γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.
Εκείνη
Να θυμάστε ότι κάθε γενιά προσφύγων είναι μια χαμένη, νεκρή γενιά. Στη Μόρια παιδιά όχι μεγαλύτερα από τρίτη-τετάρτη δημοτικού προσπαθούν να αυτοκτονήσουν.
Φοβούνται βεβαίως οι γνήσιοι, καθαροί Έλληνες ότι οι πρόσφυγες θα μολύνουν τα παιδιά τους, θα κλέψουν τις δουλειές τους, θα σκορπίσουν αρρώστιες. Κλείνουν τις πόρτες τους, κλείνουν τα σχολεία τους, κάνουν ότι δε βλέπουν.
Λες και θέλει τιτανοτεράστιο μυαλό να κατανοήσεις ότι το πρώτο πράγμα που απειλείται μαζί με τη ζωή σου όταν είσαι πρόσφυγας, είναι η υγεία σου. Γιατί; Γιατί δεν έχεις να φας και να πλυθείς, ηλίθιε. Γιατί αν χωθείς με άλλους εκατό στον ίδιο χώρο και δεν έχεις να φας και σαπούνι να καθαριστείς, σε μια βδομάδα όλες οι αρρώστιες που έχουν εξαλειφθεί θα ξαναγυρίσουν. Και θα τις κουβαλάς και θα τις μεταδίδεις εσύ, ο καθαρός και γνήσιος και αμόλυντος.
Δε σ’ άρεσε το σενάριο.
Οι πρόσφυγες κουβαλάνε τις αρρώστιες; Ναι, τις πήρανε μαζί τους όταν έφυγαν από τα σπίτια τους.
Όσο οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι και δεν ενσωματώνονται στην κοινωνία όπου βρίσκονται – έστω και προσωρινά – οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν καμία πρόθεση να μείνουν στην Ελλάδα και να “κλέψουν” τις κακόμοιρες δουλειές σας, αλλά να φύγουν – τόσο θα υπάρχουν προβλήματα, θα υπάρχει βία, θα υπάρχει απειλή για την υγεία, θα υπάρχει ένα εντελώς αδικαιολόγητο και ανεξήγητο μίσος που δεν οδηγεί που-θε-νά.
Ο πρόσφυγας αποτελεί πάντα μια ακατανόητη απειλή. Ίσως επειδή δεν έχει την εικόνα του καθωσπρέπει νοικοκυραίου που έχουμε συνηθίσει. Δε φοράει καινούργια ρούχα (ούτε καν καθαρά), μυρίζει, είναι άλουστος, άπλυτος, αχτένιστος, μπορεί να έχει και καμιά ψείρα, είναι θεονήστικος, με πρησμένη κοιλιά, είναι άρρωστος. Κάτι σαν τους ζητιάνους και τους άστεγους που τους κρύβουμε κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα να μη χαλάνε την εικόνα της πεντακάθαρης πόλης μας. Χα! Κι όμως αυτοί οι άστεγοι είναι Έλληνες. Γνήσιοι, καθαροί και αμόλυντοι. Σαν κι εσένα και μένα. Αυτοί πάλι γιατί είναι αόρατοι; Γιατί τους βλέπουμε και αλλάζουμε δρόμο; Γιατί τους φοβόμαστε; Αυτοί ποιον ακριβώς απειλούν;
Μήπως απειλούσαν αντίστοιχα τους καλούς χριστιανούς, νοικοκυραίους Αμερικάνους, τόοοοοτε, που φτάσανε στο Έλις με ψείρες και χτικιό και σέρνονταν στους δρόμους μέχρι να βρουν από κάπου να πιαστούν; Ή μήπως νομίζετε ότι πήγαν οι παππούδες σας στην Αμερική και τους υποδέχτηκαν σαν σωτήρες/φωστήρες του κόσμου;
Μήπως να σας θυμίσω τι θυμόταν ο Βαμβακάρης στην αυτογραφία του μετά το ’22;
«Έμενε ο κόσμος στα βαγόνια των σιδηροδρόμων. Έμενε εκεί που είχε καμιά αποθήκη εγκαταλειμμένη. Τσαντήρια κάνανε. Καταστροφή, μεγάλη καταστροφή. Να μην ξαναδούν τα μάτια μας τέτοια πράγματα. Το τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι δεν λέγεται. Ατιμαστήκανε. Γίνανε χάλια, χάλια, χάλια. Άσε που ήταν ατιμασμένοι από κει με τους Τούρκους που τους καταδιώκανε.
Και κατόπιν εδώ που ήρθανε τα ίδια. Προσπαθήσανε, κάνανε χίλια δυό να βρίσκουνε το ψωμί τους, μέχρι να βρουν ένα σπίτι να κάτσουνε. Αν ένας πατέρας είχε πέντε-έξη παιδιά και κορίτσια, άλλα άρπαγε ο ένας από δω, άλλα ο άλλος από κει. Καταστροφή μάνα μου…
Και οι ντόπιοι δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι. Αλλά τους βρίζανε. Χίλια δυό. Φύγετε από δω ρε! Πηγαίνετε παρά πέρα. Δεν τους κοιτάζανε. Δεν είχαν την αγάπη να πουν για στάσου, συγγενείς μας είναι, Έλληνες πραγματικοί. Να τους αγκαλιάσουμε. Δεν έγινε αυτό το πράμα, εγώ δηλαδή τι είδα. Μπορεί αλλού. Ήθελαν να τους κλέψουνε οι κλεφταράδες που ήταν εδώ πέρα. Ν’ αρπάξουν ό,τι είχαν. Να τους κλέψουνε, να τους γελάσουνε. Απατεώνες».»
Ή ο Κορδάτος;
“Αχ αυτοί οι τουρκοσπορίτες Έλληνες της Μικράς Ασίας μας πήραν στο λαιμό τους. Μακάρι να τους σφάξει όλους ο Κεμάλ και να μη μείνει ούτε ποδάρι από δαύτους…”
Αχ, τουρκοσπορίτες! ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΒΡΗΚΑΝ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ!
& Εκείνος
Το πόσο βλάκες είναι όλοι αυτοί που φωνάζουν για τα “κακά” που φέρνουν πρόσφυγες και μετανάστες φαίνεται από την σχιζοφρένεια του ότι έχουν όλοι τους κάνει λάβαρο και σημαία τις …αλησμόνητες πατρίδες και το “πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα ΄ναι”. Και εδώ δεν μιλάμε για απλή, τυχαία βλακεία αλλά για κορυφαία μαλακία.
Αλλά πέρα από την βλακεία όλο αυτό δείχνει και κάτι άλλο, πολύ πιο σημαντικό. Ότι κανένας τους, μα κανένας από αυτούς δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αλησμόνητες πατρίδες γιατί κανένας τους δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει προσφυγιά. Βλέπετε οι αλησμόνητες πατρίδες και η προσφυγιά πάνε παρέα.
Εγώ, παρέα με πάρα πολλούς άλλους Έλληνες, μεγάλωσα ακούγοντας ιστορίες για χαμένες πατρίδες και προσφυγιά. Άκουγα ιστορίες για τα αντίσκηνα στον Πειραιά και για τους πετροβολισμούς στη Χίο. Ναι πετροβολισμούς, καλά ακούσατε. Γιατί όταν άρχισαν να αδειάζουν οι βάρκες από τη Σμύρνη, “καλοί οικογενειάρχες” Χιώτες, αποφάσισαν να …υπερασπιστούν τα χώματα τους από τους Τουρκόσπορους και άρχισαν να τους πετροβολούν.
Θα μου πείτε που τα ξέρεις τώρα αυτά, κανένα βιβλίο ιστορίας δεν τα γράφει. Όχι, τις αναμνήσεις της γιαγιάς μου κανένα βιβλίο δεν τις έγραψε, όπως και κανένα βιβλίο δεν έγραψε άλλες τέτοιες αφηγήσεις προσφυγιάς και μίσους από την ίδια τους την πατρίδα από τους ίδιους τους τους συμπατριώτες γιατί …γιατί δεν συμφέρει. Γιατί είναι ιστορίες εγκλήματος, ντροπής και προδοσίας κι όχι …για αλησμόνητες πατρίδες. Και να τώρα που αυτοί που πετροβολούσαν Έλληνες πρόσφυγες από τη Σμύρνη και την Πόλη με θράσος τραγουδάνε και κάνουν λάβαρα την …προσφυγιά ορκιζόμενοι ότι πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά ΜΑΣ θα ‘ναι! Δικά ΜΑΣ; Ποιανών δικά ΜΑΣ; Των νομίμων δικαιούχων ή του κάθε κωλόπαιδου ξενοφοβικού που ο παππούς του και η γιαγιά του πετροβολούσαν πρόσφυγες Έλληνες από τη Σμύρνη ουρλιάζοντας ….έξω τουρκόσποροι;
1.221.849 ήταν οι Έλληνες πρόσφυγες από την Σμύρνη που ήρθαν στη μητέρα πατρίδα το 1922. μόνο το 1922 γιατί τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν χιλιάδες από την Αίγυπτο, την Πόλη, τον Πόντο, ακόμα και την Βόρεια Ήπειρο. Μέχρι τη δεκαετία του ‘90 Έλληνες πρόσφυγες ερχόντουσαν στη μητέρα πατρίδα από όλα τα μέρη του ντουνιά ζητώντας προστασία. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι σπέρμα πρόσφυγα υπάρχει στο DNA ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Ξέρετε τι άλλο σημαίνει αυτό; Τι όταν βρίζεις και κακομεταχειρίζεσαι πρόσφυγα ΠΡΟΔΙΔΕΙΣ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ.
