Και όμως είναι. Η Ελλάδα μας έχει γίνει η χώρα των θαυμάτων. Ομαδικά ο λαός μας έχει κάνει πίστη και συνείδηση ότι μπορούμε να επιζήσουμε σαν οργανωμένη κοινωνία χωρίς αυτός να συμβάλει ατομικά. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ψηφίζουμε αυτούς που μας λένε ότι το κράτος θα μας παρέχει τη φροντίδα του από την ώρα που θα γεννηθούμε και μέχρι να πεθάνουμε και χωρίς να πληρώνουμε ακόμα και ελάχιστους φόρους. Κανείς, μα κανείς, δεν αισθάνεται ότι έχει καθήκον να συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας και ότι φέρει ένα μικρό κομμάτι ευθύνης για τη σημερινή μας κρίση. Ακόμα και αυτοί που υπεύθυνα χειρίστηκαν τις τύχες του λαού μας. Πολύ δε περισσότερο, ο απλός πολίτης. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις του λαού, όλοι είμαστε «θύματα». Και αν κάποιος πρέπει να κάνει κάτι για να αντιπαρέλθουμε τη κρίση, αυτός δεν είμαι εγώ.
Ούτε πιστεύουμε ότι φέρουμε ευθύνη για τη ψήφο μας. Δεν μας έχει περάσει, ούτε κατά διάνοια, από το μυαλό, ούτε και μας έχει διδάξει κανείς ότι η επικράτηση της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης και έν γένει των αξιών της αρετής, δεν επιτυγχάνεται με νόμους και διατάγματα, αλλά αρχίζει από κάθε ένα από εμάς χωριστά, σαν άτομα. Και αυτό γίνεται με τα κριτήρια που χρησιμοποιούμε όταν ρίχνουμε τη ψήφο μας στη κάλπη. Η προτίμησή μας πηγαίνει σε αυτόν που μας λέει αυτά που μας αρέσει να ακούμε. Και βλέπουμε τα αποτελέσματα στη ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού. Εκτός της κάλπης, πόσοι από εμας υπακούουμε σε όλους τους νόμους και πληρώνουμε τους φόρους μας; Ακόμα αν και ένας από μας δεν πιστεύει και δεν σέβεται και δεν τηρεί τους όρους της δημοκρατίας, δεν υπάρχει δημοκρατία ούτε ισονομία ούτε κοινωνική ευνομία ούτε ειρήνη.
Ο Ελληνικός λαός με ψήφισε για να καταργήσω τη λιτότητα και επομένως δεν μπορώ να παραβώ την εντολή του, λέει η κυβέρνηση στους δανειστές μας. Λες και δεν μετράει η εντολή που έδωσαν οι Γερμανοί, Γάλλοι, οι Σουηδοί και οι άλλοι λαοί στους δικούς τους πολιτικούς. Ο Ελληνικός λαός αποφάσισε και επομένως όλος ο κόσμος πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να συγκατανεύσει. Δηλαδή, η παρούσα κυβέρνηση έχει κατορθώσει να πείσει τους πάντες ότι τα αποτελέσματα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου είναι θέσφατον και, επομένως, είναι υποχρεωμένοι οι δανειστές μας να άρουν όλες τις αντιρρήσεις τους για την απρόσκοπτη ροή των δανεικών στα αδειανά ταμεία του κράτους προς ικανοποίηση των αναγκών μας. Εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε οτιδήποτε για να συμβάλουμε στην αντιμετώπιση της κρίσης. Και πιστός στις επιταγές της ηγεσίας του, ο λαός και οι διανοούμενοι ταγοί του, σαν τη κυρά Κατίνα της γειτονιάς, μέσω των ιδιωτικών και δημοσίων μίντια, προβαίνουν διαρκώς σε ύβρεις και σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επειδή αρνούνται να υπακούσουν στην εντολή, που βγήκε από το αποτέλεσμα των εκλογών μας .
Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να χωνέψουμε τη μεγάλη την αδυσώπητη αλήθεια της αγοράς. Ότι αν αγοράσεις ένα αγαθό επί πιστώσει και δεν πληρώσεις τη δόση, ο πιστωτής θα σου πάρει το αγαθό του πίσω. Ως εκ τούτου αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι αγοράσαμε ευημερία επί πιστώσει και αφού δεν μπορούμε να πληρώσουμε τη δόση, η αγορά θα μας πάρει την ευημερία πίσω. Και ούτε θέλουμε να αποδεχτούμε τη μοναδική επιλογή που έχουμε, να αλλάξουμε τους όρους πληρωμής και να υπογράψουμε την αξιολόγηση, που άφησε ανοικτή και δεν υπέγραψε η προηγόυμενη κυβέρνηση. Δεν άχουμε άλλη επιλογή. Και αντί να καταπιούμε το χάπι, να υποσχεθούμε ότι θα κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλονται, και να κλείσουμε την αξιολόγηση, ασχολούμαστε με το αν οι τεχνοκράτες των δανειστών μας θα πατήσουν το πόδι τους στο χώμα της Αθήνας ή αν θα πάνε στα υπουργεία ή στα ξενοδοχεία και αν θα τους λένε τρόϊκα ή θεσμούς. Και μέχρι να συμφωνήσουμε για αυτές τις ανοησίες, η αβεβαιότητα στις αγορές συνεχίζεται, οι καταθεσεις φεύγουν για τα ξένα, οι επενδύσεις μας αποφεύγουν σαν το διάβολο το λιβάνι και η δημιουργία νέων εργασιών γίνεται όνειρο θερινής νυκτός. Και όλα αυτά για να ικανοποιηθεί το εγώ των πολιτικών και να μη παρεκλίνουμε από τις θεωρίες του Τσε. Δεν μπορούμε να παραβούμε τα πιστεύω μας. Αυτό θα σημάνει προδοσία. Κατακλυσμός μπορεί να γίνει αλλά, αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Κόκκινες γραμμές, γαρ. Το λαό θα κοιτάξουμε;
Είναι ακατανόητο ότι την ώρα που χρειαζόμαστε τη καλή πρόθεση των εταίρων μας στην Ευρώπη για να ξεπεράσουμε τη κρίση, εμείς οι εξυπνάκηδες, δημιουργούμε αντιπαλότητες και προσβάλουμε τους συνομιλητές μας και δανειστές μας με ό,τι λόγια και έργα μας έλθουν στη γκλάβα. Και το χειρότερο, απάνθρωπα, χρησιμοποιούμε την αναπηρία του υπουργού της οικονομίας της Γερμανίας, σαν τρόπο διακωμώδησής του. Εμείς οι πολιτισμένοι Έλληνες. Και γελάμε, και τον χλευάζουμε στα τηλεοπτικά παράθυρα και στις γελοιογραφίες μας. Και περιμένουμε αυτοί οι άνθρωποι να μας προσφέρουν και το άλλο μάγουλο.
Πρέπει να το καταλάβουμε και να το ενστερνιθούμε ότι μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας. Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Η κύρια και καθοριστική προσπάθεια της σωτηρίας μας βρίσκεται στα χέρια μας και είμαστε εμείς που θα κάνουμε τις μεγαλύτερες θυσίες και θα υποστούμε το πόνο της γέννας ενός καλύτερου αύριο. Οι άλλοι, το μόνο που εχουν να κάνουν, είναι να βοηθήσουν. Οτιδήποτε αλλο είναι σπατάλη χρόνου και διαιώνηση της μιζέριας. Τα ψέμματα, τελείωσαν και μόνο η αντιμετώπιση της αλήθειας θα μας σώσει.
