γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Πραγματικά δεν τον λες κομματάρχη. Άλλωστε, η έννοια του κομματάρχη εμπεριέχει αρνητική χροιά, καθώς στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν, οι κομματάρχες αποτελούσαν την πληγή των τοπικών κοινωνιών. Εδώ όμως ούτε ο χαρακτήρας και πολύ περισσότερο ούτε το ήθος του Σκρέκα συνηγορούν σε κάτι τέτοιο.
Μια ανακάλυψη του Αντώνη Σαμαρά στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων που διετέλεσε υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας. Η εργατικότητα και μεθοδικότητά του εκτιμήθηκε δεόντως από τον Κυριάκο και στις δύο κυβερνητικές περιόδους. Σταθερά το «καλό» παιδί της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε για την απομάκρυνση στους εκάστοτε κυβερνητικούς ανασχηματισμούς. Ο ανασχηματισμός στο κόμμα όμως βρίσκει τον μειλίχιο χαρακτήρα του να τον αποζημιώνει, καθώς επιστρέφει στον κομβικό ρόλο του γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας. Επιλογή που ταίριαξε διάνα, χωρίς συμπεριλήψεις και πολύχρωμες φουστανέλες, καθότι δεν ταυτίζεται με τις κομματικές ελίτ και επιπλέον έχει κολλήσει και κάποια ένσημα…
Επαναφορά που αποκαθιστά την αδικία της απομάκρυνσή του από το υπουργείο Ανάπτυξης, καθώς είχε γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος των κυβερνητικών αστοχιών. Τα αποτελέσματα βέβαια των δικών του ενεργειών καρπώθηκε ο μεταγενέστερος Υπουργός Ανάπτυξης. Ο ρόλος του στα νέα καθήκοντα δεν είναι καθόλου εύκολος, τόσο στο κομματικό συνάφι, όσο και κύρια στο κοινωνικό πεδίο, όπου βρίσκεται και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Όλες οι μετρήσεις δείχνουν απώλεια εμπιστοσύνης, κλίμα διαφθοράς και αδιαφάνειας. Το ζήτημα σχέσεων πολιτικής–ηθικής βρίσκεται σε κρίσιμο αδιέξοδο. Ο κόσμος της αγοράς που επανειλημμένα στήριξε τον Κυριάκο, σήμερα στέκει απέναντι, κατασυκοφαντημένος ως φοροφυγάς με την Χατζηδάκιο φοροεπιδρομή και ασφυκτικά ελεγχόμενος από λογής υπηρεσίες με στόχο τη συρρίκνωση. Ως άνθρωπος της αγοράς ο Σκρέκας το γνωρίζει καλά.
Η ακρίβεια στην καθημερινότητα τσακίζει, ενώ το ζήτημα των νέων πληγώνει σημαντικά την κυβέρνηση. Ανεργία, χαμηλοί μισθοί και στέγαση, οδηγούν σε ριζοσπαστικότερες οδούς ψήφου, που σημαίνει δουλειά πέρα από τα ανούσια χαμόγελα της ΟΝΝΕΔ. Ως μετριοπαθής και συντηρητικότερος έναντι πολλών φιλελεύθερων συναδέλφων του δεν επιλέχθηκε τυχαία. Ένα αντίβαρο που καλείται να συγκεράσει τις αντίθετες φυλές στο εσωτερικό της ΝΔ. Φυλές που εκτείνονται από τα όρια της άκρας δεξιάς, μέχρι τις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας. Εκεί και οι δυσαρεστημένοι του μητρώου των φιλελεύθερων διαπιστευτηρίων, που οδηγήθηκαν αναγκαστικά στον κομματικό εθελοντισμό ή στον πολιτικό ευνουχισμό.
Η ολική επαναφορά βέβαια του δίνει ώθηση έναντι των ανταγωνιστών σε τοπικό επίπεδο, ιδιαίτερα έναντι του ετέρου τοπικού υπουργού της κυβέρνησης, καθώς η απώλεια της αυτοδυναμίας, οριακά δίνει δύο έδρες. Μένει απλά να αποδειχτεί αν ο Κώστας είναι το πρόσωπο πασπαρτού του Κυριάκου.
