Αυτό φαντάζομαι το έχουν κάνει όλοι όσοι έχουν παιδιά και φροντίζουν να επαναλαμβάνουν τις οδηγίες καθημερινά, ανεξάρτητα ηλικίας. Όπως ακριβώς κάνω κι εγώ. Τόσα διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά. Τώρα όμως ο πρωθυπουργός αποφάσισε να γίνει αυτός ο κύριος που εγώ και τόσοι άλλοι έχουμε προειδοποιήσει τα παιδιά μας να το βάλλουν στα πόδια αν τον δουν να τα πλησιάζει. Και ένας άλλος κύριος, τι κύριος δηλαδή κι αυτός ο παχουλός ψεκασμένος, αποφάσισε να ξεμοναχιάσει ένα παιδάκι μέσα σε ένα παιχνιδάδικο.
Βλάκας ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός. Και πιο βλάκας ο διαφημιστής που τα πήρε χοντρά από ένα κόμμα υποτίθεται φαλιρισμένο. Αλλά πιο βλάκας ο πολιτικός που έδειξε ότι δεν έχει καμία ευαισθησία ούτε προς τα παιδιά ούτε προς τους γονείς που ανησυχούν καθημερινά με όσα συμβαίνουν γύρω τους.
Αν βλέπατε το παιδί σας σε ένα σκοτεινό παιχνιδάδικο να μιλάει με ένα τύπο με πονηρό χαμόγελο και να το έχει ξεμοναχιάσει πάνω από ένα τραινάκι τι θα κάνατε; Και μάλιστα δεν υπάρχει πουθενά γύρω άλλο παιδάκι που θα μπορούσε να συντροφεύει ο παράξενος κύριος. Εγώ να σας πω την αλήθεια θα τον έστελνα για επίσκεψη σε ορθοδοντικό και ορθοπεδικό.
Αμ δε τον άλλο που πουλάει εξυπνάδα στο πάρκο κλέβοντας την μπάλα του γιου σας και μετά του ζητάει να μιλήσουν σε ένα παγκάκι ιδιαιτέρως, τι θα κάνατε; Θα σιγουρευόσασταν ότι δεν θα μπορέσει να ξαναπαίξει μπάλα σε όλη την υπόλοιπη ζωή του πριν καλέσετε την αστυνομία. Αυτό θα κάνατε.
Ξέρετε, δεν θέλω να γράψω τη λέξη που περνάει στο μυαλό μου και για τους δυο τους, αλλά βλέπετε όταν έχεις παιδί ζεις με αυτόν τον τρόμο μόνιμα κι αυτοί οι δυο «κύριοι» τον νομιμοποιήσαν κατά κάποιο τρόπο. Μην τραβηχτείς παιδί μου αν σε πλησιάσει ένας άγνωστος τύπος στο πάρκο, σου κλέψει την μπάλα, σε πάρει αγκαζέ και σου μιλάει, μπορεί να είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Πάμε στο ζουμί τώρα. Η διαφήμιση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν διαφήμιση της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν διαφήμιση ενός κόμματος με ένα πρόεδρο και ένα μέλος, άντε τον Άδωνι και τον Βορίδη για γέμισμα. Δηλαδή ήταν διαφήμιση Πολιτικού Χειμώνα. Ήταν Σαμαράς και τίποτα άλλο. Αλαζονικός με ύφος και ήθος δασκαλάκου από αυτούς που έβαζε στις ταινίες του ο Φώσκολος τη δεκαετία του ’50. Ακόμα και οι Νεοδημοκράτες που δεν έχουν παιδιά πρέπει να ανατρίχιασαν βλέποντας τα κατάντια του κόμματος τους.
Ο Καμμένος πέτυχε να μας δείξει κάτι. Που χολώνει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και αυτό το μοντέλο της, των πολυκομματικών κυβερνήσεων. Εσύ ψηφίζεις Σύριζα και πρόγραμμα Τσίπρα και σου προκύπτει υπουργός ο ψεκασμένος. Εκεί – ειδικά εκεί που κλείνει πονηρά το μάτι – πρέπει να ανατρίχιασαν όλοι οι ψηφοφόροι του Σύριζα, ειδικά αυτοί χωρίς παιδιά.
Το ΠΑΣΟΚ τετραγώνισε την πραγματικότητα, την λογική, το συναίσθημα και με πολύ κόπο τον Βενιζέλο. Κάθε δευτερόλεπτο που έβλεπα αναρωτιόμουν, που τα βρήκε τα λεφτά. Άρα για το ΠΑΣΟΚ λεφτά υπάρχουν. Δεν μπορεί ρε φίλε να χρωστάς ακόμα και της Μιχαλούς και να μου κάνεις τηλεοπτικά σποτ. Σε γενικές γραμμές, στο κόσμο τους, νομίζουν ότι ακόμα υπάρχουν. Άντε να δούμε που θα βρίσκονται στις 25 του μηνός. Πολύ φοβάμαι ότι ακόμα και ο Γιωργάκης θα τους ξεπεράσει.
Τέλος είδα και τη διαφήμιση του Σύριζα. Είπε σε πολύ λίγο χρόνο πολλά, χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Εγώ θα είχα βάλει και αποσπάσματα από αυτά που λέει η Βούλτεψη και ο Άδωνις. Δεν το κρίνω αρνητικά. Απεναντίας φαίνεται ότι εκεί στο Σύριζα κατάλαβαν ότι ο κόσμος θα τους ψηφίσει όχι γιατί τους έχει πιστέψει αλλά γιατί δεν θέλει άλλο το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλος. Μια άοσμη και άγευστη διαφήμιση που μιλάει για ελπίδα. Άστε τον Σαμαρά, την Βούλτεψη και τους άλλους να μιλάνε. Κι εγώ στη θέση τους το ίδιο θα έκανα.
Από τους υπόλοιπους δεν έχω δει τίποτα. Αλλά φαντάζομαι ότι το ΚΚΕ έχει επενδύσει σε μουσική Θεοδωράκη και ο Σταύρος Θεοδωράκης τώρα που τέλειωσε με εκείνο το ηλίθιο «η πρώτη μου φορά», θα το ‘χει ρίξει στο σακίδιο και στο πεζοδρόμιο τώρα. Ξεπαρθενιάστηκε.
Τι περίπτωση κι αυτός ο Θεοδωράκης. Ξεκίνησε με ένα μηχανισμό φτιαγμένο από τραπουλόχαρτα. Έστησε ένα κάστρο στην άμμο και περιμένει να πρωθυπουργέψει. Αυτός δεν χρωστάει μόνο της Μιχαλούς αλλά πιστεύει ότι κι όλοι οι Έλληνες χρωστάνε της Μιχαλούς. Εντάξει, γελάσαμε στις ευρωεκλογές και κάποιοι την πατήσαν κι όλας, αλλά τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τώρα τον καταλάβαμε.
Ένας χαλίφης στη θέση του χαλίφη που μόνο δεν ξέρει σε ποιο χαλιφάτο. Φλερτάρει με αυτό του ΠΑΣΟΚ, αλλά θα του άρεσε κι αυτό της ΝΔ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν λοξοκοιτάει και προς τον Σύριζα. Ένας δικτατορίσκος, αυταρχικός και μεγαλομανής όπως ήδη τον καταγγέλλουν αποχωρίσαντες από το ρυάκι. Τα υποπτευόμασταν, τώρα μας τα λένε και οι δικοί του.
Τα τιτιβίσματα του Τσίπρα δεν τα είδα. Έχω και μια περίεργη αντιπάθεια στο συγκεκριμένο μέσο χωρίς και να μπορώ να το δικαιολογήσω. Διάβασα όμως την διακωμώδηση που έκαναν μερικοί με τιτιβίσματα και παραδέχομαι ότι τα βρήκα πολύ καλά. Για το θέμα διακωμώδηση θα επανέλθω στο τέλος αλλά για τα όσα είπε ο Τσίπρας, τουλάχιστον στο Twitter, δεν μπορώ να πω τίποτα.
Μπορώ όμως να πω για την συνέντευξη του στον Χατζηνικολάου. Μια συνέντευξη που έδειξε τρία πράγματα. Πρώτο ότι αυτές οι εκλογές πρέπει να είναι οι πιο βαρετές της ιστορίας. Δεύτερο ότι ο Τσίπρας φοβάται να πει οτιδήποτε πριν καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει μην την πάθει όπως ο Γιωργάκης η ακόμα και ο Σαμαράς που άλλα περίμεναν και άλλα βρήκαν. Και τρίτο ότι ακόμα και ο Χατζηνικολάου έχει σιχαθεί τον Σαμαρά και θέλει να φύγει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα έρθει ο Αλέξης.
Είδα δυο τρεις σε κάποιες εκπομπές που μεταδίδονται διαδικτυακά. Α, κάπου είδα και την Άννα Καραμανλή. Τώρα με συγχωρείτε, αλλά τι τσόκαρο θε μου. Έκανε χειρονομίες και μορφασμούς στη κάμερα καθώς μιλούσε ο τυφλός συνεντευξιαζόμενος της. Ήθος Σαμαρά, υποθέτω. Ένα άλλο τσόκαρο – αυτό το άκουσα από διαδικτυακό ραδιόφωνο – από ολυμπιακή επαρχία αυτή, ήθελε να την ψηφήσουν επειδή είχε σπουδάσει. Τι λες ρε μεγάλη. Εσύ και το μπουστάκι θα μας σώσετε.
Α ναι, η κόρη, ανιψιά, αδελφή Κεφαλογιάννη. Είμαι σίγουρος ότι δεν πιστεύει στο νεποτισμό, εχθρός της οικογενειοκρατίας από τα γεννοφάσκια της. Αυτή πια είναι τραβάτε με κι ας κλαίω. Το μέλλον της Σαμαριάδας. Το απόλυτο κενό. Ε καλά, έχει μπουστάκι. Όλο και κάποιο λυσσασμένο μπακούρι θα την ψηφήσει.
Ο Βαγγέλης από την άλλη τα έχει χαμένα. Λεφτά υπάρχουν ή λεφτά θα υπάρξουν; Ούτε ο ίδιος ξέρει τι λέει πια. Ο Γιωργάκης του έδωσε την τελειωτική. Να δείτε που θα πάει μοναχός στο Άγιο Όρος. Αλάζονας και μισαλλόδοξος κι αυτός σαν τον σύντροφό του, τον Σαμαρά. Άρρωστος με την εξουσία που τη βλέπει να χάνεται για πάντα και δεν ξέρει πώς να την αποχαιρετήσει. Τον βλέπω να ακολουθεί το δρόμο του Πάγκαλου. Πικρόχολος στη γωνιά του να κλαίει που τον αγνοούν οι πάντες.
Είδα και το Λοβέρδο. Αυτή τη νυφίτσα της πολιτικής. Ο άνθρωπος, σας αγαπάω όλους – αγαπήστε με κι έμενα λίγο. Βλέπεις τη φάτσα του και λες, αυτός ο τύπος πρέπει να έχει φιλήσει πολλούς κώλους για να φτάσει εδώ που έφτασε.
Με τον Άδωνι δεν το άντεξα. Έχω μεγαλώσει κι όλας και οι αντοχές μου έχουν τα όρια τους. Πάντως αυτός ο άνθρωπος αν εκλεγεί θα είναι η ζωντανή απόδειξη ότι τελικά υπάρχουν αρκετοί μαζόχες σε αυτή τη χώρα. Και μιας και μιλάμε για μαζόχες ας πούμε και για τους σαδιστές. Βορίδης. Τον είδα και …το έκλεισα. Η λέξη αλαζονεία δεν είναι αρκετή γι’ αυτόν. Δυστυχώς ακόμα και η ελληνική γλώσσα είναι φτωχή για να περιγράψει την περίπτωση του. Κάτι μεταξύ Γρουέζα και Χάνιμπαλ Λέκτερ από τη σιωπή των αμνών. Αν μπορείτε να κάνετε το συνδυασμό.
Είπα Γρουέζα και θυμήθηκα τον Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη. Αυτός είναι η απόλυτη αναγέννηση του τύπου από τη γνωστή κωμωδία με τον Κωνσταντάρα. «Εγώ είμαι του κόμματος». Δεν υπάρχει κάτι που να έχει πει μέσα στους τελευταίους έξη μήνες και να μην το έχει ανατρέψει με πράξεις του.
Εκεί στην ΔΗΜΑΡ ψάχνουν ακόμα αν είναι κόκκινοι ή πράσινοι χωρίς να είναι Σύριζα ή ΠΑΣΟΚ. Τι να πω, ξεκίνησαν σαν εναλλακτική αριστερά, κάτι στο πιο κεντρώο και καταλήξανε ο αριστερός Καρατζαφέρης. Α, ο Καρατζαφέρης είπε με σιγουριά ότι θα μπει στη βουλή. Το άκουσα με τα αυτιά μου. Φαντάζομαι τα παραληρήματα είναι κομμάτι της ασθένειας που πάσχει ο απέξω εμφάνιση από μέσα άνεση.
Οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, αυτά τα καθάρματα, τα παράσιτα της ελληνικής ζωής που ξαναζωντάνεψε ο Σαμαράς, δεν ακούγονται και αυτό με ανησυχεί. Συνήθως οι εγκληματίες δουλεύουν στο σκοτάδι και στη σιωπή. Αλλά ίσως και να ψάχνουν το σαπούνι στα ντουζ του Κορυδαλλού. Για όποιον έχει διαβάσει την ιστορία του Γερμανικού ναζιστικού κόμματος, ξέρει καλά τι εννοώ.
Τι μας έμεινε; Ο Γιωργάκης. Αυτός μάλλον ακόμα πάει. Είπε πάμε σ’ εκείνο το τσίρκο στο μουσείο Μπενάκη και από τότε πάει και δεν λέει να σταματήσει. Η πλάκα είναι ότι στην αρχή Σαμαράς και Βενιζέλος τον ήθελαν γιατί πίστευαν ότι θα κόψει ψήφους από τον Σύριζα, που θεωρητικά έχουν πάει όλοι οι παλιοί Πασόκοι. Τελικά από ότι φαίνεται ο Γιωργάκης παίρνει ψήφους από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και το ποταμάκι.
Α γι’ αυτές τις εκλογές – και για μια μόνο παράσταση – ενωθήκαν και το ΚΚΕ(μ-λ) με το Μ-Λ ΚΚΕ. Επιτέλους και μια άσπρη μέρα για την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, που θέλει κι αυτή να γίνει εξουσία. Είδες τι σου κάνει ο Τσίπρας, τους έχει κάνει όλους να ονειρεύονται εξουσία. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα για το Μ-Λ ΚΚΕ(μ-λ), τώρα θα μπορέσουν να νοικιάσουν δεκαεξαθέσιο βανακι για να πάνε όλοι μαζί να ψηφήσουν.
Επιτέλους τέρμα οι συγκεντρώσεις σε τηλεφωνικούς θαλάμους. Τώρα που γίνανε πολλοί θα κάνουν συγκεντρώσεις κάτω από υπόστεγα στάσεων λεωφορείων. Το έψαξα αλλά δεν βρήκα πουθενά ανακοίνωση τους για το αν θα συμμετάσχουν σε ένα μεγάλο συνασπισμό αριστερής κυβέρνησης με τον Τσίπρα πρωθυπουργό. Ας είναι καλά οι άνθρωποι, είναι οι μοναδικοί που με έκαναν να γελάσω.
Γιατί όλοι οι υπόλοιποι είναι για κλάματα. Όχι δεν είναι για κλάματα, για φτύσιμο είναι. Αυτά που λένε οι περισσότεροι τα σκέφτονται ή απλά τους ξεφεύγουν;
Αλλά ξέρετε τι είναι το χειρότερο. Αυτό που θα δείτε ότι θα το πληρώσουμε σύντομα. Και θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Όπως έχουμε πληρώσει και όλα τα υπόλοιπα εγκλήματα τους. Το αίσθημα διχασμού που κυριαρχεί σε αυτές τις εκλογές. Και είναι δημιούργημα του Σαμαρά και της συμμορίας που έχει μαζέψει γύρω του.
Γκεμπελικοί μηχανισμοί διχασμού δουλεύουν ασταμάτητα, αδιαφορώντας για το πώς θα ξημερώσει το αύριο. Πριν από λίγο διάβασα ότι κομάντος του Σύριζα θα επιτεθούν στην ΝΕΡΙΤ το βράδυ των εκλογών για να την καταλάβουν. Μα είσαστε σοβαροί; Κι από κάτω έξυπνοι γράφανε, θα πάμε από νωρίς για να την υπερασπιστούμε. Πόσο ηλίθιοι μπορεί να είσαστε και πόσο κάθαρμα πρέπει να είσαι Αντωνάκη γι’ αυτό που δημιούργησες.
Αμ μέχρι τον Χατζηνικολάου θα κάνεις Σύριζα μόνο και μόνο για να φύγεις. Αντωνάκη.
Σαν παρένθεση για το τέλος, γιατί ήθελα να πω μερικά πράγματα για το «είμαι Charlie». Διάβασα διάφορα για αυτούς που συμμετείχαν ή έκαναν δηλώσεις για τα όσα συνέβησαν στο Παρίσι. Μια στιγμούλα ρε παιδιά, δεν μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία του λόγου και συγχρόνως να απαγορεύομαι στον Σαμαρά και στον Ολάντ να πουν ότι θέλουν. Αυτό μας κάνει όμοιους τους.
Τον Σαμαρά και τα υπόλοιπα καθίκια δεν τους κάλεσα εγώ σε καμία πορεία, αυτοί προσπάθησαν να καπελώσουν το δικό μου και χιλιάδων άλλων θρήνο για τους ανθρώπους που χάθηκαν άδικα. Αυτό δεν με κάνει εμένα ακόλουθο της πορείας τους ακόμα κι αν ήμουν στο Παρίσι, που θα πήγαινα αν ήμουν, αυτούς κάνει να προσπαθούν ανεπιτυχώς να προσεταιριστούν κάτι που κανένας δεν θα τους δώσει ποτέ.
Το να κρατάει ο Σαμαράς μια εκτύπωση όμοια με αυτή που κρατάω εγώ και να συμμετέχει σε μια πορεία που συμμετέχω κι εγώ, δεν κάνει εμένα όμοιο του, αυτόν κάνει μαλάκα. Αυτόν που έκλεισε την ΕΡΤ σε λίγες ώρες για να δείξει ότι είναι τσαμπουκάς και ζητάει απόλυση δημοσιογράφων επειδή μετάφεραν από αλλού προσωνύμιο που κάποιοι άλλοι του έδωσαν.
Η ελευθερία του λόγου όπως και η δημοκρατία δεν είναι διαπραγματεύσιμα ή σε δόσεις. Και η συλλογική ευθύνη είναι χαρακτηριστικό φασιστικό. Κι αν κάποιοι πιστεύετε ότι στο όνομα της ελευθερίας του λόγου πρέπει να μπουν απαγορεύσεις ή περιορισμοί, καλό θα ήταν να ψαχτείτε λιγάκι γιατί κάπου πάτε λάθος.
Όσο για το θέμα σεβασμός. Σεβασμός δεν είναι όταν μου απαγορεύεται να γράψω ότι θέλω για οτιδήποτε, ακόμα και να διακωμωδήσω μια θρησκεία – συμπεριλαμβανομένης και των δικών μου πιστεύω – σεβασμός είναι να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα μου να γράψω ότι θέλω και να διακωμωδήσω όποιον θέλω. Αυτό είναι σεβασμός.
Και τέλος θα συμβούλευα όσους συνεχίζετε να μιλάτε για ελεγχόμενη ελευθερία του λόγου τι είπε ένας πάστορας στη Γερμανία την εποχή του Χίτλερ: «Όταν οι Ναζί πήραν τους κομμουνιστές, εσιώπησα, δεν ήμουν δα κομμουνιστής. Όταν έκλεισαν μέσα τους σοσιαλδημοκράτες, εσιώπησα, δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης. Όταν πήραν τους συνδικαλιστές, εσιώπησα, δεν ήμουν δα συνδικαλιστής. Όταν πήραν εμένα, δεν υπήρχε κανείς πλέον, που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί.»
*********************************************************************
Αντωνάκη, λεφτά θα υπάρξουν;
*********************************************************************
Τελικά αυτοί θα αφήσουν τα ταμεία άδεια και μετά θα λένε ότι φταίει ο Τσίπρας.
*********************************************************************
Σπυράκη άσε τα περί δημοσιογραφίας κάτω από το μαξιλάρι σου. Κάθε φορά που το αναφέρεις προσβάλεις χιλιάδες δημοσιογράφους σε όλο το κόσμο. Ήσουν, είσαι και θα είσαι τσιράκι του Σαμαρά που εξυπηρέτησες τον αφέντη σου για μια θεσούλα στις Βρυξέλες.
*********************************************************************
Γελοίε πολιτικάντη, δεν ήταν προσωπικές σου παροχές. Λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου ήταν.
*********************************************************************
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θάνο Ραφτόπουλο που για μια ακόμα Παρασκευή μου κάνει παρέα με ένα πολύ επίκαιρο σκίτσο για κάτι που είπε ο ψεκασμένος χοντρουλός κύριος που συχνάζει σε παιχνιδάδικα.
*********************************************************************
Στη φωτογραφία, ο Αντωνάκης στη δεύτερη διαφήμιση (σήριαλ για την ΝΕΡΙΤ θέλει να το κάνει) όταν ζητάει συγγνώμη από τους γονείς του Νικόλα.
