγράψει, ότι μεγάλωσα σε ένα σπίτι καραδεξιό που ήταν μην έρθουν οι κουμουνιστές και μας πάρουν το σπίτι μας. Και μεγάλωσα σε μια γειτονιά εξ’ ίσου καραδεξιά. Φανταστείτε λοιπόν – για τους νεότερους – πόση ήταν η πίεση από τη δικτατορία και η αίσθηση ότι σε κυβερνούν ηλίθιοι που είχαν δημιουργηθεί εκατοντάδες ανέκδοτα σαν απόδειξη της ακραίας βλακείας που έδερνε του «σωτήρες του έθνους».
Τώρα μάλιστα θυμήθηκα ένα που είναι και για περίεργο λόγο και επίκαιρο.
Πάει ο Παττακός στη Κίνα, γιατί έμαθε ότι φτιάχνουν καλά μυστριά, και συναντιέται με αξιωματούχους και αφού λένε διάφορα για τον καιρό και τα μυστριά ο Παττακός αρχίζει να νιώθει άνετα και κάποια στιγμή τους ρωτάει: «Αντιφρονούντες έχετε;» Τον κοιτάζουν έκπληκτοι οι Κινέζοι και απαντούν, «Έχουμε αλλά είναι λίγοι, 8 εκατομμύρια μόνο». Μετά από ολιγόλεπτη σιωπή ο Κινέζος αξιωματούχος ρωτά τον Παττακό: «Εσείς έχετε;» Και απαντάει ο Παττακός: «Και μείς περίπου τόσους.»
Ο πληθυσμός της Ελλάδας την περίοδο 1968 – 1973 ήταν περίπου 8 εκατομμύρια επτακόσιες χιλιάδες. Τώρα κάνετε τους υπολογισμούς σας, προσθέστε και τα ποσοστά που δίνουν οι έρευνες στα παράσιτα της Χρυσής Αυγής και τα συμπεράσματα δικά σας.
Αλλά μιας και πιάσαμε τις αναμνήσεις, έχω άλλη μια ανάμνηση από τα εφηβικά μου χρόνια που όσα χρόνια και να περάσουν θα υπάρχει πάντα μέσα μου. Ήταν εκείνα τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου του 1974. Τη βραδιά που όλη η Ελλάδα έπαιρνε ανάσα και τα ερπετά της δικτατορίας με τους χαφιέδες τους και τους συνεργάτες τους έψαχναν να βρουν τρύπα για να κρυφτούν. Για τους τότε Παναγιώταρους και το πώς έτρεχαν να σωθούν οι δειλοί υπάρχουν και ανέκδοτα πάλι με πρωταγωνιστή τον Παττακό.
Πέφτει που λέτε η χούντα και όλοι οι χρυσαυγήτες της εποχής μεταμφιέζονται για να μην αναγνωρίζονται. Πάει λοιπόν και ο Παττακός σε μια καφετέρια ντυμένος χίπης να πιει καφέ και να διαπιστώσει την αποτελεσματικότητα της μεταμφίεσης του. «Έναν βαρύ γλυκό», λέει ο Παττακός. «Αμέσως κύριε Στέλιο», λέει η γκαρσόνα. Τα χάνει ο Παττακός, «Ω, ρε γαμώτο, με αναγνωρίζουνε», σκέφτηκε. Αλλάζει λοιπόν μεταμφίεση και αφού ντύνεται παππάς ξαναπάει. «Τι να σας φέρω κύριε Στέλιο;» λέει η γκαρσόνα. Ξανατρελένεται ο Παττακός. Αλλάζει για Τρίτη φορά σε πρόσκοπο αλλά και πάλι η γκαρσόνα τον καταλαβαίνει. «Πως με καταλαβαίνεις, βρε κοπέλα μου;» Ρωτάει απελπισμένος ο Παττακός. «Σσσσσσ, πιο σιγά ρε Στέλιο, ο Μακαρέζος είμαι.»
Εκείνο το βράδυ οι Μιχαλολιάκοι, οι Παναγιώταροι οι Κασιδιάρηδες και οι κατρουλήδες της εποχής αφού είχαν αλληλοσφαχτεί στη μοιρασιά με θύμα τη Κύπρο προσπαθούσαν να εξαφανιστούν από το πλήθος που πλημμύριζε τους δρόμους. Και ήταν ένα συγκλονιστικό πλήθος. Όλη η Αθήνα ήταν ξύπνια και όλοι πήγαιναν εκεί προς τον Άλιμο και το Ελληνικό. Όλη η Αθήνα φώναζε «Έρχεται, έρχεται» και οι φωνές τους πιάναν από τους πρόποδες του Λυκαβηττού, μέσα από τη Συγγρού και τη Βουλιαγμένης και όλη τη διαδρομή μέχρι το παλιό αεροδρόμιο. Και μόνο στη θύμηση ανατριχιάζω.
Και δεν ήταν Καραμανλικοί, ερετζήδες, κουμουνιστές, σοσιαλιστές ή κεντρώοι, ήταν Έλληνες εκείνο το βράδυ. Όλοι οι Έλληνες. Ήταν όλη η Ελλάδα που ανάσαινε με το τέλος της δικτατορίας. Τέτοια η ανακούφιση που τέλειωνε ο εφιάλτης και τέτοιο το τέλος των «καλύτερων ημερών» που ακούω κάποιους να αναπολούν. Εκείνο το βράδυ πάνω από οκτώ εκατομμύρια έλληνες γιόρταζαν το τέλος των Μιχαλολιακων, των Παναγιώταρων, των Κασιδιάριδων, των κατρουλιάριδων και των άλλων προδοτών της Ελλάδας.
Πείτε μου εσείς, πώς να πω σε αυτόν τον μπούλη με το ξυρισμένο κεφάλι μέσα στην Ελληνική Βουλή, που νοσταλγεί τις μέρες της «επανάστασης» για το συναίσθημα ανακούφισης και λύτρωσης που ένιωσαν οι Έλληνες εκείνο το βράδυ 39 χρόνια πριν. Και τι μπορώ να πω στο παλληκαράκι των 25 που κρυμμένος μπροστά από την οθόνη του κομπιούτερ του σε μια κωμόπολη της Φιλανδίας και με το ψευδώνυμο «ένας από τους 300» γράφει, «να φύγουν όλοι οι ξένοι από την Ελλάδα.»
39 χρόνια λοιπόν μετά, το «έρχεται» έγινε συσσίτια μίσους και θρασύδειλοι τσαμπουκάδες από ψιλικατζήδες εγκληματίες και κοινωνικά παράσιτα. Είναι αυτοί που θρασύδειλα κρύβονται πίσω από το σύνταγμα απειλώντας τα οκτώ εκατομμύρια που 39 χρόνια πριν ανάσαιναν από ανακούφιση με την λέξη «έρχεται».
Και επειδή το θέμα με τα συσσίτια μίσους έχει γίνει κεντρικό θέμα στις ειδήσεις, τουλάχιστον στις ραδιοφωνικές ειδήσεις που μπορώ να ακούσω εγώ από το ιντερνέτ, άκουσα και διάφορα ακόμα εξοργιστικά. Η Νέα Δημοκρατία, είπε η ανταποκρίτρια, ανησυχεί γιατί η φασιστική Χρυσή Αυγή αντλεί από την δεξαμενή ψηφοφόρων της. Η Νέα Δημοκρατία πραγματικά θα έπρεπε να ανησυχεί, όχι όμως γιατί η Χρυσή Αυγή αντλεί από την δεξαμενή των ψηφοφόρων της αλλά γιατί η δεξαμενή της τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες τώρα φιλοξενούσε φασίστες, νέο-Ναζι και κρυπτό-χρυσαυγήτες.
Και οι ειδήσεις συνέχισαν μιλώντας για την πολιτική απόφαση του υπουργείου και προσωπικά του Δένδια να απαγορεύσει τα δημόσια συσσίτια μίσους.
Για σταθείτε παλληκάρια μου. Πια πολιτική απόφαση; Η Χρυσή Αυγή δεν είναι η φράξια νέα δεξιά, ούτε η Τρίτη πόρτα δεξιά. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι πολιτικό φαινόμενο και βαφτίζοντας αποφάσεις που τους αφορούν πολιτικές δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να τους δίνουμε άλλοθι. Η Χρυσή Αυγή είναι ένα κοινωνικό και εγκληματικό παράσιτο με ρίζες χειρότερες από αυτές της Κοζα-Νόστρα και οι αποφάσεις που τους αφορούν μιας και έχουν να κάνουν με συνταγματικές – το υψηλότερο νομικό οικοδόμημα κάθε πολιτισμένου κράτους – παρανομίες και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν ποινικά αδικήματα. Και οι παραβάσεις του συντάγματος από τη Χρυσή Αυγή είναι συνέχεις και απόλυτα συνειδητές.
Αλλά το χειρότερο από όλα είναι οι συνεχείς παραβάσεις στους κοινωνικούς κώδικες που πολύ χαρακτηριστικά οριοθέτησαν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης που τόσο συχνά επικαλούνται τα αμόρφωτα παράσιτα της Χρυσής Αυγής. Και ένα κοινωνικό φαινόμενο που δηλητηριάζει την κοινωνία και δημιουργεί προβλήματα στο γενικότερο καλό αντιμετωπίζεται με την απομόνωση και καθολική καταδίκη. Η δημοκρατία κύριοι δεν έχει πρόβλημα, ακόμα και στα χειρότερα της επιβιώνει, η κοινωνία έχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό όταν κοινωνικά και εγκληματικά παράσιτα εισβάλουν στην ζωή μας και συσσίτια μίσους είναι απλά ενδείξεις του τι …έρχεται.
Και αυτό που έρχεται από την Χρυσή Αυγή, δεν διακρίνει μετανάστες, κουμουνιστές, σοσιαλιστές, χριστιανούς και μουσουλμάνους. Μα και γι αυτό υπάρχει σχετικό ανέκδοτο από την εποχή της χούντας.
Τη μέρα του αντιπραξικοπήματος, ουλαμός Εσατζήδων ορμά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, ρίχνει την πόρτα και ζώνει το διαμέρισμα του ισογείου. Ο επικεφαλής χτυπάει την πόρτα που την ανοίγει ένας έντρομος ένοικος. Πριν να προλάβει ο επικεφαλής να διατάξει τη σύλληψή του, ο ένοικος του ισογείου τον σταματά: «Σας παρακαλώ, κύριε. Πρόκειται για τρομερή παρεξήγηση. Εμείς είμαστε φιλήσυχοι κομμουνιστές. Οι βασιλόφρονες μένουν στο δεύτερο.»
39 χρόνια μετά η Χρυσή Αυγή πρέπει να γίνει ανέκδοτο και να περιοριστεί στην τρύπα της, αλλά για να γίνει ανέκδοτο η Χρυσή Αυγή πρέπει εμείς πρώτα να την πάρουμε στα σοβαρά σαν αυτό που είναι, ένα εγκληματικό κοινωνικό παράσιτο και να θυμηθούμε την ανάσα που πήραμε 8 εκατομμύρια έλληνες όταν φωνάζαμε «έρχεται» όταν τα εξακόσιες χιλιάδες παράσιτα της χούντας ψάχναμε τρύπα να κρυφτούν.
Υ.Γ. δυστυχώς αυτό δεν είναι ανέκδοτο. Από ό,τι διάβασα, παραβαίνοντας κάθε συνταγματική και ηθική νομιμότητα (ηθική, πολλά ζητώ μου φαίνεται από αυτά τα παράσιτα) η Χρυσή Αυγή προκλητικά την ημέρα της Δημοκρατίας έκανε το πανηγυρική της με υπόκρουση ναζιστικών ύμνων και λογούς της καρικατούρας Χίτλερ μοιράζοντας …πατάτες!
Ώστε λοιπόν η Ελληνική αξιοπρέπεια με την επίδειξη της ταυτότητας, το «μολών λαβέ» και το «ελευθερία ή θάνατος» για μερικούς εξαργυρώνεται με …ένα κιλό πατάτες; Ακόμα και ο Ισκαριώτης πήρε πιο πολλά για την προδοσία του για να μην πω για τον Εφιάλτη που τον στόλισε χρυσό ο Πέρσης.
**************************************************************
Αντωνάκη, ποντάρεις στην επανεκλογή της Μέρκελ. Γιατί; Εδώ άλλα σου λέει όταν είσαι εσύ εκεί η όταν ο Σόϊμπλε είναι εδώ, και άλλα κάνει όταν επιστρέφει στον θρόνο της. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάτι θα αλλάξει; Άσε που όλο και πιο συχνά ακούγεται στους διάδρομους στο Βερολίνο κάτι για Ελληνική διολίσθηση με την Κύπρο να κρατάει τα μπόσικα! Πρόσεχε γιατί φθινοπωρινές εκπλήξεις σε περιμένουν.
**************************************************************
Αν κάποιοι ενοχλούνται από αυτά που γράφω, ελληνικότατο ξύδι. Τι να κάνουμε, η ελευθερία του λόγου και της άποψης είναι συνταγματικό δικαίωμα. Μάλιστα το δικό μου δικαίωμα είναι και συνταγματικό και ηθικό όταν αναφέρομαι σε μια παρασιτική αντικοινωνική συμμορία.
**************************************************************
Καψή καήκαμε σε ασπρόμαυρο, καλοκαιριάτικα οι απόδημοι!
**************************************************************
Στη φωτογραφία, εκείνο το βράδυ που 8,000,000 Έλληνες παίρναμε ανάσα και 600,000 προδότες τρέχαν να κρυφτούν στις τρύπες τους. Προσέξτε τις σημαίες αυτών που πανηγυρίζουν. Είναι όλες γαλανόλευκες και Ελληνικές! Τα πουλιά είχαν ξεπουπουλιαστεί!
