γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.
Εκείνη:
Το πιο γελοίο που άκουσα και είδα τις τελευταίες μέρες, είναι οι πένθιμες καμπανοκρουσίες για την Αγιά Σοφιά. Θα είχε νόημα (sic) αν ήταν διαμαρτυρία για το ότι το ΜΟΥΣΕΙΟ Αγιά Σοφιά μετατράπηκε σε θρησκευτικό χώρο. Αλλά επειδή οι καμπάνες βαράνε για το ότι το *σύμβολο της ορθοδοξίας και του ελληνισμού* Αγιά Σοφιά μετατράπηκε σε ΤΖΑΜΙ (συγκεκριμένα) είναι γελοίο, ηλίθιο, άσχετο και επικίνδυνο.
Δεν μας ενδιαφέρει αν η Αγιά Σοφιά έγινε τζαμί ή βουδιστικός ναός ή λατρευτικός χώρος του Μανιτού. Αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει είναι πως η Αγιά Σοφιά ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι ούτε τζαμί, ούτε ορθόδοξη εκκλησία, ούτε βουδιστικός ναός, ούτε θυσιαστήριο για το Μανιτού.
Θα έπρεπε να συνεχίζει να παραμένει μουσείο.
Και ξέρετε γιατί;
Γιατί αν κοιτάξουμε πέρα από τη μύτη μας, θα καταλάβουμε ότι η ανθρωπότητα κάνει βήματα πίσω κι όχι μπροστά.
Γιατί βαδίζουμε ολοένα προς το σκοτάδι.
Ο θρησκευτικός φανατισμός είναι μια μπίζνα που κοιτά το συμφέρον της προκαλώντας απομόνωση, και ιστορικά πια χιλιοαποδεδειγμένο η απομόνωση οδηγεί στον αφανισμό.
Οι κυβερνήσεις βασίζονται στα θρησκευτικά αισθήματα σε κάθε πολιτικό αδιέξοδο που δημιουργούν. Βασίζονται στο θρησκευτικό αίσθημα των πολιτών τους εκεί που δεν μπορούν να βρουν κανέναν άλλο τρόπο να πετύχουν συνοχή και τους όποιους στόχους τους – οι οποίοι ποτέ δεν αποσκοπούν στο καλό των πολιτών, αλλά το δικό τους. Επικαλούνται το θρησκευτικό συναίσθημα μόνο για να αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά ουσιώδη.
Ο θρησκευτικός φανατισμός είναι μια άβυσσος.
Η ελληνική κοινωνία συγκεκριμένα βαδίζει με ταχύτατους ρυθμούς σε βαθύ συντηρητισμό.
Ο κόσμος γενικότερα βαδίζει με ταχύτατους ρυθμούς σε βαθύ συντηρητισμό. Κι αυτό είναι πολύ ανησυχητικό!
Στην έρευνα του Αμερικανικού Κέντρου Ερευνών PEW σε 34 ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα κατέχει τις πιο τρομακτικές πρωτιές.
Το 76% των Ελλήνων σήμερα θεωρεί ότι ελληνισμός και χριστιανισμός είναι ταυτόσημα και χωρίς το ένα δεν υπάρχει το άλλο. Το 76%!
Ενώ το 89% – μια συντριπτική πλειοψηφία, θεωρούν “τον πολιτισμό τους ανώτερο από των άλλων”.
Το 74% υποστηρίζει την ύπαρξη ελληνικού αίματος ( ; ) κι ότι δεν είναι Έλληνας όποιος δεν έχει γεννηθεί στην Ελλάδα από Έλληνες γονείς ( ; ).
Το 92% πιστεύει στο θεό (του χριστιανισμού.)
Μόλις το 31% θα δεχόταν έναν αλλόθρησκο σαν μέλος της οικογένειάς του.
Έχετε καταλάβει πόσο ανησυχητικά είναι όλα αυτά τα νούμερα;
Και πόσο λάθος κατευθύνονται οι άνθρωποι από μικρή ηλικία (προσευχές στα σχολεία, ανεκδιήγητα μαθήματα/βιβλία θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία), πόσο πίσω στο σκοταδισμό, το φανατισμό και την πατριαρχία γυρίζουν;
Η απόφαση του Κεμάλ 86 χρόνια πριν να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε μουσείο ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί. Ήταν ένα μεγάλο βήμα προόδου προς την ανεκτικότητα και την προάσπιση της ανεξιθρησκίας.
Το ότι η Αγιά Σοφιά έγινε τζαμί δε μας ενδιαφέρει για το τζαμί per se, αλλά για το ότι 86 χρόνια μετά γυρνάμε προς τα πίσω, θα έπρεπε να μας τρομάζει.
Πολύ!
& Εκείνος:
Το ξέρετε ότι υπάρχει ορθόδοξη εκκλησιά στην Ακρόπολη; Η Παναγία η Σπηλιώτισσα. Μια εκκλησία μεταβυζαντινής περιόδου που φτιάχτηκε κατά την Οθωμανική κατοχή. Πολύ σημαντική η ιστορική αξία της συγκεκριμένης εκκλησίας κι αν δεν ξέρετε γι αυτήν σας παρακαλώ να το ψάξετε. Αυτό όμως που σίγουρα δεν ξέρετε είναι ότι η Ακρόπολη, ο Παρθενώνας αυτό το αρχιτεκτονικό μεγαλούργημα που ιστορικά ταυτοποιεί κάθε Έλληνα, για μια αρκετά μεγάλη περίοδο (αιώνων) ήταν …εκκλησία.
Λεγόταν Παναγία η Αθηνιώτισα “κατασκευάστηκε” επί Ιουστινιανού και για να λειτουργήσει σαν ναός είχαν γίνει …επεμβάσεις σε αυτό που σήμερα καμαρώνουμε όλοι. Η ανατολική είσοδος του Παρθενώνα κλείστηκε και ο πρόναος υψώθηκε κατά ένα σκαλοπάτι για να δημιουργηθεί το “άγιο βήμα” και πάνω από αυτό κατασκευάστηκε μαρμάρινη αψίδα βυζαντινού ρυθμού. Μέσα στον Παρθενώνα αυτά.
Ο Παρθενώνας εκκλησία ήταν στολισμένος με μάρμαρο, με εικόνες και ψηφιδωτά. Την αγία τράπεζα βάσταζαν τέσσερις κολόνες από πορφυρίτη, εικόνα χρυσή δε της Παναγίας έστεκε σε μια κόγχη, στολισμένη με χιλιάδες ψηφίδες, τις λεγόμενες χρυσόπετρες. Στους τοίχους του οπισθόδομου σώζονται ακόμα και σήμερα λείψανα βυζαντινών εικόνων. Πληροφορίες για το θέμα μπορείτε να βρείτε σε πολλούς ιστιοχώρους που ασχολούνται με τον Παρθενώνα συμπεριλαμβανομένης και της Wikipedia.
Υπάρχουν μάλιστα και ιστορικές μαρτυρίες για την αξία του Παρθενώνα σαν …χριστιανική εκκλησία. Ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος επισκέφτηκε το συγκεκριμένο ναό – ως χριστιανικό κι όχι ως ιστορικό μεγαλούργημα – μετά τη νίκη του επί των Βουλγάρων το 1019 μ.Χ. κάτι σαν …τάμα! Κι αν τίποτα από αυτά δεν σας …σκανδάλισε, στο πέρασμα τους οι σταυροφόροι από την Αθήνα μετάλλαξαν την ορθόδοξη Παναγία η Αθηνιώτισα στην καθολική …Σάντα Μαρία ντι Ατένε και φυσικά όταν η Αθήνα έγινε μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ο Παρθενώνας έγινε …Τζαμί!
Τίποτα δεν σταμάτησε τον Ιουστινιανό από το να καταστρέψει τον Παρθενώνα μπροστά στην ικανοποίηση της προσωπικής του θρησκοληψίας και του φανατικού περίγυρού του που στήριζε τον θρόνο του, όπως και τίποτα δεν συγκράτησε τους καθολικούς …υπερασπιστές της χριστιανοσύνης να καταστρέψουν κάτι ορθόδοξο που κατέστρεφε την ιστορική ταυτότητα ενός έθνους. Μην ξεχνάμε δε ότι οι μεγαλύτεροι καταστροφείς και εχθροί κάθε μορφής ελληνιστικής τέχνης υπήρξαν και δυστυχώς συνεχίζουν να είναι, οι χριστιανοί έχοντας καταστρέψει εκατοντάδες αρχαίους ναούς και με τα μάρμαρα τους έχουν χτίσει …εκκλησίες. Ακόμα και σήμερα χριστιανοί και μάλιστα ιερείς και δεσποτάδες “ενοχλούνται” από τα γυμνά αγάλματα Ελληνιστικής τέχνης σε μουσεία. Μάλιστα – για να επανέλθω στον Παρθενώνα – την περίοδο της δικτατορίας κάποιοι ιερείς και δεσποτάδες είχαν επαναφέρει την ιδέα να λειτουργήσει εκκλησία μέσα στον “παγανιστικό” Παρθενώνα.
Και εδώ πάει το πολύ χριστιανικό “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω” αν …αν οι πολύ δικαιολογημένες διαμαρτυρίες από όλο τον κόσμο για την λεηλασία (γιατί περί λεηλασίας πρόκειται) ενός ιστορικού μνημείου στην Ελλάδα δεν μετατρεπόταν σε δηλητήριο εθνικισμού, ρατσισμού και φανατίλας με μπροστάρηδες όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις καιροσκόπους πολιτικούς και εξουσιομανείς μαφιόζους δεσποτάδες.
Οι καμπάνες που χτυπούσαν δεν θρηνούσαν την λεηλασία ενός μνημείου αλλά διαλαλούσαν την φανατίλα και τον ρατσισμό τους για να μαζέψουν άβουλα πρόβατα κάτω από τη σκέπη της εξουσίας τους με όλα – συμπεριλαμβανομένων και των οικονομικών – οφελών που έχουν. Αν αύριο κλείσει το μουσείο της Ακρόπολης το πιθανότερο είναι πάλι να βαράνε οι καμπάνες των ορθόδοξων εκκλησιών από χαρά, όχι από λύπη και θα τις αποκαλούν και …αναστάσιμες.
Κι αν τρομάζει η συνεχής στροφή του Ερντογάν σε Οθωμανό σουλτάνο με φερετζέ Ταλιμπάν και επεκτατικές βλέψεις, το ίδιο θα έπρεπε να τρομάζουν και οι εγχώριες αντιδράσεις από εξουσιομανείς και καιροσκόπους “πατριώτες” και “χριστιανούς” με το δηλητήριο της φανατίλας και του ρατσισμού τους. Αυτοί είναι που στήνουν πολέμους, καταστροφές και στο τέλος προσφυγιές.
* Στη λέξη ρατσισμός εμμένω όχι μόνο για όσα ρατσιστικά γραφτήκαν για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο αλλά και γιατί όλες οι αναφορές στους Τούρκους και την Τουρκία ήταν ρατσιστικές. Δεν ήταν επιθέσεις κατά ενός δικτάτορα αλλά επιθέσεις κατά ενός λαού, ενός έθνους, μιας ομάδας ανθρώπων με κοινά γενετικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά χωρίς καμία διάκριση. Αυτό είναι ρατσισμός.
