Και το κακό ξεκινά από το τρόπο που επιλέγοται, όχι εκλέγονται. Οι «αντιπρόσωποι» του λαού, δεν επιλέγονται από to λαό. Επιβάλονται στο λαό. Δημοκρατία σημαίνει να μπορείς να επιλέγεις τους κυβερνήτες σου, αλλά στην όμορφη χώρα μας αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει (δημοκρατία). Το δικαίωμα επιλογής των υποψηφίων ανήκει αποκλειστικά στον αρχηγό του κόμματος και όχι στο λαό όπως έπρεπε. Συνεπώς, στον αρχηγό οφείλει πίστη και τυφλή υπακοή ο βουλευτής και όχι στο λαό που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει. Και βλέπουμε την απόλυτη εξουσία του αρχηγού, στις διαγραφές που γίνονται σε αυτούς που τόλμησαν να εκφράσουν, όχι αντίθετη, αλλά διαφορετική γνώμη. Έτσι, ποιος άξιος, ικανός, πετυχημένος επιστήμονας ή επιχειρηματίας θα δεχτεί να δηλώσει υποταγή σε οποιοδήποτε «αρχηγό»; Θα δεχόταν να υπηρετήσει όμως σαν αντιπρόσωπος των συμπολιτών του στη Βουλή και σαν προσφορά του στη κοινωνία και στη πατρίδα, χωρίς να προσκυνήσει κανένα.
Ο μόνος τρόπος να δημιουργήσουμε μια καινούργια έννομη, ηθική και πατριωτική κοινωνία είναι να δημιουργήσουμε μια καινούργια έννομη, ηθική και πατριωτική πολιτική ηγεσία. Και πως μπορούμε να δημιουργήσουμε μια τέτοια πολιτική ηγεσία; Αν το νέο Σύνταγμα δεν γραφτεί από πολιτικούς, αν είναι δημοκρατικό και αν καθιερώσουμε Βουλή «πολιτών» επιλεγμένων από το λαό και όχι από τον αρχηγό. Δηλαδή, αν επιλέξουμε τους αρίστους. Και τους αρίστους μόνον οι τοπικές κοινωνίες γνωρίζουν καλύτερα από κάθε αρχηγό.
