Προβλήματα, για τα οποία άλλοι βρήκαν τις λύσεις, για εμάς, επί δεκαετίες, οι λύσεις παραμένουν ζητούμενα, διότι ουδέποτε μας απασχόλησαν σοβαρά. Μόνο αποσπασματικές λύσεις κατά περίπτωση και έλλειψη κοινής λογικής στην αντιμετώπιση τους, έχει δημιουργήσει την ανασφάλεια, που μας οδηγεί σε μια ατέρμονη συζήτηση και αδιέξοδη πορεία, βάζοντας τους πολίτες να στέκονται απέναντι στο κράτος με καχυποψία
Πολλή συζήτηση γίνεται τα τελευταία χρόνια για το κακό και αναποτελεσματικό δημόσιο, για τον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα, για τις μίζες στις πάσης φύσεως προμήθειες του Δημοσίου, την διαπλοκή και την διαφθορά, για το σύστημα της παιδείας και της υγείας, στο πώς και με ποιο κόστος κατασκευάζονται τα δημόσια έργα, στο ποιοι και γιατί καταθέτουν τα φορολογημένα, η μη χρηματικά διαθέσιμα τους σε τράπεζες στο εξωτερικό κά…
Ποιός αλήθεια έχει αναζητήσει και έχει εξετάσει σοβαρά τους λόγους γιατί αυτά και μύρια άλλα συμβαίνουν, τα οποία βέβαια όλοι μας τα συζητούμε και όλοι μας τα στηλιτεύουμε….;;
Οι αντιδράσεις που καταγράφονται, σε όλα αυτά τα κακώς κείμενα, συμπεραίνω ότι είναι το αποτέλεσμα της εφαρμοσμένης κατά τις τελευταίες δεκαετίες, πολιτικής, χωρίς κοινή λογική, πράγμα που έχει καταστήσει το κράτος τελείως αναξιόπιστο, απέναντι στους πολίτες του……!!
Αναξιοπιστία υπάρχει
- στο φορολογικό σύστημα και τις μεθόδους για την σύλληψη της φοροδιαφυγής,
- στο επενδυτικό πλαίσιο και στις αναπτυξιακές διαδικασίες,
- στους κανόνες του ανταγωνισμού,
- στο σύστημα της παιδείας και της υγείας,
- στην αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς,
- στους κανόνες λειτουργίας του Δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, με τις επικαλυπτόμενες αρμοδιότητες του Δημοσίου των ΟΤΑ και των ΔΕΚΟ,
- στο καθεστώς των ασφαλιστικών ταμείων, για τους μισθούς και τις συντάξεις μας.
Η αναξιοπιστία δημιουργεί ανασφάλεια. Ουδείς γνωρίζει και είναι βέβαιος αν αυτά που ισχύουν σήμερα θα ισχύουν και αύριο…..!!
Είμαστε πολίτες, ζούμε με το άγχος της επόμενης μέρας. Άγχος για,
- την δουλειά μας,
- την επιχείρηση μας
- για τα παιδιά μας,
- για την υγεία μας και την παιδεία που θα τύχουν τα παιδιά μας,
- για τους φόρους που θα κληθούμε να πληρώσουμε αναδρομικά,
- για την τύχη των οικονομιών που έχουμε εναποθέσει στις τράπεζες,
- για το τι θα χρειασθεί για να ανοίξουμε μια επιχείρηση, η για να την κλείσουμε.
Δεν προσπαθήσαμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, ή έστω κάποια από αυτά, δημιουργώντας ένα ασφαλές, σαφές και ξεκάθαρο περιβάλλον, για τους πολίτες, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα με κοινή λογική, φροντίζοντας μόνο να σαλαμοποιούμε την κοινωνία, βάζοντας την μια κοινωνική τάξη απέναντι στην άλλη
Χωρίς να παραγνωρίζω τα υπόλοιπα, η έλλειψη ρευστότητας και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, θεωρώ ότι απαιτούν σήμερα λήψη μέτρων άμεσης προτεραιότητας, με γνώμονα την κοινή λογική, στο πλαίσιο αποκατάστασης της αξιοπιστίας του κράτους.
Αποκατάστασης της ρευστότητας
Είναι δεδομένο ότι οι νόμιμα φορολογημένες και μη καταθέσεις των Ελλήνων, σε τράπεζες του εξωτερικού είναι αρκετά δις ευρώ και πάντως πολύ περισσότερα από αυτά που η Ελληνική οικονομία αναζητά μέσω μνημονίων και δανείων
Το ερώτημα και η αφελής απορία μου είναι, γιατί η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, δεν φροντίζει στην εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης
- με την εξασφάλιση εγγυήσεων, σε συνεργασία με τους εταίρους μας, που λένε ότι ενδιαφέρονται, διαμηνύοντας στους καταθέτες, ότι οι καταθέσεις δεν κινδυνεύουν, παρέχοντας τους, κατ αυτό τον τρόπο το κίνητρο, ώστε οι καταθέσεις που είναι νόμιμα φορολογημένες, να επανεισαχθούν σταδιακά στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα και να διοχετευθούν στην αγορά…..;;
- γιατί δεν καλεί όλους όσους τοποθέτησαν «μαύρο χρήμα» σε καταθέσεις του εξωτερικού, σε μια διαδικασία νομιμοποίησης των καταθέσεων αυτών fast track, με την καταβολή του 20, η 30% του κεφαλαίου, εφάπαξ….;;
Σύλληψη της φοροδιαφυγής.
Αντί να ψηφίζουμε τα τελευταία χρόνια περίπου 70 νέα φορολογικά νομοσχέδια και άλλες τόσες τροπολογίες, γιατί δεν υιοθετούμε στην άμεση φορολογία, ένα οικονομικό μοντέλο με το οποίο, ο κάθε πολίτης θα φορολογείται, στην κλίμακα, επί του ετησίως αποκτώμενου εισοδήματος, αφού αφαιρεθεί το σύνολο των δαπανών του που προκύπτουν βάσει των αποδείξεων, που θα προσκομίζει…;;
Θεωρώ ότι αν το κράτος δεχθεί να αναγνωρίσει στον πολίτη την έκπτωση του συνόλου των δαπανών, η έστω του συνόλου του ΦΠΑ που έχει καταβάλει, από το ετήσιο εισόδημα, ο πολίτης αυτομάτως θα καταστεί το «μακρύ χέρι» και ο «συνεργάτης» του κράτους, διεκδικώντας τις αποδείξεις και πληρώνοντας τον αναλογούντα ΦΠΑ, σε κάθε υπηρεσία που του προσφέρεται, αφού θα γνωρίζει ότι, το ότι πληρώνει θα του αφαιρείται…..!!
Επιπροσθέτως δεν θα αισθάνεται ότι αδικείται, καλούμενος να πληρώσει στο τέλος του έτους φόρο, στο ποσό του φόρου (ΦΠΑ), που ήδη έχει καταβάλλει, για τις αγορές που θα έχει πραγματοποιήσει και τις υπηρεσίες που θα έχει χρησιμοποιήσει, μέσα στο έτος
Εάν επικρατήσει η κοινή λογική και αποκατασταθεί η αμφίδρομη εμπιστοσύνη κράτους – πολίτη, με ξεκαθαρισμένους τους όρους του παιχνιδιού και χωρίς κουτοπονηριές, θεωρώ ότι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε πολλές δυσλειτουργίες και ανεπάρκειες, απορρίπτοντας την λογική στο να κρύβουμε πάντα την «σκόνη κάτω από το χαλί», η βάζοντας το κεφάλι μας στη άμμο…..
