γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Στην Γερμανία σε δύο εβδομάδες οι πολίτες θα κληθούν να εκλέξουν νέο κοινοβούλιο στις Παγγερμανικές εκλογές. Όλα όμως είναι διαφορετικά από το 2017.
Η Μέρκελ αποχωρεί και οι υποψήφιοι για την Καγκελαρία είναι τρεις. Σε αυτήν την φάση, φαβορί είναι ο αρχηγός του SPD Ολαφ Σολτς που προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Ακολουθεί ο Άρμιν Λάσετ του CDU και τρίτη είναι η Αναλένα Μπέρμποκ των Πρασίνων.
Τι αφήνει όμως η Μέρκελ πίσω της σε μία θητεία δεκαέξι χρόνων, από το 2005 είχε πρωτοεκλεγεί στην Καγκελαρία μέχρι σήμερα;
Τότε η Γερμανία ήταν ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης. Η Μέρκελ ως Καγκελάριος πήρε την ατζέντα του Σρέντερ και την έκανε δική της πολιτική και έτσι η Γερμανία άλλαξε πρόσωπο και σταδιακά έγινε η ισχυρότερη χώρα στην Ευρώπη.
Το 2008 όταν ξέσπασε η κρίση και το 2010 όταν η Ελλάδα και άλλες χώρες έπρεπε να πάρουν μέτρα για να μειώσουν το έλλειμά τους, η Γερμανία και η Μέρκελ έδειξαν τον δρόμο της δημοσιονομικής ορθοδοξίας, δηλαδή των μέτρων λιτότητας. Η Μέρκελ μπορεί να αμφιταλαντευόταν για αυτά θέματα και ειδικά το 2015 στην περίπτωση της Ελλάδας, που σκεφτόταν την πρόταση Σόιμπλε για έξοδο από το ευρώ, αλλά τελικά έκανε πίσω, γιατί ήξερε ότι μία τέτοια απόφαση θα μπορούσε να δημιουργήσει ντόμινο στην Ευρώπη.
Το 2015 σε ένα άλλο κρίσιμο θέμα για την Ευρώπη και την Γερμανία, που ήταν το προσφυγικό, η Μέρκελ είπε «θα τα καταφέρουμε» και αυτό ήταν μία γενναία πράξη. Το πλήρωσε όμως το 2017 στις εκλογές με την είσοδο του AfD στην Γερμανική Bundestag.
Η Μέρκελ στην εξωτερική πολιτική κατάφερνε να συνεννοηθεί με την Ρωσία και τον Πούτιν – άλλωστε είναι η ηγέτιδα που έχει συναντηθεί τις περισσότερες φορές μαζί του. Ο Nord Stream2 προχωράει και θα τελειώσει. Η «Οστπολιτίκ» ωστόσο δεν έχει προχωρήσει τόσο πολύ αφού ακόμα υπάρχουν εντάσεις με την Ανατολή. Σε όλο αυτό το διάστημα, το εμπόριο ήταν σε πρώτο πλάνο της Γερμανίας, δηλαδή ο Μερκαντιλισμός, η προστασία της χώρας σου μέσω του εμπορίου.
Γενικά η Μέρκελ ήταν μία «απαραίτητα ευρωπαία» (όπως την έχει χαρακτηρίσει ο ευρωπαϊκός τύπος) που σίγουρα θα λείψει από την ΕΕ.
Ο Ολαφ Σολτς αυτή την στιγμή μοιάζει να έχει το πάνω χέρι στην κούρσα για την Καγκελαρία. Υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος ο Σολτς, μεθόδευσε το προφίλ ότι αυτός μπορεί να είναι ο διάδοχος της Μέρκελ και ίσως ο συνεχιστής της πολιτικής της. Σε δύο εβδομάδες ο Σολτς θα είναι στην pole position και θα ψάχνει τη νίκη.
Το CDU και η προίκα που του αφήνει η Μέρκελ δεν φαίνεται να επικρατεί σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αλλά πολλά μπορούν να αλλάξουν σε δύο εβδομάδες. Ο Άρμιν Λάσετ αντιμετώπιζε κριτική από το Μάρκους Ζέντερ, που είναι αρχηγός του αδερφού κόμματος του CSU και πρωθυπουργός της Βαυαρίας, αφού ο ίδιος νόμιζε ότι θα ήταν καλύτερος υποψήφιος. Η Μέρκελ νοιαζόταν για την υστεροφημία της και δεν έδινε και πολλή σημασία στο κόμμα ακόμα και μέχρι πριν από μία εβδομάδα. Γενικά να το πούμε με όρους ποδοσφαιρικούς, στους Χριστιανοδημοκράτες λείπει ένας Λεβαντόφσκι.
Οι Πράσινοι με την Αναλένα Μπέρμποκ ξεκίνησαν δυναμικά και έδειχναν ότι μπορούν να είναι αυτοί που θα κερδίσουν την Καγκελαρία, αλλά κάποιες γκάφες της Μπέρμποκ έριξαν το κόμμα στην τρίτη θέση στις δημοσκοπήσεις. Παρόλα αυτά, εάν κερδίσει το SPD μπορεί να βρεθούν στην κυβέρνηση.
Οι Παγγερμανικές εκλογές θα έχουν ενδιαφέρον, γιατί μετά από δεκαέξι χρόνια η πολιτική σκηνή στην Γερμανία αλλάζει ολοκληρωτικά.
Οι Γερμανοί θέλουν σταθερότητα για τα προβλήματα και για τις κρίσεις που έρχονται και ο Σολτς μοιάζει ο εγγυητής αυτής της κατάστασης, παρόλο που όταν ξεκινούσε η κούρσα οι Σοσιαλδημοκράτες δεν έδειχναν πως μπορούν να ανακάμψουν. Χάρη στα λάθη των αντιπάλων τους φαίνεται ότι όχι μόνο ανέκαμψαν, αλλά θα αναδειχτούν και νικητές.
Η μετά Μέρκελ εποχή θα έχει ενδιαφέρον σε Ευρώπη και Γερμανία. Η Mutti, η «μητέρα» αποχωρεί έχοντας ένα ισχυρό πολιτικό κεφάλαιο. Άραγε η Γερμανία θέλει να αλλάξει σελίδα ή θα ψάχνει μία δεύτερη Μέρκελ;
