γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Μετά από τρία μνημόνια δεν υπάρχουν πλέον ψέματα ή αυταπάτες για καμία πολιτική ταυτότητα. Ωστόσο η ατέρμονη διαδικασία αναμάσησης των δοξασιών του χθες, μας έχει οδηγήσει σε τέλμα.
Σήμερα το συνολικό εισόδημα των πολιτών μειώνεται σταθερά, οι φοροδιαφεύγοντες σταδιακά λιγοστεύουν και οι αγοραίες αξίες γενικότερα μειώνονται με συνέπεια λιγότερα έσοδα για το κράτος. Με αρωγό την υπερφορολόγηση η κυβέρνηση προσπαθεί να επιτύχει πλεονάσματα, σε μια κοινωνία που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο. Το ιδιωτικό χρέος συνεχώς αυξάνει. Όπου υπάρχει οικονομική δραστηριότητα το κράτος εποφθαλμιά να πάρει περισσότερα και όχι πώς θα την ενισχύσει.
Οφείλουμε λοιπόν να ανακαλύψουμε την οικονομική ανοικτότητα. Να απαλλαγούμε από την μίζερη αντικαπιταλιστική κουλτούρα που μας οδήγησε στο σημερινό τέλμα. Η αποτυχία της χώρας κρύβει μέσα της τη θολούρα του σοσιαλισμού και την απουσία ουσιαστικών κινήτρων για το κοινωνικό καλό. Πολύ δε περισσότερο κρύβει τη ρεμούλα και τη διαχρονική πελατειακή εξυπηρέτηση.
Χρειαζόμαστε όμως διαφάνεια, ανταγωνιστικότητα και κέρδος. Επιχειρήσεις που θα παράγουν και θα εξάγουν και όχι την τουριστική μονοκαλλιέργεια. Επιχειρήσεις που θα φέρουν καινοτομία και θα παράξουν προϊόντα, πλούτο και δουλειές. Οι νέες τεχνολογίες και η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, αλλάζουν τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές, φέρνοντας ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τις αλλαγές που αυτό επιφέρει στην κοινωνία, στην εργασία και στις ιδεολογίες.
Η απάντηση στην κρίση δεν είναι οι παροχές, ούτε η αύξηση του κατώτατου θα εμπεδώσει τις όποιες αλλαγές, παρά η αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών και η κοινωνική υπευθυνότητα. Η ριζοσπαστικοποίηση είναι πλέον καθολική, δεξιά και αριστερά. Θα πρέπει να δούμε νέα μοντέλα, τι κρατάμε και τι πετάμε στη νέα πορεία. Ο περιορισμός δαπανών του κράτους, ο έλεγχος της σπατάλης και ο καθολικός ψηφιακός μετασχηματισμός είναι τα ελάχιστα ζητούμενα.
Σήμερα η κοινωνία, περισσότερο παρά ποτέ, είναι έτοιμη να ακούσει και να υιοθετήσει αλλαγές. Αρκεί τα κόμματα να μιλήσουν ξεκάθαρα. Οι λύσεις είναι εκεί έξω και περιμένουν να τις αρπάξουμε. Το φορολογικό, το ασφαλιστικό, η επιτάχυνση απονομής δικαιοσύνης, η απλοποίηση των διαδικασιών για επενδύσεις, η αναμόρφωση της παιδείας, η αξιολόγηση δομών και προσωπικού. Τις υιοθέτησαν τα προηγμένα κράτη, δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό. Οι πολίτες, η νέα γενιά και οι παραγωγικές τάξεις αντιστέκονται στην κρίση με παρρησία και φρέσκες ιδέες. Κουράστηκαν να ακούνε αεριτζίδικες παροχές και απαιτούν υπευθυνότητα, αξιοπιστία και ειλικρίνεια λόγων και πράξεων. Αξιοπιστία για σειρά και τάξη στη χώρα, χωρίς διαχωρισμούς και ταξικές κορώνες. Και στο στοίχημα αυτό ο Κυριάκος είναι συνεπής. Εμπνέει εμπιστοσύνη.
