γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.
Εκείνη
Εδώ και χρόνια οι Σταγιάτες παλεύουν για να εμποδίσουν την ιδιωτικοποίηση του νερού τους. Και ποιος έζησε στο Βόλο και δεν ανέβηκε ως εκεί να φουλάρει τα μπουκάλια και τα μπετόνια του νερό;
Ο one man show Μπέος έχει λυσσάξει τόσο που δε κρατά ούτε τα προσχήματα όταν έρχεται σε κόντρα με τους κατοίκους (όχι ότι τον θυμάμαι να τα κράτησε και ποτέ, μια ζωή τραμπούκος ήταν). Τι ακριβώς θέλει να πετύχει; Να δούμε τι είναι η ιδιωτικοποίηση.
Ουσιαστικά ιδιωτικοποίηση είναι να παίρνεις τα παραγωγικά κεφάλαια από το κράτος και να τα δίνεις στις ιδιωτικές εταιρείες (όπου παραγωγικά κεφάλαια = φυσικοί πόροι – μεταξύ άλλων το έδαφος, τα δάση, τον αέρα και ναι, το νερό.)
Οι φυσικοί πόροι είναι η παρακαταθήκη του κάθε κράτους για τους ανθρώπους του. Πολλοί θα σκεφτείτε ότι τι καλύτερο από το να βρεθεί μια εταιρεία που θα αναβαθμίσει το όλο σύστημα και θα φέρει το νερό σ’ όλα τα σπίτια; Γιατί μια εταιρεία να μην αναλάβει αυτό να το αλλάξει; Να φιλτράρει, να καθαρίσει, να εμφιαλώσει, καθαρό νερό για τους ανθρώπους;
Ωραίο ακούγεται. Αλλά …δείτε το αλλιώς.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση:
Πρώτη απόπειρα ιδιωτικοποίησης το 2009, με έναν βιομήχανο της περιοχής διαθέσιμο να αγοράσει το νερό και να το εμφιαλώσει.
Έπειτα το 2011, έρχεται η …αναβάθμιση του συστήματος που σημαίνει ακριβώς το αντίθετο, υποβάθμιση του νερού με προσθήκη χλωρίου σε βαθμό που να μην πίνεται (και ήμουν εκεί).
*Παρένθεση εδώ: Στην Πορταριά μετά τη χλωρίωση του νερού, άνοιξε κατάστημα πώλησης φίλτρων νερχαχαχαχαχα
Μεγάλη Παρασκευή και καραντίνα, στα μουλωχτά, η ΔΕΥΑΜΒ κόβει την παροχή του νερού στα σπίτια από την πηγή, και τα συνδέει με ένα παμπάλαιο, σκουριασμένο και παρατημένο δίκτυο.
Τι θέλει ο one man show; Μπίζνα.
Ο άνθρωπος είναι απόλυτα εξαρτημένος από τους διαθέσιμους φυσικούς πόρους. Η ζωή μας εξαρτάται από την πρόσβαση στους φυσικούς μας πόρους. Δε χρειάζεται να πάμε ως αυτούς που περπατούν χιλιόμετρα για να το βρουν, όλοι ζούμε από το νερό. Αφαιρώντας τους φυσικούς πόρους και πουλώντας τους ως μετοχές στις ιδιωτικές εταιρείες, δε μιλάμε για τίποτε άλλο παρά για μια βάρβαρη απαλλοτρίωση.
Τι συμβαίνει όταν ιδιωτικοποιεί κανείς κάτι τόσο ουσιώδες για την ανθρώπινη επιβίωση όσο το νερό;
Το νερό μετατρέπεται σε εμπόρευμα και μπορούν να το έχουν μόνο αυτοί που μπορούν να το πληρώσουν.
Πόσο θα κοστίζει;
Ποιος θα καθορίσει την αξία του;
Με βάση τι;
Γιατί να ιδιωτικοποιηθεί το νερό; Για να υπάρχει καθαρό νερό για όλους, θα μας πουν. Αυτό που θα εννοούν είναι μάλλον ότι είμαστε ένας Χ αριθμός πελατών. Πρέπει λοιπόν κάποιοι να αγοράζουν αυτό που κάποιοι άλλοι πουλάνε.
& Εκείνος
Στα περισσότερα βιβλία και ταινίες δυστοπίας και επιστημονικής φαντασίας η έλλειψη καθαρού και πόσιμου νερού είναι το πρώτο δείγμα αποκαλυπτικού μεγέθους καταστροφής. Σε κάποιες μάλιστα το νερό εξελίσσεται σε χρηματική μονάδα με μεγαλύτερη αξία από τον χρυσό.
Με μια μεγάλη δόση κοσμικής ειρωνείας, ενώ το 70% του πλανήτη Γη είναι νερό, ΜΟΝΟ το 2,5% από αυτό είναι πόσιμο και ΜΟΝΟ το 1% προσιτό στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος – εγώ, εσείς – που το 60% του σώματός μας είναι νερό, χρειαζόμαστε τουλάχιστον 8-10 ποτήρια νερό την ημέρα για να ζήσουμε. Ένας μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει πάνω από τρεις-τέσσερεις μέρες χωρίς νερό. Εν ολίγοις: ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ.
Στους παραπάνω αριθμούς δεν συμπεριλαμβάνονται οι ποσότητες νερού που χρειάζονται για το …φαγητό μας. Για το πότισμα όλων αυτών που τρώμε, φυτών και ζώων, που επίσης μας “επιστρέφουν” έμμεσα το νερό τους. Για να πάρετε μια εικόνα, ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει την ημέρα μέσα από το φαγητό, καφέδες, αναψυκτικά κλπ γύρω στα …380 λίτρα νερό! Την ημέρα!
Η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος είναι ότι ΜΟΝΟ το 71% των ανθρώπων που ζουν στη Γη έχουν πρόσβαση σε καθαρό και πόσιμο νερό. Γύρω στο ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ΔΕΝ έχουν καμία πρόσβαση σε καθαρό νερό με αποτέλεσμα 485.000 ψυχές να πεθαίνουν κάθε χρόνο γιατί δεν είχαν …ένα ποτήρι νερό. Κάθε δυο λεπτά ένα παιδί κάτω των 12 ετών πεθαίνει είτε από έλλειψη νερού ή από πόση βρώμικου νερού.
Κι εδώ κρύβεται ένα πολύ οδυνηρό μυστικό που δυστυχώς οι περισσότεροί μας παραβλέπουμε ή δεν θέλουμε να δούμε: το νερό που είναι απαραίτητο για τη ζωή των ανθρώπων σχεδόν όσο ο αέρας που αναπνέουμε …είναι ακριβό.
Από τις γεωτρήσεις, τα πηγάδια, τα φράγματα μέχρι τον καθαρισμό του νερού είναι απαραίτητα χρηματικά κεφάλαια, μερικές φορές γιγάντια κεφάλαια. Παράλληλα είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι το νερό έχει γίνει συχνά στην ανθρώπινη ιστορία ακόμα και λόγος πολέμου. Αυτή τη στιγμή (σε κάτι που δεν ακούγεται συχνά) η πολυεκβιαστική και πολύμορφη πίεση που ασκεί η Τουρκία (που ελέγχει Τίγρη και Ευφράτη) σε όλη τη Μέση Ανατολή είναι τρομακτική παίρνοντας πολιτικά ανταλλάγματα και εξωφρενικά ποσά για να μην “κλείσει” τα φράγματα που έχει στο έδαφος της και σταματήσει η ροή νερού προς Λίβανο, Ισραήλ, Ιράκ, Ιράν, Συρία, Ιορδανία ακόμα και Σαουδική Αραβία. Αν το σκεφτεί κανείς αυτό από μόνο του είναι τρομακτικό και ένδειξη της πολύπλευρης δύναμης που δίνει ο έλεγχος του νερού.
Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω κάνει απαραίτητη την ανάγκη κρατικής προστασίας και εκμετάλλευσης του νερού και ειδικά η προστασία του από ιδιώτες που θα ήθελαν να κερδοσκοπήσουν ή να το χρησιμοποιήσουν σαν μοχλό πίεσης προς κοινωνίες ή χώρες. Κι αυτό δεν είναι μια ανέφελη σκέψη ενός χίπη αλλά η θέση του ΟΗΕ που μάλιστα ηγείται παγκοσμίων εκστρατειών για καθαρό, μη ιδιωτικό και φτηνό νερό για όλους. Το νερό ΔΕΝ πρέπει και ΔΕΝ μπορεί να γίνει ΠΟΤΕ χρηματική ανταλλακτική μονάδα και είδος οικονομικής εκμετάλλευσης.
Τώρα όλα τα παραπάνω δεν καλύπτουν ούτε την κορυφή του Έβερεστ των όσων γράφονται και γίνονται κάθε μέρα από χιλιάδες επιστήμονες, ειδικούς, ακτιβιστές, ακόμα και διπλωμάτες για το νερό αλλά δίνουν μια απλοποιημένη γεύση για το τι συμβαίνει.
Αυτό που ΔΕΝ θα έπρεπε να συμβαίνει και ΔΕΝ έχει καμιά απολύτως θέση στην πολύ σοβαρή συζήτηση για το νερό είναι ο …Μπέος. Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια, όπως λέει και το τραγούδι, δεν είναι παίξε γέλασε. Εδώ είναι η Ελλάδα του Κούλη, του σκάσε κλάψε και σε μια χώρα με Μητσοτάκη πρωθυπουργό φυσικό είναι όχι απλά να επιβιώνουν αλλά και να κυριαρχούν υποκοσμιακές μορφές όπως ο Μπέος, να γίνεται υπουργός ο Βορίδης και αντιπρόεδρος ο Γεωργιάδης. Είναι επίσης στα όρια της κανονικότητας να ξεπουλιέται η εθνική περιουσία και αρπαχτούληδες να θέλουν να κονομήσουν εις βάρος ανθρωπίνων ζωών. Στην Ελλάδα του Κυριακούλη που η αξιοπρέπεια, η ηθική και η υπεράσπιση της ζωής του Έλληνα πολίτη είναι …state of mind!
