Η τότε κυβέρνηση ζήτησε συναίνεση, ώστε να πάρει μέτρα σταθεροποίησης της οικονομίας. Το ΠΑΣΟΚ εκβίασε με εκλογές που το έφεραν στη κυβέρνηση με γνωστή τη συνέχεια.
Ωστόσο, μια μικρή σύγκριση της Ελλάδας του 2009 με την Ελλάδα του σήμερα προκαλεί θλίψη για το παρόν και αγωνία για το μέλλον
Ας δούμε τα κρίσιμα οικονομικά μεγέθη της πορείας της Ελληνικής Οικονομίας τη διετία που μας πέρασε.
Η διακυβέρνηση από το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε με το τέχνασμα του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης, συνεχίστηκε με τα ωραία λόγια για παραγραφές και ρυθμίσεις χρεών, με το σταμάτημα πληρωμής φόρων, ώστε να εμφανίσει υψηλό παραληφθέν έλλειμμα και να έχουν άλλοθι για τη πορεία που ακολούθησαν.
Ξεκίνησαν με το opengov και την ανοιχτή διακυβέρνηση και σήμερα νομοθετούν με τη λογική του «αποφασίσομεν και διατάσσομεν».
Ξεκίνησαν με ανοιχτές συνεδριάσεις υπουργικού συμβουλίου και σήμερα κυβερνούν με ανοιχτό εκβιασμό των Βουλευτών τους, ώστε να ψηφίζουν οτιδήποτε φέρνουν νύχτα στη Βουλή.
Ακόμη, εδώ και 2 χρόνια η Κυβέρνηση συνεχώς εκβιάζει, διχάζει, και φορολογεί, ενώ ακόμη ανατρέπει βίαια την κοινωνική ζωή του τόπου.
Εκβιάζει:
– Συνεχώς την κοινωνία με το φόβο της χρεοκοπίας, ώστε να παίρνει διαρκώς νέα μέτρα που οδηγούν στην ύφεση και στην περαιτέρω έξαρση των ελλειμμάτων. Μια για τη ψήφιση του μνημονίου, μία για τις δημοτικές εκλογές, μία για τον προϋπολογισμό, μία για τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και των εφαρμοστικών νόμων, μία για την εργασιακή εφεδρεία.
– Τους εργαζόμενους με το φόβο της απόλυσης, ώστε να περάσει τις νέες εργασιακές σχέσεις με μισθούς των 400 ευρώ.
– Τις επιχειρήσεις, ώστε να πληρώνουν συνεχώς νέες φορολογίες με το φόβο του ελέγχου από την εφορία και του κλεισίματος τους.
Διχάζει στρέφοντας τη μία κοινωνική ομάδα εις βάρος της άλλης. Έτσι βλέπουμε:
– Τους ελεύθερους επαγγελματίες να στρέφονται κατά των δημοσίων υπαλλήλων γιατί «δεν δουλεύουν».
– Τους δημόσιους υπαλλήλους, εν όψει της απόλυσης τους, να στρέφονται κατά των ελεύθερων επαγγελματιών που «δεν πληρώνουν τους φόρους τους».
– Τους ταξιτζήδες κατά των πολιτών και τους πολίτες κατά των ταξιτζήδων για την ταλαιπωρία τους και έπεται συνέχεια μέσω της γνωστής τακτικής του «κοινωνικού αυτοματισμού».
Φορολογεί οτιδήποτε φαντάζεται ότι μπορεί να δώσει έσοδα στο κράτος, ανεξαρτήτως αν αυτό βυθίζει την οικονομία σε ύφεση. Έτσι έχουμε μια σειρά από φόρους με σημαντικότερους:
– την κατάργηση του αφορολόγητου και την αύξηση της φορολογίας,
– δραματική αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ, ακόμα και στο νερό, χυμούς, εστίαση,
– δραματικές αυξήσεις στον ΕΦΚ σε καύσιμα, φυσικό αέριο, υγραέριο, τσιγάρα, ακόμα και σε αναψυκτικά,
– την κατάργηση φοροαπαλλαγών και μάλιστα πολλές από αυτές αναδρομικά (στεγαστικά δάνεια)
– την καθιέρωση τεκμηρίων διαβίωσης
– τις αλλεπάλληλες έκτακτες εισφορές και τους κεφαλικούς φόρους
– φοροεπιδρομή στα ακίνητα με δεκάδες φόρους
– ύπαρξη νέου ΛΑΦΚΑ και υψηλότερες κρατήσεις σε συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους
– την περαίωση, όπου εκβιαστικά οδήγησαν τους επαγγελματίες να υπαχθούν
– τη φορολογία ημιυπαίθριων χώρων και αυθαιρέτων κατασκευών.
Ανατρέπει βίαια τη κοινωνική ζωή του τόπου, καθώς:
– Με την πολιτική της οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία. Ήδη υπολογίζεται ότι 1.000.000 συμπολιτών μας βιώνουν τη μάστιγα της εποχής μας και η υπόσχεση του πρωθυπουργού για «έναν εργαζόμενο σε κάθε σπίτι» αποτελεί ομολογία της πολιτικής του.
– Μειώνει δραματικά τους μισθούς και τις συντάξεις, φέρνοντας σε απόγνωση χιλιάδες νοικοκυριά και μειώνοντας το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων.
– Φέρνει συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις και αλλαγές, τη στιγμή που αδυνατεί να αξιοποιήσει τη δημόσια ακίνητη περιουσία προς οφελών των ταμείων.
– Μειώνει τις κοινωνικές παροχές ακόμα και στις πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες (άνεργους, ανάπηρους, πολύτεκνους κλπ).
– Ανατρέπει σε περίοδο οξείας ύφεσης τα εργασιακά δεδομένα, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να γίνονται έρμαιο των εργοδοτών. Εισάγει θεσμό μειωμένων αποδοχών για τους νέους, καταδικάζοντας τους είτε στην ανεργία είτε στην εργασιακή σκλαβιά.
– Περικόπτει δαπάνες υγείας και φαρμακευτικές δαπάνες (ακόμα και στους καρκινοπαθείς) με αποτέλεσμα χιλιάδες παθόντες να μη μπορούν να λάβουν τις αγωγές τους.
– Αυξάνει ανεξέλεγκτα όλα τα κοινωνικά τιμολόγια ΔΕΗ, ΟΤΕ, εισιτήρια συγκοινωνιών κλπ.
Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και η κυβέρνηση αδυνατεί να χαράξει κάποιο αποτελεσματικό σχέδιο. Έχει αποτύχει σε όλους τους στόχους της και έχει οδηγήσει τη χώρα σε παράλυση.
Δύο χρόνια μετά η χώρα χρειάζεται αλλαγή πορείας. Είναι η ώρα να στραφούμε στη λαϊκή ετυμηγορία και ο λαός να πάρει τις αποφάσεις του για το ποια κυβέρνηση θέλει και τι πορεία θέλει να ακολουθήσει.
Εμείς, η Νέα Δημοκρατία, είμαστε έτοιμοι, με πίστη, αποφασιστικότητα και σχέδιο, να δώσουμε ξανά το χαμόγελο και την ελπίδα που λείπουν από τον Ελληνικό λαό, είμαστε έτοιμοι έχοντας επικεφαλής τον πρόεδρο του κόμματος μας τον Αντώνη Σαμαρά, να αγωνισθούμε με θέληση και πίστη, για να πετύχουμε μαζί με τον Ελληνικό λαό, ένα πιο αισιόδοξο και σταθερό μέλλον για τη χώρα μας, για όλους τους Έλληνες πολίτες.
