Πριν από πολλά χρόνια και επιστρέφοντας από Ελλάδα στην Φινλανδία, την τελευταία στιγμή και στο αεροδρόμιο – το Ελληνικό ακόμα – αγόρασα από ένα τουριστικό ένα μικρό αγαλματάκι από τη συλλογική Αιγαιοπελαγίτικης τέχνης για φίλη, μεγάλη σε ηλικία που ζει στο Νορβηγικό κομμάτι της Λαπωνίας, στα σύνορα με την Φινλανδία πολύ μετά τον αρκτικό κύκλο. Όταν μετά από μερικούς μήνες την επισκέφτηκα και της το έδωσα, το πήρε στην αγκαλιά της και δακρυσμένη μου είπε: τώρα μπορώ να πεθάνω.
Φιλέλληνες. Κι έχω γνωρίσει Φιλέλληνες από την Ιαπωνία μέχρι την Κούβα. Έχω γνωρίσει ανθρώπους, ξένους, που με τα διαβάσματα τους και το μυαλό τους ξέρουν την Πλάκα και τις πέτρες της Ακρόπολης καλύτερα από κάθε Αθηναίο, και έχω γνωρίσει κόσμο που μπορεί να απαγγείλει Ρίτσο και Σεφέρη και να τους καταλαβαίνει, που το κάνει ακόμα πιο σημαντικό. Έχω γνωρίσει Κούρδο που ξέρει τον Αναγνωστάκη και τον Εγγονόπουλο και Σύριο που μιμείται στη ζωγραφική τον Τσαρούχη. Έχω ένα φίλο Βρετανό που 35 χρόνια τώρα δεν έχει πάει διακοπές σε άλλο μέρος από την Ζάκυνθο. Όλες του τις διακοπές.
Άνθρωποι ξένοι, «κουτόφραγκοι», «ξενέρωτοι», που με τα μνημόνια πονέσανε σαν να ήταν Έλληνες. Που διαδήλωσαν και μάζεψαν ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν αυτή τη μικρή χώρα που τόσο λατρεύουν και που είναι κομμάτι αυτού που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν η πολύ προσωπική τους ιστορική ταυτότητα.
Έλληνες φιλέλληνες, σπάνια. Πολύ σπάνια. Τσαρούχια καμάκια έχω γνωρίσει πολλά, που αλαλάζουν this is Sparta κι αν τους δείξεις το χάρτη της Ελλάδας και τους πεις να σου βρουν την Σπάρτη το πιθανότερο είναι να σου δείξουν την Λάρισα ή την Καρδίτσα. Που φωνάζουν η Μακεδονία είναι Ελληνική αλλά ζητάνε διαβατήριο από τους Βουλγάρους …ΠΑΟΚτζήδες ή κλαίγονται για την κυβέρνηση των Αθηνών. Ποιος Ρίτσος ρε, ο κομουνιστής; Εκδήλωση για τον Ρίτσο από το πανεπιστήμιο του Ελσίνκι και γεμάτο το κεντρικό αμφιθέατρο με Φινλανδούς κάθε ηλικίας και μόρφωσης, με απαγγελία ποιημάτων του Ρίτσου παράλληλα στα Ελληνικά και στα Φινλανδικά και ο μόνος Έλληνας στην αίθουσα ο γράφων. Οι υπόλοιποι από τους γύρω στους 800 που ζούσαν τότε στο Ελσίνκι ή δεν ήξεραν ποιος είναι ο Ρίτσος – θεωρούσαν τον …Νότης εθνικό ποιητή – ή είχαν μάθει ότι ήταν κομμουνιστής, οπότε… Αντίστοιχα σε εκδήλωση που έκανε η ελληνική κοινότητα με καλεσμένο καινούργια φωνάρα από το «Ελλάντα έχεις ταλέντο» παρέλασε όλη η κοινότητα και μάλιστα πήραν και απουσίες για …μελλοντική χρήση.
Ημιμαθείς έως αμαθείς για την ελληνική ιστορία, παπαγαλίζουν ονόματα που τα περισσότερα τα μάθανε από Χολιγουντιανές ταινίες και η μόνη τους σχέση με τον ελληνικό σύγχρονο χαρακτήρα είναι το κουτσομπολιό, η αρπαχτή και το ντεμέκ. Έχετε δει την ταινία My Fat Greek Wedding; Πολλοί είπαν ότι είναι υπερβολική. Λάθος. Ήταν πολύ προσεκτικά φτιαγμένη ώστε να μετριάσει το πραγματικό μέγεθος ελληνοκεντρικής βλακείας που δέρνει μερικούς Έλληνες του εξωτερικού και ειδικά τους ελληνοαμερικάνους. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί αυτό το κύμα των νεομεταναστών, αυτών που με αφορμή τα μνημόνια έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους κι αν εξαιρέσεις μερικά χρυσαυγήτικα τσογλάνια, (που πολλά βρέθηκαν στην αγκαλιά αποδήμων, ειδικά δεύτερης γενιάς, χρυασαυγήτικων τσογλανιών) είναι οι περισσότεροι υπέροχοι. Νέα παιδιά, μορφωμένα με άποψη και επιλογές ζωής που πολλές φορές σε κάνουν να τα ζηλεύεις. Είναι παιδιά που διαλύουν όλα τα ηλίθια στερεότυπα για τους Έλληνες που έφτιαξαν οι παλαιότεροι και παιδιά που τα καμαρώνεις.
Αλλά εκεί πια που σπανίζουν οι φιλέλληνες είναι στην Ελλάδα. Μικροί Αδώνιδες, καιροσκόποι, της αρπαχτής και του ντεμέκ, να ανέβουν πατώντας σε πτώματα και με μόνα όπλα τους το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε», «ξέρεις ποιανού είμαι εγώ ρε», το μέσο και το κόμμα. Ήταν οι πρασινοφρουροί, είναι τα Τσιπράκια, ετοιμάζονται να ξαναπαρελάσουν τα ΔΑΠιττάκια. Κολαούζος και ουρά τα χρυσαυγητάκια διαφόρων αποχρώσεων από πράσινο μέχρι βαθύ γαλάζιο.
Σήμερα έτυχε να βρεθώ σε βορειοευρωπαϊκή μεγαλούπολη, επισκέπτης για δουλειά και κάποια στιγμή το μεσημεράκι κάθισα σε καφέ για κάτι γρήγορο να φάω και καφέ. Έτυχε δίπλα μου να κάτσει παρέα Ελλήνων. Οι μισοί «ντόπιοι», οι άλλοι μισοί επισκέπτες από την μαμά πατρίδα. Όλοι γύρω στα πενήντα με τους «ντόπιους» να φαίνεται ότι έχουν ζήσει στο εξωτερικό τα τελευταία είκοσι χρόνια τουλάχιστον. Σαν αρχή μου όταν ακούω ελληνικά …απομακρύνομαι γιατί ξέρω τι περίπου θα ακολουθήσει αλλά μάλλον επειδή είχα καιρό να πάρω την δόση αηδίας μου έμεινα εκεί. Και καλά να πάθω.
Αφού ξεκινήσαμε με συγκρίσεις στο στιλ «που ξέρουν αυτοί οι ξενέρωτοι από ζωή,» «δεν ξέρουν τι θα πει διασκέδαση», «να τους δώσεις γεμιστά να τρελαθούν με τα άνοστα που τρώνε,» και άλλα τέτοια εκπαιδευτικά πολυπολιτισμικά, περάσανε στο «καμιά χώρα δεν συγκρίνεται με την Ελλάδα,» και «που τις φυσικές μας ομορφιές τις ζηλεύουν όλοι». Εκεί έχεις αρχίσει να παίρνεις βαθιές ανάσες και λες μακάριοι οι φτωχοί το πνεύματι και εμπειριών. Αλλά μεταξύ του «καμία χώρα δεν συγκρίνεται» και του «φυσικές ομορφιές» σου αλλάζουν τα …πετρέλαια. Γιατί φαντάζομαι κι αυτό είναι μεγάλο θέμα συζήτησης τα τελευταία χρόνια εντός των Ελληνικών συνόρων. Εκεί μαθαίνεις ότι το πολύ στα 100 μέτρα το ελληνικό υπέδαφος έχει τόσο πολύ πετρέλαιο που κάνει την Σαουδική Αραβία να μοιάζει με πηγάδι στο χωράφι του μπάρμπα.
Χρυσάφι στη Μακεδονία που να κάνει το Φορτ Νοξ να κομπλάρει και ουράνιο στη Θράκη που και εξηγεί γιατί οι Θρακιώτες φωσφορίζουν τα βράδια. Ασήμι όλη η Θεσσαλία και φυσικό αέριο παντού. Να, το γράφει και ο …Ηρόδοτος. Βάστα Θανάση μου και μέτρα μέχρι το τριάντα αργά-αργά για να αντέξει και η πίεση σου.
Κι όπως είναι φυσικό ακολουθεί η σύγχρονη Ελληνική πολιτική σκηνή. Κάθαρμα ο Γεωργάκης που αυτός μας χρεοκόπησε και έφερε το μνημόνιο, κάθαρμα και ο Τσίπρας που μας έφερε όλα τα υπόλοιπα τα μνημόνια. Δηλαδή μεταξύ Γιωργάκη και Τσίπρα δεν έγινε τίποτα; Και πριν το Γιωργάκη; Πάλι τίποτα; Ένα-δυο-τρία-τέσσερα-πέντε… μέτρα Θανάση μου γιατί δεν μας βλέπω καλά.
Αλλά θα έρθει ο Κυριάκος, που είναι νέο παιδί με νέες ιδέες και καταλαβαίνει τι χρειάζεται η Ελλάδα. Αλήθεια; Να απολύσει καθαρίστριες ή να αγοράσει όλα τα προϊόντα της Siemens; Θα κάνει τον Χριστοφοράκο υπουργό εμπορίου και τον Μαρινάκη αντιπρόεδρο μαζί με τον Άδωνι; Ο Κούλης ρε γαμώτο, αυτή είναι η ελπίδα μας; Τόσο χρυσόψαρα είμαστε;
Αυτά τα είπα από μέσα μου αλλά ευτυχώς είχα τελειώσει και με τον καφέ και με το τοστ μου και έφυγα. Τελικά μας αξίζουν αυτοί που μας κυβερνούν γιατί είναι καθρέφτης μας ρε γαμώτο. Κι ο Σημίτης μας άξιζε που ήταν η αρχή της καταστροφής, και ο Σαμαράς μας άξιζε που ήταν το αποτελείωμα της καταστροφής. Και ο Τσίπρας μας αξίζει που μας παραμύθιασε και ο Κούλης μας αξίζει που θα μας ξεπουλήσει γιατί τόσο μαλάκας λαός είμαστε. Ένας λαός Ελλήνων ανθελλήνων.
*******************************
Έκανε εκδήλωση ο Σκαι με σπόνσορα τον Νιόνιο Νταράλα και συγκινήθηκαν οι φοιτητριούλες που έχουν ερωτευτεί τον Άδωνι, γιατί ένιωσαν ότι κάνανε αντίσταση. Μετά με μουσική επένδυση πάλι από τον Νιόνιο Νταράλα θα πάρουν αγκαλιά και τον χρυσαυγήτη που κατά βάθος, πολύυυυυυυυ βάθος, είναι …καλό παιδί. Που λέει και η αδερφή του Κούλη. Ρε ουστ λεχρίτες, σας σιχάθηκα όλους.
*******************************
Ενοχλήθηκε η Κουλική ΝΔ με την τοποθέτηση της Βασιλικής Θάνου, συνταξιούχου πλέον Προέδρου του Αρείου Πάγου, στη θέση νομικού συμβούλου του πρωθυπουργού Τσίπρα. Για να δούμε λιγάκι τι μας λέει το Κουλικό; Ο Μπάμπης Αθανασίου, μεταπήδησε το 2012, από τη θέση του ενεργού Αρεοπαγίτη και ουχί συνταξιούχου, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Σαμαρά. Για τους ίδιους λόγους ο Παναγιώτης Πικραμένος, δικαστικός του ΣτΕ, υπήρξε σύμβουλος του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από το 1991-1993, ενώ ήταν στο ΣτΕ ενώ το 2009 και μέχρι το 2012 υπήρξε Πρόεδρος του ΣτΕ σαν να μη συνέβη τίποτα. Ο δε Πρόεδρος του ΣτΕ Κωνσταντίνος Μενουδάκος, πριν αναλάβει Πρόεδρος το 2012, υπήρξε Νομικός Σύμβουλος της κυβέρνησης Σημίτη από το 1998 έως το 2001. Εν ενεργεία και αυτός. Μνήμη χρυσόψαρου και η Κουλιάδα και όπου μας συμφέρει. Λεχρίτες ρε όλοι τους.
*******************************
Αυτή τη Παρασκευή ο Θάνος Ραφτόπουλος μου κρατάει παρέα με ένα σκίτσο που αλλάξει πετρέλαια!!!
*******************************
Στη φωτογραφία, καλοκαιρινή Σκανδιναβία. Βάζω αυτές τις φωτογραφίες γιατί εδώ το καλοκαίρι είναι σύντομο και το απολαμβάνουμε όσο περισσότερο γίνεται! Έτσι σας δίνω κι εσάς μια δόση. Συν ότι, φυσικές ομορφιές υπάρχουν παντού, αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά να τις δεις.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
